Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-10-01 00:46

Geplaatst: 10-10-01 00:46

Jura schreef dat een paard zelf wel aangeeft wanneer het genoeg is.
Sorry, maar dat is niet waar. Er zijn dieren én mensen die, ondanks het lijden, geen afscheid kunnen nemen van het leven. Voor mensen kunnen we niets doen maar voor dieren wel. Mijn paard kon niet meer staan, toch wilde hij blijven leven. Dieren hebben namelijk een enorme overlevingsdrang. Veel mensen ook maar die kunnen beter erover nadenken en op grond daarvan het, voor hen, juiste besluit nemen. Wij moeten dat doen voor onze dieren en dat is heel zwaar maar wij weten wat de verwachting is van kwaliteit van leven en is het niet het mooiste als je het dier uit zijn lijden kan verlossen voordat dat lijden ondraaglijk is geworden?

groetjes Alexandra

**Geplaatst**: 10-10-01 10:36

Geplaatst: 10-10-01 10:36

Heb zelf een keer voor beide opties gekozen: het eerste paard hebben we naar de slager gebracht. Op zich ging dat heel netjes: kregen volop de tijd om afscheid te nemen (wij zaten op een seintje van de slager te wachten terwijl zij dachten dat wij nog uitgebreid afscheid wilden nemen), paard naar binnengeleid en daar kreeg hij het schietmasker voor. Alles was superschoon en iedereen was aardig. Tot zo ver het "positieve" verhaal, want dat was eens maar nooooit meer. Al is het nog zo schoon het paard ruikt wel degelijk dat het een verkeerde boel is, raakte behoorlijk in paniek en hebben we met veel moeite in de slachtruimte gekregen.
Uiteindelijk met het afschieten stond hij stijf van de stress en met het schot stortte hij vlak voor m'n voeten met donderd kabaal naar beneden. Je hebt nl. geen idee hoeveel kabaal hoefijzers maken als 500 kg. door de benen gaat.
Het volgende paard hebben we in laten slapen. Niet thuis maar in de kliniek, in een aparte paardenstal zonder chemische luchtjes of zo. Ging heel rustig. Dus bij het volgende paard (hoop niet dat het nodig is) kiezen we weer voor inslapen.

**Geplaatst**: 10-10-01 13:19

Geplaatst: 10-10-01 13:19

Mijn paard heeft in april vorig jaar haar been gebroken in de wei, ik heb haar daar toen laten inslapen, ik zou het niet over mijn hart krijgen om mijn paard in zo'n stressituatie naar de slacht te brengen. Ik vind dat een paard op een waardige manier in zijn vertrouwde omgeving moet kunnen sterven. Vreselijk als dit moet gebeuren ik ben bij mijn paard gebleven tot ze dood was, ik ben achteraf gewoon ziek geweest van verdriet maar ik had echt niks meer voor haar kunnen doen. Ik mis haar nog altijd vreselijk Verdrietig

**Geplaatst**: 10-10-01 15:07

Geplaatst: 10-10-01 15:07

Ik zou denk ik toch voor een spuitje kiezen. Want wanneer een paard naar de slacht toe gaat, dan worden ze toch opgegeten door mensen?
En ik zou er echt niet aan moeten denken dat dan iemand mijn paard op eet. Verdrietig

**Geplaatst**: 10-10-01 21:11

Geplaatst: 10-10-01 21:11

Eleonor ikben het totaal emt je eens. Mijn paard heeft in april zijn ben gebroken door een klap van een ander paard. Ik heb hem in Utrecht in laten slapen. Ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb. ZE waren zo lief voor hem en hij mocht in die heerlijke grote box met zoveel stro en ik mocht net zo lang bij hem als ik wilde. En ze waren voor ons ook zo lief. Als ik deze keus weer kreeg zou ik het weer zodoen. Niet naar het slachthuis met al die luchtjes.

**Geplaatst**: 10-10-01 22:11

Geplaatst: 10-10-01 22:11

Citaat:
Op 2001-10-09 00:23, schreef Heike:

Heb ik de keuze dan breng ik hem naar de slacht. Daar gaat het onwijs snel. Voor een paard wel prettig.

soms staan er wachtrijen en dan wachten de pony's erg lang, en ze ruiken dan het bloed al en worden helemaal gek. ik ben het hier dus niet mee eens

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-01 07:50

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-01 07:50

Yentl, dat van wachtrijen en bloed is niet helemaal waar. Als je namelijk (dat kan bij de meeste slachthuizen) een afspraak maakt, kan je 's morgens vroeg als eerste komen.
Waarschijnlijk kiest Anouk ervoor om 'm naar de slacht te brengen (met afspraak).
De reden weet ik niet, ze kan er (logisch) niet echt makkelijk over praten.
Tzt zal ik wel een keer melden hoe het gegaan is.
Groetjes en bedankt!
Petra

**Geplaatst**: 11-10-01 09:01

Geplaatst: 11-10-01 09:01

Ik heb mijn paard ook naar de slacht gebracht.
Ik had al zoveel gedokterd met hem dat hij panisch werd zodra er iets wat leek op een injectiespuit bij hem in de buurt kwam.
Op de kliniek moesten ze hem met 4 man vasthouden om hem nog te kunnen injecteren.
Voor mij lag de keuze dus voor de hand.

