Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-03-04 10:55

Geplaatst: 25-03-04 10:55

Ik ben ook best heel bang voor de toekomst, Sanne is nu lief maar als ik zie hoe ik was als puber en hoe haar vader is heb ik toch wel enige zorgen.

Als ouder kan je idd een heel eind sturen, maar op school ben je er niet bij, als ze uitgaan ben je er niet bij........ Tegenwoordig mag je namelijk je kind niet meer voor straf opsluiten in het kolenhok, sterker nog als je een tik op de billen geeft ben je al zowat strafbaar......... Ga mij maar eens vertellen hoe ik een opstandige 10 jarige dan duidelijk moet maken dat ik het meen.........

Respect bijbrengen in een vroeg stadium doet wonderen

**Geplaatst**: 25-03-04 10:58

Geplaatst: 25-03-04 10:58

mee eens kim

En omdat ouders niet meer weten hoe ze hun kind duidelijk moeten maken hoe die zich moet gedragen, doen ze het maar niet meer.
Vandaar ook de grote bekken, de hoge criminaliteit. de algemene normen vervaging.

(jaja, niet allemaal, dat weet ik ook wel)

**Geplaatst**: 25-03-04 11:00

Geplaatst: 25-03-04 11:00

Zep schreef:
Als ik heel eerlijk ben zie ik het probleem niet zo goed. Ik vraag me af of het uitblijven van die moedergevoelens wel direct verband houdt met je paard

Misschien heeft het niet zo zeer meer met moedergevoelens te maken maar dan wel met het financiele plaatje waarom kinderen nu bij mij uitblijven..
Bij ons kan het niet En En.. Ik kan niet En een kind En een paard.
Nu kies ik heel bewust voor mijn paard en mijn honden en niet voor een kind. Dus geef ik die moedergevoelens ook geen kans met het risico dat ik straks te oud ben om nog aan kinderen te beginnen. Maar dat wist ik voordat ik Sandor kocht 1.5 jaar geleden.

**Geplaatst**: 25-03-04 11:04

Geplaatst: 25-03-04 11:04

Cinzano schreef:
Ik ben dus van mening dat als je kinderen verkeerd terecht komen het geheel aan jou (de ouders dus) te wijten valt. Dus als je idd denkt een crimineel op de wereld te gaan zitten moet je het niet doen nee.

Ik denk dat je daar als ouder niet geheel alles over te vertellen hebt. Je kind is niet altijd alleen maar thuis, maar gaat ook naar school, sportvereniging, enz enz. Daar doen ze ook contacten op. Tegen een verkeerde vriendengroep kun je als ouder heel weinig doen lijkt me.

**Geplaatst**: 25-03-04 11:18

Geplaatst: 25-03-04 11:18

Al sinds ik klein was wilde ik een eigen paard.8 jaar geleden was het eindelijk zover en ondertussen is onze kudde uitgegroeid tot 4.Een kinderwens heb ik nooit gehad,word wel een beetje niet goed van alle opmerkingen van "dat komt nog wel".Ik heb een heleboel neefjes en nichtjes,ik vind het leuk als ze komen,maar ben ook altijd weer blij als ze weg zijn.De paarden zijn ons alles,ook al hebben we helaas weinig geluk met hen,wij hebben ons hele leven hierop ingericht,en inderdaad onze sociale contacten hebben we voor een groot deel opgegeven.Mijn ouders begrijpen ons heel goed,mijn schoonouders daarintegen hadden liever kleinkinderen van ons gehad.Maar het is onze keuze,de manier waarop wij voor onze paarden zorgen valt ook niet te combineren met kinderen.Bovendien heb ik een grenzeloos geduld met de paarden,voor kinderen kan ik dat echt niet opbrengen.Wij weten zeker dat we de juiste keuze gemaakt hebben!!!!!!!

**Geplaatst**: 25-03-04 12:02

Geplaatst: 25-03-04 12:02

Iduna schreef:
Bovendien heb ik een grenzeloos geduld met de paarden,voor kinderen kan ik dat echt niet opbrengen.

