Een aantal vaste deelnemers maar ook mensen die soms mee kletsen.
Lusten maar vooral lasten delen. Waar loopt de ik-heb-mijn-paarden-aan-huis-paardenhouder nou tegenaan en hoe los je dat dan weer op.
Niks zo mooi als je eigen paarden in de wei zien. Het mooiste van je paarden aan huis, je paarden vanuit je kamer in de weide zien staan, ze zien spelen, gedrag van ze zien wat je nog nooit eerder had gezien toen ze in pension stonden, tussendoor snel even knuffelen, voeren en rijden zonder de reistijd naar pensionstal. Vaker intieme momentjes met je paard, alles aanpassen zodat je paard het optimaal heeft.
Maar ook veel klussen, is het niet aan de wei of stal dan is het wel aan de huizen.
Maar er zijn ook nadelen natuurlijk. En al die dingen wegen toch elke keer weer op tegen al het anderen.
Niet zomaar ergens heen kunnen, regen, regen en nog eens regen, geen tijd om te rijden, hooi stress, reparaties wat je viervoeters weer eens gesloopt hebben, slepen met emmers water, koude handen, natte kleren, een gepaneerd paard aantreffen terwijl je haast hebt, sneller willen opknappen dan je geld wil, gemeentes met al hun regeltjes, etc. Niet snel een stalgenootje vragen voor hulp omdat deze er toch is. Geen binnenbak en vaak toch alleen rijden.
Wees allemaal weer welkom, denk mee, praat mee, klaag mee. Maar houd er rekening mee.
: 
iets met dit..
heb dr daarna nog even over de track gejaagd. Echt t is zo’n dominante merrie. Bij mij doet ze niks maar durf niet altijd iedereen de wei in te laten. 
