lizy29 schreef:Is idd echt kilometers maken weer. Ik heb ook de neiging om te veel na te denken terwijl als ik dan eenmaal aan het rijden ben en het lekker gaat ik dat steeds meer los kan laten. Maar de keer daarop begin ik gewoon steevast weer op 0. Maar hoe vaker ik rijd hoe beter, makkelijker en sneller ik het los kan laten. Toen ik dus nog 6 dagen in de week reed ging het vele malen makkelijker dan de 4 keer per jaar dat ik nu op m'n paard zit.
Zo heb ik dat de laatste jaren ook ervaren, als ik er dan eens een keer opzat was het dikke stress bij mij; kom ik er nog wel op als ik eraf donder (ivm geen lucht van hart), of breekt ze haar nek niet zo heftig als dat Lona kon zijn af en toe... Alles ging dan door mijn hoofd.
Maar toen ik in de 30 juist weer net met Lona en paarden weer terug begon ( ik was ook jaren er tussen uit geweest) had ik dat ook wel maar in mindere mate. En de toen nog eigenaresse van Lona en haar halfzus, die marathons met ze beide reed, was 19 jaar oud. Ik moest wel voor mezelf om het zo maar te zeggen. Gelukkig hielden wij beide rekening met elkaar, want zij deed lang zo idioot niet als ik mee was en ik deed veel meer als dat ik in mijn eentje gedaan zou hebben, werkte wel kan ik je vertellen.
Toen heb ik Lona leren springen en die ging 3 meter hoog over 50 cm heen/ marathons gegroomd en zelf gereden uiteindelijk, vol gas over het strand erop en voor de wagen, midden in de nacht een buitenrit maken met een lampie op je cap, dingen die ik nu van mijn levensdagen niet meer zou doen met zo een kanon als dat Lona was...
Dat wordt trouwens nog wat als ik ooit weer een eigen paard krijg zeg! Dan heb ik na jaren amper rijden, gewoon ook een paar jaar helemaal niet meer gereden. Hoop dat ik nog wel opstap dan eigenlijk...