Geplaatst Toen ik begon met paardrijden, ben ik begonnen bij een boer een eindje verderop die paarden hield. Ik von dat alles daar prima was, ja misschien waren hun hokken niet zo schoon maar goed, ze hadden het toch goed? Na een hoop gezeur ben ik daar weggegaan en zijn mijn ogen een beetje open gegaan zeg maar. Die dieren daar stonden in best donkere vieze stallen en ze lieten ze niet vaak naar buiten vaak om stomme redenen. Nou had je daar ook een ponytje, een mini-shetlandertje. Ik was meteen weg van haar. Ze was dan wel erg klein maar als ik haar in de buitenbak los liet met een grotere pony dan ging ze helemaal los, dat vond ze zo heerlijk! Mocht ze eindelijk naar buiten, eindelijk lekker bewegen, lekker los. Zo hadden alle grote paarden (tot de grootste en dominanste aan toe!) ontzag voor haar en zetten vaak een stapje opzij als zij aankwam. Kortom ik was echt weg van haar, maar zij ook van mij.Wanneer ik een paar dagen niet op stal was geweest stond ze boos in een hoekje en moest ik al mijn charmes in de strijd gooien om haar naar me toe te krijgen. Waar niemand haar hoefjes uit mocht krabben tilde ze voor mij gewoon haar hoefje op. Wanneer ik er een kindje op zetten en met haar meeloopte vond ze het helemaal prima, maar wanneer iemand anders er een kindje opzette vloog die er met dezelfde vaart vanaf. Goed ik ben gek op haar.
Maar nu ben ik daar weg en ik weet, ik weet gewoon dat ze het nu niet echt goed heeft. Niemand vind haar echt boeiend, iedereen vind haar te klein. Ze mag nooit naar buiten omdat ze onder de heiningen door kruipt. Ze staat nu dus waarschijnlijk zielig en alleen in dat hokje. Dit doet me pijn. Ik krijg het niet over mijn geweten dat ze daar zielig staat
. Nu wonen wij niet klein, tenminste als ik dat persée zou willen zouden we haar in de tuin kwijt kunnen maar dan moeten we wel de halve tuin overhoop halen. Maar ik denk dat wanneer ik het er met de buren over heb ik haar daar bij hun paard misschien wel kan laten lopen. Zij hebben een klein eindje verderop ook een weidje misschien dat ik met hen een goede compromis kan sluiten.
Nu is dus mijn probleem;
Moet ik dit doen, moet ik haar daar weghalen, en hierheen halen waar ik niet zeker weet of het me lukt. Mijn ouders zijn er niet zo zeker van, maar als ik dit persée wil kan ik er vast wel doorkrijgen dat ik haar mag kopen. En dan nog iets, wat is een beetje een normale prijs voor een mini-shetlander? Is dit wel een goed idee? Ik kan niet op haar rijden, ik ben 17 en veel te groot voor haar maar ik weet gewoon dat ik een beter leven kan bieden? Of denken jullie niet? En hoe ga ik mijn ouders overtuigen?
Kijk uit naar reacties!
) kunnen betalen.
