Caily schreef:Hilary, vind je met handpaard rijden of met twee wandelen niet eng? Ik ben altijd bang dat een gek gaat doen of zachter/harder wil dan de ander, ergens niet langs wilt en dat ik dan met nummer 2 in de knoop raak.
Bedacht me dat ik hier nog geen antwoord op had gegeven...
Ik heb gelukkig twee niet al te grote pony's (1.50 m en 1.25 m), die qua tempo redelijk op elkaar zijn afgestemd. Mijn Quarter is een wat trager typje, stapt vrij rustig, kan ook rustig draven. Mijn Welsh is wat pittiger, stapt en draaft lekker door. Galopperen doen we eigenlijk zelden (hoewel mevrouw Welsh nog wel eens smokkelt), en alleen op paden waarvan ik weet dat het lang en breed en rustig genoeg is, en als ik heb gemerkt tijdens het eerste deel van de rit dat ze beide rustig genoeg zijn en terug te nemen zijn. Ik neem ze ook alleen samen mee als ze een of twee dagen ervoor nog hebben uitgeraasd, anders blijft de Welsh het hele stuk stuiteren en ben ik haar alleen maar aan het afremmen. Dat wil ik niet, dan is het voor mij niet leuk (en wordt mijn arm zo moe
), en ik vind het voor mijn wel brave Quarter zo sneu.
Hun basis bestaat uit grondwerk, en ze zijn allebei al heel vaak in hun eentje mee geweest, zowel wandelend, fietsend als naast de step. De basis zat er dus al goed in. Ik heb voor alle vormen (wandelen, steppen, fietsen, handpaard) dezelfde richtlijn: neus van meelopende pony mag maximaal tot mijn schouder/knie komen.
De eerste keren met rij- en handpaard heb ik trouwens wel geoefend in de rijbak. De handpony moet namelijk leren zich aan te passen aan het tempo van het rijpaard, ook in binnen- en buitenbochten. En ik vind dat een handpaard zowel links als rechts van het rijpaard moet kunnen lopen, dus daar hebben we ook op geoefend, incl. de wissel van linker- naar rechterkant of andersom. Mijn Welsh snapte prima wat de bedoeling was; met de fiets moet ze hetzelfde trucje uithalen. Mijn Quarter vond het in het begin nogal vreemd dat de Welsh van links naar rechts schoof en dan soms even tegen hem aan botste, of dat het uiteinde van het halstertouw even op z'n kont landde. Dus daar heb ik extra oefeningen mee gedaan om hem te laten wennen.
Als ik ze nu samen mee neem, loop ik het stukje langs de openbare weg tussen ze in en stap ik pas op in het bos.
Mijn Quarter is relatief stoer met 'enge' dingen. Als hij iets spannend vindt, gaat hij stilstaan en er naar kijken. Mijn Welsh kruipt dan een beetje naar achteren, met haar neus achter mijn been, zeg maar. Mocht er echt iets gebeuren onderweg waardoor ik de Welsh moet loslaten, heb ik zo'n vermoeden dat ze óf in de berm duikt om te eten, of gewoon naast mijn Quarter doorloopt. Ik vraag me af of ze zonder hem heel ver durft te komen, maar in een echte panieksituatie weet je het nooit.
Overigens heb ik bij mijn Quarter altijd een touwhalster met halstertouw onder zijn hoofdstel, zodat ik er af kan springen en dan toch nog wat vast heb (is al eens heel handig geweest). De Welsh heeft ook een touwhalster met halstertouw; knoopje in het uiteinde van het touw als 'stop'. In het begin had ik haar aan een leadrope, maar dat zat ik steeds te klunzen met vasthouden. Beetje te veel touw, zeg maar.
palousa_boy schreef:Ik heb ooit eens een bed 15! Maal verkocht, maar niemand kwam hem daadwerkelijk halen. Bij nummer 16 gelukkig wel, maar was inmiddels wel al verhuisd.
Maar dan niet 16 keer geld kunnen vangen zeker? Dan zou het nog leuk zijn
fokfanaat schreef:dat je het kan delen scheelt ook
Ik ben ook blij dat ik de volledige verzorging met twee vriendinnen doe. De een studeert, de ander werkt parttime (wisselende dagen / tijden), ik werk ook parttime (vaste dagen / tijden). Op de meeste dagen kunnen we het zo plannen dat we in het daglicht alles kunnen doen (of ten minste uitmesten), en vaak ook nog met minimaal twee mensen zijn. Wat denk ik ook scheelt, is dat wij onze paarden maar één keer per dag hooi voeren, maar dan wel voldoende tot de volgende dag weer iemand komt.
ohjajoh6 schreef:Nou ik niet hoor! Dromen van pension. Wat een ellende wat dat toch altijd weer zeg.
Ik droom ook absoluut niet van pensionstallen, wat een drama. Ik ga nog wel eens met een vriendin mee op wedstrijd en geef les bij anderen op stal. Wat een gedoe altijd met die paarden, paardeigenaren en vooral met die stalbazen, verschrikkelijk. Elke keer als ik ergens op een stal kom, loop ik me wel ergens aan te ergeren 
Gingerale schreef:Wat ik wel jammer vind, is dat de paarden nu de dynamiek van een heuse kudde niet meer hebben. Ik vraag me wel eens af hoe zij dat zelf ervaren. Voelen zij zich net zoveel paard met zn 2-en als wanneer ze in een 'echte' kudde staan? Weet iemand dat? Heb wat gegoogled, maar kon er niets zinnigs over vinden. Heb mijn paard ook héél 'natuurlijk' in een groep van 50 paarden gehad. Altijd buiten, met 's winters grote schuilstal en altijd ruim voldoende hooi. Klonk echt als het paardenparadijs. Dat arme beest kwijnde volledig weg, had nooit rust, was na een half jaar over vermoeid. Moest het volgens sommigen wel wat meer tijd geven.....
Herkenbaar! Mijn Quarter vond het in de ruinengroep wel gezellig, beetje andere paarden om mee te klooien, beetje opgevoed worden door de oudere paarden. Maar: altijd te weinig gras, veel te veel paarden op veel te weinig grond en hoge wormbesmetting. Hij was echt wormvrij toen hij uit Texas bij mij kwam, maar een jaar later had hij een score van 2000 bloedworm. Au.
Mijn merrie kon het ook niet aan in de merriegroep; te veel paarden, te weinig eten, te weinig oppervlak. Ze was erg boos, veel dreigen naar andere paarden (gillen, bokken, uitvallen).
De KWPN'er stond ook in een paardenparadijs. In het begin in een groepje van 10 paarden op 3,5 hectare (track en weiland, ruim voerplaatsen). Dat ging prima. Totdat er meer en meer paarden bijkwamen, en het aantal voerplekken / schuilgelegenheden niet veranderde. Paard ging van een goed gewicht naar een mager beest in een paar maanden tijd. Ze zat onder de schrammen en schaven, had een slechte conditie en slechte vacht.
In juni zijn bovengenoemde paardjes samen met de Shet van een vriendin op ons nieuwe plekje komen te staan. Ze zijn allemaal schram-, schaaf- en wormvrij, doen niet lelijk, zijn goed op gewicht, hebben een goede conditie en zitten goed in hun vacht. Ik ben benieuwd hoe snel de KWPN'er dit jaar door haar vacht heen is; afgelopen jaar heeft ze er tot augustus (!!) over gedaan om haar wintervacht kwijt te raken.