Lusitana schreef:Dat heb ik ook op verschillende manieren gezegd, alleen valt bij mij goed verzorgen niet automatisch onder 24/7 buitenhouden.
Ik zeg ook niet dat dat bij mij automatisch 24/7 buiten is.
Achteraf gezien, zie ik dat je het zo kunt lezen, maar ik bedoel dus afgekeurde paarden die voor recreatiepaard nog door moeten ploeteren.
Een paard wordt niet voor niets afgekeurd. Vroeger werd een paard dat door de verzekering werd afgekeurd ook gewoon verplicht geutaniseerd/naar de slacht gebracht. Op een gegeven moment is men begonnen met terugkopen. Dit heeft een hele handel teweeg gebracht die gewoon niet zou mogen bestaan. Een ding is als je je afgekeurde sportpaard gewoon bij je houdt (hoewel ik toch de grens trek bij lijden), een ander als het de handel in gaat als recreatie paard! Ik bedoel niet gezonde paarden die recreatief gebruikt worden. Sorry voor dit misverstand.
Afgekeurd voor de sport is niet per definitie dat het paard pijn heeft of iets dergelijks. Ik ben het met je eens dat sommige paarden niet meer de handel in mogen, puur uit oogpunt van dierenwelzijn. Er zijn genoeg eigenaren die wat dat betreft hun verantwoording niet nemen. Een van mijn paarden wordt ingeslapen als ik haar morgen niet mee kan betalen.
Nogmaals het zou het paardenbestand goed verminderen en een hoop leed laten verdwijnen. Een paard dat is afgekeurd heeft een ongemak, heeft pijn. Het gaat niet over niet met pensioen laten gaan van paarden, maar over met pensioen laten gaan van LIJDENDE paarden. Ik kan me niet voorstellen dat een mens met hart voor paarden daar voor is en zelf wil je dat ook niet, begrijp ik.
Het over een kam scheren is dus meer een gevolg van hoe je dingen leest dan wat ik werkelijk bedoel, en wellicht is het een een gevolg van slecht neerzetten wat ik bedoel.
Over die arrogantie, dat hoor ik wel vaker. Ik hoop dat ik kan duidelijk maken dat ik hier niet zit om een mening door te drukken of mensen een lesje te leren, maar om gewoon info te geven waar mensen op kunnen reageren, op welke manier dan ook. Maar ik besef dat zelfs het neerzetten van die zin, bij bepaalde mensen als vanzelf als arrogantie overkomt. Of wellicht komt het omdat ik even de ervaring erbij haalde, maar dat is alleen om duidelijk te maken dat ik mijn standpunten niet in een dag gevormd heb, niet uit 1 boekje heb of van 1 leermeester.
Ervaring op bokt zegt me nooit zoveel om eerlijk te zijn, dus daar lees ik eerder over heen, dan dat ik daar over struikel. Er zijn veel paarden en je komt ze ook op bokt tegen die peesproblemen hebben of andere dingen onder de leden en die dan als gezelsschapspaard worden aangeboden. Ik vind dat niet kunnen, hou ze zelf of laat ze gaan. Als je dat bedoeld ben ik het met je eens. Leven mag ook geen lijden worden, ben ik ook met je eens.We hebben hier ook een afgekeurd paard, moet je niet zwaar mee dressuren, dan gaat ie stuk, maar kan je geweldige buitenritten mee maken, beestje heeft nergens last van, hij heeft alleen aanpassing van de ruiter nodig.
Ik wil graag nog even wat noemen waar misschien niet genoeg bij wordt stilgestaan, maar een paard kan meer last hebben van desinteresse van de mens, dan van de huisvesting op zich. Paarden kunnen kwijnen, omdat ze aan mensen hechten. Er zijn mensen die beweren dat dit hechten slecht is of onnatuurlijk, maar in een wereld waarin paarden opgroeien tussen mensen en samenwerken met mensen is het niet meer dan logisch, lijkt mij.
Er zijn verhalen bekend van paarden die niet presteren als een bepaalde groom niet mee gaat...
In dit verband kan ik ook zeggen dat in de tijd dat ik groom was van de stalpaarden hier, die paarden allemaal rustiger en meewerkender waren als voorheen en daarna, tot er een nieuwe groom kwam. De paarden hebben dus aanwijsbaar baat bij dat stuk aandacht voor de rest van de dag, het heeft invloed op hun totale gedrag. Dit soort ervaringen zijn me meer waard dan meningen.
Tuurlijk hebben mensen invloed op het paard, maar wederom heeft dat imo niet zoveel met huisvesting te maken. Het voorbeeld over de groom ook niet. Mijn paarden stonden vroeger op een andere stal. Bij mensen die mijn paarden als 'ínkomen' zagen en ook niet bijster vriendelijk tegen ze waren. Ik had enorm drukke en gespannen paarden, zowel in de wei als op stal. Ik ben naar een andere stal verhuisd en daar gaat alles in rust en kalmte, mijn ene paard heeft een ommezwaai van 180 graden gemaakt, zo relaxed. Dus wat dat betreft hebben mensen wel met huisvesting te maken. Maar mijn paarden zijn onderling altijd nog meer onder de paarden dan onder de mens. Met wie ze het meeste tijd doorbrengen, daar kun je als baas heel wat aan doen.
In dat verband wil ik een klein voorbeeldje noemen wat instelling betreft die paarden erg kan beinvloeden.
Paard is bang voor een situatie.
Ruiter 1 laat het paard kijken, en stelt het gerust. Paard merkt dat er verder niks angstigs met hem gebeurt en besluit er langs te gaan en wordt beloond. Dit is een positieve bevestiging. Paard zal voortaan angstige dingen met meer vertrouwen benaderen.
