Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-08-10 23:34

Geplaatst: 08-08-10 23:34

Marion71 schreef:
@IndraJacks, het spijt me maar ik heb hier niet veel mee. Mijn ervaring is dat dit soort mensen heel goed weten wat je wel en niet wilt horen. Een paard kent zeker emoties, maar kan dit niet zo rationeel benaderen als een reader wil doen geloven. Ik val jou of Stellaard niet aan hoor, als het jou goed doet, is wat mij betreft het doel bereikt. Net als dat je zo goed mogelijk bent voor je paard. De ideale wereld bestaat niet, maar we kunnen hem wel zo mooi mogelijk maken.

Ik geloof best dat er soms paarden en geiten of paarden en kippen zijn die onafscheidelijk zijn, maar dat wil niet zeggen dat 't klopt. Vroeger (weet niet of ze dat nog doen) deden ze bij de hengsten vaak een geit als gezelschap. Dat heeft heel veel geiten het leven gekost hoor, maar ach ze kostten bijna niks en dus kwam er een nieuwe.
Een beetje anders maar wel vergelijkbaar. Mijn vader heeft vroeger 'ns een heel klein kalfje gekocht. Omdat ze veel te klein was om bij de andere kalfjes te doen, deed hij haar bij de lammetjes. Daar groeide ze tussen op. Ze speelde met ze, probeerde gekke bokkesprongen te maken op de strobalen etc. Toen ze een pink was, moest ze terug naar haar soortgenoten. Dat arme dier is wekenlang doodongelukkig geweest. Ze wist niet dat ze koe was en voelde zich schaap. Als je niet beter weet, maak je er samen het beste van. Omgang met soortgenoten moeten ze vaak weer leren. Soms kost dat weinig moeite, maar soms ook erg veel.

inderdaat vergeet nooit dat jij zelf de leider b ent van je eigen kudde hoe groot of klein die ook is

**Geplaatst**: 09-08-10 01:44

Geplaatst: 09-08-10 01:44

Voor elk dier is het belangrijk dat ze tussen soortgenoten opgroeien, dit is al meerdere keren voorbij gekomen. Maar als een dier eenmaal volwassen is het iets heel anders om tussen andere dieren te staan.
Er staat ook nergens dat het ideaal is, maar het is een van de mogelijkheden om een paard het gevoel van veiligheid en geborgenheid te bieden en vaak worden er ook echte kameraadschappen aangegaan.

Wat met paarden communiceren betreft: Ik erger me soms hoe ze de verhalen in elkaar zetten, omdat ik zelf ook best het een en ander opvang van dieren, maar nooit hele verhalen zoals ik die hier op bokt wel voorbij zie komen. Dat wordt er van gemaakt in het "vertalen" van wat ze binnen krijgen (en dat zijn geen woorden). Daarbij is het maar al te gemakkelijk om teveel van je eigen ideeën en persoonlijkheid in te vullen. Daar ontkom je bijna niet aan.

Zelf kan ik alleen maar opvangen wat er in het "nu" omgaat in een paard en niet zijn verleden en ook alleen maar heel basaal. Maar dat kan mijn eigen desinteresse zijn. Ik benader een paard het liefst blanco, omdat ik weet hoe onze gedachten ons beïnvloeden. Maar goed, dat is een heel ander onderwerp.

**Geplaatst**: 09-08-10 10:11

Geplaatst: 09-08-10 10:11

Marion71 schreef:
@IndraJacks, het spijt me maar ik heb hier niet veel mee. Mijn ervaring is dat dit soort mensen heel goed weten wat je wel en niet wilt horen. Een paard kent zeker emoties, maar kan dit niet zo rationeel benaderen als een reader wil doen geloven. Ik val jou of Stellaard niet aan hoor, als het jou goed doet, is wat mij betreft het doel bereikt. Net als dat je zo goed mogelijk bent voor je paard. De ideale wereld bestaat niet, maar we kunnen hem wel zo mooi mogelijk maken.

Ik geloof best dat er soms paarden en geiten of paarden en kippen zijn die onafscheidelijk zijn, maar dat wil niet zeggen dat 't klopt. Vroeger (weet niet of ze dat nog doen) deden ze bij de hengsten vaak een geit als gezelschap. Dat heeft heel veel geiten het leven gekost hoor, maar ach ze kostten bijna niks en dus kwam er een nieuwe.
Een beetje anders maar wel vergelijkbaar. Mijn vader heeft vroeger 'ns een heel klein kalfje gekocht. Omdat ze veel te klein was om bij de andere kalfjes te doen, deed hij haar bij de lammetjes. Daar groeide ze tussen op. Ze speelde met ze, probeerde gekke bokkesprongen te maken op de strobalen etc. Toen ze een pink was, moest ze terug naar haar soortgenoten. Dat arme dier is wekenlang doodongelukkig geweest. Ze wist niet dat ze koe was en voelde zich schaap. Als je niet beter weet, maak je er samen het beste van. Omgang met soortgenoten moeten ze vaak weer leren. Soms kost dat weinig moeite, maar soms ook erg veel.

Nou geloof wat je wilt er waren veel dingen die ze me vertelde in de andere berichten over mijn honden en paarden die niemand kon weten en alles klopte.
en ze verteld niet wat ik wil horen want ze weet helemaal niet wat ik horen wil, ik wil gewoon weten wat mijn dier te vertellen heeft dus tja kan ze niet alles uit de duim zuigen.
van mijn paard wist ze niet dat ze hartkwaal of ernstige pijn in haar mond . Ook kon ze niet weten dat Fanny er nu niet mooi meer uitziet want de foto die ik stuurde zag ze nog goed uit en is van 1 jaar geleden
Ook wat mijn honden betreft Mijn oudste had ook aangegeven dat ik wel zou weten wanneer het tijd was haar te laten gaan.
tuurlijk dat kan je raden dat een dier dat zou zeggen maar wat je niet weet is dat onze tina haar vertelde dat ik wel zou weten waarom en ik weet dit ook wij hebben een sterke band , ze is nl dodelijk ziek geweest toen ze 3 was en toen heeft ze mij laten merken dat het mis was niemand geloofde dat ze zo erg ziek was tot ze haar op mijn aandringen toch opereerden 1 uur later en ze had niet meer geleefd. ook dit had gaby in beelden dorgekregen dit kon ze niet weten want ze kent mij en mijn dieren niet.