Dat denk ik ook wel eens Iduna. Ik kan veel geduld opbrengen voor paarden (uuh, ligt er ook wel aan welk paard), maar voor kids zou ik het niet kunnen. Hoewel.. ik vraag me af. Als het nou toch je eigen kids zouden zijn, krijg je dan niet vanzelf meer geduld?

**Geplaatst**: 25-03-04 12:15

Geplaatst: 25-03-04 12:15

Blijkbaar wel, dat is hormonaal zo geregeld. Volgens mij worden veel ouders ook selectief doof en blind.

Vandaar dat sommige kinderen als gillende kleine chimpansees die aan de speed zijn rond kunnen rennen door een supermarkt, en de moeder er alleen maar naar kan kijken met zo'n weee glimlach van 'ach wat zijn ze toch leuk'.

Tenminste, hormonen zijn de enige reden die ik kan verzinnen voor dat soort situaties...

Laatst bijgewerkt door 796285 op 25-03-04 12:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-03-04 12:15

Geplaatst: 25-03-04 12:15

Ik geloof dat ik beide op dezelfde manier opvoed Haha!

**Geplaatst**: 25-03-04 14:10

Geplaatst: 25-03-04 14:10

gijsenkim"]
Ik kan Sanne ook wel eens achter het behang plakken, maar ik heb net zoals ik dat in mijn relatie wel eens heb, of met de paarden for that matter effe geen zin in....... soms duurt dat een uur, soms duurt dat een dag. Ik neem aan dat jij ook wel eens iets heb van bah nu even niet, dus dat is niks vreemd.
[/quote]

Hmm nee geen last van, ga iedere dag weer met plezier naar knollie, zelfs met een gebroken elleboog was ik ieder dag op stal te vinden al was het dan maar om te knuffen tot ik weer kon rijden.
Dag zonder Tjootje is een dag niet geleefd, hihiih

[quote="gijsenkim schreef:
Als ik op vakantie ga dan wil ik geen paard hoeven zien

HIhii, gelukkig heb ik daar geen last van, ik vinnet prima. Ga dit jaar voor het eerst sinds jaren weer eens 2 vd 3 weken zonder knol op vakantie (wel wetende dat ze goed verzorgd wordt), maar de laatste week is toch echt voor mn paard hoor voor ik weer aan het werk moet, even schade inhalen, hihiii
Ik ben zowizo niet zo'n buitenland ganger dus als ik toch in nl blijf kan knol net zo goed mee, hihii

**Geplaatst**: 25-03-04 14:14

Geplaatst: 25-03-04 14:14

Qua tijd die je eraan kwijt bent, kun je een paard en een kind ook niet echt vergelijken. Met je paard ben je vaak maar een paar uur per dag bezig, de zorg voor je kind begint echter al bij het opstaan en gaat door tot hij/zij weer naar bed gaat (en ook als hij/zij 's nachts wakker wordt). Ook als ze eenmaal naar school gaan ben je aan een kind toch nog heel wat uurtjes meer kwijt dan aan een paard. Ik kan me voorstellen dat je een kind daardoor toch ook eerder 'zat bent' dan een paard, je hebt zo'n kind toch vaker om je heen. Dat is wel iets wat je je zou moeten realiseren voordat je aan een kind begint en iets wat je ook niet erg moet vinden, anders kun je idd beter een paard blijven houden en niet aan kinderen beginnen. Knipoog

**Geplaatst**: 25-03-04 14:26

Geplaatst: 25-03-04 14:26

coydog schreef:
Omgeving doet ook veel hoor.
Het komt vaak voor dat in een gezin het ene wel aan de drugs gaat en het andere niet.
Dat ligt dan echt niet aan de opvoeding.

