Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-03-04 09:05

Geplaatst: 01-03-04 09:05

Ik ben 2jaar geleden op ponykamp met pony gevallen. Pony maakte een duikeling en ik ging dus mee. Ik had die ochtend al een trap tegen me hand gehad(van een ander paard) en wou eigelijk al niet mee op de dagtocht. Na de val was ik heel duizelig en blijk nu een beschadigde rugwervel te hebben. Hard gaan vind ik nog steeds een beetje eng maar dat is ook het enige.

**Geplaatst**: 01-03-04 09:20

Geplaatst: 01-03-04 09:20

Ik bne er ooit eens door een paardje, black jack, afgegooid, en toen durfte ik eigenlijk niet meer. Toch wel gelijk na de val er weer op gegaan. Maar een paar weken daarna toen ik weer op hem moest ben ik samen met hem gevallen. Mij kregen ze toen echt niet meer op dat beest

**Geplaatst**: 01-03-04 09:42

Geplaatst: 01-03-04 09:42

Nou mijn complimenten aan supertje en aan alle andere die-hards hier Knipoog

Mijn paard heeft me ooit per ongeluk een gebroken rib getrapt. Ik kon geen adem meer halen, lag alleen in 't weiland en mijn paard galoppeerde in paniek als een dwaas om me heen... en ik had geen telefoon bij me (neem ALTIJD je mobiel mee als je alleen met een paard bezig bent!)
Het heeft wel even geduurd voor ik me weer kon ontspannen in zijn omgeving en hem weer durfde te vertrouwen, maar ik ken hem, en ik weet dat het een ongeluk was waar hij zelf ook vreselijk van geschrokken was. Voor hem had ik een ander paard dat mij verscheidene keren doelbewust heeft gelanceerd, hem vertrouwde ik echt niet meer en hem heb ik uiteindelijk verkocht aan iemand die er wel mee overweg kon.
Bij het ouder worden wordt je vanzelf voorzichtiger, want je herstelt niet meer zo makkelijk van een val als wanneer je jonger bent.

Als ik kan stap ik na een val weer op het paard (al is het maar voor heel even om ze niet te leren dat ze zo de ruiter kwijt kunnen raken), maar als het een link loeder is kijk ik ook wel uit.... mijn leven is me te dierbaar Knipoog

**Geplaatst**: 01-03-04 10:01

Geplaatst: 01-03-04 10:01

Ik ben nog nooit er hard afgevallen, maar ik denk het wel.
Ik heb wel een keer behoorlijk de schrik in me benen gehad.
Toen ik even na het longeren op het net gelongeerde paard mocht terug naar stal(was toen 12 ofzo).

Maar wat gebeurde er nou, ik zwaaide niet hoog genoeg op (geen zadel geen hoofdstel, groot paard) dus ik raakte de achterkant van het paard, waardoor die onwijs schrok (heethoofd) en er dus vandoor ging. De eigenaresse hield het paard niet meer en daar gingen we in keiharde rengalop.
Opzich was ik niet zo bang, maar op een gegeven moment kwam er een korte bocht en die moest je wel nemen.

Ik dacht echt van oooh neee, straks gaan we met ze 2e onderuit. Ik heb der toen flink gekalmeerd en gelukkig stopte ze en had ze alleen een wondje op der hoofd van de muur.

De hele weg heb ik gedacht, als ik er maar niet afval want dan breek ik echt wat. (was op het asfalt) Maar ik bleef juist heel netjes zitten Bloos

**Geplaatst**: 01-03-04 10:25

Geplaatst: 01-03-04 10:25

De laatste keer dat ik er afgevallen was vorig jaar, paard was net een paar maanden zadelmak.
Hij maakt een soort combi van bok en steigeren en slaat met zijn hals tegen mijn gezicht aan. Daardoor was ik mijn evenwicht kwijt en had ik alleen maar teugels in mijn hand om me vast te houden en ik trok hem dus finaal achterover. Hij kwam iets op mijn been terecht, en ik viel op mijn rug. Ik ben er wel gelijk weer opgegaan, maar we waren allebei behoorlijk geschrokken dus na 10 minuten heb ik hem weer weggezet.
Ik ga dan niet meer even lekker trainen. Je bent na een harde val toch een beetje shaky, daar doe je niets aan, ook al ben je helemaal niet bang.