Verder gaf ze zoveel dingen door over mijn dieren in detail zoals die speeltjes die ik voor 1 hond had meegebracht kon zelfs zeggen dat ik ze de dag ervoor gekocht had ( had de speeltjes niet gezien)
ook gaf 1 hond aan dat ze van eerder voer ( wat ik 5 jaar voerde) hyper werd en het voer dat ze nu had perfect was want eerder kwam ze de energie van t voer niet kwijt.
pepper was idd erg druk en na overgang van een ander voer rustiger ook zij kon niet weten dat ik voer had gewisseld hiervoor.
sterker nog ik had tussendoor nog even het oude voer geprobeert om te kijken of het inderdaad aan het voer lag dat ze zo druk was.
dit kon die gaby exact vertellen.
ik kan nog veel meer dingen opnoemen, maar dan ben ik nog wel bezig.
Zoals ik al zei is was eerst ook zeer sceptisch maar ik ben om
heb inmiddels zoveel bevestiging gehad.
tuurlijk sommige dingen zou ze kunnen raden, maar alles en zo`n persoonlijke details nee onmogelijk

**Geplaatst**: 09-08-10 10:14

Re: Een pony alleen op de weide is dat "zielig"?

Geplaatst: 09-08-10 10:14

Overigens ze deed het zonder kosten ik heb vor geen van de sessies hoeven betalen.
heb har wel uiteindelijk iets gegeen maar dat was een belechelijk bedrag, ze was intussen 3x bij me geweest ( is ook homeopaat voor dieren) en had mij een middel voor 2 honden moeten brengen. en om alles te bespreken ze woont niet naast de deur. ook heeft ze voor mijn tinker die allegie/exceem had een midddel gemaakt waardoor hij nu jeukrij is al de gehele zomer nou als je daar 35 euro veel oor vind incl 5 readings met de honden elk 1 en later nog 1x de oudste en dan 2x de paarden tja dat noem ik geen geld hoor.

**Geplaatst**: 09-08-10 10:16

Geplaatst: 09-08-10 10:16

Lusitana schreef:
Voor elk dier is het belangrijk dat ze tussen soortgenoten opgroeien, dit is al meerdere keren voorbij gekomen. Maar als een dier eenmaal volwassen is het iets heel anders om tussen andere dieren te staan.
Er staat ook nergens dat het ideaal is, maar het is een van de mogelijkheden om een paard het gevoel van veiligheid en geborgenheid te bieden en vaak worden er ook echte kameraadschappen aangegaan.

Wat met paarden communiceren betreft: Ik erger me soms hoe ze de verhalen in elkaar zetten, omdat ik zelf ook best het een en ander opvang van dieren, maar nooit hele verhalen zoals ik die hier op bokt wel voorbij zie komen. Dat wordt er van gemaakt in het "vertalen" van wat ze binnen krijgen (en dat zijn geen woorden). Daarbij is het maar al te gemakkelijk om teveel van je eigen ideeën en persoonlijkheid in te vullen. Daar ontkom je bijna niet aan.

Zelf kan ik alleen maar opvangen wat er in het "nu" omgaat in een paard en niet zijn verleden en ook alleen maar heel basaal. Maar dat kan mijn eigen desinteresse zijn. Ik benader een paard het liefst blanco, omdat ik weet hoe onze gedachten ons beïnvloeden. Maar goed, dat is een heel ander onderwerp.

Kun jij dat ook lusitna??

**Geplaatst**: 09-08-10 10:30

Geplaatst: 09-08-10 10:30

indrasjacks schreef:
Lusitana schreef:
Voor elk dier is het belangrijk dat ze tussen soortgenoten opgroeien, dit is al meerdere keren voorbij gekomen. Maar als een dier eenmaal volwassen is het iets heel anders om tussen andere dieren te staan.
Er staat ook nergens dat het ideaal is, maar het is een van de mogelijkheden om een paard het gevoel van veiligheid en geborgenheid te bieden en vaak worden er ook echte kameraadschappen aangegaan.

Wat met paarden communiceren betreft: Ik erger me soms hoe ze de verhalen in elkaar zetten, omdat ik zelf ook best het een en ander opvang van dieren, maar nooit hele verhalen zoals ik die hier op bokt wel voorbij zie komen. Dat wordt er van gemaakt in het "vertalen" van wat ze binnen krijgen (en dat zijn geen woorden). Daarbij is het maar al te gemakkelijk om teveel van je eigen ideeën en persoonlijkheid in te vullen. Daar ontkom je bijna niet aan.

Zelf kan ik alleen maar opvangen wat er in het "nu" omgaat in een paard en niet zijn verleden en ook alleen maar heel basaal. Maar dat kan mijn eigen desinteresse zijn. Ik benader een paard het liefst blanco, omdat ik weet hoe onze gedachten ons beïnvloeden. Maar goed, dat is een heel ander onderwerp.

Kun jij dat ook lusitna??

Ja idd, want volgensmij doe jij dit zelf ook Lusitana, alleen omgekeerd

Dus dat alleen staan niet zo heel erg is, omdat het je goed uitkomt!
Het paard reageerd niet veel, dus is het niet erg. Wat niet helemaal niets hoeft te zeggen, veel paarden laten alles gelaten over zich heen komen.

