Geplaatst ik schrijf dit bericht vanuit een schaduwaccount om mijn privacy en die van anderen te beschermen. Vroeger stond ik met een hoop ruiters samen op stal. Ik was daar al best een tijd voor zij daar ook op stal kwamen staan. We konden het best goed met elkaar vinden, maar hoe langer ze bij ons stonden hoe meer kritiek ze kregen op de organisatie, accommodatie, andere ruiters, etc... Kortom: onze eens zo simpele en gezellige stal veranderde een beetje in een stal met 2 'kampen': wij en zij. Wij als in de ruiters die er reeds waren en zij als de nieuwkomers die het allemaal niet goed genoeg vonden. Ze hebben onderling ook best wat afgekibbeld geloof ik. Het heeft dan ook niet lang geduurd voor ze na een aantal jaar verhuisden. Een aantal gingen op een erg chique stal staan samen. Nog een paard gingen samen naar een vrij recente stal, iemand ging naar nog een andere stal, en de andere ook alleen naar een nieuwe stal. We waren allemaal dressuurruiters en zij wilden graag doorgoeien in de dressuursport wat bij ons op stal niet zou lukken volgens hen. Prima dus, je moet gewoon lekker je paard zetten waar je je goed voelt.
Maar daar gaat het dus niet echt om, onze stal is na al die jaren eindelijk weer terug een beetje aan het opbloeien. Er worden weer leuke activiteiten georganiseerd, wedstrijden, clinics,... Er staan ook best grote verbouwingen op de planning en nu krijgen we allerlei kritiek dat dit vroeger nooit mogelijk was en nu wel?
Dat onze faciliteiten slecht zijn etc... En dit doet me best verdriet. Ik vind het jammer dat ze nu plots zo negatief staan tegenover onze stal en het ergste vind ik dat ze nu ook erg kortaf en onvriendelijk zijn tegen mij! Ik heb hen nooit wat misdaan en vind het zo zonde dat we niet meer normaal met elkaar om kunnen. Met de ene is het al wat extremer als met de andere maar details zet ik liever niet openbaar, eventueel wel in een PB. En om eerlijk te zijn ben ik ook best jaloers op hen. Ze hebben het allemaal ver geschopt en rijden echt nette punten op wedstrijd, sommige hebben een knap nieuw paard gekocht en rijden echt op een serieus niveau en trainen ook intensief. Dat is altijd mijn droom geweest, maar ik gun het hen ook. Vroeger gaf ik steeds leuke reacties op FB bijvoorbeeld wanneer er weer een knappe dressuurfoto voorbij kwam of een toppie wedstrijduitslag. Maar ik zie het nut er niet echt meer van in, eerlijk gezegd. Het lijkt alsof ik hun goedkeuring blijf zoeken wat eigenlijk zo belachelijk is. Ik ben helemaal geen beroerde ruiter maar heb gewoon niet de middelen om zo'n klassebak van een paard aan te schaffen of de juiste mensen om me heen om elke week zo gericht te trainen en op concours te gaan. Ik vind het erg jammer hoe het loopt en voel me echt als de amateur-ruiter die niet weet wat hij doet, degene die nog op de prutser-stal staat en nooit ver zal komen. Voel me eigenlijk een beetje uitgesloten/belachelijk gemaakt om het zo te zeggen. Moet ik het dan maar gewoon los laten?
