Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-03-04 13:07

Geplaatst: 27-03-04 13:07

peeky schreef:
Het is toch maar een beest.

In de rest van je verhaal kan ik me helemaal vinden, maar niet in deze zin. Mijn paard is voor mij niet 'maar een beest'. Mijn paard is een deel van mijn leven, een dier waar ik erg veel om geef. Meer dan 'maar een beest'. Alleen kan hij nooit voor mij betekenen wat mijn vriend voor mij betekent. Maar... mijn vriend kan ook nooit voor mij betekenen wat mijn ouders en zusjes voor mij betekenen.

Zoals ik eerder al zei: de liefde voor het een is niet te vergelijken met de liefde voor het ander. Liefde voor een dier voelt voor mij anders dan liefde voor een mens (en liefde voor de ene mens voelt ook anders dan liefde voor de andere mens), maar het een is daarom nog niet minder dan het ander.

**Geplaatst**: 27-03-04 13:10

Geplaatst: 27-03-04 13:10

waarom mag ik mijn honden en paard niet mijn kinderen noemen?
is toch mijn pakkie an?

De dieren bepalen ook mijn leven, want vakanties enz gaat niet zomaar.
Honden in pension dumpen doen we niet.
je moet er voor naar huis om ze uit te laten 9wat ik graag doe)
ik ben er helemaal kapot van als er met 1 van de dieren wat is.
ik heb ze ook niet voor de verkoop, ook niet als mijn paard de sport niet meer in kan, mag hij blijven en blijf ik voor hem dokken om het hem goed te laten hebben.

Dus voor mij zijn het zeker een soort van kinderen, dat iemand anders dat niet wil begrijpen, is misschien hetzelfde dat als ik niet wil begrijpen, wat je met zo'n etter kind moet.

kunnen begrijpen kan wel, maar dat word andersom ook niet gedaan.

**Geplaatst**: 27-03-04 13:20

Geplaatst: 27-03-04 13:20

runningkawa schreef:
waarom mag ik mijn honden en paard niet mijn kinderen noemen?
is toch mijn pakkie an?

Tuurlijk mag dat

Praktisch gezien ben ik het er mee eens dat het ook wel te vergelijken is. Voor me zelf weet ik inmiddels (helaas) dat er toch echt een nuance verschil in zit bij mijn gevoel voor mensen en paarden...

**Geplaatst**: 27-03-04 13:24

Geplaatst: 27-03-04 13:24

Voor mij niet altijd.
er zijn mensen waar ik echt van hou, maar dat zijn er echt maar een paar.
Hoef er ook niet meer. want dat vind ik dan niet meer puur (weet ff geen ander woord)
en zo heb ik ook dieren, waarvan ik (bijna) net zoveel hou als van mensen.
en met zekerheid meer hou als van veel mensen.

**Geplaatst**: 27-03-04 13:31

Geplaatst: 27-03-04 13:31

Dat ik mijn paarden als mijn kinderen beschouw heeft niks te maken met het verzieken ervan. Mijn paarden hebben een "hard" bestaan vergeleken de paarden in manege's en pensionstallen. Hebben altijd vollop wintervacht en staan gewoon buiten zonder deken. Niks trutten..... Zeker niet te veel voer!! Hoewel ik het natuurlijk wel goed in de gaten hou want ik rijd endurance. (en dat gaat niet als ze dik zijn) En tuurlijk is er tijdens de endurance wedstrijd een hoop gedoe met dekens. Da's voor de spieren. Thuis doe ik niet veel aan dekens en moeten ze zichzelf warmhouden.

En mijn paarden mogen ook altijd blijven. Ik pas me aan aan wat mijn paarden kunnen en leuk vinden.

**Geplaatst**: 27-03-04 13:39

Geplaatst: 27-03-04 13:39

Ik ben heel consequent tegen Kawa 9dus heeft niks te maken met dat ik hem als een soort van kind zie)
denk dat ik minder lomp over kinderen zou praten als veel (jaja niet allemaal) ook eens wat consequenter waren tegen hun kids.
had je al dat gejengel ook niet.
dus anderen er minder last van.

want nu is het 1000 keer op een zoete toon " kindje niet doen, dat mag niet"
geef ze een keer ech op hun flikker zo dat het gezeur af is, net als met een paard.

of heb je veel pennymiepjes onder ouders Knipoog

**Geplaatst**: 27-03-04 13:43

Geplaatst: 27-03-04 13:43

Jaha, of tegen het kind zeggen: Als je dat doet dan moet je naar bed (bijvoorbeeld) Kind doet het toch en hoeft toch niet naar bed!!! Schiet lekker op!!!

Het zelfde geld voor honden mensen die je buiten tegenkomt. Hond gaat bij de achterbenen van het paard lopen....Je waarschuwd de eigenaar voor de ijzers... en zoetsappig wordt het hondje geroepen die vervolgens ook voor geen meter reageert.....

(o, nou zijn we ineens weer bij een ander onderwerp beland....)

**Geplaatst**: 27-03-04 13:56

Geplaatst: 27-03-04 13:56

Er is niks mis mee om een kind dat ECHT vervelend is een lel te geven!

Want doe je dat niet nemen ze een loopje met je.

Mijn paard krijgt ook een knal voor zn kanus als ie vervelend is, met een kind is dat imo niet anders. MAar nee, je zal hun tere kinderzieltjes eens verpesten.....

achut toch? Boos!

**Geplaatst**: 27-03-04 13:56

Geplaatst: 27-03-04 13:56

runningkawa schreef:
Voor mij niet altijd.
er zijn mensen waar ik echt van hou, maar dat zijn er echt maar een paar.
Hoef er ook niet meer. want dat vind ik dan niet meer puur (weet ff geen ander woord)
en zo heb ik ook dieren, waarvan ik (bijna) net zoveel hou als van mensen.
en met zekerheid meer hou als van veel mensen.

Wij denken hetzelfde

**Geplaatst**: 27-03-04 14:13

Geplaatst: 27-03-04 14:13

Ik heb een poezekind en een paardekind en hopelijk over een tijdje ook een hondekind. En die zijn geen van allen verwend. Dat is gewoon een stereotype.

**Geplaatst**: 27-03-04 14:15

Geplaatst: 27-03-04 14:15

Heb 3 poezen kinderen.... Ik geloof wel dat die enigzinds aan de maat zijn zeg maar..... Schijnheilig

**Geplaatst**: 27-03-04 17:29

Geplaatst: 27-03-04 17:29

Misser schreef:
Ben wel benieuwd wie van deze anti-kinderen-bokkers over, zeg 15 jaar toch stiekem moeder geworden zijn

Dan ben ik 53..... Haha!

**Geplaatst**: 27-03-04 17:43

Geplaatst: 27-03-04 17:43

Ik heb een poezekind van 19,5 en die beschouw ik echt als mijn kind. Ik heb er net zoveel zorgen om als een mens.

Op zich vind ik kinderen prima, wel van een ander.
Ik heb 2 neefjes en die heb ik ook wel eens een draai om hun oren gegeven toen ze samen stront vervelend waren.... ~~}> maar dat doe ik mijn mijn kat en paard ook. Ik sla ze niet hoor.... voordat ik iedereen over me heen krijg..... maar ik zet ze wel op hun plek waar ze horen.

Ik vind dat je van dieren onvoorwaardelijke liefde krijg.. en ze oordelen of veroordelen niet. Of je nou vrolijk ben (dan zijn zij ook vrolijk) Haha!

, of depri (dan sjokken ze mee) Frusty

of gewoon gezellig (dan gaan ze je nog verder opvrolijken).... Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 27-03-04 18:34

Geplaatst: 27-03-04 18:34

Kom ik dan op blz. 18 nog ff wat zeggen op vraag 1 van het topic Clown

Volgens mij hangt er een soort logica, je hebt of paardne of kinderen, maar zelden gaat dat samen.
Ik zat laatst te denken, ik wil heel graag de opleiding HBO paardensport doen, toen bedacht ik me goh, als ik dat ga doen zal ik waarschijnlijk nooit echt een gezin krijgen...
Weet eigenlijk niet waarom, volgens mij als je zo in de paardne bent dan mis je wat sociale contacten buiten de paardenwereld ofzo Verward

Ik ben gelukkig nog veel te jong om hier zo over na te denken, maar volgens mij is het toch een soort keuze, of paarden of een gezin...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-04 19:47

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-04 19:47

RK en DPB hebben imo een paar goede statements gemaakt tov de liefde voor je paard.

ik denk dat de liefde voor mijn paard puurder is dan voor de mensen in mijn omgeving (incl. mijn vriend). En wat ik er voor terug krijg is imo meer dan genoeg. misschien is het voelen van zoveel liefde voor iets of iemand al datgene wat zoveel genoegen geeft, snap je?

**Geplaatst**: 27-03-04 19:50

Geplaatst: 27-03-04 19:50

Maar misschien redeneren moeders (en vaders) ook zo? Een baby kan tenslotte zelf geen liefde geven, althans niet bewust. Net als een dier. En misschien is dat voor ouders dan ook al voldoende: het voelen van zoveel liefde voor hun baby. Knipoog

Ik kan je wel volgen hoor, ik voel het alleen niet hetzelfde. Knipoog

**Geplaatst**: 27-03-04 20:12

Geplaatst: 27-03-04 20:12

Citaat:
Mijn paard krijgt ook een knal voor zn kanus als ie vervelend is, met een kind is dat imo niet anders. MAar nee, je zal hun tere kinderzieltjes eens verpesten.....

