De eigenaren hebben hem op 4 maanden leeftijd op een paardenmarkt gekocht en hij heeft sindsdien altijd samen met hun andere paard bij hun huis/in de wei gestaan. Helaas is het andere paard 4 jaar geleden overleden en sinds die tijd staat alleen.
'S winters staat hij aan huis, 's nachts op stal, overdag in een paddock. Naast de paddock staan coniferen en daarachter staan de paarden met de buren. Daarmee kan hij geen contact hebben, hij kan ze alleen horen en ruiken.
In de zomer (van mei tot oktober) staat hij op de wei van iemand anders. Daar zijn aan weerszijden ook andere weides, waar praktisch altijd wel paarden op staan. Er zit ongeveer een halve meter tussen de twee (lage) omheiningen. Fysiek contact is moeilijk, maar hij kan ze wel goed zien enz.
Regelmatig maak ik buitenritten samen met andere mensen en hun paarden en dat lijkt mijn verzorgpaard altijd wel leuk te vinden. Hij is naar andere paarden gericht en ook sociaal.
Vandaag ook weer met 2 anderen buiten gereden en als wij dan alleen verder rijden, hinnikt hij nog een paar keer. Dan vindt ik het altijd erg sneu voor hem dat hij in zijn eentje staat.
Het liefst zou ik een paard of pony voor hem erbij willen, maar ik ben zijn verzorgster, niet zijn eigenaar. De eigenaar wil niet meer een tweede paard erbij. Dus dan blijft er alleen over een paard van iemand anders, maar dat wil de eigenaar liever ook niet. Omdat de wei van iemand anders is en dan ook kaler gegeten wordt. Daarbij zou het paard in de winter dan in zijn achtertuin staan en heb je telkens de in en uitloop van een vreemde.
Zelf ben ik 19 jaar oud, ik doe een deeltijdopleiding voor dierenartsassistente (nog 1 jaar) en daarnaast werk ik in een schoenenwinkel. Mijn salaris is tussen de 200 a 400 euro per maand.
Theoretisch gezien zou ik een pony kunnen veroorloven, omdat ik op dit moment weinig vaste lasten heb.
En dan zat ik bijvoorbeeld aan een shetlander te denken (ja, ik weet alle vooroordelen, maar ik las ook dat ze vaak toch wel goedkoper zijn dan een paard) en het is puur voor het gezelschap.
Maar misschien wil ik volgend jaar wel naar het buitenland voor een tijd en om dan een pony te hebben,
ook al is het een shetlander, is lastig.
Misschien zou het mogelijk zijn om met de eigenaar een regeling te treffen, dat ik als ik de pony (tijdelijk) niet kan verzorgen, hem een bepaald bedrag per maand betaal en evt een verzorger regel.
Want denken jullie erover? Heeft mijn verzorgpaard echt een maatje nodig zoals ik denk, of valt het allemaal wel mee.
En wat is een haalbare oplossing?
Hier zijn nog twee foto's van hoe hij staat:
Aan huis met de coniferen:

In de wei:
