Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-10-12 22:48

Geplaatst: 10-10-12 22:48

Whoa... wat een reacties zeg! 'Jezelf wegcijferen terwijl je kind dat niet waard is...' excuzie!!! Mijn inziens is je kind je alles... En IN PRINCIPE zou ze voor alles moeten gaan, helaas krijg je dan zo'n verwend nest

Ik denk dat je het beste samen in overleg kunt gaan. Kijk naar de stal zelf en eventuele stallen dichtbij. Vraag je dochter of ze echt persé bij haar vriendinnen wil blijven en waarom. Misschien is het een optie om haar te laten staan waar ze staan en zelf naar een andere stal te gaan. Dit betekend wel automatisch meer werk voor beide partijen, maar dat is iets waar je voor kiest.

Ik zou het zeker samen bespreken en niet zelf een beslissing nemen waardoor je dochter misschien doodongelukkig word, want (zoals al gezegd) beïnvloed dat ook zeker de interesse om naar het paard te gaan.

Succes!

**Geplaatst**: 10-10-12 22:48

Geplaatst: 10-10-12 22:48

NeverGiveUp schreef:
Ik zeg verhuizen. Vriendinnen kan ze gewoon blijven zien neem ik aan, heb ik ook met mijn vorige stal.
Misschien is dat juist wel goed voor sociale ontwikkeling, dat je vriendinnen blijft ook al zie je elkaar niet meer elke dag

Dan weer: wat is een vriendin? Als een volwassene al problemen heeft om echte vrienden te vinden en dat ook zo te houden, hoe moeilijk moet dat niet zijn voor een jongvolwassene/puber?

Ga er maar van uit dat dochterlief de "vriendinnen" kwijtraakt.
Het ligt helemaal aan haarzelf of ze nieuwe "vriendinnen" (met opzet tussen aanhalingstekens) gaat vinden en kan aanhouden....

**Geplaatst**: 10-10-12 22:51

Geplaatst: 10-10-12 22:51

JessAndHope schreef:
Whoa... wat een reacties zeg! 'Jezelf wegcijferen terwijl je kind dat niet waard is...' excuzie!!! Mijn inziens is je kind je alles... En IN PRINCIPE zou ze voor alles moeten gaan, helaas krijg je dan zo'n verwend nest

Geen kinderen hier (gelukkig niet) maar een kind is het ab-so-luut niet waard om je voor weg te cijferen...niet ieder kind is het waard of weet het te waarderen....

**Geplaatst**: 10-10-12 22:52

Geplaatst: 10-10-12 22:52

Wat zijn jullie lekker negatief over dochterlief :p "vriendinnen kwijtraakt" en dat soort dingen....Damn..

Ze gaat ook voor de lol naar haar paardje en ik snap echt wel dat als je 15-16 bent het gezellig vindt met leeftijdsgenootjes. En vooral als je bij een leuke groep hoort... Als mijn groepje van vroeger op de manege ook niet uit elkaar gevallen was (allemaal naar een andere stal etc.) dan kwam ik daar waarschijnlijk nog steeds vaak? Just for fun

Net of je op die leeftijd geen echte vrienden kunt hebben lijkt het wel :')

**Geplaatst**: 10-10-12 22:52

Geplaatst: 10-10-12 22:52

Ja dat is zeker moeilijk ja, maar jij vind dat dus een rede om te blijven staan Cassidy? Dat moet iedereen toch leren?

Of bedoel je het niet zo.

Terwijl moeders het buitenrijden zo mist en zij eigenlijk uit maakt wat er gebeurt aangezien zij betaald. (tenminste dat heb ik begrepen)

Ik zou het mijn moeder niet aan willen doen..

**Geplaatst**: 10-10-12 22:53

Geplaatst: 10-10-12 22:53

Cassidy schreef:
JessAndHope schreef:
Whoa... wat een reacties zeg! 'Jezelf wegcijferen terwijl je kind dat niet waard is...' excuzie!!! Mijn inziens is je kind je alles... En IN PRINCIPE zou ze voor alles moeten gaan, helaas krijg je dan zo'n verwend nest

Geen kinderen hier (gelukkig niet) maar een kind is het ab-so-luut niet waard om je voor weg te cijferen...niet ieder kind is het waard of weet het te waarderen....

