Nikass schreef:Jouw paard kent waarschijnlijk zijn stal als enige veilige plek en je kunt m dan ook niet ineens in het diepe gooien. Bouw een vertrouwensrelatie op met je paard en begeleid hem bij alle nieuwe dingen. Zorg dat je bij alles aanwezig bent zoals hoefsmid, da, tandarts enz.
Toen ik mijn paard ging rijden (eerst bijrijder geweest) kende ze ook niets anders dan stal en drie keer per week de binnenbak. Ze wilde niet in een paddock, sprong er direct uit. Maar dat is angst/onzekerheid. Ze werd altijd op stal gezadeld want kon niet op een poetsplaats staan enz.
Ik heb heel veel tijd gestopt in mijn band met haar (veel tijd = uren per dag, nooit een dag overslaan). Je ontdekt vanzelf wel wat ze wel leuk vindt, bijvoorbeeld grazen aan de hand. En je kunt ook bij je paard in stal gaan zitten. Alles ontspannen en rustig opbouwen.
De mensen die mijn paard nog van die eerste periode vijf jaar geleden kennen zien een compleet ander paard, dat innerlijk tot rust is gekomen en heel veel blijkt te durven.
Dankjewel. Het ligt ook niet aan onze band denk ik. Ze vertrouwt me namelijk blind en ik haar ook. We doen schriktrainingen op "hoog niveau" en ze durft ook wel de bak in alleen en samen maar zodra we de richting de wei lopen, begint ze bijna meteen met zweten.
Alles is al langs geweest. Ik ben er vier tot vijf keer per dag en ze wil de wei niet in. Aan de hand grazen vind ze prima, andere weilanden niet. Als je haar bijvoorbeeld vast zet en je loopt weg, trekt ze net zo lang tot ze los is. Maar ik praat niet negatief over 24/7 paarden.
Ik vind juist dat paarden veel naar buiten moeten, maar ik heb niet echt keuze.
Ze eet ook niet uit een slowfeeder en als ik in de paddock een hooinet ophang, hangt ze zichzelf er op in.