**Geplaatst**: 09-08-10 12:47

Geplaatst: 09-08-10 12:47

Ik denk dat je weinig posts van me gelezen hebt of niet goed begrepen. Ik zeg nl nergens dat alleen staan niet zo heel erg is. Het kán best heel erg zijn. Als een paard bij een maatje is weggehaald bv, maar dan is het meer omdat er een vriendschap verscheurd is en het erbij nemen van een willekeurig ander paard, lost dat niet op. (Uitzonderingen daargelaten bij paarden die gewoon een willekeurig ander paard nodig hebben).
Ik zeg slechts dat men elke situatie op zich moet bekijken omdat niet alle paarden hetzelfde zijn en dat je er niet automatisch van uit moet gaan dat alleen staan erg is, alleen gebaseerd op het feit dat een paard een groepsdier is, want dan zou je dus ook moeten vinden dat alle andere huisdieren die alleen gehouden worden zielig zijn. Er zijn veel meer factoren in het spel.

En ja, natuurlijk komt mijn eigen persoonlijkheid er ook bij, wat ik zeg, daar ontkom je bijna niet aan, en ik ben nuchter.
Bij mij zou je bv krijgen:
"Ik heb altijd trek, de vliegen irriteren me, ik sta in de stront, aansingelen vind ik naar, bit zit niet lekker, ik ben niet bang voor de mens die alle dagen komt, maar ze stinkt wel."

Een ander zou schrijven:
"Je paard is erg blij met je, hij heeft een onrustig verleden gehad, maar voelt zich nu op zijn gemak en er is een vertrouwensband. Hij zou wel willen dat je geen parfum droeg, het prikkelt zijn gevoelige neusje te veel. Hij zou willen dat je meer ruwvoer gaf zoadat hij de hele dag door wat te eten heeft en dat je vliegenspray gebruikte, want hij heeft erge last van de vliegen. Hij wil ook graag dat je overdag wat vaker de drollen uit de stal haalt, hij vindt het niet prettig om omringt te worden met zijn uitwerpselen, daar is hij te netjes voor. Er mankeert niets aan je zadel, dat ligt hem lekker, maar hij zou wel willen dat je voorzichtiger aansingelde, hij is gevoelig. Het bit zit hem in de weg en hij heeft liever geen bit in zijn mond, hij wil graag zo'n sidepull hoofdstel."

Ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is dat je best hetzelfde binnen kunt krijgen, maar het ene is nuchter gezegd in een paar zinnen en het andere is mooier verpakt en aangevuld met bv de overtuiging dat bitloos beter is en zelfs welk soort. Maar je zou bv ook best kunnen proberen het bit hoger of lager te gespen of een ander bit te proberen.
Dit is wat ik bedoel met verhaaltjes die me irriteren. Dat hoeft van mij niet. Kom maar gewoon met de feiten.

En ja, paarden laten veel over zich heen komen. Dat inschikkelijke is een van hun natuurlijke eigenschappen waardoor ze om kunnen gaan met de wreedheid en veranderingen van de natuur.
Voor ons betekent het, dat ze ook heel goed om kunnen gaan met bepaalde situaties die niet ideaal zijn.
Waarom zouden we daar geen gebruik van maken?
En ik zeg steeds dat als er tekenen zijn dat een paard ongelukkig is, je de situatie moet veranderen. Ik ben niet zo stug dat ik denk :"Nou het komt mij zo uit, dus blijft het zo".
Maar ik zeg dus dat je niet van te voren een probleem moet maken dat er wellicht niet eens is, gebaseerd op een overtuiging.
Het gaat om het vinden van een situatie waarin je beide tevreden bent.
En alleen staan is in Nederland niet hetzelfde als totaal geïsoleerd, want ze kunnen bijna altijd wel een ander paard zien, of ruiken en horen, omdat er nu eenmaal een grote paarddichtheid is.

Er zijn meerdere factoren die zorgen dat een paard al of niet tevreden is. Elke situatie zorgt voor eigen factoren en een hoop kun je zelf beïnvloeden.
Waarom zou een op een mens gericht paard "zieliger" zijn dan eentje die alleen paardenvrienden heeft?

En vergeet niet dat een paard dat je in een groep zet, zich feitelijk ook maar moet schikken. Want hij heeft die paarden niet gekozen en kan ook niet uit de situatie.
In alle situaties is het de mens die bepaald. Als je gaat rijden, moet het paard ook doen wat je zegt. Als je maar ver genoeg nadenkt, zul je merken dat er niets is dat een paard zelf bepaald in zijn hele leven. Ook niet als hij in de natuur in een kudde loopt. Dan is een paard overgeleverd aan de natuur, aan wolven die hun veulens opvreten, aan de hengsten die toevallig onderling hebben uitgemaakt wie er mag dekken, aan elk jaar een veulen krijgen, aan het volgen van de leidersmerrie, aan de rangorde, aan het verstoten worden uit een kudde, aan het moeten vechten, vluchten, etc etc.
Dat ze zich naar ons schikken is dus niet meer dan logisch voor ze zodra we duidelijk hebben gemaakt dat wij bepalen.
Het is dus niet half zo wreed als het misschien lijkt.
En als je kijkt naar bv honden, die zijn ook niet begonnen als huisdier en als ze vrij leven zijn ze zo weer "wild" en leven ze in roedels en ontwijken ze mensen. Toch ontnemen we die zonder schuldgevoel de vrijheid. Sterker nog, er is een sterke drang om zwerfhonden in huis te nemen. Daar voelen we ons goed bij.
Maar als we een paard aan huis nemen zijn we dierenbeulen?