Volgens mij moet jij gewoon niet reageren in dit topic :p die "gelukkig" niet zegt al genoeg :p

Je snapt het probleem gewoon niet (niets persoonlijks, maar ik zit in de vica versa situatie... dus snap wel dat je rekening wilt houden met de ander...)

**Geplaatst**: 10-10-12 22:57

Geplaatst: 10-10-12 22:57

Ik wil TS hierbij complimenteren met de manier waarop ze hierin staat: ze vraagt advies omdat ze haar dochter en diens wensen respecteert en het graag samen gezellig wil hebben. Dat vind ik nou goed moedergedrag. TS: succes met het maken van de juiste beslissing.

**Geplaatst**: 10-10-12 22:57

Geplaatst: 10-10-12 22:57

Heeft de TS een of 2 paarden?
En hoever is het bos of een andere buitenrijplek weg?
Wat is het 'probleem' met je trailer dat je niet naar een buitenrijplek kan?
Heb je zelf wel genoeg aanspraak op je huidige stal?

**Geplaatst**: 10-10-12 22:59

Geplaatst: 10-10-12 22:59

NeverGiveUp schreef:
Ja dat is zeker moeilijk ja, maar jij vind dat dus een rede om te blijven staan Cassidy? Dat moet iedereen toch leren?
Of bedoel je het niet zo.

Terwijl moeders het buitenrijden zo mist en zij eigenlijk uit maakt wat er gebeurt aangezien zij betaald. (tenminste dat heb ik begrepen)

Ik zou het mijn moeder niet aan willen doen..

En jij bent een dochter die het je moeder niet aan wil doen.
Helaas het omgekeerde meegenaakt, een dochter die de beslissingen en het gedrag van de hele familie bepaald. Een etterbak van een kind.
Een kind is het echt niet waard om je voor weg te cijferen....

**Geplaatst**: 10-10-12 23:01

Geplaatst: 10-10-12 23:01

Nee vind ik ook niet

Tenminste, hoe ts het doet vind ik wel heel lief, als moeder vind ik dat je dat wel een beetje mag doen voor je kind eigenlijk.
Maar op de manier hoe de dochter uit jou verhaal het doet, die niet.

Je weet alleen niet hoe de dochter van TS is..

Maar ik dacht dat je het anders bedoelde sorry, dacht dat je juist vond dat ze moesten blijven staan op die stal waar ze niet naar buiten kunnen.

Laatst bijgewerkt door NeverGiveUp op 10-10-12 23:02, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-10-12 23:01

Geplaatst: 10-10-12 23:01

Cassidy schreef:
JessAndHope schreef:
Whoa... wat een reacties zeg! 'Jezelf wegcijferen terwijl je kind dat niet waard is...' excuzie!!! Mijn inziens is je kind je alles... En IN PRINCIPE zou ze voor alles moeten gaan, helaas krijg je dan zo'n verwend nest

Geen kinderen hier (gelukkig niet) maar een kind is het ab-so-luut niet waard om je voor weg te cijferen...niet ieder kind is het waard of weet het te waarderen....

Een kind is het ABSOLUUT waard om je voor weg te cijferen. Ik heb zo ongeveer 2 jaar al geen sociaal leven meer omdat ik heerlijk met mn dochtertje in de weer ben. So what... ze is het waard. En mocht ze het later niet waarderen dat ik me opoffer, dan heb IK iets niet goed gedaan in mijn opvoeding omdat ik bijvoorbeeld zelf WEL het ontzettend waardeer wat mijn ouders voor mij doen.

