Bizarste stalling/stalhouder verhalen
Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
- bente_sat
- Berichten: 483
- Geregistreerd: 20-02-11
- Woonplaats: goudswaard
Geplaatst: 14-07-18 12:13
Ik kreeg als 8 jarig meisje een shetlander op de stal waar in een pony verzorgde. Hier een jaartje gestaan tot de staleigenaar ging verhuizen. Pony meeverhuisd maar het was net te ver weg en na een anderhalf jaar pony terug verplaatst naar de oude stal met nieuwe eigenaar. Was een kleine pensionstal met 8 paarden.
In het begin was dit fantastisch, pony stond lekker buiten, in de winter alleen 's nachts op stal en kreeg genoeg te eten. Ik werd ondertussen langzaam te groot voor mijn shet en mocht wat pony's daar op stal verzorgen en kon dus lekker blijven rijden. Na 2/3 jaar gingen de eigenaren scheiden en moest de eigenaresse weer aan het werk. Ondertussen had ik haar 4 jarige fries ingereden en was in van plan om binnen een korte tijd de gaan starten. Maar doordat ze weer een baan had kon ze de paarden niet meer binnen/buiten zetten, mesten en voeren. Ondertussen was ik een jaar of 14 en deed ik dus erg veel op stal, mestte vaak uit, zette ze buiten en binnen en zorgde dat er voer klaar stond (maar wel doorbetalen voor de shet). Dit ging allemaal redelijk prima en in overleg totdat ze voor een midweek naar Duitsland moest voor haar werk en niks voor de paarden had geregeld en al het werk op mij neer kwam. Toen ze terug kwam gelijk in gesprek gegaan met mijn ouders er bij. Beloofd dat het niet meer zou gebeuren en er iemand zou komen helpen met de verzorgen. Dit ging een half jaar goed totdat ik op stal kwam en op het whiteboard een schema zag staan met daarboven het bericht dat ze een week weg was voor haar werk.
Daar sta je dan, midden in de winter, waterleidingen bevroren en 8 paarden die je als 15 jarige moet doen. Voor school paarden water geven, gelijk na school ze buiten zetten, mesten en 's avonds paarden weer binnen zetten en voeren. Toen ze terug was aangegeven dat we de volgende dag zouden vertrekken pony en toen was ze verbaasd en snapte niet waarom.
Was toendertijd echt een hele moeilijke keuze omdat ik de fries echt als mijn eigen paardje beschouwde, veel tijd in lessen had gestopt en we van plan waren om te starten.
- evelienn28
-
- Berichten: 601
- Geregistreerd: 19-07-11
- Woonplaats: emmen
Geplaatst: 14-07-18 12:55
Ik heb zelf ook op één stalling gestaan wat echt verschrikkelijk was.
Toen ik mijn eerste minipaardje kreeg kon hij eerst lekker bij de fokker blijven staan, maarja op een gegeven moment wou ik hem toch liever dichterbij huis hebben.
Leuk plekje gevonden allemaal prima en fijn gingen ze helaas scheiden en werd het huis verkocht dus opzoek naar een andere plek.
Ik dacht een prima plek te hebben gevonden hij kon op de paddock staan met 2 andere pony's lekker 24/7 buiten beperkte weidegang en voldoende hooi.
In dit jaar was ik er ook achter gekomen dat hij zomereczeem had, dus dekentje aangeschaft hier waren eerst nog geen problemen mee.
Op een gegeven moment ging de stal eigenaresse zich er steeds meer mee bemoeien zeggen dat er wat mis met hem was.
ze zei ook dat hij nog wel eens hoefbevangen kon zijn, dus ik erheen gegaan maar zag eigenlijk niet veel aan hem maar goed zoveel ervaring had ik ook niet.
Dierenarts laten komen ook die zei er is niks aan de hand en ook naar de zomereczeem gevraagd ja zomereczeem heeft hij.
Je kon haar er niet van overtuigen en ze bleef maar doorgaan over dat hij ziek was trok geregeld de deken af als ik weer weg was
En toen kwam er ook nog persoonlijke drama van haar bij en kwamen we erachter dat zij zelf behoorlijk wat psychische problemen had.
Iemand die daar ook in de straat woonde had ik ook gesproken en zij adviseerde me om maar zo snel mogelijk een andere stalling te zoeken want daar gebeurde wel vaker vreemde dingen.
Toen hij eindelijk gecastreerd was wouden we hem meenemen maarja de paarden waren ziek er moest maar even bloedonderzoek gedaan worden.(anders konden wij hem volgens haar niet meenemen)
Dit ging achter onze rug om, dus DA gebeld maar hij was al geweest ook de dierenarts had zijn twijfels gehad.
Gezorgd dat de uitslagen wel bij ons terecht kwamen want anders kon ze ons nog van alles wijs maken!
En je raad het al het bloedonderzoek gaf aan dat hij kerngezond was!
Ik was ook echt serieus bang voor die vrouw want ze vertelde doodleuk dat ze wel eens iemand neer had gestoken.
Uiteindelijk na veel gezeur pony meegenomen die bijna geen manen meer had en verging van de jeuk.
Want ja zij wist het allemaal zo goed omdat ze al zoveel jaren ervaring had.
Nou sinds ik er weg ben heb ik weer een blije pony met veel manen en staart!
- Speirs
-
- Berichten: 1682
- Geregistreerd: 20-07-14
Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen
Geplaatst: 14-07-18 22:53
- bcd94
- Berichten: 701
- Geregistreerd: 09-03-17
Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen
Geplaatst: 14-07-18 23:20
Ik heb er ook een,
Ik was niet meer tevreden op de stal waar mijn pony stond, een hoop gedoe en gezeur over een spriet stro teveel en blablabla.
Extra bijkopen mocht niet, en zo was er altijd wel gedoe over dingen die geld kosten.
De sfeer was ook echt heel erg veranderd de laatste maanden dus
ik ging opzoek naar een andere stal, toen in een andere stal gevonden had heb ik verteld dat ik ga verhuizen naar een andere stal, ze vonden het jammer enz.
Gewoon een prima gesprek gehad.
Dit gesprek was op dinsdag, woensdag avond en donderdag ochtend zou ik de paarden voeren omdat ze niet kon, geen probleem, gewoon gedaan natuurlijk.
Kom ik vrijdag middag rond 3 uur op stal staat mn pony als enige op stal, als ik vraag hoezo hij binnen staat krijg ik te horen dat hij niet met zijn hoofd naar de deur kwam dus dat ie maar moet leren dat ie dat wel moet doen zodat ze zijn halster om kan doen
Ik vond het echt heel raar en heb eerst mijn pony buiten gezet, in de tussentijd was de zus van de stalhoudster gekomen, nog steeds niks aan de hand, ik mest de stal van mn pony uit en zei zijn ondertussen ook bezig met mesten.
