Geplaatst DuoPenotti schreef:Waar... Maar toch.
Hoorde er wel eens van. Maar zoveel hier.
Ongelooflijk...
Dan lees je dat je voor het geld geen pension moet beginnen.
Nou die mensen doen het ook niet voor de liefde van de dieren.
En ja ik weet dat klanten je het moeilijk kunnen maken. Zelf ook aan de hand gehad. Maar dan stuur je ze weg. Opgelost.
Maar het paard staat daar verder buiten.
Ja, precies dit. Ik beweer zeker niet dat stalhouders heiligen zijn, en hetzelfde geldt voor pensionklanten. In het verleden, toen ik net begon, had ik ook mijn aandeel in moeilijke situaties met klanten. Wat ik me wel eerlijk afvraag, is of het gevoel van angst voor slechte verzorging niet vaak meer een emotie is dan een reële situatie. En begrijp me niet verkeerd: ik wil hiermee niemand beledigen. Ik geloof absoluut dat er, zoals deze verhalen laten zien, situaties zijn waarin dit helaas echt voorkomt. Maar om mijn eigen ervaring als pensionhouder te delen:
In het verleden, gelukkig al wat jaren geleden, werd ik er ook van beschuldigd dat ik de paarden van mijn klanten niet goed zou verzorgen.
Om het kort samen te vatten: ik had vier klanten met sobere rassen (Haflinger, Fjord, en Tinker). Er waren eerder wat spanningen geweest over een aantal zaken die we toen hebben besproken en opgelost, leek het. In de winter zette ik hun paarden samen op een paddock en liet hen zelf hun mestroosters regelen.
We voerden de paarden 2 à 3 keer per dag ruim, maar ik begon steeds vaker te merken dat er hooi verdween. Ik heb er geen probleem mee als iemand af en toe wat extra neemt, zolang het niet verspild wordt (we geven geen onbeperkt hooi). Dus ik vroeg de klanten ernaar, maar niemand gaf toe. Vervolgens beweerden ze dat een andere klant, die buiten hun groep stond, stiekem hooi zou pakken voor zijn paard dat op een andere stal stond. Ik vond die beschuldiging vreemd, vooral toen ik 's ochtends meer hooi in het zand vond dan in de voederbakken.
Uiteindelijk heb ik een camera opgehangen, niet om mensen te controleren, maar om zeker te zijn voordat ik iemand ergens van beschuldig. Ik wilde niet zomaar iemand aanspreken zonder bewijs. Uit de camerabeelden bleek echter dat het de klanten van die groep van vier waren die al het hooi namen, en niet de man die zij beschuldigden.
Toen ik hen hiermee confronteerde, vroegen ik waarom zij dachten dat hun paarden meer nodig hadden en waarom ze het hooi stiekem pakten in plaats van te vragen. Zij vonden dat we te weinig voerden. Wij gaven echter al zo’n 15-20 kg per paard per dag, verdeeld over drie voerpunten. De netten en bakken waren vaak nog halfvol wanneer ze er waren. Ze waren bang dat hun paarden zouden afvallen, ook al zaten deze paarden in de zomer bijna tegen hoefbevangenheid aan door hun gewicht.
Ik stelde voor om de paarden te wegen en ons voerschema aan te houden. Mochten ze afvallen, dan zouden we het schema herzien. Uiteindelijk bleek dat de paarden niet afvielen en ’s nachts nooit langer dan drie uur zonder hooi stonden. Toch bleven zij volhouden dat het te weinig was en namen steeds meer hooi, tot het punt dat ze samen met ons voerschema en hun 'stiekeme' voerbeurten ruim 120 kg hooi op vier paarden gaven. Dat zou nog geen probleem zijn als ik het niet dagelijks uit het zand moest halen omdat ze het overal verspreidden. Dit zorgde bovendien voor verstoppingen in onze drainage.
Ondanks herhaaldelijke verzoeken om hiermee te stoppen, bleef het doorgaan. Ik gaf aan dat ik de kosten zou verhogen als dit zo door bleef gaan, en dat zij mogelijk beter af zouden zijn op een stal met onbeperkt hooi. Dit leek het weer even te sussen, maar niet voor lang. Uiteindelijk heb ik alle vier gevraagd te vertrekken, omdat er te veel roddel en spanning was. Ik wilde best rekening houden met de beschikbaarheid van de nieuwe stal, maar ze moesten wel vertrekken.
Achteraf hoorde ik dat ze overal rondvertelden dat onze stal paarden verwaarloosde, te weinig voer gaf en ik als stalhouder nergens aan mee wilde werken.
Als ik nu terugkijk, had ik hen natuurlijk veel eerder moeten laten gaan. Maar ik was jong en net begonnen, en eerlijk gezegd naïef.
Dit is inmiddels al wat jaren geleden, maar als zoiets bij mijn stal kan gebeuren, hoeveel andere stallen maken dit dan ook mee? Dat blijft wel bij me hangen. Naar zo’n situatie wil ik echt niet terug.
Ik begrijp het absoluut: als je ziet dat je paard echt te weinig krijgt, is dat ernstig. En dan is het ook logisch dat je dat anoniem deelt en een andere stal zoekt.
ik sta er ook echt verbaasd van hoeveel mensen het dus inderdaad zo ervaren naar opzegging. gewoon ook best veel. ik vind dat heftig. had ik ook echt niet verwacht eigenlijk