maar zo zie je bij een groep kinderen die drugs gebruiken ook een enkeling/paar die er niet aan mee doen --> denk dat dat toch wel aan de opvoeding ligt! Het is denk ik toch gewoon een wisselwerking tussen omgeving en opvoeding, maar ook karakter (ben je sterk genoeg om gewoon altijd nee te blijven zeggen enz enz....)
--> mij kennende was ik een behoorlijk bijdehand/eigenwijs en misschien ook wel irritant kind Schijnheilig

--> maar ik was wel te vertrouwen --> ik ben heel vrij gelaten, maar heb dat niet misbruikt --> waar dit aan ligt/lag weet ik nog steeds niet zeker (denk toch combi van)

**Geplaatst**: 25-03-04 14:33

Geplaatst: 25-03-04 14:33

CCCCorine schreef:
Jeetje, aparte vergelijking. Ik moet zeggen dat ik nog lang geen last heb van een biologische klok die hard begint te tikken, maar een kind en een paard zijn toch niet te vergelijken?

Ik houd veel van paarden, maar ik mag hopen dat als ik ooit een kind krijg, dat ik daar toch op een hele andere manier van ga houden . Paarden komen en gaan, zijn vervangbaar. Mochten ze blijvend 'arbeidsongeschikt' raken, dan ga je toch al redelijk snel op zoek naar een ander, waar je wel wat mee kunt. Als het echt niet blijkt te klikken ruil je ze meestal wel in voor een ander... Ik hoop dat dit voor zoveel mogelijk kinderen niet opgaat eigenlijk...

Dit geld voor mij niet hoor, een paard is voor mij meer dan gewoon een vervangbaar beest om wedstrijden mee te doen. Voor mij is het bijna net zoveel 'familie'als mijn zus ze hoort erbij en is onvervangbaar voor mij. Net als een kind voor zijn moeder!!!

**Geplaatst**: 25-03-04 14:39

Geplaatst: 25-03-04 14:39

Ik wil dolgraag kinderen, het liefst een heel elftal! Lijkt me geweldig....Als ik moet kiezen, dan worden het zeker kinderen, maar het liefst allebei (ik overweeg zelfs of huisvrouw te worden als de kinderen klein zijn, zodat ik toch paarden en kinderen kan combineren Haha!

) dus voor mij is die keuze niet zo moeilijk. Mijn moederinstinct is er ook nog niet, en dat zal denk ik ook pas komen als de eerste kleine er is (over 10 jaar, tot die tijd ga ik nog even rustig van mijn leven als kinderloze vrouw genieten Haha!

)

**Geplaatst**: 25-03-04 14:42

Geplaatst: 25-03-04 14:42

Toen mijn paard in januari overleed heb ik bewust nog niet voor een ander paard gekozen. Het lijkt mij geweldig, maar mijn kinderwens is groter. Dus heb ik samen met mijn vriend besloten om misschien later als onze kinderen groter zijn nog een paard te nemen. Voorlopig doe ik het dus met een heel lief verzorgpaard die ik ook als eigen mag beschouwen

**Geplaatst**: 25-03-04 15:33

Geplaatst: 25-03-04 15:33

Cinzano"]
Ik ben dus van mening dat als je kinderen verkeerd terecht komen het geheel aan jou (de ouders dus) te wijten valt. Dus als je idd denkt een crimineel op de wereld te gaan zitten moet je het niet doen nee.
[/quote]
[quote="sum schreef:
Ik denk dat je daar als ouder niet geheel alles over te vertellen hebt. Je kind is niet altijd alleen maar thuis, maar gaat ook naar school, sportvereniging, enz enz. Daar doen ze ook contacten op. Tegen een verkeerde vriendengroep kun je als ouder heel weinig doen lijkt me.

Sorry, maar ik vind de uitspraak van Cinzano wel behoorlijk heftig Scheve mond

!
Ik sluit me hierbij dan ook bij Scum aan; zeker als ze naar de middelbare school gaan, heb je het echt niet meer in de hand met wie je kind omgaat !
Nu wonen wij gelukkig in een klein dorpje waar alles nog zo lekker "heile Welt" is Knipoog

. Mijn dochter gaat naar de middelbare school, hier 3 km. verderop, in een klein stadje. Daarbij zit ze ook nog eens op een school, waar ze door onderwijzers en huishoudelijk personeel (concierge en z´n vrouw) flink in de gaten worden gehouden OK dan!