Ik heb zelfs nog een extra stal gemest, dit deed ik heel vaak, ik heb echt heel veel voor die mensen gedaan.
Daarna gingen ze zitten om wat te drinken nou toen kreeg ik echt van alles en nog wat naar me toe geschreeuwd, en ze zouden hem niet meer verzorgen tot ik weg ging. (ruim 2 weken voor vertrek opgezegd)
Als ik er aan terug denk word ik er nog steeds boos om, mij nog even gebruiken om de paarden woensdag en donderdag te doen en vervolgens mijn paard niet buiten zetten..
Als ze nou gelijk had gezegd dat ze die van mij niet meer zou doen had ik die van haar (6 stuks dus best ff werk) ook niet meer gedaan.
Maar had mij in ieder geval voor vrijdag gezegd dat ie niet buiten gezet zou worden, dan had ik sochtends zelf gegaan of iets geregeld.
Nu ging ik er vanuit dat ie buiten stond natuurlijk anders had ik echt wel eerder gegaan.
Ik ben weggelopen heb mn paard uit de wei gepakt en ben een stukje gaan lopen met hem en onder tussen wat mensen gebeld.
Zijn nieuwe stal was nog niet af dus daar kon hij nog niet heen, hij kon toen gelukkig even op een stal waar een vriendin staat terecht, dat was echt zo fijn dat hij even 2 weken daar kon!
Ik wou hem geen minuut langer op zijn oude stal laten staan.
Ik ben terug gelopen naar stal en hij is gelijk de trailer in gegaan.
- santie
-
- Berichten: 1388
- Geregistreerd: 27-03-05
- Woonplaats: Hippolytushoef
Geplaatst: 15-07-18 00:03
Wat een akelige man was dat, gelukkig heeft hij geen stalling meer.
- Inoterry
-
- Berichten: 4257
- Geregistreerd: 20-10-07
- Woonplaats: Heerlek in Heerle
Geplaatst: 15-07-18 02:15
Stalling 2. In het begin best een goeie stal. Totdat er een andere beheerder kwam. Die vond het onzin om paarden die maar 2 keer in de week lopen dure paardenbrok te voeren dus kwam er als brok afvalhavermeelpallets, bijvoeding voor slachtvarkens. Dat was veel goedkoper. Ook was een zo'n grote hoeveelheid stro in de box maar onzin, ze maken het toch vuil of vreten het op. De paarden stonden dus echt op minimaal stro en meer op beton. Ze vraten het stro op omdat er ook duidelijk veel te weinig ruwvoer werd gegeven. Ook vond ze dat zij kon bepalen wanneer en waarom er welke dierenarts kwam. Liefst helemaal geen, want wij zorgen goed voor de paarden en dan is er geen dierenarts nodig. Ik mocht dus geen dierenarts laten komen voor mijn kreupele paard. Dat was onzin. Zo kwam er dus ook geen dierenarts voor een kreupel paard van hun, een paard met een wond en een paard met overduidelijk droes. Ze mankeerden allemaal niks, er werd goed voor gezorgd. Ook werd er achter mijn rug op mijn kreupele paard gereden. Dit omdat men de mening had dat paarden die eerst van de stal waren geweest ook door de lesklanten bereden mochten worden. En ik had dit paard al binnen 2 dagen na aankomst gekocht dus nog niet alle lesklanten hadden er op gereden.
Stalling 3. Op zich een prima stal voor mijn paard. Alleen had de staleigenaar een pispaal nodig en ondanks dat hij mij, (hoorde ik achteraf na vertrek) enorm graag mocht, was ik bijna elke dag de pineut. Ik durfde bijna niet naar stal.
Stalling 4. Beschimmeld hooi. Medicijnen werden niet gegeven, ook al werd gezegd van wel. Maar de pot was na 2 weken nog net zo vol, terwijl die in 2 weken leeg moest zijn. De bak met brokken werd nooit leeg gemaakt en altijd van boven af bijgevuld dus de laag onderop was rot. Mijn paard stond als laatste in de rij om gevoerd te worden. Dus als er in de winter de ronde werd gedaan met de voerpeen en wortels, die werden fijn gehakt in dezelfde kruiwagen waar 's morgens eerste de boxen mee werden gemest, zonder dat er eerst het zand af werd gehaald, kreeg mijn paard het laatste restje. Dat bestond dan grotendeels uit zand en mest. Ook had ik meerdere keren gevraagd of ze mijn paard aub geen maiskuil wilden voeren omdat ze dit niet luste. Ze gooide de kuil met grof geweld uit haar voerbak en gooide meteen een groot deel van de brok mee weg. Ze werd steeds magerder en magerder omdat ze ook duidelijk minder hooi kreeg dan dat ze nodig had. Vooral in de zomer als ze dag en nacht op de wei stonden. Ook al was het gras op, er werd geen hooi bijgevoerd.
Stalling 5. In eerste instantie een fijne stal. Totdat er een nieuwe pensionklant kwam die de dienst uit ging maken. Mijn paard mocht ineens ipv 8 uur per dag, maar 2 uur per dag buiten. Dan kon het nieuwe paard 12 uur per dag buiten. Ook vond ik het heel raar dat mijn paard, die echt nergens bang voor was, doodsbang was voor de staleigenaar. Er was, door de stomme schuld van de staleigenaar zelf, een paard ontsnapt. Nadat het paard was gevangen ging hij op het gemak naar binnen, komt 3 minuten later met een zweep naar buiten en gaat het paard af staan tuigen. Ook werd ik voor gek verklaard toen ik kwam melden dat er een paard doodziek op de wei lag, dat was geen waar. De volgende dag stond het dier op de kliniek. Maar ik had het nog steeds verkeerd gezien.
Terug naar stalling 3. Heb er jaren prima naar mijn zin gestaan. Helaas begin mijn paard heftig te headshaken en kon hij alleen nog maar in een binnenbak worden gereden. Die was er toen nog niet.
Stalling 6. In het begin DE perfecte stal. Totdat het beleid volledig werd omgegooid. De paarden mochten ineens alleen in de ochtend een paar uurtjes buiten. Als ik dan late dienst had, stond mijn paard 20 uur in zijn box en dat trok dat dier echt niet. Dit samen met nog een hele rits aan kleine dingen zorgen er voor dat ik maar weer ben gaan verhuizen. Ik kwam trouwens een half jaar later een ex stalgenote van deze stal tegen en toen bleek dat iedereen die op die stal gestaan had, vele stonden er al jaren, weg was.
Stalling 7. Heb ik vele jaren met veel plezier gestaan. Niet alles was perfect maar paard had het prima. Totdat de eigenaar een vriendin kreeg en ze op de meest bizarre tijden sluitingstijden gingen verzinnen. En een hele dag niet bij mijn paard kunnen is voor mij geen optie.
