Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-03-04 22:25

Geplaatst: 25-03-04 22:25

Pellie schreef:
Draumpje ik ben onder de indruk van je verhaal. het geeft duidelijk weer dat niet alleen de ouders een hand hebben in hoe een kind zich vormt.

Maar goed, ik zie dat toch weinig dames kind-vervangende-liefde voor hun paard voelen. valt me tegen hoor, nog even en ik voel me pennymeisje

Ik wel hoor, ben ook Penny meisje dus. Alles wat je in je topic schreef gaat bij mij precies zo op. Ik ben 31, ben al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben allebei geen behoefte aan een kind. Al mijn aandacht en tijd gaan op aan Oberon (mijn paard). Ik zou niet weten hoe ik een kind in zou moeten plannen in alle tijd die ik voor mijn paard nodig heb Haha!

**Geplaatst**: 25-03-04 22:26

Geplaatst: 25-03-04 22:26

Ik kan ook absoluut wegsmelten bij kittens, puppies en veulens. Kan ik uuuuren naar kijken, heerlijk.

Maar babies doen me niets. Hoef ze niet vast te houden, schenk er eigenlijk weinig aandacht aan. En dan krijg je al gauw commentaar hoor, als je als jongevrouw niets doormiept over hoe liiiieeeeeffff die baby wel niet is...

**Geplaatst**: 25-03-04 22:28

Geplaatst: 25-03-04 22:28

cker of mensen die je vragen wat vind je van me baby? en jij ernaast staat van wat een lelijk mormel heb je de nageboorte gehouden ofzo? Knipoog

**Geplaatst**: 25-03-04 22:32

Geplaatst: 25-03-04 22:32

Anya schreef:
Ik heb ook een heel leuk leenkind om mee naar de Efteling te gaan

Mijn vriendje en ik waren vorig jaar in Legoland (Denemarken) en daar mag je als volwassene in veel attracties alleen maar als begeleider van een kind. We besloten over een paar jaar nog maar eens terug te komen... met een geleend kind. Knipoog

Ik vind kinderen idd ook pas leuk worden zodra je echt met ze kunt communiceren. Jaartje of 3, 4 dus. Baby's doen me vrij weinig, ik word er ook een beetje nerveus van. Aan de andere kant schijn je als moeder toch al snel heel natuurlijk met je eigen kind overweg te kunnen. Dus mocht het ooit zover komen, dan is er nog hoop. Knipoog

**Geplaatst**: 25-03-04 22:34

Geplaatst: 25-03-04 22:34

Ik probeer altijd maar enthousiast te doen, maar dat kan ik blijkbaar toch niet goed genoeg. Als ik zeg "wat een schatje" krijg ik echt zo'n "oh." reactie terug.

Want "wat een schatje" is niet genoeg - ik word geacht in een poeltje op de grond te smelten omdat ik overmand word door moedergevoelens en er accuut ooooook eentje wil.

"Is ze niet om te stelen?"

Op die vraag geef ik ook maar geen eerlijk antwoord Knipoog

Laatst bijgewerkt door 796285 op 25-03-04 22:38, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-03-04 22:36

Geplaatst: 25-03-04 22:36

hahaha dat zou ik dus ook niet kunnen doen.... net een stel trollen dat ik er ook zo'n eentje ben geweest zeg..... ze hadden me beter terug kunnen stoppen Haha!

**Geplaatst**: 25-03-04 22:47

Geplaatst: 25-03-04 22:47

Wel typisch dat veel van jullie geen fijne ervaringen hebben met kersverse ouders. Dat opdringerige laten vasthouden en 'is het geen schatje?', dat ken ik helemaal niet. Misschien heb ik vrienden en vriendinnen die wèl op een normale manier hun pasgeborene aan publiek kunnen tonen? Haha!

Als je de mensen met kinderen in mijn vriendenkring meemaakt, dan krijg je serieus het gevoel dat het leuk is om kinderen te hebben. Vandaar misschien dat ik niet zo negatief sta tegenover mensen met heel jonge kids. Heb er namelijk ook geen negatieve ervaringen mee. Knipoog

Mensen die iets verder van me afstaan, daar heb ik dat soort ervaringen dan wèl weer mee. Maar dan doet het me ook niet zoveel, laat die maar lekker denken wat ze willen. Haha!

