Afgelopen weekend heb ik een touwhalster geknutseld voor mijn pony. Een tóúwhalster. Ik!!! Zo'n oerlelijk onding met veel te hoog kijk-mij-eens-even-de-natural-uithangen-gehalte. Maarja. Qua pasvorm is het geschikter dan een stalhalster. Stalhalsters hebben te korte keelriemen, en de hoek tussen neusriem en bakstukken is ook niet optimaal voor het hoofd van mijn pony.
Verder... hebben die van mij dekens. Ooit vond ik dat een paard prima de hele winter zonder deken kan. Mijn paard vond dat ook. Wanneer het waaide was hij wel doodop en geïrriteerd maar hey, het is een paard en geen my little pony.
Tot ik een pony kreeg die het gewoon kóúd had in de winter. Dus toch maar een dekentje op... en met de nogal onstuimige winter dit jaar mijn ruin dus ook onder een dek. En het is inderdaad een verschil voor 'm.
Toen ik mijn ruin net had vond ik trouwens ook dat hij best met alleen ruwvoer toe kon


Bijna negen jaar heb ik 'm nu. En inmiddels zijn het er twee. Ik heb van ze geleerd. Ik heb dingen aangepast die ik niet van plan was maar waar ik in de praktijk tegenaan liep. Enige waar ik zeer hardnekkig aan vasthoud is dat die van mij geen voordroog krijgen. Gewoon niet. Nooit. Gaat fout. Verder sta ik denk ik inmiddels voor alle veranderingen wel open