Stalling 8. Gouden bergen werden er beloofd. Wat mijn paard kreeg was een zeiknatte box, veel te weinig ruwvoer, maar 2 keer in de 3 dagen een half uur in de molen ipv de 8 uur per dag in de paddock zoals beloofd en beschimmelde voerpenen. Ook was de sfeer daar echt verschrikkelijk, de achterste helft van de bodem van de binnenbak een drama en de bodem van de buitenbak een ramp. Daar mochten geen paarden los in want het was een dure bodem. De bodem bestond uit grove houtsnippers, die je gratis bij de gemeente kan krijgen omdat die anders ook niet weten wat ze er mee moeten, die los op de klei waren gepeurd. Was met stipt de slechtste buitenbakbodem ooit waar ik mijn paard niet eens los in durfde te zetten. De staleigenaar vond zelf dat hij fantastisch voor de paarden zorgen, hij hoorde ze namelijk niet klagen. Van de 14 paarden stonden er 9 met zwaar stereotypisch gedrag.
Stalling 9. Wederom gouden bergen. In de zomer zouden de paarden worden buiten gezet. Dat werd dus niet gedaan want de staleigenares was bang voor paarden. De paarden in het nieuwe gebouw werden keurig op tijd gevoerd. Het gedeelte waar de mijne stond, ivm luchtwegproblemen, werd minimaal 1 keer per week overgeslagen met voeren. En als de dochter des huizes voerde werd het eten van mijn paard in het zaagsel gegooid ipv in de voerbak. De druppel, of beter gezegd de plens, was toen er meerdere paarden ziek werden en er, zowel door de staleigenaar als de dierenarts stelselmatig werd ontkend dat het droes was. Totdat de mijne ziek werd en ik er op stond dat mijn dier werd getest. Toen moest ineens mijn paard in quarantaine terwijl de helft van de paarden al ziek was geweest met dezelfde symptomen.
Stalling 10. Prima stal alleen die stopte na 1 jaar omdat hij de ruimte nodig had voor zijn bedrijf.
Stalling 11. Prima stal, ware het niet dat alles vergeven werd door de ratten en daar echt niks aan gedaan werd want een rat heeft ook recht op leven. Alles zat onder de rattenzeik en stront.
Stalling 12. Prima stal maar op een geven moment zaten de staleigenaresse en ik erg hoog in onze emoties en zijn er wat botsingen geweest waardoor het beter was dat ik ging verhuizen.
Stalling 13 is weer een hoofdstuk apart. Ik had duidelijk aangegeven dat het paard wat ik toen had nogal een ongeleid projectiel wat nog in opvoeding zat was en had overduidelijk gewaarschuwd dat ik er alleen volwassen mensen met ervaring bij wilde hebben. De staleigenaar had met mijn trailer en auto gereden omdat ik dat zelf nog niet mocht, laden ging vlot dus erg veel tijd waren we er niet aan kwijt. We komen aan op de nieuwe stal, staleigenaar stapt uit de auto en loopt weg met de mededeling dat hij weinig tijd heeft. Sta ik met mijn paard die ik niet alleen kan lossen... Komt er na 5 minuten een meisje van een jaar of 13 aan, die was door de eigenaar gestuurd om te helpen lossen. De eigenaar zelf zat al in de kantine te kletsen. De eerste 3 dagen stond mijn jonkie in een heerlijke grote paddock waar hij nog wat kon galopperen. 2 weken later stond hij in een paddock van 5 bij 8 tot zijn kogels in de drek. Ook mocht ik mijn paard absoluut niet los laten in de binnenbak want dan zou hij de bodem kapot trappen. Alleen is het wel tegenstrijdig dat hij wel elke nacht een volledige groep van 10 paarden de hele nacht in de binnenbak liet staan. Andere klanten mochten wel hun paard los laten in de binnenbak. Sta je daar met je ongeleide projectiel van 3 die nergens zijn energie kwijt kan. En dan nog leuk opmerken dat ik hem wel eens op mag voeden....Ook werd er doodleuk opgestrooid met zwaar beschimmeld stro. Ik wist trouwens niet dat schimmel op stro ook rood kon zijn, totdat ik het bij de mijne in de box vond. Ik was dus al langzaamaan aan het rondkijken voor iets anders, maar toen werd mijn paard ziek en begon het drama pas echt. Mijn paard had een bacteriële luchtweginfectie en moest 2 keer op een dag antibiotica hebben. Geen probleem, als ik het klaar zette, zou hij het geven. Dit ging goed tot dag 4, hij vond het niet meer nodig want de snotneus was weg. Gevolg is dat door de weerstand dip die mijn paard toen had, het rhino virus de kop op stak. Niet alleen bij de mijne hoor, er stonden echt wel meer paarden met dezelfde symptomen. Ook meerdere paarden die duidelijk groen snot hadden. De mijne heeft die bacterie infectie waarschijnlijk gekregen omdat de waterleiding was afgesloten, de mijne steeds in zijn bak meste of de bak omgooide en steeds zonder water stond, en ik dus bij andere paarden water uit de bakken moest halen omdat hij weigerde de bak te vullen. Zo zal ook het rhinovirus rond kunnen hebben gaan. Maar de mijne werd in elk geval apart in een box gegooid en er werd helemaal niet meer naar om gekeken. Ondertussen wilde hij nog wel een clinic op stal door laten gaan, want er was maar 1 paard ziek, (en nog een stuk of 6 minimaal) en rhino ging niet door de lucht dus dat kon veilig. Ondertussen mocht ik mijn paard niet uit zijn box halen om in een paddock op ruim 20 meter afstand van de rest te zetten, want hij kon de rest wel eens besmetten. Had de staleigenaar ook al meteen gewaarschuwd welke onderdelen van zijn nieuwe box gesloopt zouden worden en dat er meteen wat aan gedaan moest worden om het veiliger voor mijn paard te maken. Was allemaal geen waar, dat sloopte hij niet. De volgende dag kwam hij op hoge poten naar me toe omdat mijn paard vanalles had gesloopt in zijn nieuwe box, of ik dat even zou vergoeden. Mijn paard stond er in vol pension en daar betaalde ik ook dik voor. Ondertussen mocht hij niet buiten of in de binnenbak. Moest ik hem zelf uitmesten en zelf van water en hooi voorzien want ook dat werd niet gedaan. En wat erger was, hij weigerde ook om voer en medicijnen te geven. Kon ik dus nog mensen gaan regelen die dat voor me wilden doen als ik moest werken. Ik kon namelijk van hem niet verwachten dat hij zich speciaal om ging kleden om mijn paard te voeren want hij kon er niks aan doen dat mijn paard ziek was. En ondertussen kon ik niet weg want mijn paard was voor de 2de keer positief getest op rhino. Door de dierenarts werd merriebrok geadviseerd omdat mijn paard inmiddels erg was afgevallen. Dat moest ik zelf maar kopen. Ook mocht ik alleen nog zaadhooi voeren aan mijn paard omdat ik zoveel hooi gaf. Ik gaf 2 keer per dag een flinke berg wat steeds op was, dus teveel, nou nee. Op een gegeven moment kocht ik zelf strooisel omdat dat beschimmelde stro alleen maar nog een grotere aanslag was op mijn paard zijn luchtwegen, zelf brokken en zelf rijker ruwvoer om hem weer op gewicht te krijgen. De staleigenaar had dus nauwelijks kosten, deed helemaal niks aan zijn verzorging en ik moest gewoon de volle pond betalen. Dolgraag wilde ik weg, maar mijn paard werd voor de 3de keer positief getest op rhino.