**Geplaatst**: 25-03-04 22:49

Geplaatst: 25-03-04 22:49

Misschien ken jij dat niet, omdat je uit jezelf vraagt of je hem vast mag houden.
of het wel leuk vind.

Hoeven ze ook niet aan te dringen Haha!

**Geplaatst**: 25-03-04 22:52

Geplaatst: 25-03-04 22:52

Neuh, erom vragen doe ik niet. En als ik het echt niet wil, dan kan ik dat ook gewoon zeggen. Als ik zeg 'ik ben niet zo goed met baby's', dan weten ze al genoeg. En dan wordt er ook niet aangedrongen, even goede vrienden. Knipoog

**Geplaatst**: 25-03-04 22:54

Geplaatst: 25-03-04 22:54

Dat zeg ik ook, maar dan gaan ze me haarfijn uitleggen hoe ik dat fragiele "dingetje" vast moet pakken, zodat ik de nek niet meteen breek, brrr, mij allemaal te teer.

**Geplaatst**: 25-03-04 22:55

Geplaatst: 25-03-04 22:55

Ik krijg een beetje het idee dat het krijgen van kinderen gelijk staat aan het einde van je fijne zelfstandige leventje ofzo. Moet zeggen dat ik nou ook niet direct sta te springen om een nest kinderen, maar als (nadruk op ALS Knipoog

) ik een kind zou krijgen, dan zou ik hem/haar gewoon op m'n rug binden en lekker alles doen wat ik normaal gesproken ook zou doen.

Als je beide goed betaalde banen hebt en paarden bij huis, dan hoef je volgens mij helemaal niets op te geven voor een kind. Ik zal waarschijnlijk ook zo'n type zijn die ze voor de bevalling van het paard moeten trekken omdat ik net middenin m'n dressuurproefje zit haha!

Maar ik denk de reden dat juist veel paarden liefhebbers zo anti-kind zijn, is omdat de buitenwereld vaak niet begrijpt hoe belangrijk het paarden wereldje voor sommige mensen kan zijn. Voor sommige mensen zijn paarden zuurstof. En dan kunnen kinderen nog zo leuk zijn, als je geen zuurstof hebt, heb je er nog niks aan.

**Geplaatst**: 25-03-04 22:57

Geplaatst: 25-03-04 22:57

daarom ben ik zo blij dat ik de paarden samen met m'n kinderen kan doen.

**Geplaatst**: 25-03-04 22:59

Geplaatst: 25-03-04 22:59

A3jkn schreef:
Over de vraag `willen`, kan ik helaas niet nadenken. Bij ons is het heel simpel gezegd, niet kunnen. Zeker omdat ik weet dat ik nooit kinderen mag krijgen vind ik dat soms toch best moeilijk. Er is geen kiezen meer bij. Maar daarentegen vraag ik me ook wel eens af of ik als ik de keus had gehad ze wel zou willen? Vaak heb ik liever dieren om me heen dan mensen.
Maar goed, het is zoals het is en ondertussen geniet ik dubbel en dwars van mijn paard, twee honden en het konijn!
Elk individu verdient zijn eigen liefde te krijgen, ik hou van allemaal evenveel, en allemaal hebben ze een speciaal plekje in mijn hart. Ook dieren die ik vroeger heb gehad en er ondertussen niet meer zijn hebben zo hun plekje bij me, dat raak je nooit meer kwijt. Zo ook met kinderen denk ik, daar ga je weer op een andere manier van houden. Het is iets wat voortkomt uit jezelf, met iets van jezelf erin. Dat is toch ook heel speciaal denk ik.

Ik denk dat ik ook geen kinderen kan krijgen.( endometriose)

**Geplaatst**: 25-03-04 23:07

Geplaatst: 25-03-04 23:07

er word verwacht dat ik zonder medisch ingrijpen ook geen kinderen kan krijgen.
maar ik heb geen zin om open en bloot te laten onderzoeken voor in ruil zo'n janklip Haha!

Dit is iets wat ik al jaren weet, misschien daarom het al naast me neer gelegd en me daarom in de paarden gestort.

Vandaar ook dat ik het volgende zei

Citaat:
Maar er kunnen ook redenen zijn waarom mensen zich zo in een paard storten.
Want misschien heb je dat niet zomaar zonder reden.

Plus is mijn schoonmoeder doof, wat dus een redelijke kans geeft dat een kind van ons dat ook is. Slaat namelijk vaak een generatie over.

