Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
LadyMadonna schreef:sorry hoor maar is het nou zo moeilijk om te streven naar een happy huisvesting voor je paard? Of er iig moeite ervoor te doen.Waratje schreef:Het is ook onnatuurlijk om een paard in een loopstal te houden
Of in een omheind weiland
en goed, mijn streven is ook zoveel mogelijk buiten (scheelt ook weer een hoop mesten
). Maar die van mij heeft vorige week twee dagen en een nacht binnen gestaan, en ze leeft nog steeds, sleurde me niet naar de wei, en ze heeft ook niet met dr. Phill hoeven praten over haar traumatische ervaring.
ik heb mijn paard ook twee maanden op stal gehad. Ze is altijd onzettend braaf gebleven maar merkte zeker een verschil in haar gedrag. Ze hadden r helaas ook maar 1 paddock ter grootte van mijn slaapkamer.Waratje schreef:Nikass, ook paarden aan huis is geen ideale situatie. Er is altijd wel ergens iets dat je eigenlijk anders zou willen, maar de mogelijkheden niet voor hebt. En soms blijkt je paard niet te voldoen aan je eigen ideaalplaatje.![]()
Wij kiezen heel bewust voor een pensionstal, mede om onze vrije tijd aan de paarden te kunnen besteden en niet vooral aan hun huisvesting. En ja, er zijn op onze huidige stal ook dingen die we zelf anders zouden doen, maar daar staat zoveel tegenover dat we er toch echt graag blijven staan.
. Naast het hele paardenwelzijngezever daar (pfffff), was dat ook een punt, waar ik werkelijk doodmoe van werd. Never nooit meer, dat ik dat nog eens doe.... mijn paard op zo'n stalling zetten. Ik dacht dat het op mijn leeftijd wel mee zou vallen, maar niets was minder waar. Daarom ben ik zo blij met ons gezellige clubje van vier meiden en bijrijdster, zoals wij alles onderling zelf doen. Niks geen gedoe meer. Als een van onze paarden het minder doet, organiseren we de zaken anders. Alles is bespreekbaar en ruzie is er nooit. En ik kan altijd een 'paardvrije' dag organiseren, heb er officieel zelfs 2 per week (al hoewel ik graag dagelijks naar mijn paard toe ga), dus ook dat is te regelen, als je het goed doet in eigen beheer. Voor mij niets anders meer of ik moet de mogelijkheid krijgen aan huis paarden te houden.
Waratje schreef:Er zijn genoeg pensionstallingen waar weinig tot geen gedoe is. Mijn huidige stal is in ieder geval een erg prettige sfeer en er kan een hoop worden geregeld met de stalbaas en onderling. Natuurlijk heb je wel eens een irritatie, maar het scheelt misschien ook wel dat we alleen maar volwassen pensionklanten hebben en een stalbaas die niet iedereen aanneemt als klant![]()
Nikass, het is niet alleen de faciliteiten die je al dan niet hebt met paarden aan huis, maar ook dan kun je voor dingen komen te staan die je eigenlijk niet wil, maar voor je paard toch moet kiezen. Al is het maar dat je 2 paarden hebt met bijna tegengestelde voedingseisen. Het is altijd ergens schipperen, zowel met de paarden zelf als met de keuze van lokatie (grondslag, kosten, woon-werkverkeer, etc.).
Twiggy2008 schreef:Ik ken er niet een die vol doet, Waratje. Jij hebt ook andere ideeen over jouw paard, dan ik heb voor mijn paard. Dus het zegt mij persoonlijk niets, sorry. Ik heb jarenlang verzorgpaarden gehad op diverse stallingen en ook gezocht naar een goed plekje toen mijn eigen paard kwam, maar het is er gewoon niet (en er zijn wat stallingen in mijn buurt en omgeving). Zeker niet voor een insuline resistent paard, die graag buiten staat in de groep. Onvindbaar. Ze hebben vaak een weidebeleid, die ronduit ongezond is voor mijn paard. En het (te lange) binnen staan ('s winters) is niet ons ding. Ik vind het voor mijn paard nog belangrijker dan voor mezelf, maar op ruzies, sfeertjes en mensen die hun afspraken niet nakomen, zit ik niet te wachten. En mijn ervaring is dat veel paardenvrouwen bij elkaar, regelmatig toch wel 'gedoe' geven. Ik heb blijkbaar teveel 'andere' ideeen voor de gemiddelde stalling, mede ook door mijn paard's individuele situatie, maar ook omdat ik het 'natuurlijke' aanhang. Daarbij heb ik nu DE perfecte plek voor mijn paard met lieve meiden en alle faciliteiten, voor zowel de paarden als ons. Het is alleen wat meer werk, maar dat doen we onderling met liefde en goede afstemming. Dan is het prima te doen, want ik ben naast mijn paard ook druk met kind, baan, mijn huishouden, mijn relatie (waarmee ik nog niet samenwoon, sociaal leven en andere bezigheden. Het belangrijkste is dat mijn paard het goed doet en de insuline resistentie geen rol speelt momenteel. Vorig jaar, op die pensionstalling, was hij de hele zomer ziek en ze wilden maar niet begrijpen dat mijn paard niet op zo'n land kon staan 24/7. Er werd altijd moeilijk gedaan, als ik hem op de paddock zette om te ontgiften. Daar stond hij dan ook altijd alleen, want denk je dat ze zich op zo'n stalling bezig houden met het feit dat je een paard met een maatje moet zetten? Het werd altijd als 'lastig' ervaren, omdat mijn paard niet was zoals 'de rest'. En dat zag ik ook vaak met paarden met mok e.d. Op de meeste pensionstallingen is dat vooral gedoe, als je paard andere zaken of plekken om te staan, nodig had............