Ik was dus wat blij met stalling 13. Die hadden de mogelijkheid om mijn paard volledig in quarantaine te zetten totdat de test goed was. Alleen zo jammer dat daar op een gegeven moment een stel nieuwe klanten de sfeer zo ontzettend verziekten dat ik met steeds grotere tegenzin naar mijn paard ging.
Stalling 15, op zich ook een prima stal maar zowel mijn paard als ik voelden ons daar gewoon echt niet thuis.
Terug naar stalling 3. Ik had het prima naar mijn zin. Alleen toen ik mijn vorige paard verkocht, ik durfde er niet meer op, en mijn nieuwe paard gewoon totaal niet kon aarden daar toch maar weer verhuisd.
Stalling 16. Op zich een hele goeie stal, maar zo jammer dat er daar toen iemand rondliep die de sfeer walgelijk verziekte. Dat in combinatie met het feit dat het een kwartier enkele reis is en ik een enorme pesthekel aan autorijden heb...
Stalling 17. Mijn paard werd super verzorg, ik had het helemaal naar mijn zin, mijn paard niet....
Stalling 18. Er werd soms koeienkuil gevoerd en er was geen omheining om de buitenbak wat mijn paard soms wel heel erg leuk vond. Daar had ik op zich nog wel mee kunnen leven. Dat mijn paard ook daar niet kon aarden en duidelijk een hekel had aan de staleigenaar niet.
Terug naar stalling 16. Toen de pakketprijs flink omhoog ging zij een rekensommetje dat het wel erg duur zou worden. Op zich wilde ik niet weg maar ik wilde niet elke keer aan het einde van mijn salaris nog wat maand over houden.
Stalling 19. ik had beter moeten weten...Daar dachten ze dat paarden dezelfde voerbehoeften hadden als een cavia. Ze mochten meer hooi, maar dan moesten we ook aanzienlijk meer gaan betalen dan dat de stalling in totaal waard was. De buitenbak was ook erg slecht. We hadden binnen een korte tijd dus door waarom het verloop op die stal echt enorm is.
Stalling 20. Duidelijk afspraken gemaakt over het ruwvoer. Alleen zagen die afspraken anders dan ons. Gevolg was dat onze paarden weer veel te weinig ruwvoer kregen. We gaven op een gegeven moment bijna 6 kilo per dag zelf aan ruwvoer bij, omdat hun ruwvoer ook nog eens ontzettend arm was. Mochten wel wel allebei zelf een slowfeeder vullen en ophangen. Die propten we dus goed vol. Op een gegeven moment werd mijn paard te dik bevonden, terwijl je overduidelijk ribben zag, en hij moest afvallen. Heb duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling was. Hij viel toch af. Paard van mijn vriendin ook. Bleek dat ze elke avond onze netten zowat leeg haalden. Ik ben zelf pakjes hooi gaan kopen om ze in elk geval buiten wat eten aan te kunnen bieden. Hun zagen er namelijk geen enkel probleem in om de paarden dagelijks 6 uur zonder ruwvoer te laten staan. Het mooiste kwam toen ik werd opgebeld dat zowel ik als mijn vriendin nog 2 weken de tijd hadden om een andere stal te zoeken. Ze waren ons gezeur over het hooi beu. Mijn vriendin is dezelfde dag nog terug naar stal 16. Ik had voordat ik weg ging mijn paard een flink portie eigen hooi gegeven in zijn paddock met als bedoeling dat er nog genoeg zou zijn tot de volgende morgen. Ik kom de volgende morgen, stond een paard van hun mijn hooi in de paddock van mijn paard mijn hooi op te vreten. Mijn paard stond in de meest kapot getrapte paddock zonder 1 spriet te vreten zielig te kijken hoe de rest hun hooi stond te eten. Ik wist dus ook dat ze nog maar net buiten stonden, het hooi was altijd binnen een half uurtje op. Heb dezelfde dag mijn paard weer terug gebracht naar stal 16, daar staat hij nu nog en hij gaat er ook niet meer weg. De manier hoe we met open armen weer terug ontvangen zijn
, de verandering in de blik van de ogen van mijn paard toen hij zag waar hij was bij het lossen en de tevreden zucht die hij slaakte toen hij zich op de enorme berg met hooi in de wei stortte....... 
- linda_gigant
-
- Berichten: 502
- Geregistreerd: 26-11-15
- Woonplaats: Oosten
Geplaatst: 15-07-18 02:31
_Aine schreef:Helaas heb ik ook bizarre zaken/gedrag meegemaakt/gezien van een stalhoudster van een aantal jaar terug
-Stro waarvoor maandelijks vooruit betaald werd stiekem uit de stal halen.
- Ze werd ingehuurd door een pensionklant die ver weg woonde om haar paard een dag te longeren. Stalhoudster haar eigen regel was longeren met kaptoom of hoofdstel, halster niet toegestaan. Longeerde ze dat paard even snel met, jawel, een halster en winterdeken(!) nog opEigenaresse van dat paard is heel zuinig op dat paard en ervaren in verschillend handwerk, ik weet zeker dat zij hier niet achter zou hebben gestaan. Helaas geen filmpje van gemaakt, had ik wel moeten doen, voor eigenaresse paard.
- Bij bezichtiging liegen over hoelang paarden buiten staan.
- Bij bezichtiging liegen dat ze een gedraineerde bak heeft.
- Zonder overleg met eigenaren van de paarden de hoeveelheid en soort brok veranderen, waardoor sommige mensen erachter moesten komen toen het gedrag van hun paard veranderde. Heel gevaarlijk eigenlijk, op meerdere manieren
- Afspraken die gemaakt zijn niet nakomen, waar vaak wel gewoon voor betaald werd. Klanten moesten hier dan achteraf achter komen.
- Zeggen tegen klanten dat zij geen verstand van trainen hadden en dat ze vooral haar moesten inhuren. Klanten die niet stevig in hun schoenen stonden klein maken.