Pubers hebben en houden wel degelijk vrienden, dat volwassenen dat amper doen/kunnen is omdat de behoefte ook minder is. Ik heb een vriendin die ken ik al ruim 22 jaar en ik ben 23... dus reken maar even uit

Niet zo generaliseren. Voor pubers zijn vriendinnen ONTZETTEND belangrijk, belangrijker dan anything else bijna

**Geplaatst**: 10-10-12 23:04

Geplaatst: 10-10-12 23:04

Serendip90 schreef:
Volgens mij moet jij gewoon niet reageren in dit topic :p die "gelukkig" niet zegt al genoeg :p

Je snapt het probleem gewoon niet (niets persoonlijks, maar ik zit in de vica versa situatie... dus snap wel dat je rekening wilt houden met de ander...)

Ik snap het probleem wel degelijk, ik heb een geestelijk gehandicapte broer en een zus met een geestelijk gehandicapte zoon (iets erfelijks in de familie) en ik zie hoe dit de hele familie bepaaldt.
Ik heb in mijn jeugd dan ook de nodige concessies moeten doen (met dat ik de oudste was van 4 kinderen en er ook het geld niet was voor mijn hobby) en het heeft mijn leven gevormd.
Een kind dat weet te waarderen wat je hem biedt is alleen maar mooi. Ik zie alleen in de eigen familie wat het inhoudt om een kind te hebben dat je bewust of onbewust zo weet te beperken dat je je idd weg gaat cijferen.

Dat jij misschien ongewenst kinderloos bent is heel jammer voor je. Maar spijker je daar niet op vast.
Het hebben van kinderen is absoluut niet zaligmakend. En kinderen gaan je leven beperken, maar zijn geen reden om je weg te cijferen....

**Geplaatst**: 10-10-12 23:08

Geplaatst: 10-10-12 23:08

Cassidy schreef:
Serendip90 schreef:
Volgens mij moet jij gewoon niet reageren in dit topic :p die "gelukkig" niet zegt al genoeg :p

Je snapt het probleem gewoon niet (niets persoonlijks, maar ik zit in de vica versa situatie... dus snap wel dat je rekening wilt houden met de ander...)

Ik snap het probleem wel degelijk, ik heb een geestelijk gehandicapte broer en een zus met een geestelijk gehandicapte zoon (iets erfelijks in de familie) en ik zie hoe dit de hele familie bepaaldt.
Ik heb in mijn jeugd dan ook de nodige concessies moeten doen (met dat ik de oudste was van 4 kinderen en er ook het geld niet was voor mijn hobby) en het heeft mijn leven gevormd.
Een kind dat weet te waarderen wat je hem biedt is alleen maar mooi. Ik zie alleen in de eigen familie wat het inhoudt om een kind te hebben dat je bewust of onbewust zo weet te beperken dat je je idd weg gaat cijferen.

Dat jij misschien ongewenst kinderloos bent is heel jammer voor je. Maar spijker je daar niet op vast.
Het hebben van kinderen is absoluut niet zaligmakend. En kinderen gaan je leven beperken, maar zijn geen reden om je weg te cijferen....

Lieverd, het was geen aanval... Maar voor mij is het zo normaal dat "moeders" veel voor hun kinderen over hebben. En op die leeftijd hebben kinderen nu eenmaal andere behoeftes dan oudere mensen. Ik zou het heel raar vinden als de moeder gewoon besloot "volgende maand staan we ergens anders". Dit omdat het kind ook een bepaalde verantwoordelijkheid heeft t.o.v. het paard en alles, dus ook een stem heeft.

Jij ziet een kind echt als een negatief iets! En dat is het dus niet voor een moeder.. Vandaar dat ik al zei, je kan je niet inleven in het probleem.

Ongewenst kinderloos ja, dat was het :')

(ben 26, studeer nog.. nee, nu zou ik heel graag kinderen willen ja... timing is zo perfect.. NOT)

**Geplaatst**: 10-10-12 23:09

Geplaatst: 10-10-12 23:09

Cassidy schreef:
Serendip90 schreef:
Volgens mij moet jij gewoon niet reageren in dit topic :p die "gelukkig" niet zegt al genoeg :p

Je snapt het probleem gewoon niet (niets persoonlijks, maar ik zit in de vica versa situatie... dus snap wel dat je rekening wilt houden met de ander...)