En nee, ik kan geen foto readings doen van willekeurige paarden, dan ga ik gissen en op bepaalde tekenen af en ik vrees dat heel veel nep psychics dat ook doen. Bv je ziet een litteken en bedenkt hoe een paard dat opgelopen kan hebben. Je ziet aan een bepaalde lichaamshouding wat de stemming is en waar er pijntjes zitten. Je ziet aan een oogopslag wat de stemming is en of er pijn is. Aan de neusgaten en oren idem. Dat is dus heel lichamelijk en heeft niets te maken met communiceren. voor mensen die niet zo'n lichaam zo goed kunnen lezen komt het misschien over alsof het paard gecommuniceerd heeft, maar dat is dus niet zo.
Verder kun je zelf positief antwoord geven op wat een eigenaar je vraagt om de eigenaar een goed gevoel te geven.
Hiermee wil ik niet zeggen dat je niet via een foto werkelijk contact kunt krijgen met een paard, maar ík krijg dat niet zo makkelijk en redelijk vaag en alleen hier en nu of iets van een dag geleden ofzo, maar ik kan niet dieper graven in herinnering. Dat wil ik ook niet, dus heb ik me daar niet op toegelegd.

Ik kan veel beter noodsignalen opvangen. Zo heb ik schapen gered en paarden die ik niet eens kon zien, maar ik wist precies waar ze waren. Ze zeggen me als ze dorst hebben of als er iets specifieks dwars zit bv.
Maar dat gebeurt spontaan.

Wat je moet begrijpen van dit soort dingen is dat ze niet met woorden praten. (Dat is ook zo met overleden mensen bv) Je krijgt prikkels binnen en je hersenen zetten dat om in iets wat voor ons bekend is en dat kan afwijken van wat er bedoeld wordt. Als ik rood op een stok zie, denk ik aan een lolly. Maar het paard passeerde een stoplicht dat op rood stond... Zie je hoe je makkelijk onbedoeld de fout in kan gaan?

Er zit nu wat dwars bij mijn eigen hengst. Zijn situatie is niet veranderd, behalve dan dat ik ipv de hele dag, maar een paar uurtjes op stal ben. De enige conclusie die ik dus kan trekken is dat hij me mist of jaloers is dat ik de rest van de tijd bij een ander paard doorbreng (want reken maar dat hij dat kan ruiken). En dat is dus een voorbeeld van een paard dat mensgericht is en het erg vindt om zonder mij te zijn (want dat kan dus ook), of jaloers is, ook al is hij omringt door andere paarden. Een andere factor is dat een andere hensgt op stal de merrie gedekt heeft dat zijn buurpaard was. Reden tot jaloezie en als klap op de vuurpijl is de merrie naar een andere plek (grotere box om het veulen te kunnen krijgen), uit zicht, verhuisd. Hij kan haar nog wel horen en ruiken.
Dat zijn situaties die ik niet kán veranderen. Ik kan hem alleen maar extra aandacht geven als ik er wel ben en wachten tot hij er overheen raakt.
We kúnnen het niet altijd geven zoals een paard het wil en ik vind ook dat we dat niet hoeven. Dat we best rekening mogen houden met ons eigen gemak. Wat hebben we aan een paard dat we niet kunnen gebruiken omdat het te ver weg staat of zich niet laat vangen of lastig te rijden is als hij bij de groep weg gaat, etc? Het paard is er voor ons nut. We kunnen het zoveel mgelijk naar de zin maken, maar we hoeven mensen niet te veroordelen die een paard anders houden dan ons ideaal lijkt.

Laatst bijgewerkt door Lusitana op 09-08-10 12:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-08-10 12:49

Geplaatst: 09-08-10 12:49

echt fijn is het niet voor je pony,
misschien kan je een schaap of een geitje kopen en die er bij zetten?
of een minishetje?
is misschien toch wel iets gezelliger voor je pony.
maar het ligt ook aan het karakter van je pony want
kan je pony wel bij andere of word het dan vechten?
daar moet je natuurlijk ook wel voor uitkijken!

**Geplaatst**: 09-08-10 12:56

Geplaatst: 09-08-10 12:56

Ik vind het persoonlijk wel zielig als een paard alleen staat, maar meestal merk je het wel aan je paard als hij zich eenzaam voelt.
Vraag anders of hij niet in de wei bij die kippen en geiten kan staan dan is ze in ieder geval niet meer alleen. Als je paard erg laat merken dat ze eenzaam is zal ik haar extra aandacht geven en proberen of er niet iemand is die zijn paard bij jou paard op de wei zal willen zetten. Een vriendin ofzo.

**Geplaatst**: 09-08-10 13:01

Geplaatst: 09-08-10 13:01

Het zal verschillen denk ik. Een karakter zal veel bepalen in hoeverre een paard/pony last heeft van alleen zijn. De pony van mijn dochter maalt er niet om. Ze staat vaak in de wei met een andere pony. Die moeten echter wel op afstand blijven. Anders rent ze weg en gaat ze ergens anders grazen. Ze zal nooit met een ander paard gaan krouwen of vriendschap sluiten. Als enigste van de stal gaat zij 's nachts op stal. Hier staat ze alleen, maar ze heeft er niet echt problemen mee. Want in de winter als haar buren wel op stal staan is ze constant bezig om haar kattigheid te uiten op haar buurman. Die zich steeds weer beledigd voelt omdat hij alleen nieuwschierig is naar haar.
Ook als andere pony's/paarden langs lopen gaan die oren in de nek en moet ze even tegen het schot aan slaan. Oh, ja behalve als mevrouw henstig is, dan is ze een regelrechte slettebak

**Geplaatst**: 09-08-10 13:05

Geplaatst: 09-08-10 13:05

Een minishetje is ook een pony. Het moet ook gewoon ontwormd en bekapt worden en bijgevoerd als er geen gras is. Dat is een hele verantwoording erbij.
Als er geen ruimte is voor een tweede pony, is er ook geen ruimte voor een minishet. Daarbij is een andere pony geen vervanging voor een veulen.