- Te weinig hooi geven.
- Geen respect dat een pensionpaard van een pensionklant is en niet van haar. Dit uitte zich op verschillende manieren waardoor paarden daar in mijn ogen niet veilig stonden en ik met spoed de verhuizing heb doorgezet.
Echt bizar gedrag! Zeker aangezien het een zakelijke overeenkomst betreft waarbij een dier van iemand anders betrokken is. Waarvoor een zakelijke overeenkomst is opgesteld en waarvoor maandelijks vooruit betaald wordt. Het was mijn eerste pensionstal, dus veel bijgeleerd over het nazoeken/uitkiezen
Gelukkig bleef het bij deze ene pensionhoudster met bizar gedrag. Ik sta nu al een tijd erg fijn op een PP en durf zelfs vrije dagen van stal te nemen, omdat ze er veilig en goed bijstaan
Jep het hele bij bezichtigen van alles beloven (wei word wat modderig, pony stond tot aan zn buiksingels(!!!) jn de modder, altijd hooi op de paddock (behalve als er modder was wat er t hele jaar door was bijna want dan verspilde ze te veel, bak word dagelijks gesleept nou eerder 2x per maand. En als klap op de vuurpijl de paddocks met modder worden gedraineerd mer matten en er komt zand op, dat was afgelopen lente er is nu nog steeds niets gebeurd hahah)
Sta nu super overigens
- mag
- Berichten: 1603
- Geregistreerd: 09-02-06
Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen
Geplaatst: 15-07-18 07:17
- Billy
-
- Berichten: 20709
- Geregistreerd: 06-07-01
- Woonplaats: Gemeente Tholen
Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen
Geplaatst: 15-07-18 07:27
- Chubby
-
- Berichten: 14090
- Geregistreerd: 17-06-03
- Woonplaats: Roosendaal
Geplaatst: 15-07-18 08:32
Billy schreef:Guthedentjemie, ik sta al meer dan 20 jaar op dezelfde stal...... ik doe wat fout
Je hebt juist wat goed gedaan, lijkt me: de juiste stal gekozen destijds
Ik heb ook wel heel wat stallen versleten hoor. Niet ivm heel rare verhalen, maar meer een veranderend wensenlijstje van mijzelf (geen tijd meer voor doehetzelf of mooiere buitenrijmogelijkheden bijv). Bijzonder was wel de volpension stal in een gelovig dorp, waar je op zondag niet mocht komen. Daar werden de paarden op zondag echter uberhaupt niet verzorgd. Gingen niet naar buiten, stallen werden niet gemest. En aan het einde van de maand werd er ook beknibbeld op hooi.
Uiteindelijk 2 jaar geleden zelf een perceel gekocht en alles in eigen beheer. Is hard werken, maar over de verzorging van mijn paard kan ik niet meer mopperen
- Sanet
-
- Berichten: 7950
- Geregistreerd: 10-10-04
- Woonplaats: Fryslan!
Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen
Geplaatst: 15-07-18 10:03
Op 1 stalling 11 dagen gestaan:
Bij bezichtiging uitgelegd dat het belangrijk is dat mijn paard op gras komt en niet in zand paddock, want ze eet zand. En dat ik het vreselijk vond op vorige stalling dat de staleigenaar de ene dag om 8uur kwam om te voeren en buiten zetten, maar de andere dag gerust om 1uur s middags pas. Nee dat gebeurde daar niet.
Dus met mooie binnenbak, perfecte buitenbak, mocht mijn eigen hooi voeren. Wij gingen daarheen!
Haal paard van de trailer: snotneus! Oei, dan maar even in quarantaine box. Nou oké, ze had geen koorts en verder ook geen symptomen, maar prima. De volgende dag al niets meer te zien van snotneus, maar paard mocht niet naar buiten. Dus dan maar wat lopen aan de hand. Zo ging dat 5 dagen. Toen heb ik maar gevraagd of ik ergens anders klein stukje mocht afzetten dat ze in ieder geval mocht lopen. Dat mocht, maar ik moest er wel zelf bij blijven, want als er kijkers kwamen voor paarden, dan moest ze weg en dat deden zij niet. Dus daar zat ik dan, uren te kijken naar mijn paard op een postzegeltje. Geen kijker ooit gezien overigens. Wel mijn hele vakantie naar z’n grootje.
Toen ik na 10 dagen daar staan, vroeg wanneer ze dan gewoon op de wei mocht, kreeg ik te horen dat weidegang alleen voor de merries met veulens was, mijn paard mocht 2 uren per dag met haar masker op in een zandpaddock.
Daaahaaaag!
Of een stalling waar met regelmaat nieuwe trainingspaarden paarden kwamen, zo ook naast mijn paard. Op een gegeven moment werd mijn paard ziek (niet zo gek met elke keer nieuwe paarden ernaast, stallen genoeg, laat er dan een stal tussen...) en 2 andere pensionpaarden ook. We werden eigenlijk weggestuurd, Ja maar, waar moet ik nu heen met ziek paard!! Er werd een dure droes swab afgenomen waar ik niet om gevraagd had en wel voor moest betalen. Mijn eigen DA had longontsteking geconstateerd, nix geen droes. Toen paard hersteld was, ben ik ook verhuisd.
Want er waren meer gekke dingen, omdat ze overdag druk met trainingspaarden waren, wilden ze s avonds graag rust, maar ik werk overdag voor mijn geld en kom dus s avonds. Dan werd je praktisch weggekeken. Lekker rustig met je paard keutelen was er niet bij.
En op zondags gingen ze gerust iets leuks doen en gooiden dan de stal op slot. Stond je dan voor een dichte deur. Ohja, en de beloofde weidegang, die kon ik ook op mijn buik schrijven. Ik mocht haar zelf soms in een stukje zetten. Maar daar hield het ook wel mee op.
Ik ben ineens nog gelukkiger met mijn paarden aan huis nu
- Anoniem
Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen
Geplaatst: 15-07-18 10:16
Stal 2 stond ze altijd toevallig net binnen als ik toe kwam. Als ik dan de hoeven bekeek hing er gewoon mest in, niets zand of gras. Voor een paard dat in een net uitgemeste box stond vond ik het sterk dat ze wel mest in haar hoeven had. Ook veel geholpen daar. Ging er eens wat voor krijgen zeiden ze. Nooit iets gezien.
Stal 3 kregen de paarden een miniplukje voordroog. Gevolg: Veel paarden met koliek. Werd bij koliek eerst mijn bijrijdster gebeld. Hoorde het vaak pas uren later, nadat er al een dierenarts was geweest etc. Sorry, maar daar wil ik echt wel zelf bij zijn.
Doe nu alles zelf, geeft veel meer rust en gelukkige paarden.