Ik snap het probleem wel degelijk, ik heb een geestelijk gehandicapte broer en een zus met een geestelijk gehandicapte zoon (iets erfelijks in de familie) en ik zie hoe dit de hele familie bepaaldt.
Ik heb in mijn jeugd dan ook de nodige concessies moeten doen (met dat ik de oudste was van 4 kinderen en er ook het geld niet was voor mijn hobby) en het heeft mijn leven gevormd.
Een kind dat weet te waarderen wat je hem biedt is alleen maar mooi. Ik zie alleen in de eigen familie wat het inhoudt om een kind te hebben dat je bewust of onbewust zo weet te beperken dat je je idd weg gaat cijferen.

Dat jij misschien ongewenst kinderloos bent is heel jammer voor je. Maar spijker je daar niet op vast.
Het hebben van kinderen is absoluut niet zaligmakend. En kinderen gaan je leven beperken, maar zijn geen reden om je weg te cijferen....

Dat jij een beroerde jeugd hebt gehad wil niet zeggen dat dat maar voor iedereen geld. Ik heb een heerlijke jeugd gehad, mét ouders die mijn rijlessen betaalden totdat ik zelf mee kon betalen van een bijbaan. En paardrijden is niet goedkoop weten we allemaal... dus ja, mijn ouders hebben echt wel consessies moeten doen en daar ben ik ze hartstikke dankbaar voor.

Maar om je nu maar bot en afstandig op te stellen en vooral heel erg egoïstisch omdat, misschien, mogelijkerwijs, er een optie bestaat dát je zoon of dochter het niet waardeerd...

Not done... dat ligt dan écht aan je eigen opvoeding.

**Geplaatst**: 10-10-12 23:11

Geplaatst: 10-10-12 23:11

Dat is wel een vervelende situatie.
Wel vindt ik persoonlijk goed van je dat je bewust bent van wat je dochter graag wil maar neemt niet weg dat je eigen plezier daarvoor opzij moet zetten.
Ergens zullen jullie elkaar toch wel tegemoet moeten kunnen komen. Ga opzoek naar meerdere stallen waar zowel bos in de buurt is en ook kinderen van haar leeftijd zijn. Het is geven en nemen en daar moeten jullie vast wel uit kunnen komen.
Je dochter is oud genoeg om serieus mee te praten. Ga samen eens rond tafel zitten schrijf ieder bv een lijstje met wat jij wil voor jezelf en paard en laat je dochter hetzelfde doen.
Leg de lijstje naast elkaar en probeer om elkaar tegemoet te komen. Er zijn ook genoeg stallen waar vast ook kinderen van haar leeftijd zijn en ja dat zal aanpassen zijn maar ze is jong genoeg en als het in buurt zit zal ze vast haar vriendinnen nog kunnen zien en nog een samen gaan rijden. Qua leeftijd zal ze op een andere stal vast ook vriendinnen vinden.

**Geplaatst**: 10-10-12 23:12

Geplaatst: 10-10-12 23:12

Als je 26 bent dan is er nog een kans om kinderen te krijgen.
Dus ik zou zeggen, ga er voor. Als je het echt heel graag wilt, dan hang je studie aan de wilgen en duik met de eerste de beste de koffer in.
Toch maar niet? Is het dan toch niet waard om echt tot het uiterste te gaan voor een kind?
(we gaan overigens serieus off topic, er zijn genoeg topics waar we deze discussie verder kunnen voeren)

Maar als jij niet bereid bent om je eigen toekomst en studie op te geven omdat de timing misschien niet uitkomt, zijn er ook mensen met erfelijke aandoeningen in de familie die dingen zien in de familie dat hun vormt en waardoor ze zeggen: geen kinderen voor mij.

En zet even uit je hoofd dat een kind per defintie gezond ter wereld komt, en het allemaal rozegeur en maneschijn is....

En als een kind wel gezond ter wereld komt, dan heb je ook nog te maken met de omgeving die een kind vormt. Verkeerde vrienden waar je ze niet vandaan kunt houden, problemen waar je je kind voor wilt behoeden. Drugs, diefstal, eventueel moord of doodslag.
Zou je blij zijn met Joran vd Sloot als zoon?