Mijn paard was totaal niet zenuwachtig en ook bij het slachthuis aangekomen keek hij nergens naar.
Hij liep zo mee en het gaat echt heel snel.
Hoe moeilijk het ook allemaal is, ik weet zeker dat ik voor dit paard de juiste beslissing heb genomen.

Het laten inslapen zou bij dit paard een drama geworden zijn, dus vandaar mijn keuze voor het slachthuis.

**Geplaatst**: 11-10-01 09:24

Geplaatst: 11-10-01 09:24

Paardenslachthuizen hier in nederland zijn niet groot, en dat gaat ook niet in wachtrijen. Het is niet zoals met koeien. Misschien worden er 3 paarden per dag geslacht. Toen ik er mijn paard bracht was er geen enkel spoor van een ander paard te bekennen. Mijn paard raakte ook helemaal niet in paniek.

**Geplaatst**: 11-10-01 11:18

Geplaatst: 11-10-01 11:18

het lijkt mij echt erg als je voor zo'n beslissing komt te staan, maar als ik een dergelijke beslissing moet nemen zou ik er voor kiezen om het paardje in te laten slapen zodat hij in zijn eigen omgeving kan sterven. ik vind het persoonlijk namelijk zielig om een paard naar de slacht te brengen omdat een paard denk ik, aanvoeld dat er iets staat te gebeuren en in de stress raakt.
Een spuitje geven is een zeer "vriendelijke" methode omdat het paard eerst een injectie krijgt om te gaan slapen, het paard wordt dan onder een soort van roes gebracht en daarna wordt de definitieve injectie gegeven en het paard zal er waarschijnlijk weinig van merken, ik heb het zelf namelijk ook een keer meegemaakt met mijn verzorgpony (die had erge koliek) en ik vond het een waardige manier om haar uit d'r lijden te verlossen.

**Geplaatst**: 11-10-01 11:33

Geplaatst: 11-10-01 11:33

Citaat:
Op 2001-10-10 00:46, schreef Percy:
Jura schreef dat een paard zelf wel aangeeft wanneer het genoeg is.
Sorry, maar dat is niet waar. Er zijn dieren én mensen die, ondanks het lijden, geen afscheid kunnen nemen van het leven. Voor mensen kunnen we niets doen maar voor dieren wel. Mijn paard kon niet meer staan, toch wilde hij blijven leven. Dieren hebben namelijk een enorme overlevingsdrang. Veel mensen ook maar die kunnen beter erover nadenken en op grond daarvan het, voor hen, juiste besluit nemen. Wij moeten dat doen voor onze dieren en dat is heel zwaar maar wij weten wat de verwachting is van kwaliteit van leven en is het niet het mooiste als je het dier uit zijn lijden kan verlossen voordat dat lijden ondraaglijk is geworden?

groetjes Alexandra

Maar als een dier geen afscheid wil nemen van het leven, moet je hem dan dwingen?? Of moet je wachten tot het dier zelf aangeeft dat ie dood wil?

Natuurlijk moet je ingrijpen als het nodig is en vooral van je gevoel uitgaan, maar ik vind dat paarden soms veel te vroeg worden afgemaakt. Het gaat hier om een levend dier.

**Geplaatst**: 11-10-01 19:05

Geplaatst: 11-10-01 19:05

he gatver wat eren vreselijke ideen allemaal!
maar als ik zou moeten kiezen dan denk ik toch maar inslapen in zijn eigen omgeving.
als je helemaal zou mogen kiezen(iemand zei dat dat niet meer mocht)dan zou ik voor afschieten op eiegn terrein kiezen dan is hij en in zijn eigen omgeving en het gaat zeker weten snel.
moeilijk zeg. Frusty

**Geplaatst**: 12-10-01 00:56

Geplaatst: 12-10-01 00:56

Als je m al naar de slacht doet en je wilt er niet bij zijn scheer je zijn staart af helemaal kort hoef je niet bang te zijn voor de handel! Maar ikzelf ben gewoon een typ wil m thuis laten inslapen!

**Geplaatst**: 12-10-01 10:05

Geplaatst: 12-10-01 10:05

En als je je paard zou willen laten afschieten, als het al mocht, moet het wel goed gebeuren. Gebeurt nl niet altijd goed en is best mogelijk dat hij nog ff doorloopt.