Bokt.nl

kwita schreef:

Suzanne F. schreef:

Ik ben daar erg nuchter in. Zolang ik de mogelijkheden heb om een paard lekker grasmaaiend zijn pensioen te gunnen en als het paard daar plezier aan beleeft, dan mogen ze lekker niks doen en grasmaaien. Maar zodra de mogelijkheid er niet meer is of het paard onregelmatig gaat lopen of duidelijk pijn vertoont dan is het afgelopen. Dan neem ik mijn verantwoordelijkheid en laat hem inslapen.

Dit is ook iets wat mijn keuze zou zijn....een glimmende vacht en pret oogjes maar altijd pijn en manken...(Artrose en kissing spines zijn geen kleine pijntjes meer!) ik ben dan toch echt van het laatste spuitje.

pien_2010 schreef:

Ik denk Calipsolover dat hij ook even moet wennen aan zijn retraite. Komt vast goed.
Fijn dat je zo'n tip hebt gehad vd deken. Je kunt ook tussendoor hem laten grazen. Dat helpt misschien dat hij het leuk gaat vinden en rustig blijft als je gaat wandelen.

Lindsey_99 schreef:

Evt. zou je ook de Vitalbix Nutrimash kunnen bestellen. Dat is een aanvullend voer zonder 'gedoe' en als slobber heel geschikt om supplementen en een handje overig voer mee te mengen. Je kunt het gewoon online bestellen. Ken je 'het nieuwe paardenhouden'? Is een website en FB groep waar je oproepen kunt plaatsen. Wellicht staat daar 'off the record' nog een adres voor je bij.

Benzz schreef:

Je kunt niet te vroeg euthanasie plegen, alleen maar te laat.

Lowara schreef:

Ik heb een 16 jarige Merrie die net 2 jaar onder het zadel liep en artrose in beide achterbenen bleek te hebben. Vol in de bloei van haar leven en in haar koppie volledig goed.
Hier de keuze gemaakt dat ze dus als grasmaaier rond mag blijven lopen ook al was ze als lespaard aangeschaft voor mijn bedrijf. Ze loopt af en toe een staprondje met een beginner en voor de rest prutst ze blij op de weide. Elke dag is het weer bekijken hoe ze is qua kreupelheid. In stap is het niet zichtbaar gelukkig nog, maar in draf toch wel regelmatig.
Voor nugaat het nog met supplementen en weinig vragen en ik laat haar regelmatig checken door masseur, osteopaat en dierenartshoe ze in haar lijf zit.
Zolang ze geen pijn lijkt de hebben op de weide mag ze lekker genieten, zodra ik merk dat ze in het dagelijks leven ook pijn krijgt is het afgelopen.

Chiren schreef:

Als je wil kan ik je via PB het verhaal van mijn paard vertellen, als ik dat hier post krijg ik het advies om mijn paard in te laten slapen en daar heb ik geen behoefte aan
Paard staat ook relatief jong al op pensioen.

xJitskee schreef:

Ik vind het niet echt een strak plan om een paard met artrose, spondylose en KS te gaan longeren of in een stapmolen te zetten. Zoals door sommigen geadviseerd wordt. Het dier is kreupel, met name op de volte (als ik het goed lees) dan is dit toch veel te belastend...

Zet hem op de wei, lekker 24/7 buiten in een kudde met genoeg ruimte en een fijne schuilstal. Zo komt hij echt wel aan zijn beweging. Krachtvoer er af en een vitaminekorrel/balancer gaan voeren. Lekker de tijd geven om te wennen aan zijn nieuwe leven, na een tijdje is hij gewend en geniet hij vast van zijn pensioen.

pien_2010 schreef:

Het is heel lastig van achter de computer te adviseren wat wijsheid is Callipso . Hier is het een voortdurend zoeken, vanuit gevoel/ intuïtie opereren en eigenlijk veel te vaak het gevoel hebben dat ik het toch niet goed doe .

2 voorbeeldjes ter illustratie. Omdat Polie naast de artrose (sninds 3jaar na val op de wei) af en toe een blessure erbij op loopt (op de wei altijd en volgens de dierenarts komt dit, doordat ze wellicht naar haar gevoel niet snel genoeg weg kan als er een wildzwijntje passeert → lichte artrose knie rechts achter→en dan zich forceert en iets uit de kom vliegt→ laatste keer schouder rechts voor dat weer goed is gezet door osteopaat en tijd nodig heeft daar er daar zoveel banden en spieren zitten).

Dus vorig jaar juli besloten om haar te leren aan de hand mee te lopen mocht ze weer niet goed zijn om te rijden door nieuwe blessure. Vriendin, paardenvrouw in hart en nieren→ opgeleid→ fokker van merens, kwam hier logeren en zou me daarmee helpen om dat aan te gaan leren.

Jullie raden het al, paar weken van te voren, knalt Polie kei hard met haar rechter voorbeen tegen een laag paaltje dat ze niet had zien staan. Foto/ echo liet niets raars zien alleen een piep klein gaatje in het bot, dus advies osteopaat/ dierenarts was blijven bewegen aan de hand niet meer rijden voorlopig. Mijn vriendin kwam, die haar minder slecht vond als ik dat vond en aangaf gewoon aan de hand met haar te gaan trainen daar ze ook in de wei, weliswaar niet recht (rv) maar wel volop draafde, galoppeerde en rond stapte als een blij ei.

