Citaat:
@ Runningkawa: ik geloof inderdaad in niks Maar ik ben wel erg nieuwsgierig naar hoe jullie "gelovers" ertegenaan kijken.
Voor jou en je paard heeft het dus geholpen. (Geweldig trouwens dat je paardje nog bij je is, ik ben hier nogal nieuw, bedoel je Kawa?) Dat de beste man een goede kijk op paarden kan hebben ontken ik ook niet hoor.
Maar je kunt er pas echt iets over zeggen als dat voor 100 / 200 / 500 paarden geldt..? Hoe dacht je voor die tijd over "het paranormale" en hoe erna? Ben je in meer dingen gaan geloven dan in die ene persoon?
Ik zal proberen een beknopte versie (wat me niet gaat lukken
) te plaatsen wat er gebeurd is
Kawa liep van het ene op het andere moment niet meer.
Hij kon zijn achterhand niet meer onder de massa plaatsen.
Hij stond de hele tijd alsof hij moets plassen.
Lopen ging letterlijk met 5cm naar voren plaatsen.
Waar ik hem in de wei zette, stond hij een uur later nog. En dat is niks voor hem.
Uiteraard da erbij (het was donderdag)
deze had het over een acute ataxie
zo pijnvol (wat ook klopte) dat er maar 1 uitweg was...juist, slacht.
En gezien de toestand van Kawa, was het er ook nog mee eens.
Maar ik moest de week erop, woensdag, naar Someren komen voor foto's.
Toen zei de pensionhouder, je hebt Jos, die kameraad van me, wel eens gezien, niet?
Ik ja, hoezo
Nou die kan wat meer tussen hemel en aarde en toevallig komt hij zaterdag hier, zal ik vragen of hij naar Kawa wil kijken.
En ik geloofde er totaal! niet in.
Maar ik had zoiets van, waarom niet, slechter kan het niet worden.
Oke, Jos was er en ik moest een keer met hem op en neer stappen.
Nu liep die Jos ineens met een hele rare rug, zelf de hand in de rug geduwt van de pijn. Bij zichzelf dus
Ik zei, met jou gaat het ook niet lekker, wel.
Nou hij voelde dus, wat Kawa voelde zei die. jaja, dacht ik toen
Hij vertelde toen, dat paarden/dieren die het eerst met hem in aanraking kwamen wel eens angstig waren, omdat ze de magnetiseer stralen van hem voelde, ik moest maar op de plek in Kawa's rug duwen, op het vergelijkbare punt van waar Jos zijn hand in zijn rug had.
En ik drukte direct op de juiste plaats, kawa zakte bijna neer op de grond
(da had die plaats ook niet kunnen vinden)
Toen zie Jos, het is heel simpel wat hij heeft
het is spit.
En het is er in geschoten toen hij steigerde en in een keer omdraaide.
Ja wie weet wat hij in de wei heeft uitgespookt as mijn antwoord.
Nee, ik zat erop was zijn antwoord.
En dat vond ik er typisch
want Kawa was in die tijd een klierbal en die kwam omhoog en stond in een halve sec. de andere kant in.
Had hij gezegd, hij kreeg het met bokken terwijl je erop zat ens, was het niet geloofwaardig geweest.
Toen moest ik midden in de bak gaan staan, want hij ging hem behandelen.
de ene vond het eng en rende weg, hij had er ook gehad die zo ontspannen werden dat ze omvielen
Vandaar veilig in het midden van de bak.
Hij hield zijn hand op het voorhoofd
Kawa werd zenuwachtig, begon aan het halstertouw te frutten.
Later werd hij erg ontspannen en ging staan slapen.
En bij een ruin kun je erge ontspanning goed zien
Later ging hij met zijn hand naar de plek op de rug waar hij last had.
Hij hield echter zijn hand 10 cm boven de rug.
echter Kawa reageerde of hij hem daar drukte
En als ongelovige, is dat heel raar om te zien, iemand die hem niet aanraakt, maar wel dergelijke reactie
Hij ze me daarna precies in hoeveel tijd dat ik weer verbetering bij hem kon zien.
En dat klopte op de dag af
daarna vroeg hij of hij mij ook mocht behandelen.
want ik was nog harder nodig dan het paard
Hij zei dingen over mijn overleden vader, die hij niet kon weten (dingen die ook de stalhouder niet wist, dus door had kunnen brieven)
dingen over mijn persoon, wat echt niemand weet van me.
En voor de fun zei hij dingen over mijn huis inrichting, waar hij nooit was geweest.
Maar het slotstuk, wel heel brrrr.
Ik vroeg wat ik moest betalen voor die behandelingen.
Niks zei hij, is wel goed zo, was toch toevallig hier.
Maar ik drong nog een keer aan, want hij had er veel tijd in gestopt.
Weer zei hij het is wel goed zo.
Ondertussen daht ik, nou als Kawa werkelijk beter word, krijgt hij een grote bos bloemen van me.
Toen zei jos, doe dat maar.
ik huh, wat?
ja doe dat maar, die grote bos bloemen vind ik wel mooi.....
Na dit, ben ik er meer voor open gaan staan
ben me er langzaam aan in gaan verdiepen
en heb ondertussen zelf wat dingen gezien en gevoeld en geloof er nu helig in. OOk in het praten met dieren, want dat is niks anders als thelepathie wat wij mensen onderling ook kunnen
Maar hiermee is het begonnen
Geplaatst: 08-12-05 11:45 
)