Plus aan beide kanten zit er veel kanker in de familie.
Veel kans dat 1 van beide het dus ook krijgt en ik weet wat het is zonder 1 ouder te leven, dus waarom die grote kans geven dat een kind van ons dat lot ook treft?

**Geplaatst**: 25-03-04 23:17

Geplaatst: 25-03-04 23:17

Pril schreef:
Ik krijg een beetje het idee dat het krijgen van kinderen gelijk staat aan het einde van je fijne zelfstandige leventje ofzo. Moet zeggen dat ik nou ook niet direct sta te springen om een nest kinderen, maar als (nadruk op ALS ) ik een kind zou krijgen, dan zou ik hem/haar gewoon op m'n rug binden en lekker alles doen wat ik normaal gesproken ook zou doen.

Als je beide goed betaalde banen hebt en paarden bij huis, dan hoef je volgens mij helemaal niets op te geven voor een kind. Ik zal waarschijnlijk ook zo'n type zijn die ze voor de bevalling van het paard moeten trekken omdat ik net middenin m'n dressuurproefje zit haha!

Theoretisch heb je gelijk!
Toch heb ik in de afgelopen jaren veel van die zelfstandige vriendinnen met een goede baan en een fijn inkomen, dit leven toch zien inruilen voor de beslommeringen van kind en huishouden. Omdat het zo goed is voor de kleine was steevast het argument.

In de praktijk blijkt die vorm van zorgdrift maar al te vaak een vermoeide piekerende redderende vriendin op te leveren die een groot deel van haar interesses heeft verruild voor het praten over opvoedingsproblematiek en het leuke kinderdingetje van de dag. Als na een jaar of twee dan doordringt dat een kind ook veel kan hebben aan een moeder die ruimer georienteerd is dan alleen haar (vaak eerste kind) dan is de goede baan opeens wat minder makkelijk realiseerbaar...

Ik zeg niet dat dit overal zo gaat, maar ik heb het net even te vaak van dichtbij zien gebeuren om niet enig patroon te herkennen.

**Geplaatst**: 25-03-04 23:18

Geplaatst: 25-03-04 23:18

Pellie schreef:
Draumpje ik ben onder de indruk van je verhaal. het geeft duidelijk weer dat niet alleen de ouders een hand hebben in hoe een kind zich vormt.

Maar goed, ik zie dat toch weinig dames kind-vervangende-liefde voor hun paard voelen. valt me tegen hoor, nog even en ik voel me pennymeisje

ik heb voor dieren diepere gevoelens dan voor kinderen
komt ook door wat ik meegemaakt heb tijdens mijn jeugd
dieren zijn en blijven eerlijk en zullen je geen mes in de rug planten
kinderen, sorry, maar mijn ervaring is dat kinderen ontzettend wreed kunnen zijn
als ik ooit nog wel die wens krijg en een adoptie zou lukken dan is respect voor medemens en dier ook errug belangrijk bij de opvoeding
als mijn kind een ander kind of een dier zou pesten dan word kindlief even flink gecorrigeerd

of het kindvervangende liefde is wat ik voor het paard voel is
weet ik niet
weet wel dat als ik een kind in mijn handen krijg geduwd ik bij god niet weet wat ik er mee aan moet
ja voeding en luieren no problem , maar dan Verward

**Geplaatst**: 25-03-04 23:19

Geplaatst: 25-03-04 23:19

Pril schreef:
Ik krijg een beetje het idee dat het krijgen van kinderen gelijk staat aan het einde van je fijne zelfstandige leventje ofzo. Moet zeggen dat ik nou ook niet direct sta te springen om een nest kinderen, maar als (nadruk op ALS ) ik een kind zou krijgen, dan zou ik hem/haar gewoon op m'n rug binden en lekker alles doen wat ik normaal gesproken ook zou doen.

Ik zie het je echt niet doen met een kleine, spugende baby

Als je beide goed betaalde banen hebt en paarden bij huis, dan hoef je volgens mij helemaal niets op te geven voor een kind. Ik zal waarschijnlijk ook zo'n type zijn die ze voor de bevalling van het paard moeten trekken omdat ik net middenin m'n dressuurproefje zit haha!

Of je bent zo beroerd dat je al weken op de bak voor pampus ligt...

.

Er zijn zoveel leuke dingen in het leven. Kinderen EN paarden bijvoorbeeld.....waarom zou je moeten kiezen? een beetje van dit...en een beetje van dat.....
Vingers aflikken

The best of both worlds........

