Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
tamary schreef:Heel goed mogelijk, in de kliniek zal ze ook paarden dicht bij gehad hebben. Uitproberen is de snelste oplossing.
Yanaa schreef:tamary schreef:Heel goed mogelijk, in de kliniek zal ze ook paarden dicht bij gehad hebben. Uitproberen is de snelste oplossing.
Daar had ze idd paarden dichtbij in de 5 dagen dat ze daar gestaan heeft. Maar daarna is net nog weken goed gegaan hier op de weide.. is echt iets van de laatste 3 weken terwijl we toch al 5 weken niet op de kliniek zijn geweest.
Het is echt ontstaan nadat ik een paddock voor haar gemaakt heb.
Maanoogje schreef:Naar mijn weten kunnen paarden zich na plotselinge vreemde gebeurtenissen (zoals naar de kliniek gaan, wat ze nooit zal begrijpen) plots onveilig gaan voelen. Plus paarden zijn kuddedieren. Ik ben er nooit voor om paarden echt permanent alleen te laten staan, maar er juist altijd voor te zorgen dat er een ander paard of pony in de buurt is voor ze. Alleen laten doe je als trainingsding, niet als norm. Ik weet bijna zeker dat ze zich rustiger voelt als ze een weidemaatje heeft. Waarschijnlijk heeft ze nu het punt van eenzaamheid bereikt, en ja, sommige paarden en pony's zijn hier niet zo duidelijk over. Die zijn in stilte alleen, maar jouw paard dus duidelijk niet meer.
Edit: ik ben zelf vaak aanwezig op verschillende stallingen, en mijn verzorgpaard kan het bijvoorbeeld prima hebben om alleen te zijn, totdat ik haar minder aandacht schenk. Dat voelt ze zich plots erg eenzaam, en dat terwijl ze best een arrogante tante is die nooit graag aan paarden laat zien dat ze ze graag bij zich heeft.
Ook ken ik een merrie van rond de 26, die het ook prima vind om alleen op de wei te staan omdat ze gek is op buiten zijn. Maar toch heeft ze er veel moeite mee als je haar weidemaatjes opeens buiten zet en haar niet. Dan laat ze dit duidelijk merken door heel onrustig in haar stal te staan en te hinniken.
Koper schreef:Het kan natuurlijk dat ze na opname in de kliniek eerst alle energie nodig had om te herstellen en nu ze wat opgeknapt is reageert op het alleen zijn.
Zou natuurlijk ook kunnen dat ze zich in de paddock anders (alleen/onveilig) voelt. Ik zou er zsm een vriendje bij zetten, liefst eentje zo veel mogelijk van haar eigen maat, temperament en leeftijd.
Edit: hoe veel uitzicht hij heeft maakt voor mijn ruin gigantisch veel uit. Hoe meer hij van de omgeving kan zien hoe rustiger hij is. Hij is nou eenmaal graag overal van op de hoogte. Mijn ruin is degene die alles regelt, hij heeft het heft in handen (hoeven) en hij leidt mijn merrie. Mijn merrie maakt het niet zo veel uit hoe veel ze van de omgeving kan zien. Maar het paard wat steeds het meeste oplet, en zéker een paard wat alleen staat, kan het best beangstigend vinden om minder van de omgeving te kunnen zien. Het is heel lief van je dat je een paddock hebt gemaakt voor je paard maar als ze daar minder zicht heeft zal ze zich er vast veiliger voelen met gezelschap
Koper schreef:Het lijkt me absoluut relevant dat ze nog maar met 1 oog kan zien. En wat je zegt over een vriendje wat haar kan begeleiden: klinkt logisch, toch? Ik zou dan wel een dier kiezen wat die rol ook goed kan vervullen. Een stabiel paard. En niet zomaar de eerste de beste shet (bij wijze van).
Koper schreef:Het zou je zomaar eens kunnen verbazen hoe veel baat ze kan hebben bij een paard wat nu de boel kan regelen. Ze kan dat zelf minder goed. En een té volgzaam paard kan haar wel eens versterken in de onzekerheid die ze al heeft. In de zin dat ze dan én minder ziet én een ander paard onder haar hoede krijgt (= dubbel stress).