Het probleem is dat mijn paard (een 27-jarige merrie) een gruwlijke hekel heeft aan andere paarden!!!
Bij het rijden heb ik er niet zoveel last van. Alleen legt ze altijd haar oren in de nek als een ander paard in de buurt komt en spant ze zich wat meer. Trappen doet ze (tijdens het rijden) nooit, of de ander moet echt op haar kont lopen...
Maar als ik er naast loop, of zelfs als ze in haar stal staat, dan trapt ze naar elk paard dat ook maar binnen 3 meter van haar komt! Overigens lijkt ze niet echt gericht om de ander te raken, want als een paard 3 meter voor haar staat trapt ze ook (naar achteren dus!).
Ik kan dus nooit langs een ander paard lopen, nooit poetsen op de poetsplaats, nooit effe gezellig kletsen met iemand die met een ander paard loopt te wandelen...
Zelfs als ze in haar stal staat en er staat iemand met een paard voor de stal met mij te praten, begint ze tegen de acherwand van haar stal te trappen! Ze probeert dus weer niet de ander te raken, maar moet zich blijbaar toch afreageren.
Gisteren liet ik haar even lekker los in de binnenbak, maar een ander wilde ook even. Dus ik vang haar, doe een halstertje met touw om, en roep tegen de ander dat ze binnen kan komen. De ander komt binnen, geen probleem, ik loop naar de uitgang van de bak en zodra we in de buurt komen (en er zat echt nog zeker 2 meter tussen en ze stonden voor ons!), begint mevrouw als een gek te bokken en te trappen. Gelukkig is ze altijd heel erg voorzichtig met mij dat ik nergens last van heb. Ze staat dus te bokken maar houd haar hoofd keurig op dezelfde plek, zodat ik niet mee getrokken wordt. Ze probeert ook nooit om zich los te rukken en ze blijft netjes naar mij luisteren, ze loopt erna (en soms zelfs tijdens het trappen) gewoon mee (dus het is volgens mijn geen dominantie probleem). Maar ja, ik krijg natuurlijk wel altijd boze blikken van de andere paardeneigenaren: "is zij weer met die chargrijnige knol". En als de begeleider van het andere paard per ongeluk op de verkeerde plek staat, loopt ook die het risico een trap te krijgen!
Ze had ook last van voedernijd (naar mensen), maar dat ik helemaal over. Ik kan tegenwoordig gewoon haar hoeven krabben terwijl ze biks staat te eten!
Ze is verder keurig opgevoed en is zelfs erg voorzichtig in de omgang met mensen (de hoefsmid is bijvoorbeeld erg blij met haar).

Voor mij zelf is het dus niet echt een probleem, maar ik vind het zo balen dat ze niet normaal tegen andere paarden kan doen!
Hebben jullie ervaring met 'dit soort paarden'? Tips? Ik zou het al zo geweldig vinden als ik naar de bak kon lopen zonder eerst goed te kijken of ik geen tegenliggers zou kunnen krijgen...
Overigens: ik heb al geprobeerd om vreselijk boos op haar te worden (raakt ze alleen maar verder van in de stress) en om het compleet te negeren (gaat ze gewoon door).
Sorry voor het lange verhaal, Truus is een heerlijk paard als ze alleen is, maar gisteren kon ik haar wel wurgen!!!
Misschien dat jullie iets weten???
maar als dit ene puntje opgelost zou zijn, zou ze perfect zijn!!!!