Stalling 1. Ik was nog erg onervaren in de paarden en stelde ook niet zulke hoge eisen aan een stal. Maar dat de staleigenaar het nodig vond om mijn paard elke dag 1 kilo geplette haver te voeren en tot 2 keer toe iemand achter mijn rug om op mijn paard te laten rijden was me toch wel wat te gortig.
Stalling 2. In het begin best een goeie stal. Totdat er een andere beheerder kwam. Die vond het onzin om paarden die maar 2 keer in de week lopen dure paardenbrok te voeren dus kwam er als brok afvalhavermeelpallets, bijvoeding voor slachtvarkens. Dat was veel goedkoper. Ook was een zo'n grote hoeveelheid stro in de box maar onzin, ze maken het toch vuil of vreten het op. De paarden stonden dus echt op minimaal stro en meer op beton. Ze vraten het stro op omdat er ook duidelijk veel te weinig ruwvoer werd gegeven. Ook vond ze dat zij kon bepalen wanneer en waarom er welke dierenarts kwam. Liefst helemaal geen, want wij zorgen goed voor de paarden en dan is er geen dierenarts nodig. Ik mocht dus geen dierenarts laten komen voor mijn kreupele paard. Dat was onzin. Zo kwam er dus ook geen dierenarts voor een kreupel paard van hun, een paard met een wond en een paard met overduidelijk droes. Ze mankeerden allemaal niks, er werd goed voor gezorgd. Ook werd er achter mijn rug op mijn kreupele paard gereden. Dit omdat men de mening had dat paarden die eerst van de stal waren geweest ook door de lesklanten bereden mochten worden. En ik had dit paard al binnen 2 dagen na aankomst gekocht dus nog niet alle lesklanten hadden er op gereden.
Stalling 3. Op zich een prima stal voor mijn paard. Alleen had de staleigenaar een pispaal nodig en ondanks dat hij mij, (hoorde ik achteraf na vertrek) enorm graag mocht, was ik bijna elke dag de pineut. Ik durfde bijna niet naar stal.
Stalling 4. Beschimmeld hooi. Medicijnen werden niet gegeven, ook al werd gezegd van wel. Maar de pot was na 2 weken nog net zo vol, terwijl die in 2 weken leeg moest zijn. De bak met brokken werd nooit leeg gemaakt en altijd van boven af bijgevuld dus de laag onderop was rot. Mijn paard stond als laatste in de rij om gevoerd te worden. Dus als er in de winter de ronde werd gedaan met de voerpeen en wortels, die werden fijn gehakt in dezelfde kruiwagen waar 's morgens eerste de boxen mee werden gemest, zonder dat er eerst het zand af werd gehaald, kreeg mijn paard het laatste restje. Dat bestond dan grotendeels uit zand en mest. Ook had ik meerdere keren gevraagd of ze mijn paard aub geen maiskuil wilden voeren omdat ze dit niet luste. Ze gooide de kuil met grof geweld uit haar voerbak en gooide meteen een groot deel van de brok mee weg. Ze werd steeds magerder en magerder omdat ze ook duidelijk minder hooi kreeg dan dat ze nodig had. Vooral in de zomer als ze dag en nacht op de wei stonden. Ook al was het gras op, er werd geen hooi bijgevoerd.
Stalling 5. In eerste instantie een fijne stal. Totdat er een nieuwe pensionklant kwam die de dienst uit ging maken. Mijn paard mocht ineens ipv 8 uur per dag, maar 2 uur per dag buiten. Dan kon het nieuwe paard 12 uur per dag buiten. Ook vond ik het heel raar dat mijn paard, die echt nergens bang voor was, doodsbang was voor de staleigenaar. Er was, door de stomme schuld van de staleigenaar zelf, een paard ontsnapt. Nadat het paard was gevangen ging hij op het gemak naar binnen, komt 3 minuten later met een zweep naar buiten en gaat het paard af staan tuigen. Ook werd ik voor gek verklaard toen ik kwam melden dat er een paard doodziek op de wei lag, dat was geen waar. De volgende dag stond het dier op de kliniek. Maar ik had het nog steeds verkeerd gezien.
Terug naar stalling 3. Heb er jaren prima naar mijn zin gestaan. Helaas begin mijn paard heftig te headshaken en kon hij alleen nog maar in een binnenbak worden gereden. Die was er toen nog niet.