Ik zou wilen dat men Shetlanders en mini Shetlanders wat serieuzer nam. Omdat ze klein zijn, wil dat niet zeggen dat ze geen onderhoud nodig hebben.

Daarbij, we vinden het dus wel heel normaal om zo'n shetlander of welke ander pony dan ook zo uit zijn leventje te rukken om bij een ander te zetten. Met andere woorden, we verwachten dat hij zich schikt.

Zie je hoe we, om het de en naar de zin te maken, de ander het trauma van verhuizen aan doen... ?
Wat we ook telkens doen als we een pony of paard kopen en naar een andere plek verhuizen.
Dat moeten ze ook maar over zich heen laten komen.

Als TS haar pony naar een ander brengt ook al komt het dan in een groep, moet ze verhuizen en dat blijkt het grootste trauma te zijn wat je een paard aan kunt doen.
Daarbij moet het zich dan schikken naar de nukken van de paarden die als een groep zijn.

Zoals ik zei, ze moeten altijd schikken, hoe je het wendt of keert en als je na gaat denken bepalen we álles in hun leven...

**Geplaatst**: 09-08-10 17:54

Geplaatst: 09-08-10 17:54

Met respect gereageerd lusitana.
Ik raad niemand aan om een reading te laten doen over jezelf, maar dan pas zou je kunnen oordelen.
Ik begrijp heel goed dat er veel mensen zijn die niet in readings geloven, maar voor mij is het zeker er bestaat meer tussen hemel en aarde.
Ook begrijp ik als jij je paard laat readen dat er bijvoorbeeld gezegd wordt dat je paard het goed heeft, iemand die niet goed voor zijn paard is laat naar mijn inziens ook geen reading doen.
En toen ik heb laten readen was mijn telkens mijn enige vraag of mijn paardje gelukkig is?
Ook daaraan zou ik zelf kunnen verzinnen dat ik een gevoelig type ben die bezorgd is.
Maar 3 van de 4 keer horen dat mijn paardje een minder verleden heeft gehad, dat ze beginnend artrose heeft rechts voor, dat geloof ik dus.
Ik heb voor mijn zelf ooit eens een hele goede readster gehad, ook wel eens een hele slechte die de plank mis sloeg, en verder ben ik er niet op zoek naar, maar t kwam zo op m'n pad onlangs nog iemand die me gereaden heeft, die zij o.a. dat ik een bril moest (klopt een beetje ik heb probleemogen dus ze zag dat er iets was met m'n ogen maar niet precies hoe of wat, begon over een bril terwijl ik lenzen heb, zo moet je het een beetje zien ook ze krijgen iets door en vertellen het in hun eigen woorden.
Maar ook dat ik last heb van m'n knie, dit klopte bijvoorbeeld ook, en dit heb ik nog nooit tegen iemand vertelt, ik loop er niet naar of iets en het is niet erg en niet altijd.

**Geplaatst**: 09-08-10 18:38

Geplaatst: 09-08-10 18:38

het is en blijft een kudde dier.

**Geplaatst**: 09-08-10 18:45

Geplaatst: 09-08-10 18:45

Heb je wel eens nagedacht over kuddeleven? Hengstjes en alles wat zich niet goed voegt, worden uitgestoten, hoor. Een normale kudde bestaat uit merries en veulens in en vaste rangorde.
Maar in een bijelkaar geraapte groep moeten de paarden verplicht bij elkaar blijven ook al kunnen ze elkaar niet uitstaan.
We hebben trouwens een week geleden een zeer gewonde jaarling uit haar weitje moeten halen dat ze vredevol deelde met haar zus . De vrede werd verstoord door een ruintje. Dezelfde die het leven van mijn 3 jarige zuur maakte waardoor zij zich op de oudere zus van die jaarling stortte en ik haar maar heb weggehaald. Kortom, nu staat de oudere zus en het ruintjes samen, die kennen elkaar langer. Maar door die ruin staat er dus nu 1 bij mij thuis, en een gewond op stal daar. Als we haar niet hadden weggehaald was het slecht afgelopen. Nu heeft ze wellicht littekens voor het leven. Leuk hè, dat groepleven.

Er zitten meerdere kanten aan!

**Geplaatst**: 09-08-10 19:46

Re: Een pony alleen op de weide is dat "zielig"?

Geplaatst: 09-08-10 19:46

En ook voor jou, Bacardyx, geldt dat je iets meer moet schrijven dan 1 regeltje.

**Geplaatst**: 09-08-10 20:04

Geplaatst: 09-08-10 20:04

Lusitana, ik loop toch al jaren mee met kuddes (zo'n 33 jaar, even snel uitgerekend

) en ik ken toch echt bar, bar weinig tot geen enkel paard wat het niet goed doet in de groep, hoor. Rangordezaken spelen voornamelijk in de begin en dat moet je even tijd geven, dan komt het 9,9 van de 10x echt wel goed. Ik snap echt je tegenstand tegen groepen niet echt, je blijft maar schoppen. Ik vraag me ook af in wat voor ruimte die paarden gezet worden om te leven..... Hoe groot zijn die landjes?

Verder moet me ook even van het hart dat ik denk dat ik (en ben ik de enige?) er zo anders in sta.... Je schreef iets over dat je paard in dienst is van jou. Ja, ik ben idd de baas over mijn paard, hij is aan mij overgeleverd, als je het zo wilt stellen. Maar moet er wel bij zeggen dat ik iemand ben die het belangrijker vind dat mijn paard er echt goed bijstaat, dan dat ik ga nadenken over wat makkelijker is voor mij.