**Geplaatst**: 01-03-04 10:36

Geplaatst: 01-03-04 10:36

De laatste keer dat ik van Omar viel was buiten.. hij bokte me er in 1 keer keihard vanaf Boos!

ik had gelukkig de teugels vast dus hij bleef bij me.. het deed echt veel pijn want ik was bovenop mijn onderrug geklapt Scheve mond

na even gejankt en gevloekt te hebben ben ik weer opgestapt.. ja moest toch naar huis.. en heb heel dapper mijn rit afgemaakt en hij heeft het daarna nog zo´n 6 x geprobeerd om me eraf te bokken Boos!

Hij was heel erg vervelend en gek.

Ik was daarna ook best wel bang en heb even een keer extra les in de week genomen en een week met een hulpteugel gereden en toen kreeg ik langzaam mijn vertrouwen in hem en mijn moed terug Knipoog

op een gegeven moment komt mijn vechtlust weer naar boven en denk ik: denk maar niet dat je mij klein krijgt.. klein monster Boos!

Ik ben best wel eens bang ja want Omar kan heel erg heftig zijn, zoals gisteren ook weer buiten... maar ik zet me altijd over mijn angst heen en probeer dan ook ontspannen te gaan zitten en dan gaat het allemaal wel weer gelukkig.

Op de 1 of andere manier val ik tot nu toe altijd op mijn kont... ik denk dat daar het zwaartepunt ligt Bloos!

**Geplaatst**: 01-03-04 10:41

Geplaatst: 01-03-04 10:41

Eigenlijk als uit een soort van automatisme stap ik na een val gelijk weer op het paard en rij ik door (mits ik natuurlijk niet al te erg in de kreukels lig Schijnheilig

).
Naderhand sta ik vaak nog wel even met bibberende knieen me te over denken wat er nou precies gebeurt is Haha!

**Geplaatst**: 01-03-04 10:46

Geplaatst: 01-03-04 10:46

Toen ik mijn paard net had ben ik er twee keer nogal ongelukkig af gevallen. Tot 2 maal toe is ze er in volle galop vandoor gegaan waardoor ik er af ben gevallen (scherpe bochten Knipoog

) De eerste keer had ik mijn rug zwaar gekneust en zat ik er toen het een beetje genezen was direct weer op. Het vertrouwen was toen echter nog niet optimaal. De tweede keer dat er afviel kwam ik onder haar terecht en daar hield ik twee hele grote schuurwonden aan over. (van haar hoeven die tegen meaan kletsten) Na die val ben ik wel een hele tijd bang geweest. Uiteindelijk ben ik verhuist naar een andere stal waar ik weer helemaal opnieuw ben begonnen. Dit heeft mij erg goed gedaan en inmiddels ben ik niet meer bang Knipoog

**Geplaatst**: 01-03-04 12:38

Geplaatst: 01-03-04 12:38

ja ik stap er als het kan zeker weer op. en als het niet kan meestal ook. heb al meedere malen met een gebroken ledemaat (zijn er teveel om op te noemen) een parcours uitgereden. achteraf niet echt slim maar ja...
voel ook nooit angst als ik er dan weer op moet, ik ben dan meestal boos (op het paard of op mezelf) en rijd dan vaak beter door. reageer t niet af op mn paard. ben er 1 keer niet weer opgegaan..... maar dat gaat ook een beetje moeilijk als je bewusteloos bent. toen ik weer mocht rijden wel weer op hetzelfde paard gestapt.

**Geplaatst**: 01-03-04 12:44

Geplaatst: 01-03-04 12:44

Het aanbod blijft nog steeds staan Talsha. Of je nu op stal of op de Boerskotten eerst eens weer een rondje wilt stappen! Kan altijd.
Alleen, de eerste tijd mag je dat dus niet he!! Eerst herstellen.

Ik kan me je reactie wel heel goed voorstellen. Ik ben zelf ook een aantal jaren geleden van een paard gevallen dat ik eigenlijk 100 % vertrouwde. Hij werd in een keer gek (waarvan weet ik nog niet) en sprong, zonder mij, over een omheining bij andere paarden in de wei. Hij had alles nog op en het heeft een half uur geduurd voordat we hem te pakken hadden. Ik ben er wel weer opgegaan, maar met vele bibbers. Het heeft nog een hele tijd geduurd voor ik zonder bibbers op welk paard dan ook buiten durfde. Ook op Zuppo heb ik soms spanningsbibbers als ik naar buiten ga. Maar ik weet hoe mijn paardje is, dus dat komt wel goed.