- Anoniem
Geplaatst: 15-07-18 10:28
Benfan schreef:Wat heb ik dan een geluk met mijn stal. Zat er erg tegenop toen ik terug ging verhuizen van Koog aan de Zaan naar Emmen. De beste optie was een pensionstal. De eerste keer dat ik daar ging kijken voelde het direct goed, alsof je thuis komt. De eigenaar is heel relaxed en denkt altijd met je mee. De stalgenoten zijn stuk voor stuk gezellig, en diegene die denken dat ze 'beter'zijn dan de rest liggen er eigenlijk standaard er heel snel uit. Aankomende Zondag hebben we een speurtocht te paard en een BBQ..
Mijn paard vind het daar geweldig, voelt zich daar nog meer thuis dan op onze oude stal. Dus voor haar hoef ik niet te verhuizen, zelf heb ik het daar ook goed... je kunt het echt treffen.
Op welke stal in Emmen sta jij?
- Inoterry
-
- Berichten: 4257
- Geregistreerd: 20-10-07
- Woonplaats: Heerlek in Heerle
Geplaatst: 15-07-18 10:42
mag schreef:Inoterry ben je zelf ook vaak verhuisd of heb je 20 pensionstallen binnen een kwartier rijafstand van je huis? In hoeveel jaar tijd is dit?
Dit is omgeving Roosendaal en omgeving Krabbendijke. Zelf in die tijd 3 keer verhuisd, 1 keer van Roosendaal naar Krabbendijke en nu naar Heerle, wat omgeving Roosendaal is. Dit in 28 jaar tijd. Maar er zijn hier in de buurt echt enorm veel pensionstallen
. Zelfs 2 op nog geen 5 minuten lopen. Maar daar staan de paarden grotendeels op een postzegeltje en dat wil ik mijn paard niet aandoen. - HorseTopShop
-
- Berichten: 7731
- Geregistreerd: 28-06-05
- Woonplaats: Hellevoetsluis (Nieuwenhoorn)
Geplaatst: 15-07-18 10:53
Inoterry schreef:Stalling 1. Ik was nog erg onervaren in de paarden en stelde ook niet zulke hoge eisen aan een stal......
Allemachtig. Dan zijn heel wat stallen....
Wij hebben in 30 jaar op 4 stallen gestaan en inmiddels staan de paarden prive. De eerste stal zijn we weg gegaan omdat de boerderij verkocht werd en de nieuwe bewoners niet verder gingen met het pension. De tweede stal zijn we weg gegaan, omdat de boer dement leek te worden en dingen vergat zoals voeren. De derde stal zijn we weg gegaan, omdat de bak bijzonder zwaar was en we meer niet dan wel konden rijden. En de vierde stal zijn we weg gegaan, omdat we een eigen stuk kregen en de paarden privé konden staan.
- dblijham
- Berichten: 1804
- Geregistreerd: 25-10-05
- Woonplaats: Blijham
Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen
Geplaatst: 15-07-18 11:40
Ik stond op een pensionstal annex zorgboerderij en op een gegeven moment, in december, krijgt mijn paard een koliekaanval. Hele dag mee gelopen en maar weinig verbetering. Veearts had alles al gedaan aan spuiten en laxatie etc. Die wist het even niet meer.
Om 3 uur 's nachts komt de vader van de staleigenaresse thuis, ziet licht branden en komt even informeren hoe het gaat. Uitgelegd dat de situatie niet best was.
Begint de beste man ineens te bellen, overlegt wat met degene aan de andere kant van de lijn en geeft mij de telefoon. Blijkt hij gebeld te hebben met een bevriend veearts uit Nieuw Zeeland en die wist mij nog een paardenmiddel te noemen dat we konden proberen. De volgende dag heeft mijn dierenarts ingestemd met de behandeling en eerlijk gezegd dat zij er nooit aan gedacht zou hebben.
Ondertussen zijn we 7 jaar verder en is paard nog altijd springlevend.
Ook toen ik mijn jonge hengst met een gebroken knie van de opfok haalde hebben de mensen van deze stal mij altijd gesteund. Haar eigen paard werd uit zijn 3 x 4 box gehaald omdat de mijne de ruimte nodig had. Haar eigen paddock werd omgebouwd tot revalidatiepaddock voor de mijn paard. Hulp met stappen toen hij eenmaal de box uit mocht, extra controle en aandacht zodat hij zich niet zou vervelen etc. Alles kon daar.
Ik heb ze nu thuis en dat is super maar de hulp en gezelligheid van die stal mis ik wel hoor.
- Wijsje
- Berichten: 464
- Geregistreerd: 06-06-16
Geplaatst: 15-07-18 11:48
Onze pony bleek niet met de 2 andere pony's op te kunnen schieten dus stond alleen 24/7 buiten.
Toen het kouder werd kregen we te horen dat we binnen 2 weken weg moesten, mensen vonden het toch teveel inbreuk op hun privacy.
Stal 2: Bij een handelsstal/pension vlakbij terecht gekomen, binnenbak, buitenbak, prima verzorging, genoeg voer en kuil en dik in het stro. Alleen was het er erg donker in de binnenstallen en geen weiland beschikbaar. Iedere dag een uur in de stapmolen, 2 uur in een kleine paddock en de rest in die donkere stal. Veel erheen geweest om de pony dan maar los te gooien in de binnenbak (mocht als er niet gereden werd gelukkig, en als je erbij bleef) en veel gereden en gewandeld maar niet ideaal natuurlijk.
Stal 3: na die de winter bij een kleinschalige stalling terecht gekomen, matig onderhouden buitenbak, stapmolen en weiland, stallen waar ze lekker naar buiten kon kijken. Helaas werd er eerst erg bezuinigd op hooi waardoor ze aan het stro begon zodat ze regelmatig op het beton stond 's morgens.
Stal 4: Inmiddels ook een paard aangeschaft, en hen samen verhuisd naar een andere stal een stuk verder maar wel vlakbij de binnenbak van onze club zodat we altijd binnen konden rijden. Afgelopen winter was natuurlijk extreem nat, maar ons paard begon steeds strammer te lopen, misschien door het spekgladde erf of de blubberige paddock waar ze 's winters overdag in stonden.
Daarbij bleek het voor mijn dochter toch te ver om alleen heen te gaan dus die reed veel minder dan eerst.
Weer terug naar stal 3 gegaan, nu met goede afspraken over hooi en stro. En dat bevalt prima tot nu toe, paard is niet meer kreupel geweest, ze staan overdag buiten in een groepje, er zijn inmiddels meer leeftijdsgenoten voor mijn dochter bijgekomen en er wordt buiten zelfs hooi bijgevoerd nu er weinig gras is. Paardjes lijken gelukkig, mijn dochter gaat ook alleen veel erheen om lekker te rijden of met vriendinnen op buitenrit te gaan en de sfeer is gezellig. Dus als het zo blijft blijven we lekker daar staan!
