Assiej schreef:ik heb dat van Anita_D al vaker gehoord, tenminste komt me erg bekent voor, voor de rest lijkt het me ook niet logisch omdat er in aardappelen veel zetmeel zit, en mensen mogen daar ook niet teveel van..
Tja... wat is teveel? als je naar mensenvoeding kijkt dan krijgen we ook een enorme hoeveelheid zetmeel/koolhydraten binnen; brood, pasta, rijst, aardappelen, koekjes, sauzen, suiker in dranken etc. In al deze producten is zetmeel of glucose verwerkt Ongeveer de helft van de energiebehoefte van een mens wordt gedekt door de levering van koolhydraten, dus definieer dan maar eens 'teveel'
Anita_D heeft in die zin gelijk dat het loof van de familie van nachtschaden schadelijk is voor mens en dier, maar deze stof zit in een zodanig laag gehalte in de knollen en vruchten van deze planten dat ze niet schadelijk zijn. Een leuke anekdote over de introductie van de aardappel in Europa in de tijd van Columbus. De aardappel vindt namelijk zijn oorsprong in de Andes (Zuid Amerika). Toen de aardappelplant in Europa werd geïntroduceerd als voeding was deze in eerste instantie alleen beschikbaar voor de rijken en was totaal niet bij de gewone bevolking als voedsel bekend. Op een gegeven moment waren er een paar armen die wel eens het voedsel van de rijken wilde proberen en roofden dus een veld met aardappelplanten leeg. Ze aten dus het loof en de bessen en werden spontaan ziek van het eten van dit loof. Uit wraak brandden deze mensen het veld plat om van die vreselijke planten af te zijn. Kort nadat het vuur was gedoofd gingen een paar kinderen bij het veldje kijken en constateerden dat er knollen in de grond zaten. Door het vuur waren deze enigszins gebakken. Brutaal of exploratief als de kinderen waren wilden ze wel eens kijken of die knollen eetbaar waren. Wonder boven wonder smaakten ze erg goed en werden ze er niet ziek van. Op deze manier wisten ook de arme (onwetende) mensen welk gedeelte van de aardappelplant eetbaar was en welk gedeelte schadelijk
In zekere zin kunnen aardappelen als zetmeelbron fungeren voor paarden, maar zoals ik al eerder zei zou ik me uit praktische overwegingen gewoon houden bij granen. Deze zijn namelijk zowel verhit als onverhit goed verteerbaar. Een aardappel moet verhit zijn wil het goed verteerbaar zijn. Wanneer de aardappel niet verhit is en er wordt teveel van gegeten dan kan het diarree veroorzaken. Dit wordt echter NIET veroorzaakt door de giftige stoffen (de glycoalkaloïden) maar door het feit dat het zetmeel niet ontsloten is. Wanneer een zetmeel ontsloten is kan het makkelijk worden verteerd door de enzymen. Deze kunnen door het ontsluiten makkelijk de verbindingen stuk maken. Is het zetmeel nu niet ontsloten (dus niet verhit) dan kunnen de enzymen er veel minder goed bij en zal een gedeelte van het zetmeel naar de blinde -en dikke darm van het paard getransporteerd worden waar de bacteriën het zetmeel aan zullen vallen om te gebruiken voor hun eigen groei. Als deze bacteriën veel zetmeel krijgen dan zullen ze bepaalde stoffen produceren (vluchtige vetzuren). Wanneer er teveel van deze stoffen worden geproduceerd dan kan de dikke darm geen tot weinig vocht meer opnemen en zal de mest dus dun en waterig blijven met als gevolg diarree.
Tot zover deze uiteenzetting over de zetmeelvertering bij het paard