Knoffer schreef:Maar waarom zijn sluitingstijden dan een probleem, als er meestal dan toch niemand meer op stal is? Die ene uitzondering kan toch gewoon over overlegd worden. En geen tijden betekent idd niet meteen geen rust meer, maar wel onzekerheid. Het is als stalhouder ook prettig om te weten waar je aan toe bent en niet dat het elke keer maar weer afwachten is hoe het loopt. (Naast de praktische bezwaren die opgelost moeten worden, zoals het afsluiten van het bedrijf.)
Sluitingstijden zijn voor mij geen probleem in die zin dat ze mij niet (te veel) mogen belemmeren in wat ik met mijn paard doe of wil doen.
In mijn geval op dit moment is dat dat ik pas om 19.00 uur naar stal kan gaan en dan samen met de eigenaar vier paarden moet rijden. En daarom staan die paarden op dit moment dus op een stal zonder sluitingstijden.
Moest ik in de toekomst (voor bv. mijn eigen paard) een stal vinden die aan al mijn eisen voldoet, maar sluitingstijden heeft, dan ga ik die stal niet meteen veroordelen en schrappen. Moesten de sluitingstijden dan ook nog schappelijk zijn dan is er grote kans dat ik mijn paard daar neerplof. Ik hang gelukkig niet principieel vast aan 'ik wil geen sluitingstijden'.
Wanneer de sluitingstijden echter zo zijn dat ik belemmerd word, dan zal ik niet op die stal gaan staan. Letterlijk verzocht worden het erf te verlaten stipt op sluitingsuur, een dag niet naar mijn paard kunnen gaan omdat ik naar school moet tot 18.00 uur en dat toevallig ook het sluitingsuur van de stal is, een zondag dat je je zit te vervelen en niet naar je eigen paard kunt gaan omdat de stal toe is,... daar zou ik 'nooit' gaan staan (tussen aanhalingstekens omdat je nooit nooit mag zeggen
).
That's just not my cup of tea.
Knoffer schreef:We zijn het in beginsel best met elkaar eens. Ik ben het er ook mee eens dat een pensionstal geen nine-to-five-job is, maar je kunt het wel zo redelijk mogelijk voor jezelf maken. In mijn ogen is een pensionstal in beginsel een plek waar jij je paard kunt stallen (in een stal, weiland, of wat dan ook) en waar de mogelijkheden zijn om het dier een goede verzorging te bieden. Of dit nou door de pensionhouder of door jouzelf wordt geboden. Dit principe kan in de regel ook worden gewaarborgd met sluitingstijden van 20 uur, of zelfs 18 uur, mits de stalhouder dan voor de juiste verzorging zorgt. Vraag is dan, of er een doelgroep voor is. Ik denk dat de doelgroep die zijn paard niet elke dag hoeft te zien, best klein is. Maar ik denk dat de doelgroep die niet tot laat blijft en het best vindt om een dagje niet te komen, wel groot is. Dus dan zie ik niet waarom die persoon maar geen pensionstal had moeten beginnen. Je moet je als pensionhouder gewoon van te voren afvragen hoe je de verzorging wil indelen en wanneer je geen mensen meer op het erf wil. Zijn deze tijden te krap, dan kun je er vanuit gaan dat je geen of weinig klanten krijgt. Of je past je tijden aan en loopt vervolgen saltijd met een chagerijnig kop rond. Dan kun je idd beter geen pensionstal beginnen. Maar zolang er voor de stalling en voorwaarde die jij biedt een (tevreden) doelgroep is, zie ik niet in waarom dat geen bestaansrecht zou hebben.
Om hierop te antwoorden heb ik geen passend en objectief argument. Wanneer de pensionklanten van zulke een desbetreffende pensionstal (dus met krappe uren) tevreden zijn, ga ik daar echt niet over zeuren. Hier kan ik enkel mijn persoonlijk gevoel aanhalen, dat geef ik toe.
Een pensionhouder is voor mij een hardwerkende en gepassioneerde paardenmens. Vriendelijk, maar vastberaden. Toegeeflijk waar moet, streng waar moet. Met eigen regels die gehandhaafd moeten worden, maar ook met een luisterend oor voor de klanten. Iemand die zich inzet voor de paarden.
Een persoon die nog maar bij het plannen van de oprichting van een pensionstal zit te "zeuren" over de rust en privacy die hij of zij moet opgeven en dat hij of zij op die en die dagen echt geen mensen over de vloer wil en dat hij of zij 's avonds het liefst zo vroeg mogelijk wil sluiten, en dat op die en die dagen er geen lessen gegeven mogen worden omdat er dan een komen en gaan is van auto's etc etc. Zulk een persoon beantwoordt niet aan mijn beeld van een pensionhouder en zal het (denk ik persoonlijk) ook niet lang volhouden in de paardenbranche.