Ruiter 2 slaat het paard. Paard verbind het slaan met het enge, is uiteindelijk banger van de ruiter dan van het enge en gaat erlangs en krijgt al of niet beloning, maar dit maakt niet uit op de voor hem bevestiging dat het enge HEM pijn voortbrengt. De volgende keer gaat hij een enge situatie met dubbele angst tegemoed. Het is bang voor de situatie en voor wat de ruiter gaat doen. Dat is negatieve bevestiging. Het zijn dat soort situaties waar probleemgedrag vooral uit voorkomt. Het niet vertrouwen van de mensen die met hem omgaan. Niet het feit dat het paard op stal slaapt of in een wei.
Overigens is het voor de ruiter niet eens altijd duidelijk dat hij negatieve bevestging geeft als dingen uiteindelijk succesvol (lijken te)verlopen en een raadsel waarom het paard een volgende keer zo opspeelt en paard gaat door voor "dwars" . (Een en ander is natuurlijk voor allerlei situaties toepasbaar).
Persoonlijk reageer ik als ruiter een, behalve dat ik mijn paard niet gerust stel. Dan bevestig ik dat daar iets engs is. Ik doe niets, ik ga gewoon staan, laat hem maar ontdekken. Ook met een angstig paard, stel ik niet gerust, bevestig je gedrag alleen maar.
Ik wil ook nog even wat kwijt over aangeleerd gedrag. Dit wordt vaak genoemd als het om binnenhalen van paarden gaat.
Dezelfde Catita, toevallig, heeft een winter zonder andere schuilmogelijkheid dan andere paarden en bomen doorgebracht en dit leverde haar rainscald regenschurft/ rainrot op. Sindsdien kwam ze zelf binnen bij regen toen ze die mogelijkheid had. Aangeleerd gedrag, of simpelweg de ervaring dat een nat pak haar vervelende dingen met haar huid deed?
Paarden gaan ook naar binnen wanneer daar wordt gevoerd, als het op is gaan ze vaak ook weer naar buiten als je ze hun gang laat gaan.
Mijn moeder was verbaasd over het feit dat de pony die ik aan huis heb, een goede weersvoorspeller bleek te zijn. Voordat het gaat regenen, kwomt hij binnen, of weigert hij naar buiten te gaan (ik heb hem 'snachts binnen om diverse redenen).100% accuraat. Aangeleerd gedrag, of ervaring dat droog staan lekkerder is dan in de regen, en weten wanneer die regen komt?
Waarom zou een paard niet gewoon kiezen voor comfort?
Er zijn ook genoeg situaties waarin paarden de ene keer kiezen voor comfort en de andere keer voor hun spel.
Ik wil ook even wat zeggen over de in het wild gehouden oerponies hier. (Dichter bij de natuur kan het niet).
Hierbij is gebleken dat als je ze langer dan 3 jaar na hun geboorte in de kudde laat, ze nooit zo "tam" worden of op mensen gericht als eentje die voor die tijd uit de kudde is gehaald. En ook, dat hoe jonger je ze eruit haalt, hoe makkelijker de opvoeding is, maar dat is logica en gaat op voor alle jonge dieren. Hoe vroeger je begint, hoe makkelijker resultaat. Ze hebben nu eenmaal een periode in hun jeugd waarin ze totaal zijn ingesteld op leren. Maar de driejarigen laten zich gemakkelijk inrijden en zeten zich enorm in met werk.
Maar nu komt het: Het maakt totaal niet uit of de dieren verder in het land of op stal gehouden worden. Zelfs de ponies die dus "uit het wild" komen, passen zich totaal aan, al zouden sommigen dat "erbij neerleggen" en "het opgeven" noemen. Deze ponies worden gemakkelijk gezond tot 40 jaar oud buiten of binnen. Dus waar kan men dan daar uit concluderen dat op stal houden op zich altijd slecht zou zijn?
Er wordt snel de schuld gegeven aan op stal houden, terwijl oorzaken elders kunnen liggen. Op stal houden wordt soms als zielig gezien (met name door mensen die er zelf niet aan moeten denken om in zo'n ruimte te moeten staan, maar een paard heeft niet dezelfde behoeften en hersenactiviteit als een mens) terwijl de paarden het zelf niet als verschrikkelijk hoeven te ervaren.
In dit opzicht wil ik ook even het eerder genoemde (al of niet betere) uitzicht in het weiland noemen. Een paard geeft niet om zijn uitzicht zoals een mens dat doet. Het zicht is het minst belangrijke zintuig! Ze krijgen de info die ze belangrijk vinden via reuk, gehoor en tast binnen. Ze leven in een andere wereld dan wij die zo op zicht ingesteld zijn. Op stal kunnen ze in de meeste gevallen gewoon van die belangrijke zintuigen op aan.
Bij het "zielige" wordt vaak ook graag gewezen naar paarden die de stal (haast) niet uitkomen en dus feitelijk ook emotioneel verwaarloosd worden, precies zoals zielige toestanden bij weidepaarden tegen weidegang wordt gebruikt. Maar nogmaals, dat heeft niet met de huisvesting te maken, maar weer met die desinteresse van de mens (eigenaar/verzorger) waar het paard feitelijk veel meer onder lijdt! Een paard dat opgewekt en eerlijk tegemoed wordt getreden zal gelukkiger zijn dan een paard dat met veel negativiteit benaderd wordt en oneerlijk behandeld. Ongeacht waar het gehuisvest is. Als een paard de kont toe keert in de stal of zich niet laten pakken in de wei, is dat meestal een teken dat er iets mis is met hoe je het benaderd en/of wat je er mee doet als je het eenmaal in handen hebt. Soms niet eens de schuld van huidige eigenaar maar oudere ervaringen.
Heel vaak zijn problemen te herleiden naar iets heel anders dan de huisvesting.