Stalling 6. In het begin DE perfecte stal. Totdat het beleid volledig werd omgegooid. De paarden mochten ineens alleen in de ochtend een paar uurtjes buiten. Als ik dan late dienst had, stond mijn paard 20 uur in zijn box en dat trok dat dier echt niet. Dit samen met nog een hele rits aan kleine dingen zorgen er voor dat ik maar weer ben gaan verhuizen. Ik kwam trouwens een half jaar later een ex stalgenote van deze stal tegen en toen bleek dat iedereen die op die stal gestaan had, vele stonden er al jaren, weg was.
Stalling 7. Heb ik vele jaren met veel plezier gestaan. Niet alles was perfect maar paard had het prima. Totdat de eigenaar een vriendin kreeg en ze op de meest bizarre tijden sluitingstijden gingen verzinnen. En een hele dag niet bij mijn paard kunnen is voor mij geen optie.
Stalling 8. Gouden bergen werden er beloofd. Wat mijn paard kreeg was een zeiknatte box, veel te weinig ruwvoer, maar 2 keer in de 3 dagen een half uur in de molen ipv de 8 uur per dag in de paddock zoals beloofd en beschimmelde voerpenen. Ook was de sfeer daar echt verschrikkelijk, de achterste helft van de bodem van de binnenbak een drama en de bodem van de buitenbak een ramp. Daar mochten geen paarden los in want het was een dure bodem. De bodem bestond uit grove houtsnippers, die je gratis bij de gemeente kan krijgen omdat die anders ook niet weten wat ze er mee moeten, die los op de klei waren gepeurd. Was met stipt de slechtste buitenbakbodem ooit waar ik mijn paard niet eens los in durfde te zetten. De staleigenaar vond zelf dat hij fantastisch voor de paarden zorgen, hij hoorde ze namelijk niet klagen. Van de 14 paarden stonden er 9 met zwaar stereotypisch gedrag.
Stalling 9. Wederom gouden bergen. In de zomer zouden de paarden worden buiten gezet. Dat werd dus niet gedaan want de staleigenares was bang voor paarden. De paarden in het nieuwe gebouw werden keurig op tijd gevoerd. Het gedeelte waar de mijne stond, ivm luchtwegproblemen, werd minimaal 1 keer per week overgeslagen met voeren. En als de dochter des huizes voerde werd het eten van mijn paard in het zaagsel gegooid ipv in de voerbak. De druppel, of beter gezegd de plens, was toen er meerdere paarden ziek werden en er, zowel door de staleigenaar als de dierenarts stelselmatig werd ontkend dat het droes was. Totdat de mijne ziek werd en ik er op stond dat mijn dier werd getest. Toen moest ineens mijn paard in quarantaine terwijl de helft van de paarden al ziek was geweest met dezelfde symptomen.
Stalling 10. Prima stal alleen die stopte na 1 jaar omdat hij de ruimte nodig had voor zijn bedrijf.
Stalling 11. Prima stal, ware het niet dat alles vergeven werd door de ratten en daar echt niks aan gedaan werd want een rat heeft ook recht op leven. Alles zat onder de rattenzeik en stront.
Stalling 12. Prima stal maar op een geven moment zaten de staleigenaresse en ik erg hoog in onze emoties en zijn er wat botsingen geweest waardoor het beter was dat ik ging verhuizen.
