Leuk fabster, je kunt er wel patent op aanvragen en een handeltje beginnen!
Hier een heerlijke buitenrit gemaakt met een meidee van verderop. Gezellig om samen op stap te gaan. Dat vond malibu bij het afscheid ook, hinniken naar zijn mooie merrie haha. Jack ook nog gereden in de rijbaan. Instructrice van vriendin er nog even opgezet. Zo leuk om te zien hoe braaf hij is.
Verder ook bezig met het onderhouden van de wei. Vanavond lekker op de trekker de weilanden en rijbaan gesleept. De honden moesten het natuurlijk gelijk even testen
Haha heb je nog een soort van modieus gedaan ook fabster. En heb Beau ontmoet vd week en dit lijkt standje naar voren met de oren bij hem. Tis trouwens een gezellige, die je steeds komt opzoeken voor een knuffel, maar wel met standaard oren naar achter geloof ik...
Ja wij hadden het de hele dag droog hoor. Zelfs warm. In tshirtje op buitenrit geweest
Chasey
Berichten: 10701
Geregistreerd: 27-10-10
Woonplaats: Winterswijk
Geplaatst: 11-08-17 11:08
Wat een mooie paard Farbster. Lekker robuust.
Ik heb gisteren onverwachts iets langer op het ziekenhuis moeten blijven. Gisteren ochtend had ik het onderzoek van de maag en de darmen. Dat zou met een roesje gebeuren. Het maag onderzoek was afzien, maar het was te doen. (Wat vreselijk naar is dat zeg!) Maar toen de darmen, dat ging niet. Ik krongelde van van de pijn en jankte het uit. Ik hield het niet meer. Ik had maximale roes en maximale pijnstilling. Maar het was gewoon niet uit te houden. De artsen moesten stoppen, want het was niet te doen. Ik baalde heel erg, want de voorbereidingen waren al heel naar. Ik zag het niet zitten om dat nog een keer te moeten doen. Ik was er nu en ik wou het graag achter de rug hebben. Want ik zag er al zo tegenop. Op de uitslaapkamer kwam de arts bij me. Hij vroeg of ik er mee eens was om het nog eens te proberen, die zelfde middag nog. Maar dan onder narcose. Ja graag!!! Dat betekende wel dat ik erg langs moest wachten en had inmiddels al meer dan 24 gegeten. En drinken mocht ook niet. Dus kreeg vocht binnen via infuus. Het was even lang wachten en afzien, maar het is de 2e keer gelukt!! Nu wachten we op de uitslag. Misschien krijg ik die woensdag, dan moet ik weer naar de internist. Vandaag rustig aan doen, want ben nog erg moe van gisteren! Ook erg onrustig geslapen, buikpijn en idiote dromen. Ik heb wel weer van alles tegen de verpleging gezegd terwijl ik nog van de wereld was Of ze samen wilden paardrijden. Dat soort onzin vertelde ik 2 jaar geleden na het ontwaken van een narcose ook al hahaha. Echt padje kwijt. Vandaag mag ik ook geen deelnemen aan het verkeer. En dat ga ik ook echt niet doen Ben net dronken.
edit. Terwijl ik lag te wachten op de herkansing viel ook nog het stroom uit in het ziekenhuis. (splinternieuw ziekenhuis ) Ik dacht nog, zal het alsnog niet door gaan, maar gelukkig werken de hoofdaparaten wel gewoon.
Een roesje is inderdaad helaas niet altijd volgende. Gelukkig is er propofol en algehele anesthesie Meestal nemen wij 14 dagen de tijd voor de uitslag; als er dan biopten zijn genomen is de PA-uitslag ook bekend.
Bah wat een nare ervaring chasey.. Zou vanaf het begin al gewoon onder narcose moeten lijkt mij. Die pijn-maar-moeten-verdragen-houding is niet altijd de beste aanpak..
Vandaag voor het eerst weer een rijles gehad sinds mijn enkelbanden afgescheurd zijn in februari! Was echt fijn!
Mocht ik in de toekomst nog eens zo'n onderzoek krijgen, dan vraag ik gelijk het weer zo kan. Ik verbaasde me over andere mensen in de uitslaapkamer: "oooh het viel allemaal reuze mee". En toen lag ik te wachten voor poging nr 2. Het kan dus ook meevalllen. Ik had dit ook niet verwacht dat het zo'n verschrikkelijk pijn deed.
Vandaag had ik op een moment vreselijk kramp, kon geen stap meer zetten. Zal er wel bij horen. Was gelukkig kort maar krachtig. De rest van de dag gewoon zeurderige buikpijn. Kalm aan doen nog.
Ieder mens is anders. Helaas was het voor jou nu dus veeeeel pijnlijker.
Anoniem
Geplaatst: 12-08-17 09:53
Oh maar dat heb ik ook wel eens gehad met een inwendige kijkoperatie iets? van mijn baarmoeder Chasey. Dan verdoven ze het dus plaatselijk, maar het leek wel of ik inwendig in de brand stond. En ik mag toch graag denken van mijzelf dat ik na het hele hartverhaal wel wat hebben kan qua pijn en bikkel zijn, maar ik gilde het echt uit en dat ding moest eruit en wel direct ook! Was trouwens gek genoeg een heel dun buisje, snapte er zelf ook niets van eigenlijk...