**Geplaatst**: 25-03-04 23:22

Geplaatst: 25-03-04 23:22

Het is heel simpel. Ik wil best graag kinderen ooit. Maar geen haar op mijn dikbezaaide kop die eraan denkt daarvoor mijn paarden in te ruilen. En ze kunnen allemaal zeggen 'oh je piept straks wel anders'. Nou ik ken mezelf en ik weet gewoon dat ik een flink saaie en chagerijnige in medelijden zwelgende moeder zou zijn als ik mijn paarden niet had. Zo simpel is het. Ik geef mijn paarden niet op voor een kind. Hebben we een plek waar de paarden bij huis staan en je dingen kunt gaan combineren, tja, dan weet ik het niet. Voorlopig zit het er in ieder geval niet in.

**Geplaatst**: 25-03-04 23:24

Geplaatst: 25-03-04 23:24

Ben het overigens ook met Draumpje eens. Ook ik voel meer voor dieren dan voor mensen. Inderdaad, dieren zijn eerlijk, pesten je niet, nemen je zoals je bent en vinden je altijd mooi om wat je bent en niet om hoe je eruit ziet. Wellicht dat ik daarom zo 100% kan zeggen dat ik niet wil dat mijn paarden plaatsmaken voor kinderen.

**Geplaatst**: 25-03-04 23:24

Geplaatst: 25-03-04 23:24

Anya schreef:
In de praktijk blijkt die vorm van zorgdrift maar al te vaak een vermoeide piekerende redderende vriendin op te leveren die een groot deel van haar interesses heeft verruild voor het praten over opvoedingsproblematiek en het leuke kinderdingetje van de dag.

Dit herken ik in mezelf... maar dan niet met kinderen, maar met mijn paard... maakt mij dit "slecht", omdat ik liever Banjer heb dan een kind? of dat ik Banjer als mijn kind zie?

Wat mijn punt is... dieren geven ten alle tijde onvoorwaardelijke liefde, zullen je nooit belazeren, etc.

Je kan nog zo je best doen met de opvoeding van een kind, maar eens komt de dag dat je kind je belazert... en daar heb ik geen trek in... ik wil niet belazerd worden... (en ja.. ik ben ook jong geweest... ik heb mijn ouders ook wel eens een "leugentje om bestwil" voorgeschoteld....)

**Geplaatst**: 25-03-04 23:29

Geplaatst: 25-03-04 23:29

Anya schreef:
Toch heb ik in de afgelopen jaren veel van die zelfstandige vriendinnen met een goede baan en een fijn inkomen, dit leven toch zien inruilen voor de beslommeringen van kind en huishouden. Omdat het zo goed is voor de kleine was steevast het argument.

Mijn moeder heeft er destijds bewust voor gekozen om fulltime moeder te zijn, ondanks dat ze een goede opleiding had en zo aan de slag kon nadat ze met m'n vader de hele wereld over had gereisd. Zij wilde er volledig voor haar kinderen zijn en is weer gaan werken toen mijn jongste zusje twee jaar oud was. Mijn andere zusje en ik gingen toen allang naar school. Oma was onze oppas, zij woonde vlak bij school (tevens de school waar mijn moeder ging werken) en dat ging allemaal prima.

Ik heb het altijd erg gewaardeerd dat mijn moeder er voor ons was als we thuiskwamen uit school, eerst als fulltime moeder en later als werkende moeder. Nu scheelde het natuurlijk wel dat mijn moeder lerares was en ongeveer op dezelfde tijden van huis was als wij, maar toch. Aan de andere kant weet zij ook dat als ik ooit moeder word, dat ik dan niet van plan ben om mijn baan voor een paar jaar volledig aan de kant te zetten (en datzelfde geldt voor mijn paard). Daarin verschillen we dus radicaal. Misschien toch een verschil tussen generaties? Knipoog

Ik wil op z'n minst parttime blijven werken, aangezien ik meer wil dan alleen dat wereldje rondom dat kind. Dat moet natuurlijk wel praktisch te realiseren zijn met oppas & baan van partner, maar dat zijn dan ook meteen de voorwaarden. Als het erop neerkomt dat ik degene ben die moet stoppen met werken of me in allerlei bochten moet wringen om alles op rolletjes te laten lopen, dan lijkt het me verstandiger dat ik maar helemaal geen moeder word. Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-03-04 23:36

Geplaatst door de TopicStarter : 25-03-04 23:36

pislarf, janklip... Nagelbijten / Gniffelen

het wordt al gekker hier

dat vind ik dus ook erg jammer van de meeste van mijn kinder-bezittende-vriendinnen. de interesse komt niet meer verder dan kinderen en nog eens kinderen. sorry maar daar ben ik wel eens zat van. Scheve mond

ik praat toch ook niet alleen nog maar over Gam. Wat? Mijn gebrek is zelfs dat ik niet over mezelf praat, ik luister te veel... alleen als mensen echt geïnteresseerd zijn kan ik op de praatstoel raken. En niet bij het achteloze "Hoe is het met Gam?"

