Geplaatst: 11-11-18 11:35 Babootje schreef:Er is vrij recent onderzoek gedaan naar het management van paarden. Daarbij zijn ongeveer 600 recreatiepaarden in NL gewogen en is er een body condition score bepaald. Daaruit bleek 57% van deze groep overgewicht of zelfs obesitas te hebben. De oorzaken zijn meervoudig.
Voor een deel omdat je sobere rassen (Haflingers, Fjorden, Tinkers) meer tegenkomt in deze groep. De zijn genetisch gevoelig om dik te worden. De meeste weides in NL zijn ontworpen voor koeien en veel te rijk aan energie voor paarden die gevoelig zijn om dik te worden.
Voor een ander deel komt dit omdat men het idee geeft dat een paard op de wei zichzelf wel voldoende beweging geeft. Dat is een misverstand. Wil je een paard laten afvallen moet je serieus aan de bak. Een paard moet minimaal 20 kilometer per dag stappen om ongeveer 30% energie uit zijn voer te compenseren en af te vallen. Die afstand haal je niet met twee of drie keer per week een uurtje rijden. Dus ook (en zeker) als je paard 8 uur per dag in een energierijke bron van voeding staat, moet het naast de weidegang dagelijks beweging hebben.
Daarnaast zijn er op welzijnsgebied natuurlijk nog meer zaken aan de orde. Welzijn zit hem niet alleen in de vrije beweging en sociaal contact en voeding. Veelzijdig werk is bijvoorbeeld ook belangrijk. En last but not least de deskundigheid van een eigenaar. Een recreatiepaarden en sportpaarden zijn geen verschillende rassen. Goed hanarchement even belangrijk voor beide groepen paarden. Een deskundig oog voor scheefheid en kreupelheden ook.
Het zou mooi zijn indien mensen vanuit dierenwelzijnsoogpunt eens eerder bij de dierenarts aan de bel zouden trekken. Sowieso als ze vragen hebben. Maar vaak - en dat zie je op bokt veel gebeuren - worden eerst andere paden bewandeld voordat een dierenarts wordt geraadpleegd. Zo kan het bij rugproblemen gebeuren dat eerst zadelpassers of fysiotherapeuten mogen kijken. Maar eigenlijk moet dat omgekeerd gebeuren. De dierenarts (de kennisprofessional) zou vooraan in de rij moeten staan en zou dan door kunnen verwijzen naar bijvoorbeeld de fysio.
Professionals voelen doorgaans eerder problemen aan en staan eerder en vaak ook preventief bij een dierenarts. Dat kan veel grotere problemen voorkomen.
Door gebrek aan kennis en ervaring bij niet-professionals worden veel signalen van paarden gemist. Ik lees dat ook heel veel op bokt en moet ook vaak op mijn handen zitten omdat je weet dat reageren toch vaak zinloos is. Maar... voor die eigenaren is er tegenwoordig EPWA, de Equine Pijn- en Welzijnsapp. Deze app is voortgekomen uit resultaten van jarenlang onderzoek op de Faculteit Diergeneeskunde naar pijnherkenning bij paarden en ezels. Net als bij mensen is aan het gezicht en lichaamstaal van een paard af te lezen of het pijn heeft. Met behulp van de EPWA kan een paardeneigenaar zelf pijnmetingen betrouwbaar verrichten.
Dat geeft een indicatie, waarmee je naar de dierenarts kan.
Dus laten we elkaar niet gek maken met dat ene aspect van welzijn, de vrije beweging, terwijl er zoveel andere aspecten meespelen. Een paard is een individu dat maatwerk nodig heeft. 8 uur per dag weidegang is voor een grote groep paarden niet goed. 4 uur is ook prima en in beide gevallen moet een paard daarnaast ook goed bewegen.
Op zich zeg je niet heel veel anders dan wat er eerder in dit topic al gezegd werd. Uiteraard wordt het welzijn van het paard door meerdere factoren bepaald (lijkt me ondertussen zelfs een klein beetje een open deur om eerlijk te zijn
)Maar in dit topic wordt nu 1 factor uitgelicht en daar dieper op ingegaan. Ook dat moet kunnen. Want anders praat je voortdurend in vage algemeenheden. Een paard is een ruimtedier. Als je dan niet durft ingaan op dat aspect van ruimte, want voeding en sociaal contact is toch ook belangrijk, dan kan iedere welzijnsdiscussie stoppen. Er zal namelijk altijd wel iets zijn dat "ook belangrijk" is.
In mijn ogen is dat dus niet gek maken, maar discussiëren met andere paardenliefhebbers over wat hun normen en waarden zijn betreffende dit ene onderwerp.
) geduwd wordt. Daar word ik moe en bij momenten zelfs kregelig van. Want het is inderdaad niet of het een of het ander. 