- Sim
- Berichten: 31482
- Geregistreerd: 08-04-03
- Woonplaats: Gelderland
Geplaatst: 15-07-18 12:09
_AAASCHAAA_ schreef:Door de bizarre verhalen van bijrijders en verzorgers bedacht ik me dat er vast ook veel mensen zijn met bijzondere stallingen/stalhouder verhalen.
Ik bijt het spits af
Ik stond op een doe het zelf stal waar ik opzich tevreden was. Helaas een wat dominante en betweterige stalgenote maar je kunt niet alles hebben. Toen mijn oude werkgeefster stallen ging verhuren bedacht ik me dat dit echt mijn droomstal zou zijn. Mooie weilandjes, stalletjes, solarium, stapmolen en een fijne bak. Nou dat viel even flink tegen. Altijd als ik kwam stond mijn paard net binnen. Super mooi weer en paar binnen. De stallen werden opgepot en er werd een handje vlas over de 1 meter dikke laag strond gestrooid en daar stonden ze dan meer en deels van de dag in. Hooi kreeg ze 2 keer daags een plukje want teveel was helemaal niet goed, ik mocht ook niet meer bijgeven want dan werd ze ziek ( paard krijgt 24/7 hooi en is nooit ziek ). Op het landje stond ze alleen terwijl ze samen zou komen te staan. Helaas was er geen paard die bij haar kon ( van de 20 die er stonden ). Het solarium en water op de wasplaats mocht ik niet gebruiken want ik reed geen wedstrijden. Stapmolen mocht ik wel gebruiken, maar mijn paard staat op de wei en hoeft niet in de molen.
Na een maand ging de prijs met 20 omhoog. Mijn paard werd onherkenbaar vervelend. Ik viel eraf en brak mijn rug. Toen kreeg ik te horen dat ik haar maar moest verkopen want we zouden nooit samen een team worden. Ik heb toen besloten mijn paard te verhuizen en belde 2 mei op. Eerst was het geen probleem en mocht ik mijn paard ophalen. Even later belden ze en ze hadden overlegd maar ik moest de volle maand toch betalen. Ik heb mijn paard opgehaald ( die stond in de paddock zonder water of hooi met al mijn spullen ervoor op de vloer
Politie alles erbij gehad. Ze moesten mijn zadel terughalen ( zij en de koper van het zadel niet blij ). Zo onwijs jammer. Ik heb jaren bij hun gewerkt en had dit echt nooit verwacht.
De stal waar ik naar toe ben gegaan zo'n 6 jaar geleden is de plek waar ik nog steeds sta. Dit is echt een droomplek. Mijn paard is veranderd in een lief en braaf paard en we zijn weer heerlijk aan de slag.
Met onze shetlander ook veel problemen gehad. Die werd stiekem gebruikt op de dagen dat de stal gesloten was voor de sulky. Toen we haar op wouden halen zat er een ketting op haar stal. Gelukkig na flink wat ruzie haar mee kunnen nemen.
Vreemd allemaal hoor. Hoe was het dan toen je er werkte? Toen moet je dit toch ook zijn opgevallen?
- Majolen
-
- Berichten: 1061
- Geregistreerd: 16-07-11
- Woonplaats: In het Stro!
Geplaatst: 15-07-18 12:22
ik heb altijd met veel plezier op 1 en dezelfde pension stal gestaan. Paarden hadden het goed de stalbaas was vriendelijke en had alles over voor de paardjes.
Helaas was de stalbaas een dagje ouder en werd hij langzaam aan dement. In het begin vergat hij alleen te voeren, dit vonden wij geen probleem en hebben toen met een schema veel werk uit zijn handen genomen.
Helaas ging hij heel snel achteruit, toen we hem voor de tweede aantroffen in zijn niksie in de stal hebben we toch zijn dochter verzocht om hulp in te roepen.
Helaas moesten we toen allemaal binnen 2 weken vertrekken omdat alles per direct te koop stond.
Geen leuk einde van een geweldige tijd. De beste man kon niet aarde in een verpleeghuis nadat hij zijn hele leven op de boerderij had gewoond. Hij is 7 maanden later gestorven.
Heel triest. Ik heb die tijd toch veel tranen gelaten.
Nu staan ze aan huis
- Molfre
-
- Berichten: 2635
- Geregistreerd: 24-07-12
- Woonplaats: Aarhus
Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen
Geplaatst: 15-07-18 12:41
Als ik dit had gelezen voordat ik mijn paard moest verhuizen van 2ha aan huis naar een pension, dan had ik bedankt....
Ik heb het getroffen wel wat dat betreft. In principe worden alle beloftes nagekomen en ik heb ook nog niks ontdekt dat tijdens de rondleiding niet strookte met hoe het er echt aan toe gaat. De enige aanmerkingen die ik heb zijn dat er soms traag gereageerd wordt op een mestcontainer die geleegd moet worden, dat er voor 370 paarden 3 overdekte longeercirkels zijn en dat er niet gerookt mag worden op het terrein, maar dat ik in de longeercirkels vaak overblijfselen van cigaretten vindt.
Ik voel me echt gezegend, gezien dit de enige aanmerkingen zijn die ik op mijn stal heb!
- Melvern
- Berichten: 4410
- Geregistreerd: 14-02-05
Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-18 12:53
Sim schreef:_AAASCHAAA_ schreef:Door de bizarre verhalen van bijrijders en verzorgers bedacht ik me dat er vast ook veel mensen zijn met bijzondere stallingen/stalhouder verhalen.
Ik bijt het spits af
Ik stond op een doe het zelf stal waar ik opzich tevreden was. Helaas een wat dominante en betweterige stalgenote maar je kunt niet alles hebben. Toen mijn oude werkgeefster stallen ging verhuren bedacht ik me dat dit echt mijn droomstal zou zijn. Mooie weilandjes, stalletjes, solarium, stapmolen en een fijne bak. Nou dat viel even flink tegen. Altijd als ik kwam stond mijn paard net binnen. Super mooi weer en paar binnen. De stallen werden opgepot en er werd een handje vlas over de 1 meter dikke laag strond gestrooid en daar stonden ze dan meer en deels van de dag in. Hooi kreeg ze 2 keer daags een plukje want teveel was helemaal niet goed, ik mocht ook niet meer bijgeven want dan werd ze ziek ( paard krijgt 24/7 hooi en is nooit ziek ). Op het landje stond ze alleen terwijl ze samen zou komen te staan. Helaas was er geen paard die bij haar kon ( van de 20 die er stonden ). Het solarium en water op de wasplaats mocht ik niet gebruiken want ik reed geen wedstrijden. Stapmolen mocht ik wel gebruiken, maar mijn paard staat op de wei en hoeft niet in de molen.