**Geplaatst**: 10-10-12 23:21

Geplaatst: 10-10-12 23:21

Cassidy schreef:
Als je 26 bent dan is er nog een kans om kinderen te krijgen.
Dus ik zou zeggen, ga er voor. Als je het echt heel graag wilt, dan hang je studie aan de wilgen en duik met de eerste de beste de koffer in.
Toch maar niet? Is het dan toch niet waard om echt tot het uiterste te gaan voor een kind?
(we gaan overigens serieus off topic, er zijn genoeg topics waar we deze discussie verder kunnen voeren)

Maar als jij niet bereid bent om je eigen toekomst en studie op te geven omdat de timing misschien niet uitkomt, zijn er ook mensen met erfelijke aandoeningen in de familie die dingen zien in de familie dat hun vormt en waardoor ze zeggen: geen kinderen voor mij.

En zet even uit je hoofd dat een kind per defintie gezond ter wereld komt, en het allemaal rozegeur en maneschijn is....

Ik weet niet hiervan je bedoeling is?

Ten eerste: een kind is een keuze, als je er aan begint dan moet je ervoor gaan ja. En ik wil er sowieso niet aan beginnen als ik niet alles er omheen in orde heb. En of ik uberhaubt kinderen wil, dat weet ik niet eens (voor mij hoeft het eigenlijk niet...)

Dus mjah... Vind je het heel erg als ik deze discussie gewoon oversla. Als je een kind hebt, dan vind ik dat je er voor moet gaan, en dat heeft niets te maken met wegcijferen en beperken.

Dus gedraag je alsjeblieft even volwassen en bestempel mij niet als een of andere vrouw waarvan de biologische klok zo tikt dat ik meteen in een slet verander en het zo maar met iemand ga doen omdat ik zo nodig een kind moet :')

Je ziet een kind echt alleen als "opgeven"? Serieus... Ik snap dat niet iedereen kinderen wil (om wat voor reden dan ook), maar dat heeft niets met heel dit topic te maken?

TS heeft een dochter en TS wil rekening met haar dochter houden wat logisch is!

**Geplaatst**: 10-10-12 23:27

Re: Ik wil naar een adere stal dan mijn dochter...

Geplaatst: 10-10-12 23:27

Als je aan een kind wilt beginnen als je alles er omheen in orde hebt, dan kon het zomaar te laat zijn.

Verder heb ik geen bedoeling ermee, anders dan dat mensen er per definitie van uitgaan dat een kind gezond ter wereld komt en niet voor de rest van je leven een handenbinder kan zijn.
En zelfs als een kind gezond ter wereld komt en de verkeerde opvoeding geniet, kan het zomaar ontsporen. Van een kind dat alles bepaald in een huishouden (inclusief de keuze van stalling) tot een kind dat eist dat ouders thuis blijven terwijl ze kaartjes hebben voor een theatervoorstelling of concert, tot kinderen die het leven van de ouders zo bepalen dat deze geen eigen leven meer hebben. Zeg niet dat het zo is, van dichtbij meegemaakt.

Ik ben overigens volwassen (inmiddels de 47 gepasseerd) zonder last te hebben van rammelende eierstokken of een tikkende biologische klok. Ik geef alleen aan dat, als je kinderen wilt, je er niet te lang mee moet wachten, omdat ook de kans op een genetische afwijking met toenemende leeftijd alleen maar toeneemt.
En hoe schattig een kind met Down Syndroom is, je heb er je leven lang zorgen over....

