meggiemeg schreef:Toen ik weer een eigen paard wilde riep ik: geen merrie, geen groen paard en niet te jong. Waar kwam ik mee thuis? Een 4 jarige merrie, zo groen als gras en een vreselijk tank die werkelijk niets kon en totaal geen respect of wat dan ook had. Ben een jaar bezig geweest, vreselijk gebotst in onze karakters, heeft in dat jaar weet ik niet hoe vaak het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald, me tot 1000 laten tellen enzovoorts. Na het jaar had ik zo iets van nee dit wordt niets , denk dat ze dat gehoord heeft en vanaf toen had ik er een top paard aan, zeker geen makkelijk paard, maar voor mij deed ze vrijwel alles. We hadden zo nu en dan wel onze aanvaringen, ze probeerde dan boven mij te komen, maar dat kwam altijd weer goed. Mis dat paard nog altijd wel, de dag dat we haar inlieten slapen staat in mijn geheugen gegrift. De merrie die we nu hebben is ook een tante die heel goed weet wat ze wil, helaas verraad ze altijd wel wat ze van plan is dus kan ik nu na een aantal jaren er goed in voor zijn. Aan de hand heeft ze nog wel eens fratsen maar voor de wagen is ze super braaf en betrouwbaar. Terwijl onze ruin weer de clown is van het stel. Zo leuk die verschillen tussen alle paarden en hun karakters.
Hier klets is ik wat af met alle dieren, zo nu en dan krijg ik onverwachts wel antwoord van onze ruin en dan sta je wel vreemd te kijken hoor!
Ik moest hier hartelijk om lachen, want toen Lona nog niet van mij was, maar ik haar dus wel aan het doorrijden was, zei ik na 1,5 jaar ook tegen toenmalige eigenaresse; "het gaat mij niet lukken hoor, ik stop er maar mee, zoek maar iemand die het wel kan". De dag erna, zaten ineens alle knoppen er op! Blijf het ook denken, dat zij mij gewoon gehoord heeft...
En in het half jaar erna, kwam ze te koop te staan, dus toen was het eigenlijk geen keus meer en werd ze van mij.