Dat soort paardeneigenaren bestaan dus ook, want ik ben vast niet de enige (weet ik trouwens wel zeker, want ik ken er meer die zo denken in real life).

Dat betekende dus dat mijn paard de kudde in ging op een plek, waar ik elke dag een takke-eind voor mag lopen. Zomer en winter (in de winter dus sjouwen met kruiwagens balen hooi) bijvoorbeeld. Ik had het ook makkelijker kunnen doen, hem 's zomers op het land naast de boerderij zetten (niet zo ver hoeven lopen) en hem 's winters op stal zetten, zodat ik geen nat, smerig paard uit het land hoef te halen, waar ik ook nog eens een eind voor moet lopen in weer en wind. Ik zal wel een hele rare zijn, geloof ik graag

, maar ik heb altijd mijn paard's geluk voor op mijn eigen 'geluk' gezet. Op het zo maar te noemen...... Zo kan het dus ook en eigenlijk vind ik dat het zo moet zijn. Ik wilde per se een paard en mijn paard staat ergens 24 uur per dag. Ik kom maar een paar uurtjes per dag en dan vind ik het wel zo eerlijk dat mijn paard, naast zijn leven met mij, een paardenleven buiten in de kudde kan leven. Paarden die niet meer functioneren in een groep...... Ik vraag me af wat daar mis mee is, wat mensen er aan gedaan hebben om dat te verzieken bij kuddedieren............... En dan heb ik het niet meteen over de huidige eigenaren, voordat heel bokt weer over me heen valt. Nee, dat kun je ook zoeken in het verleden van die dieren.......

**Geplaatst**: 09-08-10 21:08

Geplaatst: 09-08-10 21:08

Ik blijf niet schoppen, ik blijf mensen er aan herinneren dat je niet elk paard bij elk paard kunt zetten. Zeker niet in een kleine ruimte, wat je toch ook zegt.
En als iemand dus aangeeft dat er geen plek is voor een tweede paard, waarom dan aandringen op een Shet of weet ik het wat want twee is altijd beter dan 1, want dat is dus gewoon niet zo.

Wat ik ook zeg is dat een groep nog niet hetzelfde is als een natuurlijke kudde.

En wat ik bedoel met dat het paard in dienst staat van de mens is dat het zich zal moeten schikken naar ons. Als het geen mens heeft, schikt het zich naar andere paarden en omstandigheden, dus zo vreselijk als het klinkt, is het niet.

En ja, bij mij gaat ook het paard voor de ruiter, voordat je vreemde ideeën krijgt, en ik vind het belangrijk dat mijn paarden het naar de zin hebben, maar ik vind dat een eigenaar wel mag bepalen hoever hij of zijn daarvoor gaat en ik laat het ook aan de iegenaar om te bepalen of zijn/haar paard al of niet gelukkig is, ik vind niet dat een bokker van achter de computer dat kan bepalen.
Ik verdedig dus zeg maar de eigenaar die zijn paard alleen heeft staan om wat voor reden dan ook.

Maar nogmaals ik ben niet vóór apart houden!
Ik vind alleen dat er best begrip voor mag zijn en dat de stelling een paard is een kudde dier dus moet het in een groep en dus is het dan automatisch gelukkig niet altijd klopt.
En ja, 9 van de 10 keer lost het zich op, maar ik heb nu toch al een paar keer meegemaakt dat het helemaal niet zo goed ging en er gewonden vielen, ook na weken na plaatsing nog. Je kunt er nooit van uit gaan dat alle paarden bij alle paarden passen.

Waarom paarden soms niet functioneren in een groep hoeft niets te maken te hebben met zijn eigenaar of zijn verleden of zelfs maar zijn persoonlijkheid. Soms is de dynamiek van een groep nu eenmaal zo dat ze nieuwe paarden er niet bij willen, of dames die geen heren erbij willen of heren die om de ene dame vechten etc.

Asl ik niet op kan schieten met een bepaalde groep wil dat niet meteen zeggen dat er iets met mij is gebeurd. Het kan best zijn dat de groep een kliek is die mij niet accepteert, of ik ben gewoon te anders. Of ik wens niet te doen wat ze van me eisen. Etc etc.
Er zijn paarden die in het verleden prima in een groep pasten, maar niet in de groep waarin ze nu gezet zijn.
En er zijn nu eenmaal ook karaktertjes, met name in ruinen en hengsten die van het type verkrachter zijn, en nergens welkom zijn, hoor. En die zijn zo geboren...

Zolang er om de zoveel posts voorbij komt: "Een paard is een kudde dier en dus moet je de pony maar bij een ander zetten of een andere pony bij de jouwe" of iets in de richting, zal ik denk ik wel blijven reageren om uit te leggen dat het niet altijd zo simpel ligt...

Ik kreeg trouwens begin dit jaar een tweede hengst aangeboden en die heb ik doorgegeven aan iemand die er wat aan had voor kindertjes en een oudere man, maar anders had ik dus twee hengsten en een merrietje gehad dat ik de eerste jaren niet wil laten dekken. Hoe had je dat gedacht in een groep? Het gaat er dan echt niet meer om hoeveel ruimte je hebt...
De ene hengst heb ik in bruikleen en de andere is bejaard dus castreren is niet aan de orde (en dat zou ik toch al nooit doen).
Deze winter kan hetzelfde probleem zich voordoen als ik nog een hengst in bruikleen krijg. Het alternatief voor die hengst is dag en nacht op stal en dat is de helft van het etmaal en bij slecht weer ook nog eens met de bovendeur gesloten, tussen betonnen muren, dus gewoon in het donker staan.
Hij heeft tot nu toe vanaf zijn tweede alle winters zo doorgebracht (hij is nu dacht ik 10) en DAT vind ík dus zielig.
Dan heb ik hem liever bij mij in zijn eentje in de wei en 'snachts op stal naast mijn merrie en gezelschap van hondje en katten.
Ik denk dat voor hem op die manier alleen staan nog zo slecht niet is.