!
Je kinderen jouw (fatsoens) normen en waarden meegeven, is het enige wat je kan doen en verder mag je hopen dat ze enigermate verstandig zijn, zodat ze geen meeloper in een (verkeerde) groep worden!
Want geloof me, ik heb het al een paar keer fout zien gaan, bij kinderen waarvan ik zeker weet dat ze een behoorlijke opvoeding hebben gehad Verdrietig

!! De ouders was in deze 2 gevallen, absoluut niks te verwijten Scheve mond

!!

Het valt me trouwens wel op, dat de mensen die zeggen géén kinderen te willen hebben, zich ontzetend aan het verdedigen zijn Knipoog

!

Grid schreef hierboven: "Gelukkig hebben we toch allemaal zelf de keus" en daar ben ik het roerend mee eens Lachen

!

**Geplaatst**: 25-03-04 15:55

Geplaatst: 25-03-04 15:55

Over de vraag `willen`, kan ik helaas niet nadenken. Bij ons is het heel simpel gezegd, niet kunnen. Zeker omdat ik weet dat ik nooit kinderen mag krijgen vind ik dat soms toch best moeilijk. Er is geen kiezen meer bij. Maar daarentegen vraag ik me ook wel eens af of ik als ik de keus had gehad ze wel zou willen? Vaak heb ik liever dieren om me heen dan mensen.
Maar goed, het is zoals het is en ondertussen geniet ik dubbel en dwars van mijn paard, twee honden en het konijn!
Elk individu verdient zijn eigen liefde te krijgen, ik hou van allemaal evenveel, en allemaal hebben ze een speciaal plekje in mijn hart. Ook dieren die ik vroeger heb gehad en er ondertussen niet meer zijn hebben zo hun plekje bij me, dat raak je nooit meer kwijt. Zo ook met kinderen denk ik, daar ga je weer op een andere manier van houden. Het is iets wat voortkomt uit jezelf, met iets van jezelf erin. Dat is toch ook heel speciaal denk ik.

**Geplaatst**: 25-03-04 16:03

Geplaatst: 25-03-04 16:03

A3jkn schreef:
Zo ook met kinderen denk ik, daar ga je weer op een andere manier van houden. Het is iets wat voortkomt uit jezelf, met iets van jezelf erin. Dat is toch ook heel speciaal denk ik.

Dat is inderdaad heel speciaal, die ene moedervlek op precies dezelfde plek maar ook je eigen gewoontes die je in ze terugziet, allemaal karaktertrekjes die je in ze herkent. Je wordt soms zwaar met jezelf geconfronteerd met kinderen en dat zet je wel eens aan het denken. Ze maken je aan het lachen, laten je denken over levensvragen die opeens bij ze opkomen en waar ze het liefst meteen een bevredigend antwoord op willen hebben, je gaat voor ze door het vuur en ze houden je op de been als het tegenzit.

Niet alle pubers zijn een ramp, ik ken er ook genoeg die een goede band met hun ouders hebben en ik hoop dat ik die band straks ook met hen heb. Maar ik maak me ook geen illusie, ik weet dat ze kunnen ontsporen ook al doe ik mijn best om dat te voorkomen. Helaas is opvoeding soms niet toereikend genoeg. Voor ouders is dat vreselijk, niet zo leuk om dan ook nog het verwijt te krijgen dat je het "fout" zou hebben gedaan.