Stalling 13 is weer een hoofdstuk apart. Ik had duidelijk aangegeven dat het paard wat ik toen had nogal een ongeleid projectiel wat nog in opvoeding zat was en had overduidelijk gewaarschuwd dat ik er alleen volwassen mensen met ervaring bij wilde hebben. De staleigenaar had met mijn trailer en auto gereden omdat ik dat zelf nog niet mocht, laden ging vlot dus erg veel tijd waren we er niet aan kwijt. We komen aan op de nieuwe stal, staleigenaar stapt uit de auto en loopt weg met de mededeling dat hij weinig tijd heeft. Sta ik met mijn paard die ik niet alleen kan lossen... Komt er na 5 minuten een meisje van een jaar of 13 aan, die was door de eigenaar gestuurd om te helpen lossen. De eigenaar zelf zat al in de kantine te kletsen. De eerste 3 dagen stond mijn jonkie in een heerlijke grote paddock waar hij nog wat kon galopperen. 2 weken later stond hij in een paddock van 5 bij 8 tot zijn kogels in de drek. Ook mocht ik mijn paard absoluut niet los laten in de binnenbak want dan zou hij de bodem kapot trappen. Alleen is het wel tegenstrijdig dat hij wel elke nacht een volledige groep van 10 paarden de hele nacht in de binnenbak liet staan. Andere klanten mochten wel hun paard los laten in de binnenbak. Sta je daar met je ongeleide projectiel van 3 die nergens zijn energie kwijt kan. En dan nog leuk opmerken dat ik hem wel eens op mag voeden....Ook werd er doodleuk opgestrooid met zwaar beschimmeld stro. Ik wist trouwens niet dat schimmel op stro ook rood kon zijn, totdat ik het bij de mijne in de box vond. Ik was dus al langzaamaan aan het rondkijken voor iets anders, maar toen werd mijn paard ziek en begon het drama pas echt. Mijn paard had een bacteriële luchtweginfectie en moest 2 keer op een dag antibiotica hebben. Geen probleem, als ik het klaar zette, zou hij het geven. Dit ging goed tot dag 4, hij vond het niet meer nodig want de snotneus was weg. Gevolg is dat door de weerstand dip die mijn paard toen had, het rhino virus de kop op stak. Niet alleen bij de mijne hoor, er stonden echt wel meer paarden met dezelfde symptomen. Ook meerdere paarden die duidelijk groen snot hadden. De mijne heeft die bacterie infectie waarschijnlijk gekregen omdat de waterleiding was afgesloten, de mijne steeds in zijn bak meste of de bak omgooide en steeds zonder water stond, en ik dus bij andere paarden water uit de bakken moest halen omdat hij weigerde de bak te vullen. Zo zal ook het rhinovirus rond kunnen hebben gaan. Maar de mijne werd in elk geval apart in een box gegooid en er werd helemaal niet meer naar om gekeken. Ondertussen wilde hij nog wel een clinic op stal door laten gaan, want er was maar 1 paard ziek, (en nog een stuk of 6 minimaal) en rhino ging niet door de lucht dus dat kon veilig. Ondertussen mocht ik mijn paard niet uit zijn box halen om in een paddock op ruim 20 meter afstand van de rest te zetten, want hij kon de rest wel eens besmetten. Had de staleigenaar ook al meteen gewaarschuwd welke onderdelen van zijn nieuwe box gesloopt zouden worden en dat er meteen wat aan gedaan moest worden om het veiliger voor mijn paard te maken. Was allemaal geen waar, dat sloopte hij niet. De volgende dag kwam hij op hoge poten naar me toe omdat mijn paard vanalles had gesloopt in zijn nieuwe box, of ik dat even zou vergoeden. Mijn paard stond er in vol pension en daar betaalde ik ook dik voor. Ondertussen mocht hij niet buiten of in de binnenbak. Moest ik hem zelf uitmesten en zelf van water en hooi voorzien want ook dat werd niet gedaan. En wat erger was, hij weigerde ook om voer en medicijnen te geven. Kon ik dus nog mensen gaan regelen die dat voor me wilden doen als ik moest werken. Ik kon namelijk van hem niet verwachten dat hij zich speciaal om ging kleden om mijn paard te voeren want hij kon er niks aan doen dat mijn paard ziek was. En ondertussen kon ik niet weg want mijn paard was voor de 2de keer positief getest op rhino. Door de dierenarts werd merriebrok geadviseerd omdat mijn paard inmiddels erg was afgevallen. Dat moest ik zelf maar kopen. Ook mocht ik alleen nog zaadhooi voeren aan mijn paard omdat ik zoveel hooi gaf. Ik gaf 2 keer per dag een flinke berg wat steeds op was, dus teveel, nou nee. Op een gegeven moment kocht ik zelf strooisel omdat dat beschimmelde stro alleen maar nog een grotere aanslag was op mijn paard zijn luchtwegen, zelf brokken en zelf rijker ruwvoer om hem weer op gewicht te krijgen. De staleigenaar had dus nauwelijks kosten, deed helemaal niks aan zijn verzorging en ik moest gewoon de volle pond betalen. Dolgraag wilde ik weg, maar mijn paard werd voor de 3de keer positief getest op rhino.