Het zegt dus helemaal niets of dat de een meer kan hebben dan de ander, maar wel dat het voor de een gewoon geen pijn doet en voor de ander dus wel.
Ik werk op de afdeling MDL; iedereen is inderdaad verschillend. Er zijn patiënten die een coloscopie zonder roesje doen, maar ook patiënten die onder algehele narcose moeten, omdat de pijn anders niet uit te houden is. Dit kan te maken hebben met de staat van je darm (een zieke darm, bijv. ontstekingen door Crohn, is vaak pijnlijker dan een gezonde darm), maar ook met de 'rekbaarheid' van je darm. Links onderin je buik moet de scoop een bocht maken om 'omhoog' richting je ribben te gaan. Die bocht is vaak vervelend; de darm rekt of verplaatst mee, waardoor de scoop de hoek niet om wil ('uitbochten'). Vaak kan de verpleegkundige dan even een letterlijk handje helpen door tegen de buik te duwen waar de bocht zit; de scoop kan dan door de tegendruk toch de bocht maken. Ook linksboven in de buik (scoop moet dan 'oversteken' naar de rechterkant) wil dit nog wel eens gebeuren.
Bij ons geldt dat de aanvragend arts moet aangeven (in overleg met de patiënt) of er wel of geen roesje gegeven wordt, of dat het propofol wordt. Bij roesje en propofol moet de patiënt van te voren gescreend worden om het risico op complicaties in te schatten. We houden zelf een beetje de regel aan dat iemand die nog nooit een scopie heeft gehad onder een roesje gaat; blijkt dit niet voldoende, dan wordt de volgende keer propofol gebruikt. Soms kan dat op dezelfde dag, soms moet de patiënt helaas terug naar huis.
Chasey
Berichten: 10701
Geregistreerd: 27-10-10
Woonplaats: Winterswijk
Geplaatst: 12-08-17 10:32
Ohh dat lijkt me ook vreselijk Minime! Bah, moet er niet aan denken. Qua uitwendige pijn kan ik aardig wat hebben, maar inwendig dus helemaal niet! Heb al eerder een endoscoop uit mijn neus getrokken uit reflex. Er moest naar mijn strottenhoofd gekeken worden en dat ding ging via de neus naar het strottenhoofd. Ik heb hem er in een keer uit getrokken, want ik raakte wederom in paniek..... :S Terwijl ik eigenlijk ook heel hard ben voor mezelf. En een echte binnenvetter, dus laat vaak niets blijken. Maar soms totale paniek aanvallen dus. En vooral met pijn. Ik wil ook een spiraaltje laten zetten, maar ik durf niet. Bang voor de pijn........ Dat is het enige wat me tegenhoud.
Chasey
Berichten: 10701
Geregistreerd: 27-10-10
Woonplaats: Winterswijk
Geplaatst: 12-08-17 10:35
Hilary, precies links onderin de buik heb ik altijd pijn! En ze kwamen die bocht ook niet door. En de verpleegkundige deed inderdaad een hand. En ik heb zelfs haar hand terug gepakt in paniek en gezegd dat ze het vast moest houden. (Nu weet ik helemaal niet of het haar hand wel was ) Ik pakte gewoon was. Nou ja, ik was compleet in paniek en er was geen beginnen aan. Heb het uitgeschreeuwd van de pijn. Echt. Wat een drama was dat. Maargoed. Het is geweest. Maar heb er nog wel last van. Vooral in mijn hoofd, van wat er gebeurd is. Er komen ineens onverwerkte, vervelende gebeurtenissen naar boven. Dingen die ik lang geleden weggestopt heb... Echt ik word gek! Gisteren nare dag gehad ook. En maar weer afleiding gezocht in een computerspelletje.
Lynn_Nikita
Berichten: 26263
Geregistreerd: 29-03-06
Woonplaats: Limburg
Geplaatst: 12-08-17 11:05
Ik baal van mijzelf als ruiter vroeger durfde ik alles, nu ben ik een schijtert wat rijden in de bak betreft Ik heb hetzelfde type paard wat ik altijd gehad heb, moeilijk, eerlijk maar laat je wel werken en geeft niks weg, liever lui dan moe, kwajongen en nog vrij jong en onervaren en ik voel mij nu ook echt een beginner.
Ik heb weer wekelijks les, een super fijne instructrice die ook rekening houd met mijn angsten, maat dan denk ik aan een paar jaar geleden dat ik zonder cap op de meest etterende paarden sprong en gewoon deed ipv na te denken.
vroeger begreep ik nooit dat mensen al bang werden als een paard een huppeltje maakte, nu durf ik zoals vandaag met wind, amper en hoek in omdat mijn paard daar achterlijk kan gaan doen.Juist als ik zo onzeker rij gaat hij dat doen, heerlijk zo`n wisselwerking op elkaar.
Ook galopperen ( daar is het misgegaan bij mijn vorige paard, been betekende omhoogkomen en achterover klappen) blijft een moeilijk punt. Ik moet echt vanuit mijzelf aangalopperen en niet als het "moet"omdat ik teveel ga denken terwijl ik buiten aan galop denk en daar gaan wij al, terwijl in de bak ik verkramp, vastklem en als een debiel aanspring. Als hij eenmaal galoppeer kan ik wel goed zitten en doorgaan.
Hoe krijg ik het denken weg en dat ik weer instinctief en op gevoel ga DOEN?