**Geplaatst**: 09-08-10 23:14

Geplaatst: 09-08-10 23:14

Twee jaar geleden kregen wij een Shetlander in onze vaste kudde. Eentje van 22 jaar, die vlak daarvoor gecastreerd was en dus nog volop last had van zijn (afnemende) hormonen. Een hittepetit, je wilt het niet weten

. En mocht je je afvragen, waarom zo laat nog gecastreerd...... Het beestje heeft lang in een volkstuintje in zijn uppie gestaan. Heeft nooit gedekt, maar is gewoon zo gehouden en zwaar verwaarloosd. Toen hij bij deze lieve mensen kwam, hebben ze alles gedaan om alles weer goed te krijgen bij het dier (wat dacht je van bv een tandarts na zoveel jaren?). En ja, gecastreerd, want hier in de buurt zit niemand op een Shethengstje te wachten op zijn land.

Mijn eigen paard was al lange tijd de leider van de kudde en ja, het Shetje werd de sloot ingeschopt en aangepakt, je wilt het niet weten. Mede ook omdat dit hengstje een oude merrie lastig viel (een 30 plusser destijds, ze leeft niet meer), die dus door de mijne enorm beschermd werd (vandaar dat hij de plomp ingeschopt werd, keer op keer). Maar de Shet'hengst' gaf ook niet op, kon heel gemeen bijten (de snijwonden stonden in mijn paard z'n kont, ik heb echt even moeten slikken en het aankijken om het toch een kans te geven) en het heeft een kleine twee maanden geduurd, voordat de rust in de kudde keerde. Net op het moment dat ik dacht 'en nu is het klaar met al die onrust en agressie in de groep', was het over. De vriendschap onderling duurde iets langer, maar nu zijn ze superlief voor elkaar. En ook de rest van de groep heeft elkaar helemaal geaccepteerd. Dit is nu twee jaar geleden en wat een hechte club is ook dit weer geworden. Ik ben blij dat ik toch even doorgezet heb. Nou scheelt het vast dat er enorm veel ruimte is bij ons, maar paarden zoeken elkaar toch weer op (het blijven kuddedieren), ook met enorm veel ruimte dus blijkbaar. Nu beschermt Sam deze Shet ook. Inmiddels zijn de hengstenkuren weg, het beestje heeft veel meer innerlijke rust gevonden. Is inmiddels dus 24 jaar. Ik kan je vertellen dat in al die jaren met paarden buiten, ik nog nooit zo'n heftige binnenkomst heb gehad met deze Shet. Het kan er heftig aan toe gaan, maar meestal duurt het een paar dagen tot hooguit een week, maar dit duurde veel en veel langer. Ben toch blij dat het goed gekomen is en dat de paarden echt allemaal close zijn met elkaar. Ik zie totaal geen agressie, niets, en ik zit er toch regelmatig vrij lang om te observeren (hobby van me).

Als iemand aan een paard begint en dat paard zet op een plek waar geen plek is voor meerdere paarden (zoals jij stelt in jouw post), tja..... Ik verschil dus van mening hierover, want ik vind dat idd niet kunnen. Over zoiets hoor je na te denken VOORDAT je aan een paard begint. Stel nou dat zo iemand mijn paard zou kopen en mijn paard zo zou houden. Die zou je dus doodongelukkig maken met zo'n leven zonder andere paarden. En is dat wel ok dan, omdat er niet genoeg ruimte zou zijn? Vind ik dus niet. Ik vind dat ronduit egoistisch.

**Geplaatst**: 09-08-10 23:55

Re: Een pony alleen op de weide is dat "zielig"?

Geplaatst: 09-08-10 23:55

als ik jullie berichten zo lees is dus iedereen aangewezen op een pensionstal want menig een ligt krom voor 1 paard laat staan dat ie er n stuk of 10 kan bekostigen
2..3..of 4 noem ik geen kudde

**Geplaatst**: 09-08-10 23:58

Geplaatst: 09-08-10 23:58

echt heel zielig is het niet
maar ik denk dat het voor je pony toch fijner is om er een maatje bij te hebben een shetje ofzo
het is en blijft toch een kudde dier

**Geplaatst**: 10-08-10 00:02

Geplaatst: 10-08-10 00:02

Lieve Twiggy, ik ben het helemaal met je eens. Voor mijzelf zou ik geen paard willen als ik er niet meer dan 1 kon houden of ik zou haar op een pensionstal zetten (hoewel dat zeker voor mij niet makkelijk zou zijn). Net als dat ik een onbruikbaar paard, hoe jong of oud dan ook, met pensioen stuur en haar niet weg doe, in laat slapen of naar de slager breng. Ik heb de paarden weliswaar aan huis staan en dan roept iedereen snel dat ik over die luxe beschik. Flauwekul. De stal waarin dat onbruikbare paard staat kan ook een pensionpaard staan die een paar cent opbrengt in plaats van er vele te kosten.