Het is ook belangrijk dat je mensen vraagt die je vertrouwt, want ik kreeg als eerste reactie na mijn val: jij hebt ook altijd wat!. En dat wekt niet echt veel vertrouwen.

Het komt wel weer goed meid!

**Geplaatst**: 01-03-04 13:18

Geplaatst: 01-03-04 13:18

ik ben met maverick in het totaal 3 keer achter overgeklapt en ik rij hem
nog steeds.als je er afvalt kun je het beste meteen weer opstappen(mits je geen ernstige dingen opgelopen hebt).

**Geplaatst**: 01-03-04 13:26

Geplaatst: 01-03-04 13:26

Meestal stap ik er gelijk weer op

Tenminste zolang ik niks ergs heb.
Ben een keer gevallen en had toen een behoorlijke hersenschudding en van alles gekneusd toen ben ik er niet meer op gestapt. Maar toen ik met springen een keer met paard en al viel en we allebei (gelukkig) niks hadden heb ik nog een keer het sprongetje gedaan. Maar sindsdien vind ik springen niet zo heel leuk meer.

**Geplaatst**: 01-03-04 13:32

Geplaatst: 01-03-04 13:32

Als ik niet meer op het paard durfde na een harde val, had ik het nooit langer dan 1 jaar uitgehouden Haha!

(ben er nl in mn manegejaren nogal vaak afgedonderd).

**Geplaatst**: 01-03-04 13:32

Geplaatst: 01-03-04 13:32

ik ben er bij een pony niet terug opgegaan... meteen na het vallen kon niet, want ik lag in het ziekenhuis en daarna hebben mijn ouders me verboden er terug opgegaan. Niet lang daarna is die pony verkocht en nu kan het dus niet meer...

Verder wel terug erop... na omklappen met stijgeren, super hard eraf gebokt worden... etc. wel met angst. Helemaal angst vrij ben ik nog steeds niet. Ik weet alleen bij mijn eigen paard wat ik wel en niet kan doen. Daarbij heeft zij het karakter niet om heel lomp te doen als er geen rede voor is. Gelukkig maar...

**Geplaatst**: 01-03-04 14:31

Geplaatst: 01-03-04 14:31

ik ben van kind tot nu (heel wat jaartjes tussen Haha!

) om allerlei redenen van diverse paarden getuimeld. en vond dat eigenlijk de normáálste zaak van de wereld, het hoorde er min of meer bij, ik werd er ook niet bang van.
tot ik twee jaar terug mijn jonge paardje ging zadelmak maken, en er vanalles mis ging.........
had allemaal nooit mogen gebeuren, maar goed Frusty

.

eerst ging alles prima, toen ontdekte hij (véél te vroeg) zijn 'scheurende-galop'-knopje Bloos!

. ik heb er me, omdat ik dat wegens bakranden en ongebalanceerd paardje veel te gevaarlijk vond, 7 keer af laten vallen. vond het toen eigenlijk ook nog helemaal niets bijzonders, had me wel bezeerd, maar het viel nog mee.

maar, weet ik nú, ik had dit dus nooooooooit mogen doen......blijkbaar ben ik over een bepaald punt gegaan, en naderhand ben ik dus wél angstig geworden Nagelbijten / Gniffelen

. tot overmaat van ramp maak ik enkele maanden terug op een buitenrit een onschuldige val, paardje raakt mijn arm met een voorbeen, arm gebroken, en wat erger is, mijn portie moed die ik nog had érnstig gekneusd.....

ik wou dat ik de klok 2 jaar kon terugdraaien, en onbezorgd op een paardje kon klimmen, maar die echt onbezorgde faze is vrees ik voorgoed voorbij Scheve mond

.

**Geplaatst**: 01-03-04 14:40

Geplaatst: 01-03-04 14:40

Ik heb dat ook. Vroeger stapte ik op alles. Des te gekker, des te beter.

Op m'n 16e ben ik 2 jaar gestopt en daarna weer in de manegelessen. Toen was ik al wat voorzichtiger. Maar toen ik er de 3e les zo hard af viel, dat ik bijna m'n rug heb gebroken, werd ik echt bang. Het duurde 4 maanden voordat ik weer durfde te galopperen.

Gelukkig ben ik er aardig overheen, maar ik ben wel heel voorzichtig!