**Geplaatst**: 10-10-12 23:29

Geplaatst: 10-10-12 23:29

Zelf zijn paarden al 40 jaar een heel groot deel van mijn leven. Zo'n groot deel dat vanaf mijn jeugd tot op heden nog steeds de meeste sociale contacten / vrienden uit de paardenwereld komen. Als je paarden hebt is er heel weinig tijd voor sociale contacten buiten de paarden. Waar anderen na school afspreken moet jij naar je paard, waar anderen gaan stappen moet jij op tijd naar bed voor de wedstrijd de volgende dag. Bovendien hebben zeker de wat jongere paardenmensen onder ons veel moeite om de paarden niet te betrekken in gesprekken. Ik heb inmiddels wel geleerd om er op te letten maar de paar vrienden zonder paarden zijn inmiddels ook een stuk wijzer geworden w.b. paarden

Zelf ben ik een paardenminnende puber geweest met haar sociale contacten in de paardenwereld en nu is mijn 15-jarige dochter (misschien door mij besmet) precies hetzelfde.

Al meer dan 10 jaar staan wij op dezelfde stal waar zij eigenlijk altijd veruit de jongste is geweest, daarvoor hadden we de paarden aan huis. Nu staat het gros weer aan huis maar mijn paard is blijven staan op de pensionstal, mede omdat ik de sociale contacten daar anders heel erg zou missen.

Mijn dochter is inmiddels met paard en al naar een school die gewoon secundair onderwijs combineert met een intensieve paardenopleiding. Voor het eerst heeft zij hier contact met leeftijdgenoten die net zo fanatiek met de paarden en alles daarom heen bezig zijn. Ze vindt het geweldig want dat heeft ze nooit eerder gehad, althans niet met leeftijdgenoten en niet met andere kinderen waar de paarden zo centraal staan.
Dus ja, ik zou het zeker belangrijk vinden dat mijn dochter het ook naar haar zin heeft op stal en daar haar sociale contacten heeft. Zeker omdat reguliere sociale contacten zo lastig zijn te combineren met fanatieke paardensportbeoefenaren. Sociale contacten zijn enorm belangrijk.
Wel zou ik gaan zoeken naar een plaats waar allebei mogelijk is: leeftijdsgenoten voor haar en uitrijmogelijkheden voor moeder.

Overigens is het een heel normaal iets dat moeders hun kinderen voorop stellen, niet te verwarren met ze te verwennen en ze overal hun zin in geven. Wij moeten nu ook veel laten om de opleiding van onze dochter te kunnen realiseren maar we doen het met heel veel liefde en plezier en dat heeft niets te maken met wegcijferen maar juist met gelukkig zijn.

Zie net de laatste reactie: dit heeft toch niets te maken met een kindje met een handicap? Dit gaat gewoon over een stalkeuze.

**Geplaatst**: 10-10-12 23:30

Geplaatst: 10-10-12 23:30

Cassidy schreef:
Als je aan een kind wilt beginnen als je alles er omheen in orde hebt, dan kon het zomaar te laat zijn.

Verder heb ik geen bedoeling ermee, anders dan dat mensen er per definitie van uitgaan dat een kind gezond ter wereld komt en niet voor de rest van je leven een handenbinder kan zijn.
En zelfs als een kind gezond ter wereld komt en de verkeerde opvoeding geniet, kan het zomaar ontsporen. Van een kind dat alles bepaald in een huishouden (inclusief de keuze van stalling) tot een kind dat eist dat ouders thuis blijven terwijl ze kaartjes hebben voor een theatervoorstelling of concert, tot kinderen die het leven van de ouders zo bepalen dat deze geen eigen leven meer hebben. Zeg niet dat het zo is, van dichtbij meegemaakt.

Ik ben overigens volwassen (inmiddels de 47 gepasseerd) zonder last te hebben van rammelende eierstokken of een tikkende biologische klok. Ik geef alleen aan dat, als je kinderen wilt, je er niet te lang mee moet wachten, omdat ook de kans op een genetische afwijking met toenemende leeftijd alleen maar toeneemt.
En hoe schattig een kind met Down Syndroom is, je heb er je leven lang zorgen over....

Mijn moeder heeft jarenlang met mensen met handicaps gewerkt, ik heb op de manege jaren lang geholpen met de lessen voor gehandicapten en alles. Dus je hoeft dat mij niet te vertellen. En ik heb echt wel gezien hoe mensen hun leven daar op aanpassen, maar vraag aan die mensen eens of ze er spijt van hebben, want dat hebben ze niet hoor... Ze maken zich meer zorgen over de toekomst, wat als zij er niet meer zijn, hoe moet het dan verder met.... (Oudergevoel ofzo?)