Na een maand ging de prijs met 20 omhoog. Mijn paard werd onherkenbaar vervelend. Ik viel eraf en brak mijn rug. Toen kreeg ik te horen dat ik haar maar moest verkopen want we zouden nooit samen een team worden. Ik heb toen besloten mijn paard te verhuizen en belde 2 mei op. Eerst was het geen probleem en mocht ik mijn paard ophalen. Even later belden ze en ze hadden overlegd maar ik moest de volle maand toch betalen. Ik heb mijn paard opgehaald ( die stond in de paddock zonder water of hooi met al mijn spullen ervoor op de vloer
Politie alles erbij gehad. Ze moesten mijn zadel terughalen ( zij en de koper van het zadel niet blij ). Zo onwijs jammer. Ik heb jaren bij hun gewerkt en had dit echt nooit verwacht.
De stal waar ik naar toe ben gegaan zo'n 6 jaar geleden is de plek waar ik nog steeds sta. Dit is echt een droomplek. Mijn paard is veranderd in een lief en braaf paard en we zijn weer heerlijk aan de slag.
Met onze shetlander ook veel problemen gehad. Die werd stiekem gebruikt op de dagen dat de stal gesloten was voor de sulky. Toen we haar op wouden halen zat er een ketting op haar stal. Gelukkig na flink wat ruzie haar mee kunnen nemen.
Vreemd allemaal hoor. Hoe was het dan toen je er werkte? Toen moet je dit toch ook zijn opgevallen?
Ze hadden wel altijd commentaar bijna iedereen, maar ik kon super goed met ze. Heb er zeker 6 jaar gewerkt en altijd met plezier. Had dit ook absoluut niet verwacht. Hun manier van paarden houden was toen ook al niet geweldig, maar voor mijn paard kon wat ik wou. Helaas viel het ze allemaal flink tegen.
Haar eigen paarden komen alleen in de stapmolen en verder nooit op de wei. Moet ze zelf weten maar de mijne zou gewoon een eigen landje krijgen met een vriendje ( paard van andere pensiongasten ) De andere mensen zijn ook na korte tijd weggegaan omdat de prijs elke maand omhoog ging. Ze stonden ook vol pension. De andere mensen gingen op vakantie een weekje en de pensionhouders vroegen zich af wie het paard dan deed :S
Nu is ze verhuisd en weet ik niet of ze nog paarden heeft.
- tiwi1969
-
- Berichten: 7640
- Geregistreerd: 04-04-10
- Woonplaats: in een huis met een tuintje
Geplaatst: 15-07-18 13:15
Ik heb 30 jaar op dezelfde stal gereden, eerst op een pony ban hun an daarna mijn eigen paarden daar gestald. Fijne stal waar niet bezuinigd wordt op voordroog, veel ruimte voor de paarden en lang tot 25/7 naar buiten.
Ik ben daar 1 jaar weggeweest, dicht bij een binnenbak. Keurige stal, paarden kregen voldoende te eten en altijd wen schone stal. In de zomer was de weidegang prima, in de winter zouden ze alleen met slecht weer binnenblijven. Nu is de definitie van slecht weer een ruim begrip, maar daar bleven ze in de praktijk de hele winter 24/7 op stal. Paard veranderde in een gevaarlijk monster en kreeg problemen met zijn luchtwegen.
Met gillende banden terug naar mijn oude stekje, waar helaas de boer steeds ouder wordt en de pensionklanten en de berijders van zijn paarden met een schema het binnenzetten en de uitmestbeurten in het weekend moesten doen. Ander nadeel was dat de paarden tot het gras op was 24/7 op weilanden verder weg stonden. Als je overdag kon niet erg, er zijn fietsen om ze op te halen en terug tw brengen, ‘s avonds in het donker valt dat erg tegen waardoor je een aantal maanden minder met je paard kan.
Toch nam ik dat voor lief tot mijn paard een blessure kreeg en stalrust moest hebben, als enige op stal voor wen 4-jarige ging niet. Daarom heb ik een andere stal gezocht, helaas met wachtlijst maar mocht tot die tijd een paard van de staleigenaar als gezelschap bij de mijne houden, eerst die van mij op wen postzegelwei met het andere paard op een iets grotere postzegel eromheen, de laatste weken samen in een wei.
Fijn dat het zo kon maar ik was blij dat we konden verhuizen naar een All-in stal met fijn veel paddocks een super buitenbak en een binnenbakje waar we echt aan de revalidatie konden werken. Bevalt zo goed dat ik daar gebleven ben.
Het geeft echt enorm veel rust als je weet dat je paard er goed bij staat.
- Hevonen
-
- Berichten: 5620
- Geregistreerd: 21-01-04
- Woonplaats: up north
Geplaatst: 15-07-18 13:26
dblijham schreef:Oke, dan ook de andere kant maar even uitspreken.
Ik stond op een pensionstal annex zorgboerderij en op een gegeven moment, in december, krijgt mijn paard een koliekaanval. Hele dag mee gelopen en maar weinig verbetering. Veearts had alles al gedaan aan spuiten en laxatie etc. Die wist het even niet meer.
Om 3 uur 's nachts komt de vader van de staleigenaresse thuis, ziet licht branden en komt even informeren hoe het gaat. Uitgelegd dat de situatie niet best was.
Begint de beste man ineens te bellen, overlegt wat met degene aan de andere kant van de lijn en geeft mij de telefoon. Blijkt hij gebeld te hebben met een bevriend veearts uit Nieuw Zeeland en die wist mij nog een paardenmiddel te noemen dat we konden proberen. De volgende dag heeft mijn dierenarts ingestemd met de behandeling en eerlijk gezegd dat zij er nooit aan gedacht zou hebben.
Ondertussen zijn we 7 jaar verder en is paard nog altijd springlevend.
Ook toen ik mijn jonge hengst met een gebroken knie van de opfok haalde hebben de mensen van deze stal mij altijd gesteund. Haar eigen paard werd uit zijn 3 x 4 box gehaald omdat de mijne de ruimte nodig had. Haar eigen paddock werd omgebouwd tot revalidatiepaddock voor de mijn paard. Hulp met stappen toen hij eenmaal de box uit mocht, extra controle en aandacht zodat hij zich niet zou vervelen etc. Alles kon daar.
Ik heb ze nu thuis en dat is super maar de hulp en gezelligheid van die stal mis ik wel hoor.
Dat klinkt geweldig! Gelukkig kan het dus ook anders. Zelf heb ik geen goede ervaringen, maar ik ken wel enkele paardenhouders die stalling verhuren die ook uitstekend voor hun eigen en andermans dieren zorgen. Gelukkig maar!