**Geplaatst**: 01-03-04 15:05

Geplaatst: 01-03-04 15:05

Ja hoor ik stap gewoon weer op.
Ik ben vroeger met paard en al gevallen boven op een hindernis, ik ben er toen wel met knikkende knieen op geklommen en het is toen weer goed gekomen.
En anderhalf jaar geleden ben ik ook onwijs lelijk gevallen van een paardje wat ik toen bij reed van een toenmalige vriendin.
Gevolg was een hersenschuddig en een zwaar gekneust stuitje en weer ben ik er gewoon op gegaan.
Ik ben niet zo bang om te vallen, misschien dat het daarom ook bijna nooit gebeurt is.

**Geplaatst**: 01-03-04 15:14

Geplaatst: 01-03-04 15:14

Ja

stap gewoon weer op, dat is volgens mij ook het beste. Anders durf je misschien niet meer! Vorig jaar winter 2 keer van Punto afgevallen. Het ligt er ook aan waardoor het gekomen is, schrikken kunnen ze altijd.

**Geplaatst**: 01-03-04 15:15

Geplaatst: 01-03-04 15:15

ik stap blijkbaar ook iedere keer weer op, want ik rij nog steeds, al 35 jaar!

**Geplaatst**: 01-03-04 15:22

Geplaatst: 01-03-04 15:22

bij m'n eigen pony zou ik er zo weer opstappen Knipoog

mocht ik daar afvallen dan zal ze dat nooit kwaadwillig gedaan hebben!

bij andere paarden zou ik er toch nog wel even over na moeten denken.. denk ik Lachen

ik ben een aantal jaar geleden heel hard van een pony afgevallen (2 keer) en sindsdien ben ik een heel stuk voorzichtiger..

**Geplaatst**: 01-03-04 15:25

Geplaatst: 01-03-04 15:25

Sprite schreef:
Bij het ouder worden wordt je vanzelf voorzichtiger, want je herstelt niet meer zo makkelijk van een val als wanneer je jonger bent.

Dat gevoel heb ik ook... En dat terwijl ik me meestal 18 voel Haha!

Ben in mijn leven wel meer dan 100 keer van allerlei ponies en paarden afgevallen.
Toen ik een jaar of 14 was had ik een lievelingspony die iedereen eraf ketste.... Geweldig vond ik dat.
Ben in totaal 53 keer van haar afgevallen, waar ik oa gekneusde ribben, elleboog uit de kom en een hersenschudding aan over heb gehouden, maar ik bleef dat paardje rijden!!
Nu heb ik vorig jaar een ongeluk gehad met een paard, zij steigerde terwijl ik haar juist aan het belonen was en klapte met mijn gezicht tegen haar hoofd.
Daarna bleef ze bokken (echt om mij eraf te krijgen) en ik viel...
Gelvolg, 3 hechtingen in mijn lip, 2 voortanden eruit, pink gebroken, zwaar gekneusde rug.
En sindsdien ben ik voorzichtiger geworden.

(Vind ik ZO jammer)
Als ik voel dat een paard wil gaan steigeren dat verstijf ik. Raar echt lichtelijk in paniek...

Bokkende paarden geef ik niets om, en als ik er dan afval, klim ik er ook direct weer op (mits dat mogelijk is).
Maar steigerende paarden... nee.

Hoop dat dat nog ooit over gaat!!!

**Geplaatst**: 01-03-04 17:05

Geplaatst: 01-03-04 17:05

ja hoor...gewoon weer opgestapt Verward

zoals 'k al in het verhaal zei Haha!

paardrijden is mijn leven, en dat geef ik voor niets of niemand op!!

**Geplaatst**: 01-03-04 17:25

Geplaatst: 01-03-04 17:25

ik doe het normaal wel, maar ik heb een keer gehad....
Ik was samen met mijn toenmalige verzorgster aan het rijden. We sprongen aan in galop en ineens voel ik Tweety en mij onderuit gaan . Lagen we daar met zijn tween. Ze lag met twee benen aan de ene kant van de boom en met twee benen aan de andere kant. Met haar was niets aan de hand en stond gewoon op. Ik was me rot geschrokken en ben verder gereden op Petertje. Mijn verzorgster is toen op Tweety gegaan. Twee weken lang heb ik niet op haar gereden maar op Peter. Daarna zijn Tweet en ik nog vaker gevallen, nooit wat ernstigs gebeurt en ik ben er ook telkens weer opgestapt..
Dit is de enige keer geweest dat ik er niet meer op wou. Dus mijn antwoord is ja.. Tong uitsteken

**Geplaatst**: 01-03-04 18:19

Geplaatst: 01-03-04 18:19

Zolang ik geen gebroken benen/armen heb: Natuurlijk!