Dankje voor de tip iig, gaan we het nu weer ontopic houden?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-12 23:31

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-12 23:31

Dank je wel Jess and Hope en Haflinger voor jullie positieve reacties.

Ik had deze golf aan negativiteit helemaal niet verwacht en vind het ook niet terecht, want mijn dochter is een heerlijke meid die wel rekening met mij houdt en daarom respecteer ik haar ook en vindt ik haar mening ook belangrijk.

**Geplaatst**: 10-10-12 23:35

Geplaatst: 10-10-12 23:35

Ligt aan je opvoeding.
Ik had in huis toch echt weinig in te brengen.
Maar als ouder is het je eigen keus om je kind keuzes te geven en daarop in te gaan.
Ik zie mijn broer in de supermarkt met zijn vierjarige dochter serieuze discussies voeren wat ze gaan eten die avond.
Ik zie mijn nichtje het hele huis op stelten zetten omdat ze op de leeftijd van vier jaar niet dat aanmag wat ze graag wil.
Veel mensen geven op jonge leeftijd een kind keuzes waar ze niet mee om kunnen gaan. Eten, kleding, dingen die ze gaan doen dat weekend. Of idd de keuze voor een school of een stal.
Wil je het echt goed doen, dan neem een kinderpsycholoog in de arm. (zonde van het tijd en van het geld)
En anders, gewoon ouderwets: ik betaal dus ik bepaal, werkt altijd nog het beste....(imo dan)

Laatst bijgewerkt door Cassidy op 10-10-12 23:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-10-12 23:36

Geplaatst: 10-10-12 23:36

Oei wat lastig. Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Ik heb 2 paarden waarvan er 1 mijn 12jarige dochter die doet. Ze helpt mij ook veel met de stallen etc en ik zou ook niet zomaar zeggen we gaan nu, het is ook een plekje voor haar. Misschien kunnen jullie samen eens gaan kijken naar een stal? Misschien als je haar hierin betrekt wordt de beslissing makkelijker? Knap hoor dat je haar niet wegcijfert. lastige sutuatie, succes met je beslissing!

**Geplaatst**: 10-10-12 23:49

Geplaatst: 10-10-12 23:49

jeetje wat een gezeik hier weer door sommige.
Kijk Cassidy dat in jouw familie opvoeden niet echt lukt wil niet zeggen dat bij andere het zelfde probleem zich voor doet.
Ts heeft geen dochter die gillend door stal loopt omdat ze iets niet mag.
en ook is het niet zo dat de dochter van TS niet wil verhuizen,TS vind het lastig omdat zij graag iets anders zou willen zoeken en haar dochter het eigelijk wel naar de zin heeft.
Snap je best hoor TS ik zou gewoon eens een rondje doen langs de stallen in de buurt samen met je dochter.Misschien ziet jullie dan wel iets wat jullie samen wel zien zitten en is het probleem opgelost.

**Geplaatst**: 11-10-12 00:06

Re: Ik wil naar een adere stal dan mijn dochter...

Geplaatst: 11-10-12 00:06

By all means, dan zou ik ts willen adviseren om vooral daar te blijven staan waar ze nu staat, als dochterlief dat het liefste heeft.
Ervaring leert echter dat sommige mensen tot hun geluk gedwongen moeten worden. En dat geldt ook voor dochters/pubers/jongvolwassenen, die financieel nog afhankelijke zijn van hun ouders in imo dan ook de keuze van hun ouders dienen te respecteren. Wie betaalt, bepaalt. Maar hey, dat kun je anders zien....blijf vooral luisteren naar je kind, ga jezelf financieel ruineren (als het allemaal duurder is dan je aankunt) of zet een stapje terug om je kind het naar de zin te maken, of neem genoegen met lekker hobbelen in de bak als daar je ambities niet liggen....