Ik was dus wat blij met stalling 13. Die hadden de mogelijkheid om mijn paard volledig in quarantaine te zetten totdat de test goed was. Alleen zo jammer dat daar op een gegeven moment een stel nieuwe klanten de sfeer zo ontzettend verziekten dat ik met steeds grotere tegenzin naar mijn paard ging.
Stalling 15, op zich ook een prima stal maar zowel mijn paard als ik voelden ons daar gewoon echt niet thuis.
Terug naar stalling 3. Ik had het prima naar mijn zin. Alleen toen ik mijn vorige paard verkocht, ik durfde er niet meer op, en mijn nieuwe paard gewoon totaal niet kon aarden daar toch maar weer verhuisd.
Stalling 16. Op zich een hele goeie stal, maar zo jammer dat er daar toen iemand rondliep die de sfeer walgelijk verziekte. Dat in combinatie met het feit dat het een kwartier enkele reis is en ik een enorme pesthekel aan autorijden heb...
Stalling 17. Mijn paard werd super verzorg, ik had het helemaal naar mijn zin, mijn paard niet....
Stalling 18. Er werd soms koeienkuil gevoerd en er was geen omheining om de buitenbak wat mijn paard soms wel heel erg leuk vond. Daar had ik op zich nog wel mee kunnen leven. Dat mijn paard ook daar niet kon aarden en duidelijk een hekel had aan de staleigenaar niet.
Terug naar stalling 16. Toen de pakketprijs flink omhoog ging zij een rekensommetje dat het wel erg duur zou worden. Op zich wilde ik niet weg maar ik wilde niet elke keer aan het einde van mijn salaris nog wat maand over houden.
Stalling 19. ik had beter moeten weten...Daar dachten ze dat paarden dezelfde voerbehoeften hadden als een cavia. Ze mochten meer hooi, maar dan moesten we ook aanzienlijk meer gaan betalen dan dat de stalling in totaal waard was. De buitenbak was ook erg slecht. We hadden binnen een korte tijd dus door waarom het verloop op die stal echt enorm is.
Stalling 20. Duidelijk afspraken gemaakt over het ruwvoer. Alleen zagen die afspraken anders dan ons. Gevolg was dat onze paarden weer veel te weinig ruwvoer kregen. We gaven op een gegeven moment bijna 6 kilo per dag zelf aan ruwvoer bij, omdat hun ruwvoer ook nog eens ontzettend arm was. Mochten wel wel allebei zelf een slowfeeder vullen en ophangen. Die propten we dus goed vol. Op een gegeven moment werd mijn paard te dik bevonden, terwijl je overduidelijk ribben zag, en hij moest afvallen. Heb duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling was. Hij viel toch af. Paard van mijn vriendin ook. Bleek dat ze elke avond onze netten zowat leeg haalden. Ik ben zelf pakjes hooi gaan kopen om ze in elk geval buiten wat eten aan te kunnen bieden. Hun zagen er namelijk geen enkel probleem in om de paarden dagelijks 6 uur zonder ruwvoer te laten staan. Het mooiste kwam toen ik werd opgebeld dat zowel ik als mijn vriendin nog 2 weken de tijd hadden om een andere stal te zoeken. Ze waren ons gezeur over het hooi beu. Mijn vriendin is dezelfde dag nog terug naar stal 16. Ik had voordat ik weg ging mijn paard een flink portie eigen hooi gegeven in zijn paddock met als bedoeling dat er nog genoeg zou zijn tot de volgende morgen. Ik kom de volgende morgen, stond een paard van hun mijn hooi in de paddock van mijn paard mijn hooi op te vreten. Mijn paard stond in de meest kapot getrapte paddock zonder 1 spriet te vreten zielig te kijken hoe de rest hun hooi stond te eten. Ik wist dus ook dat ze nog maar net buiten stonden, het hooi was altijd binnen een half uurtje op. Heb dezelfde dag mijn paard weer terug gebracht naar stal 16, daar staat hij nu nog en hij gaat er ook niet meer weg. De manier hoe we met open armen weer terug ontvangen zijn
, de verandering in de blik van de ogen van mijn paard toen hij zag waar hij was bij het lossen en de tevreden zucht die hij slaakte toen hij zich op de enorme berg met hooi in de wei stortte.......