Bokt.nl

BillyBubbles schreef:

Ik blijf erbij dat elk paard, elke dag van de week weidegang verdiend.
Een paard is en blijft een kuddedier, en hoort dus bij een kudde te staan.
En dat kunnen ze niet als ze dag in, dag uit in de stal staan, met tralies ertussen.

Ik vind het bijzonder dat er hier veel mensen zijn die zeggen dat het door de veengrond is, maar
dat er ook mensen zijn die hier wel een oplossing op kunnen vinden?
Er is altijd wel een oplossing te bedenken, zo niet, dan is er wel een andere stalling die dat kan.

_Nelleke_ schreef:

BillyBubbles schreef:

Ik blijf erbij dat elk paard, elke dag van de week weidegang verdiend.
Een paard is en blijft een kuddedier, en hoort dus bij een kudde te staan.
En dat kunnen ze niet als ze dag in, dag uit in de stal staan, met tralies ertussen.

Ik vind het bijzonder dat er hier veel mensen zijn die zeggen dat het door de veengrond is, maar
dat er ook mensen zijn die hier wel een oplossing op kunnen vinden?
Er is altijd wel een oplossing te bedenken, zo niet, dan is er wel een andere stalling die dat kan.

Dus laten we alle hoefbevangen en IR paarden lekker op de wei zetten.

Een wei is geen must.

Dagelijkse bewegingsvrijheid en sociaal contact wel. Maar die zijn ook op andere manieren op te lossen.

Twiggy2008 schreef:

Nikass schreef:

Twiggy2008,Mijn paard had ook wat aparte wensen toen ze bij mijn vorige stal binnenkwam. Ze durfde in eerste instantie niet helemaal op de achterste wei te staan, zo'n halve kilometer bij stal vandaan. Met veel gemopper werd ze dan maar samen met twee andere "probleempaarden" op het voorste landje dicht bij stal gezet. Hier was ze veel rustiger. Er werd met mij echter niet overlegd met welke paarden ze kwam te staan. 1 van de paarden had ijzers rondom. Dit wilde ik liever niet, omdat mijn paard vaak laag in de rangore staat en nogal eens wat moet incasseren. Maar dit was niet bespreekbaar. In eerste instantie leek het goed te gaan tussen de paarden en ik was net nieuw op die stal, dus maar zo gelaten. Toen kwam de strookbegrazing. Mijn paard zag nooit een strookje want als er een nieuw stukje werd afgezet werd ze door de twee anderen weggejaagd. Voornamelijk door de merrie met ijzers achter en dit ging met veel getrap - net niet raak- gepaard.
Uiteindelijk concludeerde de eigenaar zelf dat het geen werkbare situatie was ("jouw paard gaat nog es dood van de honger") en dus werd mijn paard op een landje alleen gezet. Zonder directe buren. Toen ik voorzichtig aangaf dat ik het wel prettig zou vinden als ze een maatje had of toch op zijn minst over een draadje contact kon maken kreeg ik te horen: "ze heb toch ogen in dr kop? ze ken toch paarden zien?!"
Nou ja, enzovoort, kan ik een boek over schrijven. De strekking is duidelijk denk ik.

Nelleke: ik hoop van harte dat het nu goed komt met je paardje! Op termijn hebben wij mogelijk weer een plekje voor een ruin. Dus als deze winter afzien wordt, neem dan even contact op...

Nikass, heel herkenbaar. Je paard wordt de dupe (is ook mijn ervaring). Ik heb zo vaak geprobeerd om er in alle redelijkheid over te praten, maar ze wilden er gewoon niets van weten, snapten ook niet wat insuline resistentie/hoefbevangenheid was, laat staan wat je er aan kunt doen. Ik was gewoon oervervelend in hun ogen. Vervolgens op een kleinschalige stalling gestaan, waar het ook niet echt gezellig was en waar mijn paard te weinig bewegingsruimte kreeg (had een mooi verhaal te horen gekregen over een paddock paradise, maar het bleef voornamelijk een schuilstal met uitloop. Niet voldoende voor een paard dus). Vervolgens kwam er een plekje vrij bij de buren. Weidegang, paddock, schuilstal, bak, vlakbij bos en hei en met gezellige meiden met dezelfde gedachtengang (natural horsemanship e.d.). Ideaal en ik ben eindelijk geen buitenbeentje meer . We hebben een rooster (voeren, op de paddock zetten na weidegang, mest scheppen), die we wekelijks invullen. Zo kun je toch je gewone leven naast je paard blijven leven. Voor mijn paard waren die verhuizingen heel heftig. Ik heb een jaar lang lopen tobben door die rotstallingen. Ben nu blij dat er rust is, zowel voor mijn paard als voor mezelf.