Gelukkig Oberon Lachen

het is ook een mooi paard zie ik

Als ik moeder zou willen zijn ook het liefste fulltime. Dan komt de opvoeding op zijn best uit de verf en zou ik me het lekkerste voelen.

**Geplaatst**: 25-03-04 23:41

Geplaatst: 25-03-04 23:41

Goh, de ruimdenkende, vooral - hun leven goed voor elkaar hebbende- Bokkers, zijn volgens mij niet alom vertegenwoordigd in hun kinderwensen.
Ik dus ook niet, maar het maakt me wel een beetje bang:

Let op : levensgevaarlijke uitspraak die ik nu ga doen:

Iemand voelt zich net als een sommige merries, geen goede moeder, zegt geen goed fokprodukt te kunnen voortplanten.

Maar mensen van andere culturen, die t heel vaak veel minder voor elkaar hebben als wij,fokken wel gewoon door.

Ok werkpaarden en luxe paarden, raspaarden en slachtpaarden, maar wij Nederlanders/ westerlingen moeten natuurlijk wel OOk vertegenwoordigd blijven!
Het is al zo dat er over 2 honderd jaar geen blonde mensen meer bestaan.
Das niet zo erg, maar mensen van wie de handelsgeest enigzins in het bloed zit, moeten er wel blijven om de wereld draaiende te houden.
Dan komen we toch op het gebeuren: carriere of moederschap.
Maar enfin, ik wijd te veel uit.

Laatst bijgewerkt door StalDoorstap op 25-03-04 23:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-03-04 23:41

Geplaatst: 25-03-04 23:41

Sjuimpje schreef:
Ik ben nu 25 en krijg nog steeds geen warme gevoelens bij het zien van een kind, ik heb dat nooit gehad en ik heb niet het idee dat het nog komen gaat...
De kans dat ik ooit aan de kinderen ga schat ik wel heel klein in.
Ik vind het fokken van paarden veel intressanter en dat kost minder geld dan een kind.

oooh dit klinkt zeer herkenbaar. Sinds 1990 zijn wij in het bezit van paarden en fokken zo nu en dan een veulentje. Ondanks de herkenbaarheid ben ik inmiddels 35 en moeder van jawel 1 heus mensenkind van bijna 3 jaar!! Heb zelf nooit moeder gevoelens gehad ook niet bij het zien van andere kinderen (daarintegen bij het zien van veulens Vingers aflikken

). Omdat ik bang was dat ik later spijt zo krijgen en ivm de biologisch doortikkende klok.....en mijn vriend een echte kindervriend is.... ben ik nu dus moeder. En echt mijn dochtertje is een schat en zou haar voor geen goud meer willen missen, maar een tweede ...nee. Het klinkt erg onaardig, maar ja die paarden he....en ik ben nu eenmaal niet zo'n echt moedertype, nooit geweest! Zelfs na de geboorte van mijn eigen dochtertje vind ik het nog steeds leuker om een pasgeboren veulentje te zien dan een pasgeboren baby...... Bloos!

. Speelde vroeger zelf ook nooit met poppen, heeft dat er misschien ook mee te maken??? Mijn dochtertje is verzot op poppen en als "de bevalling" op tv is, dan gaat ze helemaal uit der pannetje, ze vind het prachtig al die pasgeboren baby's. Ik keek nooit naar dit programma! Dat overdreven gepuf en zo bah! Maar ja, dochterlief vindt het prachtig! OK dan!

**Geplaatst**: 25-03-04 23:43

Geplaatst: 25-03-04 23:43

ik heb ook al eens tegen mijn moeder gezegd,
dat haar 1e kleinkind humli is(mijn ijshengstje)
in september komt de tweede
dit keer een mensen kindje
van mijn broer en schoonzusje