Geplaatst Ik heb een jaarling, Dinky van een jaar en 2 maanden en een hele lieve shetlanderruin, Igor van 12 jaar.
Igor heeft altijd samen gestaan met een e-pony, Ariel die twee jaar jonger is als hem. Ariel was altijd de baas en heeft Igor jarenlang alle hoeken van de paddock laten zien maar toch konden ze niet zonder elkaar. Echt een haat liefde relatie
. Door omstandigheden moest Ariel naar een pension stalling en bleef Igor alleen achter, waar hij best veel last van heeft gehad (ze stonden bij mij aan huis). Binnen drie dagen had ik een nieuw maatje voor Igor gevonden, Dinky. Het was een jaarling die nooit echt met andere paarden had gestaan en ook niet vaak buiten kwam, ook was hij nog niet echt gewent aan mensen en erg onzeker. Thuis heb ik een ruime paddock met uitloopstal. Dinky en Igor hebben eerst een tijd appart van elkaar gestaan (ik had de paddock en schuilstal in tweeën gedeeld) zodat ze van achter het draadje aan elkaar konden wennen. Toen ze voor de eerste keer samen stonden ging het niet helemaal lekker, Igor zat constant achter Dinky aan te jagen en dreef hem telkens in een hoekje. Na het even geprobeerd te hebben besloot ik toch om ze nog een tijdje apart van elkaar te zetten.
Na twee weken heb ik het nog een keer geprobeerd en tot mijn verbazing..... Het ging stukken beter! Het is niet zo dat ze samen uit een bak aten ofzo maar Igor die accepteerde Dinky nu wel. Als ik 's morgens kwam stonden ze tegen elkaar aan op rust en ze lagen vaak samen in de paddock wel liet Igor duidelijk weten wat hij wel en niet goed vond, maar ik vond het juist goed dat hij dat deed, Dinky moest nou eenmaal nog veel leren. Wat mij wel opviel was dat ze nooit samen speelde, terwijl Igor van zich zelf juist heel erg speels is, hij kan zich echt als een veulen gedragen maar met Dinky heeft hij dat nog nooit gedaan.
Na 3 maanden waren het nog steeds geen echte maatjes, ze aten heel aventoe wel eens samen uit een ruif maar dan jaagde Igor Dinky alweer vrij snel weg, ik heb ze 1 keer samen een beetje zien spelen maar daar is het ook bij gebleven, ik had ze nog nooit samen zien manenknabbelen etc. Igor accepteerde Dinky wel en hij was ook niet gemeen tegen hem maar even goed lagen ze elkaar naar mijn idee niet echt lekker. Dinky leek totaal geen idee te hebben hoe hij zich tegen over Igor moest gedragen en deed in Igors ogen veel fout waardoor hij toch wel geregeld een hap kreeg. Ik twijfelde of dat nou gewoon opvoeden was, of dat het gewoon niet de juiste combinatie was, of dat Dinky doordat hij al die tijd alleen had gestaan gewoon niet wist wat hij moest en daardoor zoveel fout deed in Igors ogen....
Na 3,5 maand zat een vriendin een beetje omhoog met haar Pony (een welsh a ruin van 14 jaar) en zocht ze met spoed een nieuw plekje voor hem. Ik heb aangeboden dat ze hem bij mij mocht neerzetten omdat ik toch heel veel ruimte had en dat is ook gebeurd. Ik heb de pony's eerst weer apart gezet om achter het draadje aan elkaar te wennen en dat ging allemaal goed. Uiteindelijk zijn ze perongeluk bij elkaar gekomen doordat Dinky het draadje kapot had gemaakt maar oh oh wat ging het goed! De nieuwe pony en Igor waren helemaal gek van elkaar, samen uit een voerbak eten, achter elkaar aanlopen etc. Ook was de nieuwe pony lief tegen Dinky. Je merkte wel dat Dinky helemaal onder aan in de rangorde stond maar hij werd niet echt opgejaagd. Ook Dinky mocht mee eten uit zijn voerbak, heel lief.
Maar nu de nieuwe pony gewent is is hij veel minder lief geworden naar Dinky toe.... Dinky word regelmatig (niet altijd) weg gejaagd als hij te dicht bij komt en lijkt heel veel fout te doen bij zowel Igor als de nieuwe pony. Als Dinky heel nieuwschierig bij ze komt staan krijgt hij regelmatig een hap van één van de twee. Telkens als ik kom zie ik een hele onzekere jaarling... (wat hij ook was en bleef toen hij alleen met Igor stond) Wel is Dinky volgens mij redelijk ontspannen, hij gaat gewoon midden in de paddock liggen en als de pony's dichterbij komen blijft hij ook gewoon liggen. De nieuwe pony en Igor zijn nog steeds heel leuk samen. Ondanks dat Dinky zo weinig mag, mag hij wel nog steeds bij beide pony's mee eten dus dat gaat wel heel goed.
Ik vind het zo zielig voor Dinky dat hij overal buiten valt dus wat ik me nu dus afvraag is wat moet ik hier mee? Is dit gewoon opvoedend gedrag of accepteren ze Dinky gewoon niet in de groep?
En dinky heeft natuurlijk na het afspenen niet meer met andere paarden gestaan... Kan het zijn dat hij daardoor niet goed weet hoe hij zich moet gedragen en hij daardoor telkens 'gestraft' word? Is het verstandig om hem in deze groep te laten staan of kan ik beter een ander plekje voor hem zoeken?
Voor de gene die zich afvragen waarom ik een jaarling erbij heb gekocht: dat is nooit de bedoeling geweest aangezien ik eigenlijk vind dat jaarlingen sowieso een maatje nodig hebben van eigen leeftijd. We gingen eigenlijk kijken voor een oudere shet maar toen we deze zagen hadden we onwijs veel medelijden. Hij stond in een donker stalletje zonder andere paarden om hem heen en was onwijs onzeker. Zowel mijn moeder en ik vonden dat hij veel en veel beter verdiende omdat hij ondanks zijn onzekerheid zo onwijs lief was en we hebben hem dus mee genomen. Voor mensen is hij nu heel lief. Hij is onwijs aanhankelijk geworden en totaal niet meer bang.