BillyBubbles schreef:

Ik blijf erbij dat elk paard, elke dag van de week weidegang verdiend.
Een paard is en blijft een kuddedier, en hoort dus bij een kudde te staan.
En dat kunnen ze niet als ze dag in, dag uit in de stal staan, met tralies ertussen.

Ik vind het bijzonder dat er hier veel mensen zijn die zeggen dat het door de veengrond is, maar
dat er ook mensen zijn die hier wel een oplossing op kunnen vinden?
Er is altijd wel een oplossing te bedenken, zo niet, dan is er wel een andere stalling die dat kan.

Kinke schreef:

hengel, wat een vreemde reden??? wat voor pony heb je dan? als het bijvoorbeeld een Shet is, dan is het heel eenvoudig om even een draadje te spannen in de wei waar de rest van de paarden niet langs kan maar die hoog genoeg is voor je pony om onderdoor te gaan mocht hij opgejaagd worden door de rest.

Waratje schreef:

Ben even nieuwsgierig waarom de pony te klein is om bij de paarden te staan. Is de heining daar te hoog of zo?

Kinke schreef:

Dan kunnen ze toch gewoon een apart stukje afzetten voor jouw pony?

Kinke schreef:

da's nog beter

Geryon schreef:

Zucht. Paarden kunnen niet altijd naar buiten. Sommige gronden worden niet alleen kapot gelopen, maar worden zo modderig dat het gevaarlijk is voor het paard. Vastzitten, blessures.

Waratje schreef:

Al is het maar dat je 2 paarden hebt met bijna tegengestelde voedingseisen.

Fellor schreef:

Waratje schreef:

Al is het maar dat je 2 paarden hebt met bijna tegengestelde voedingseisen.

De een eet vlees en de ander alleen groenten??

Alle paarden eten ruwvoer en je paard even uit de kudde halen voor zijn dagelijkse portie krachtvoer is geen moeite. Ik vind dat een slap argument.

Wij hebben een groepje van 4 met twee jonkies die veel nodig hebben en twee volwassen sobere paarden. De jonkies zetten we overdag een aantal uur op het hoge gras en de rest van de dag staan ze op slowfeedernetten met hooi. Opgelost.. Altijd wel iets op te verzinnen. Daarbij; ik heb liever een paard dat 20 kilo afwijkt van zijn gewichtsideaal en die lekker paard kan zijn dan in een hokje in ideale conditie. Voor dingen als keuringen e.d. kan je best een tijdje wat meer moeite doen met apart zetten e.d.

Waratje schreef:

Waratje schreef:

Je hebt weinig voorstellingsvermogen, kennelijk?
Jij beschrijft een groepje van 4 dat in 2 groepjes van 2 kan worden verdeeld in redelijkheid. Als je maar 2 paarden hebt en ze hebben verschillende voedingseisen (hoeveelheid gras, wel voordroog versus droog hooi, dat soort dingen) dan zul je dus je 2 paarden uit elkaar moeten plaatsen voor wellicht forse dagdelen en als dat je enige 2 paarden zijn vind ik dat ook geen optimale situatie. Jij wel?
Mijn oude merrie bijvoorbeeld kan geen voordroog krijgen, ik ken ook genoeg paarden (waaronder die van mijn vriend) die niet tegen droog hooi kunnen maar juist die voordroog moeten hebben (stofallergie of slokdarmverstopping). Dan kun je in de winter die paarden niet samen ruwvoer geven......
Andere mogelijkheid is je hebt een oud paard en een jong-volwassen paard, jonge paard wordt al dik als het naar gras kijkt, de oude wil je 24/7 in het gras houden om mooi op gewicht te blijven. Kunnen dus niet 24/7 samen ruwvoer eten.
Daarom zul je mij nooit horen zeggen dat 24/7 buiten in een groep voor mij een must is. Veel buiten, zeker wel, maar ik heb geen probleem met nachten op stal zodat je bepaalde voereisen individueel kunt regelen.