Voor mijn denk- en handelswijze laat ik ook veel. Ik ga nooit op vakantie, rij een oude krakkemikkige auto, koop geen dure kleren, etc. Bij mij is het belang van het individuele paard heel groot en ik ben gelukkig als mijn paarden dat zijn. Niet voor iedereen is een paard zo'n belangrijk deel in zijn of haar leven. Dat maakt degene niet direct een slecht paardeneigenaar. Zij doen het anders en in mijn ogen minder goed dan ik. Iemand anders zal ongetwijfeld kritiek op mijn manier van paarden houden of paardenomgang hebben. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en er zijn echt paarden die best gelukkig kunnen zijn alleen. Er zijn ook zat paarden die doodongelukkig zijn in een slecht gevormde groep op een veel te klein stukje wei waar dan ook nog niks staat. Mss doe je zo'n paard wel een plezier door hem alleen te houden. Al is het imo kiezen uit 2 kwaden.
Het meest ideale is een grotere groep op een grote weide waar ook echt wat te eten staat. In zo'n groep kan er rust zijn. Dit ideale plaatje is jammer genoeg niet voor iedereen of elk paard weggelegd. Als de intentie er is om het zo goed mogelijk te doen, ben ik daarmee al blij. Vanaf dan kan het alleen nog maar beter worden. Met er tegenaan schoppen en je mening zo direct te ventileren bereik je vaak minder dan -hoe slapjes ook- diplomatie of tact. De ideale wereld bestaat niet en vergeleken met veel andere landen in onze directe omgeving mogen de paarden in NL niet klagen. Het kan alleen altijd beter.

**Geplaatst**: 10-08-10 11:29

Geplaatst: 10-08-10 11:29

als ik een paard heb wat ik bijna heb zou ik aan iemand die ook allen een paard of een ander dier heeft vragen of die erbij mag lopen en als julie buren zijn kunnen julie er samen heen.

**Geplaatst**: 10-08-10 12:30

Geplaatst: 10-08-10 12:30

Tja, ik ben een van de weinige die zegt dat iemand idd gewoon zo egoïstisch mag zijn dat je bepaald waar je paard staat. Als jij niet wilt dat je paard alleen komt te staan, verkoop je hem toch geowown niet aan die persoon. Houd je je geweten schoon.
Maar voor het paard is de verandering van situatie altijd traumatisch of hij nu weer in een groep komt of niet, hij moet opnieuw beginnen, zich schikken in ene nieuwe situatie.

Twee maanden vechten had ik weet niet hoeveel gebroken benen op kunnen leveren bij wijze van spreke. Ik riskeer dat zelf niet. Kun je ook zeggen dat het egoïstsich van jou is dat je het doorzet omdat jij wil dat hij in de groep moet. Het is maar hoe je het bekijkt.
Het komt toch altijd op hetzelfde neer. Wat wij willen en vinden.
Ik denk trouwens, nogmaals, dat we het niet zo oneens zijn als het misschien lijkt, alleen heb ik meer begrip voor eigenaren die het anders doen dan wat ideaal is of lijkt.
Ik gun iedereen zijn droom (zolang het paard niet lijdt en goed verzorgd wordt, uiteraard)

**Geplaatst**: 10-08-10 13:01

Geplaatst: 10-08-10 13:01

Lusitana schreef:
Tja, ik ben een van de weinige die zegt dat iemand idd gewoon zo egoïstisch mag zijn dat je bepaald waar je paard staat. Als jij niet wilt dat je paard alleen komt te staan, verkoop je hem toch geowown niet aan die persoon. Houd je je geweten schoon.
Maar voor het paard is de verandering van situatie altijd traumatisch of hij nu weer in een groep komt of niet, hij moet opnieuw beginnen, zich schikken in ene nieuwe situatie.

Twee maanden vechten had ik weet niet hoeveel gebroken benen op kunnen leveren bij wijze van spreke. Ik riskeer dat zelf niet. Kun je ook zeggen dat het egoïstsich van jou is dat je het doorzet omdat jij wil dat hij in de groep moet. Het is maar hoe je het bekijkt.
Het komt toch altijd op hetzelfde neer. Wat wij willen en vinden.
Ik denk trouwens, nogmaals, dat we het niet zo oneens zijn als het misschien lijkt, alleen heb ik meer begrip voor eigenaren die het anders doen dan wat ideaal is of lijkt.
Ik gun iedereen zijn droom (zolang het paard niet lijdt en goed verzorgd wordt, uiteraard)

Geen haar op mijn hoofd die er uberhaupt aan denkt om mijn paard te verkopen, aan wie dan ook.

Ik wilde die Shet niet in de groep, dat wilden de eigenaren en de stallingsbaas. Ik ga mijn paard daar echt niet voor weghalen, want die red zich wel. En die Shet ook, want die was assertief genoeg. Dat heet gewoon de rangorde bepalen en als je ziet hoe goed het daarna gekomen is........ Mensen vergissen zich gewoon in hoe het werkt bij paarden. Je moet het even echt de tijd geven en 9 van de 10x duurt het dus niet zo lang als in dit specifieke geval, waarbij we ook te maken hadden met een pony die 22 jaar hengst geweest is. Moet zo'n dier dan maar voor altijd geisoleerd worden? Het was het waard en geen van de paarden heeft er een trauma aan overgehouden. Niet overdrijven.

Ik denk ook niet dat we het zo oneens zijn verder, maar ik heb gewoon minder begrip voor eigenaren die bewust kiezen om hun paard alleen te houden, omdat er 'geen plek' is. Ik zou ook geen konijnen houden, als ik daar de ruimte niet voor had en hetzelfde geldt voor mijn twee katten. Dan was ik er gewoon niet aan begonnen, want ik hoef niet koste wat het kost een dier te hebben, die ik niet kan geven wat het nodig heeft.

**Geplaatst**: 10-08-10 14:53

Geplaatst: 10-08-10 14:53

Een vriendin van mij heeft ook een pony alleen staan, en die ziet er gewoon op en top uit. Dus ik vind het allemaal een beetje gezeik, het ligt er ook grotendeels aan hoe je pony opgevoed is, in een grote groep of maar met 2 paarden of dergelijk.