DubbelDun schreef:Er bestaat geen veilige omheining. Van elke omheining zijn wel verhalen bekend van dingen die er mis zijn gegaan.
Wat voor soort omheining bij jou wei/paarden het beste past is afhankelijk van de grote/soort paarden en of er druk verkeer langs de wei is.
NadelenHouten palen; rotten na 5/10 jaar door (afhankelijk van houtsoort en grondwaterpeil)
Houten latten; kan bij breuk splinteren en scherpe punten hebben (afhankelijk van houtsoort)
Lint: moet regelmatig nagespannen worden en je hebt altijd stroom nodig.
Koord: breekt niet en snijdt en je hebt altijd stroom nodig.
IJzerdraad: breekt niet en snijdt en je hebt altijd stroom nodig.
VoordelenGaas 5x5 met ijzeren palen: mooi, stevig (maar duur)
Kunststof palen: rotten niet, geen onderhoud
IJzeren buis: rotten niet, in kombinatie met kunststof palen evt makkelijk van stroom te voorzien.
De laatste 2 hebben dus mijn voorkeur

Goede houten palen gaan bijna net zolang mee als stalen (t-bars), tussen de 20 en 30 jaar.
Gaas is geen goed idee. Ik heb regelmatig paardenbenen daar uit moeten knippen of dat ze met de hoefijzers blijven hangen.
Lint kan ook snijden (laatst had ik er weer een met half doorgesneden pees van zo'n lint).
Kunststof palen breken sneller dan houten palen en buigen erg mee. (ik heb zelf een weide met die dingen, nooit meer!) Ze "zoeken' ook erg met het plaatsen. En zijn relatief duur (5-7 euro per paal)
Een houten afrastering is mooi, maar als je veel grond hebt, duur en arbeidsintensief.
Een natuurlijke afrastering is ook mooi, maar duurt lang minstens 5-7 jaar voordat er wat staat, arbeidsintensief en je bent relatief veel oppervlakte kwijt (ook ivm wettelijke afstand grens/beplanting).
Ik gebruik nu houten palen (druk geïnjecteerde Douglas) kost (2m x 9-12 cm) 3,50 euro per paal.
Voor de hoekpalen natuurlijk flinke dikke palen.
Als draad gebruik ik medium tensile draad met een doorsnede van 2,4 mm (4x) en 2x electro draad.
De palen staan om de 4 meter. De draadvolgorde is van onder naar boven 3 x tensile, 1x electro, 1x tensile en de bovenste is weer een electro.
Om de draden te verbinden gebruik ik gripples (geweldige uitvinding) en om het geheel op spanning te houden, gewone spanveren. de afstand tussen de draden is 6 x 15-20 cm.
Deze vorm van afrastering is goedkoop, sterk, redelijk paardvriendelijk, beproefd (australie en Nieuw Zeeland) en snel aan te leggen. Momenteel worden dit soort afrasteringen ook steeds meer toegepast in de US. Een ander voordeel: als de stroom uitvalt, dan is er niets aan de hand.
Eigenlijk dient de electro alleen om respect af te dwingen bij het paard. Zorg wel dat je een goed vermogen op je draad hebt staan (minstens 7 joule).