
Ik ben met mijn inmiddels 2-jarige 3 keer verhuisd.
Onze eerste stal was een enorm grote pensionstal, achteraf bezien geen al te best hooi. Hij stond uiteindelijk in een ruime buitenstal met een vriendje. Op die stal was hij knorrig, sloom, soort in elkaar gedoken. Begon steeds meer te happen. Hij was wel lief hoor, maar gezellig was anders.
Na een jaar zijn we verhuisd naar bij een fokker aan huis, heel kleinschalig. Daar werd veel geshowd met de paarden en daar was de sfeer ook wel een beetje naar. Pony werd pittiger, lastiger te handelen maar ook een stuk liever en duidelijker in zn signalen. Toen 2 maanden op het land waar hij erg rustig werd en het poetsen heeft leren waarderen.
Uiteindelijk vond ik iets vlak bij huis, 3 paarden in totaal. Veel rust en regelmaat en dat zag ik ook terug in zijn gedrag. Toch ook erg fel (al kwam ik er later achter dat hij vaak gewoon pas veeeel later werd buitengezet) maar daarbij lief, happen was toen al bijna over.
Maand later (hoop gedoe en gezeur, lang verhaal

Mijn ervaring is dus dat zowel de sfeer op stal (en daarmee natuurlijk ook de manier waarop hij gehandeld werd) als ruwvoer een enorme impact hebben. Heb kunnen concluderen dat hij van slecht ruwvoer en veel drukte en gedoe ontzettend knorrig wordt (zeker het eerste is natuurlijk eigenlijk heel logisch). Maar kan me ook voorstellen dat er paarden zijn die op een drukke stal met veel reuring zich juist het prettigste voelen..
Dus wat zijn jullie ervaringen? Zo vaak lees ik topics waarvan ik denk; probeer dan eens te verhuizen met je paardje, wie weet helpt het! (vaak verandering gedrag na verhuizing) Misschien dat het sommigen dus ook helpt in de keuze voor de juiste stal. Ik denk namelijk dat de juiste stal niet altijd de meest ideale hoeft te zijn voor de ruiter (met als kanttekening dat elke eigenaar ervoor dient te zorgen dat de stal het paard voorziet in de basisbehoeften).
Brand los