Waratje schreef:Dat ik andere ideeen heb over mijn paard dan jij over de jouwe is niet zo'n punt. Bij ons op stal zijn verschillende mogelijkheden waar ik mijn eigen keuzes in gemaakt heb (en maak), maar er zijn ook voor bijzondere situaties oplossingen gevonden. Mijn oude merrie heeft ook wat eigen management in de winter, daar wordt gewoon in overleg goed mee omgegaan.
Maar goed, bij ons is ook een verloop van helemaal niks, dus het blijft een theoretische mogelijkheid
. Mijn ervaringen zijn helaas heel anders. En al helemaal nu ik alles in 'eigen beheer' heb en zie dat mijn paard het nu beter doet dan ooit (en dan gaat het met mij ook goed
). Dan ruil je dat niet meer in voor het gezeur en de regeltjes op een pensionstalling. Op mijn oude pensionstalling is wel verloop. Overigens staan er bij mij ook twee meiden uit diezelfde pensionstalling. Dus er waren ook leuke mensen, maar wel met andere ideeen, net als ik.
Nikass schreef:Twiggy2008,Mijn paard had ook wat aparte wensen toen ze bij mijn vorige stal binnenkwam. Ze durfde in eerste instantie niet helemaal op de achterste wei te staan, zo'n halve kilometer bij stal vandaan. Met veel gemopper werd ze dan maar samen met twee andere "probleempaarden" op het voorste landje dicht bij stal gezet. Hier was ze veel rustiger. Er werd met mij echter niet overlegd met welke paarden ze kwam te staan. 1 van de paarden had ijzers rondom. Dit wilde ik liever niet, omdat mijn paard vaak laag in de rangore staat en nogal eens wat moet incasseren. Maar dit was niet bespreekbaar. In eerste instantie leek het goed te gaan tussen de paarden en ik was net nieuw op die stal, dus maar zo gelaten. Toen kwam de strookbegrazing. Mijn paard zag nooit een strookje want als er een nieuw stukje werd afgezet werd ze door de twee anderen weggejaagd. Voornamelijk door de merrie met ijzers achter en dit ging met veel getrap - net niet raak- gepaard.
Uiteindelijk concludeerde de eigenaar zelf dat het geen werkbare situatie was ("jouw paard gaat nog es dood van de honger") en dus werd mijn paard op een landje alleen gezet. Zonder directe buren. Toen ik voorzichtig aangaf dat ik het wel prettig zou vinden als ze een maatje had of toch op zijn minst over een draadje contact kon maken kreeg ik te horen: "ze heb toch ogen in dr kop? ze ken toch paarden zien?!"
Nou ja, enzovoort, kan ik een boek over schrijven. De strekking is duidelijk denk ik.
Nelleke: ik hoop van harte dat het nu goed komt met je paardje! Op termijn hebben wij mogelijk weer een plekje voor een ruin. Dus als deze winter afzien wordt, neem dan even contact op...
. We hebben een rooster (voeren, op de paddock zetten na weidegang, mest scheppen), die we wekelijks invullen. Zo kun je toch je gewone leven naast je paard blijven leven. Voor mijn paard waren die verhuizingen heel heftig. Ik heb een jaar lang lopen tobben door die rotstallingen. Ben nu blij dat er rust is, zowel voor mijn paard als voor mezelf. Gini schreef:Bwa, ik denk dat langdurig minimaal 15 uur op een kleine oppervlakte staan sowieso nefast is hoe ruim en luchtig een stal ook is en hoeveel ruwvoer er naar binnen gepropt wordt. Een individuele box is zelden groter dan 4,5 op 5 m, zeer zelden. De prefab stalletjes die vaak gebruikt worden halen zelfs nipt de 3 x 3, die worden wel zo geadverteerd maar zijn in realiteit vaak 5 tot 10 cm korter.