Hier moest ik wel een beetje om lachen; neem jij maar nooit kinderen Knipoog

(Grapje!)
Wat dat betreft heb jij helemaal gelijk hoor.

**Geplaatst**: 27-03-04 20:14

Geplaatst: 27-03-04 20:14

Karin schreef:
Maar misschien redeneren moeders (en vaders) ook zo? Een baby kan tenslotte zelf geen liefde geven, althans niet bewust. Net als een dier. En misschien is dat voor ouders dan ook al voldoende: het voelen van zoveel liefde voor hun baby.

Ik kan je wel volgen hoor, ik voel het alleen niet hetzelfde.

mooi verwoord

want zo voel ik het zelf dus wel

Jij legt het alleen veel duidelijker uit, waar ik 3 pagina's over gedaan heb Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-04 21:06

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-04 21:06

Pellie schreef:
Ik merk dat hij steeds meer een grote plaats in mijn leven inneemt. Mijn hart buldert over van liefde voor hem. Een leven zonder hem is ondenkbaar. Veel dingen moeten wijken voor hem, vooral mijn sociale contacten.

Om op kinderen terug te komen. Ik hoef ze niet meer, ik ben er wel klaar mee, ik heb mijn kind al. Zal ik een kind krijgen dan heb ik voor mijn gevoel geen tijd (weinig/minder in de werkelijkheid) meer voor Gam en geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt.

en zo was het cirkeltje weer rond.... Lachen

**Geplaatst**: 27-03-04 21:07

Geplaatst: 27-03-04 21:07

Einde topic ?

**Geplaatst**: 27-03-04 21:23

Geplaatst: 27-03-04 21:23

Tjee, op bokt, een topic dat tot een eensgezinde conclusie komt? Verward

Misschien is het wel waar, dat de manier waarop ik van m'n dieren houd voldoende is. Toch kan ik op momenten wel voelen dat wat ik terugkrijg misschien geen liefde in de menselijke betekening is, maar zeker wel genegenheid.

Rowan is niet heel knuffelig (beetje ongeduring meestal) maar zo een enkele keer kan hij heel lief zachtjes aan m'n haar of gezicht snuffen... Echt voorzichtig, bijna teder. Doet 'ie alleen bij mij. Heel speciaal.
En onze Ping (helaas bijna 2 jaar geleden overleden) vond het heel gezellig om gewoon dicht bij je te zijn. Hoefde 'ie niet op schoot hoor, gewoon achter je op de bureaustoel, of naast je op de bank met z'n koppie tegen je aan. Als je buiten zat kwam 'ie ook gelijk even kijken om te kroelen, en hij heeft heel wat dagen constant bij me gezeten toen het een tijdje slecht met mij ging.

**Geplaatst**: 27-03-04 23:17

Geplaatst: 27-03-04 23:17

En ik ben blij dat ik het wel kan combineren.
Paarden en kinderen.
Zit af en toe met mijn dochter al plannen te maken over later, als ze haar eigen stal heeft.
Dat ik dan wel bij haar mag komen werken enzo......

Het is leuk om te zien dat je kind net zo fanatiek is in dat wat jij ook leuk vind,dat had ik nooit willen missen.
Hoewel ik in het begin ook vaak dacht "waar ben ik aan begonnen".
De oudste is al op de leeftijd dat hij zelf zich af en toe ergert aan krijsende ukkies.

**Geplaatst**: 28-03-04 00:55

Geplaatst: 28-03-04 00:55

Moraal van het verhaal:
Echte liefde roest niet, is onvoorwaardelijk en houd dus voor de ene mens een liefde tot soortgenoten, de andere voor soortgenoten en dieren en voor echte DIE Hards:

Verregaande liefde voor het dier in.

Ik ben dus een Die Hard.

**Geplaatst**: 28-03-04 01:01

Geplaatst: 28-03-04 01:01

Ik kan zielsveel van mijn dieren houden. Maar de kinderen van een heel goed vriendinnetje ben ik ook gek op! Terwijl ik helemaal geen kinderliefhebber ben.

Wel zeg ik altijd: Iemand die niet van dieren kan houden, kan zeker niet van mensen houden.

**Geplaatst**: 28-03-04 01:15

Geplaatst: 28-03-04 01:15

maar iemand die van dieren houd, hoeft niet altijd van mensen te houden