. Ik heb 2 weides: een grote zomerwei waar ze van mei-oktober lopen en een kleinere wei 'op t erf' waar ze de winter lopen. 's nachts staan ze op stal. De buren houden een oogje in het zeil, en ons achterom is vrij dus geen direct risico van verkeer ofzo. Het meeste werk doe ik 'sochtends. Dat betekende in mijn vorige baan dus om 5 uur opstaan
maar dat went. Als ik opsta ga ik in mijn ochtendjas voeren
en dan ff kopje thee drinken. Ik ben ongeveer een half uur tot 40 minuten kwijt aan het ochtendritueel: buitenzetten van de paarden, ik geef buiten hooi en water waar ze de dag mee vooruit kunnen, mest of strooi de 2 stallen (hoewel ik dat ook wel na mijn werk doe als dat toevallig beter uitkomt). Daarna kleed ik me om en ga ik werken. Dan 's avonds nog een half uur verzorging (paarden binnenzetten en verzorgen, voeren, water verzorgen) en eventueel werken met de paarden. In het weekend ben ik wel altijd een paar uur zoet met weideonderhoud/wei uitmesten (valt mee als je maar 2 paarden hebt lopen gelukkig- en als je je routine gevonden hebt). Hooi en stro koop ik, groot weideonderhoud doet mijn overbuurboer. Ik ervaar de band met mijn paarden echt hechter omdat het meer 'huisdieren' geworden zijn. Stal aan huis vind ik erg fijn omdat ik veel op de reistijd bespaar en meer dingen tussendoor kan doen. Juist ook als ik ziek of druk ben, ik heb nog nooit op een stal gestaan waar ik werkelijk 100 procent blij was met de gang van zaken, dus ik wil het toch allemaal zelf doen. Omdat ze iedere dag lekker lang buitenlopen, is rijden niet noodzakelijk als t druk is, en krijgen ze wel hun aandacht omdat ze toch iedere dag in handen komen. Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat rijden voor mij niet het belangrijkste is van paarden hebben, als dat je belangrijkste drijfveer is dan kan ik me voorstellen dat een pensionstal makkelijker is. Vakantie is tot nu toe ook nooit een punt geweest. Maar vergis je er inderdaad niet in dat het nog steeds niet goedkoop is (voor mij wel zeker goedkoper dan in pension), er veel geregel bij komt kijken en zeker in de wintermaanden het soms best zwaar is. In de wintermaanden doe ik ook nagenoeg niets met de paarden qua rijden, als t zo donker en koud is.
Daar staat tegenover dat ik mezelf nog steeds wel kan knijpen als ik nu, zo in het voorjaar, 'sochtends vroeg alleen op de wereld met de paarden naar de wei wandel, terwijl de hazen en fazanten voor mijn voeten wegspringen. Het buitenleven in de natuur, in je pyama nog even een nachtkus kunnen geven aan de paarden... ik ben nog steeds erg blij dat we deze stap genomen hebben



