YOURLOVER schreef:Ik zie dat er enkele mensen schrijven van 'Mijn paard maak je er niet vrolijk mee' of 'mijn paard heeft zijn eigen plekje nodig'.
Dit is wat wij mensen veroorzaakt hebben. Wij hebben al die tijd ons paard apart gehouden op stal, misschien zelfs op de wei. Als je hem dan van de ene op de andere dag tussen een groep zet, vind ik het logisch dat er stress ontstaat en jou paard het helemaal niet prettig vind.
Wat denk je, de paarden die in het wild leven? Die leven elke dag van het jaar in groepsverband en kunnen gerust op een afstandje rust nemen van de groep.
We hebben het dus eigenlijk aan ons zelf te danken, wij zorgen er voor dat het paard een 'einzelgänger' wordt.


Nogmaals, dat hoeft absoluut niet aan de huidige eigenaren te liggen, het kan net zo goed komen doordat een vorige eigenaar het paard alleen heeft gezet oid. OF doordat je een andere uitzondering hebt... (Ja ik zeg 't er maar even bij, voor er 10000 mensen beginnen van ' jamaar mijn paard!' )
Blijheid schreef:De belangrijkste 'maar' die ik heb bij een groepsstalling gaat over voeren.
Wij hebben nu twee paarden. Een volbloed die altijd wat te dun is en flink bijgevoerd moet worden om op gewicht te blijven, en een IJslander type dat van lucht al dik word en we aan alle kanten beperken met slowfeeders, graasmasker etc. Wij kiezen er daarom voor om de paarden overdag buiten en 's nachts op stal te zetten, zodat we in de avond en vroeg in de ochtend de volbloed flink kunnen bijvoeren, en de pony kan wat stro knabbelen en uitbuiken.
Hoe zou zoiets gaan in een groepsstal en/of 24/7 buiten? Kan je genoeg onderscheid maken, zodat beiden voeding krijgen die bij hen past?
In de blog noemt de schrijfster ook dat groepsstalling prima samen kan met 's nachts op stal. Lijkt me ideaal voor jou. Wel lastig hoor, kan ik me helemaal voorstellen.