Wij dus toch geoefend, wel arnica daarom erbij gegeven en wat schetst mijn verbazing na een week, Polie was hartstikke goed en recht geworden door al die bewegingen aan de hand. dus wij weer hier normaal de revalidatie opgepakt (20 minuten aan de hand stappen, dan erop 10 minuten stappen, dan paar honderd meter draven 2x, en dan 20 minuten aan de hand ernaast weer uitstappen). Ze ging zoals gewoonlijk met revalideren fantastisch en je zag haar mooier en mooier worden en beter bewegen.

Paar weken geleden komt een bokker en vriendin hier (ook verstand van zaken) die verbaasd was dat Polie zo goed was, ze ging weer als een speer, dus wij een ritje maken, zij op Hercule.

Komen we op een mooi stuk gaan we galopperen nadat we met succes heerlijk af en toe gedraafd hadden). Krijg ik opeens de instructie van haar: "Pien, ze is hartstikke goed, laat haar eens lekker voluit galopperen. Dat zal haar goed doen". Dus ik gedaan en ik voelde hoe ze onder me van goed fantastisch werd. Toen we daarmee klaar waren brieste ze en had het zo naar haar zin, en ik voelde me overspoeld worden met een heel zeker gevoel dat dit waarschijnlijk mijn laatste galop op Polie zou zijn ". Uiteraard niets tegen Bokker gezegd, daarvoor was het gewoon te top het samen rijden enmijn verdrietige gevoel voor me gehouden.
Vervolgens stapten we verder af en toe klein drafje en ze liep haar oude mooie ruime verende gang in draf en stap.
Ze was ook daarna paar weken zo tof en fijn. Voorzichtig zijn we rustig blijven rijden, met altijd ernaast stappen in het begin totdat ze soepel was. Kei en kei recht, soepel en verend in stap en draf. Zo gaaf.

En ja hoor, twee weken later vind ik haar 's ochtends met de nieuwe blessure. Zo sneu. Dus wederom dierenarts/ osteopaat→ been nr 3 nu

Vanochtend hier dus wederom een dilemma. Ik zie dat Polie helemaal niet blij uit haar ogen kijkt. Normaal is ze zo'n blij ei. heel sterk voel ik binnen in mij,"je moet Hercule gaan rijden, kleine route(in stap 40 minuten), en Polie aan de hand mee nemen". Dus ik met die twee op stap (doe ik hier wel goed aan→ wat is dit toch moeilijk?).
Opeens na een half uur, weer dat sterke gevoel in me dat ik moet gaan draven. Ik luister daar altijd naar en ik ga draven. Polie is echt niet goed en net als ik wil stoppen na paar passen, buigt ze haar hoofd, komt de rug mooi omhoog en begint ze te briesen . Dus haar draf tempo opgezocht, waar zij zich fijn bij voelt (iets zachter als de voorkeur van Hercule, maar hij luisterde goed) en ik zag haar verbeteren. De verende draf kwam erop, je zag minder en minder aan haar rechts voor en ik zag van achteren hoe ze ruimer en ruimer werd en beter ging bewegen. Dus missie geslaagd en na 200 meter, want daar praten we over weer gaan stappen en daarna nog eens gedaan.
Hercule vond het geweldig (24 jaar) dat we weer eens iets gingen doen en tja daar moet ik natuurlijk ook rekening mee houden want rust roest ook bij een oud gezond paard. Zo moeilijk elke keer die afwegingen.

Calipso waarom schrijf ik dit op? Duhelo heeft hier een stukje geschreven over haar paard dat voor mij heel herkenbaar is, met dat verschil dat Polie wel elke keer weer heerlijk wordt om te rijden en recht is in stap, draf en galop (laatste keer met bokker hier) en haar oude verende mooie gangen weer laat/ liet zien onder het zadel, ook al zijn het kleine banketstaaf rondjes.

Rust roest, dus het is niet vanzelfsprekend om helemaal stil te zetten. Aan de andere kant is er ook wel het een en ander aan de hand met je paard dat 7x 24 uur weidegang als advies een hele goede lijkt. Dus mijn advies is, volg je gevoel, trek alles uit de kast aan supplementen die zinvol lijken, osteopathie (knapt ze altijd zo van op naarmate ze in het begin eerst echt achteruit gaat na behandeling) en probeer zoveel mogelijk van je paard te genieten en leuke dingen te doen.
Het is heel erg moeilijk om aan te voelen wat nu goed is en wat niet. Het is balanceren, zoeken, dicht bij je paard blijven. Succes! Niemand hier in dit topic, kan jou werkelijk het goed advies geven.

Wat de stapmolen betref nog het volgende. Ik weet niet of dit een slecht advies is. Want je hebt stapmolens en stapmolens. Je hebt kleine en ik heb ooit op een stal gestaan waar de stapmolen huge was. Echt enorm grote cirkel. Ideaal voor revalidatie want paard loopt helemaal niet net als met longeren in rondjes. Dus ook dat kan niet zomaar van achter de computer geadviseerd worden en anders probeer eens uit.

poes schreef:

Paarden die genoeg buiten komen kennen zichzelf en gaan zich niet bezeren. Ik ken dit echt enkel bij paarden die te veel binnen gestaan hebben.

pien_2010 schreef:

Oeps Poes, geldt niet 100% hoor. Polie staat haar hele leven al altijd buiten op de wei en blesseert zich de laatste 3 jaren op de wei. 'S avonds fris en fruitig hartstikke recht, in de ochtend pijnlijk en niet recht. Dit nu 2x in 3 jaar tijd. Onderzoek dierenarts geeft aan gevallen, uitgegleden.