**Geplaatst**: 25-03-04 16:18

Geplaatst: 25-03-04 16:18

ik kan naar alle waarschijnlijkheid zelf geen kinderen krijgen
gelukkig heb ik daar niet zoveel problemen mee
kinderen zijn schattig hoor, als ze maar niet van mezelf zijn Lachen

kiezen voor geen kinderen egoístisch ?
net zo egoístisch als wel voor kinderen kiezen

kinderen krijgen het mooiste wat je kan overkomen?
als je kinderen wil wel ja, voor mij zou het voorlopig rampzalig zijn, net als voor het kind
zou niet weten wat ik met een kind
en een kind met mij zou moeten Verward

ontspoorde kids geheel de schuld van ouders , dacht het niet
even een voorbeeld

mijn broer is bezig met zijn scriptie, woont samen, is aanstaande pappa en heeft in heel zijn leven nog geen rare dingen gedaan
mijn broertje werkt en leert is lief, doet geen rare dingen

ik , was een klote puber die overal tegenaanschopte, me van niemand iets aantrok, allerlei drugs heb gebruikt en er bijna niet meer was geweest , ik heb heel wat mensen heel erg pijn gedaan, inclusief mezelf

kwam dat door mijn ouders, dacht het niet, kwam door leeftijdsgenoten etc
als die maar vaak genoeg je de grond in trappen en een mes in je rug planten en daar door verantwoordelijke volwassenen(leraren) die het zien en weten niets aan gedaan word,
als je dan wel ge-accepteerd word door (achteraf gezien)de foute mensen en je daar manieren vind om niet meer te hoeven voelen en verdomd goed leert acteren zodat de rest van de wereld niet weet wat er werkelijk aan de hand is (zo goed acteren dat je ouders er ook niet meer doorheen kunnen prikken)

is het dan de schuld van de ouders, not

mijn ouders hebben mij goed opgevoed , helaas ging ik met de goede opvoeding de verkeerde weg in
op een gegeven moment ligt de verantwoordelijkheid bij de jongere zelf

wat die doet met het meegegeven pakket met opvoedingsmateriaal

ik kan me heel goed voorstellen dat mensen dolgelukkig kunnen zijn met een kind,

net zo goed als ik me kan inleven in het verdriet/rouw van mesen die ongewenst kinderloos zijn
helaas kunnen veel mensen helaas zichzelf niet voorstellen hoe iemand kan leven zonder kind
ze zijn er wel hoor , de mensen die zich wel kunnen inleven in het geluk van een kindvrij persoon
maar ik kom ze zelden tot nooit tegen
veel mensen die ongewenst kinderloos zijn kunnen zich moeilijk inleven in kindvrije mensen mdat het verdriet om het niet kunnen krijgen van kinderen zo groot is
heb ik op zich wel begrip voor , maar laat mij ook in mijn waarde(ik bedoel hier geen bokkers mee, maar heb pas een "duscussie" gehad
met een kennis die mij egoïstisch noemde omdat zij kinderen wilde en ze niet kon krijgen en ik ze niet wilde (en waarschijnlijk ook niet kon klrijgen, maar dat deed er niet toeP
ik zeg dat ik ze niet wil en dat is dus al belachelijk volgens haar

ik word in september tante, dat is meer in mijn straatje
en als ik ooit nog eens moedergevoelen etc, blablabla krijg dan word het adoptie
waarom zelf een kind op de wereld zetten als er al genoeg kinderen zijn die ouders nodig hebben
en op de biologische manier een kind produceren met het risico dat het op mij lijkt, nee dank u
ik vind mijzelf niet echt geschikt "fokmateriaal" Knipoog

**Geplaatst**: 25-03-04 16:57

Geplaatst: 25-03-04 16:57

Ik heb bewust geen kind. Ik vind kinderen lief, maar vind mezelf geen geschikte ouder. Ik zou teveel moeten nalaten.

Ik heb wel bewust een paard genomen, maar dat besluit is gevallen ruim nadat ik had besloten geen kinderen te willen.

**Geplaatst**: 25-03-04 17:00

Geplaatst: 25-03-04 17:00

Sterre schreef:
Het valt me trouwens wel op, dat de mensen die zeggen géén kinderen te willen hebben, zich ontzetend aan het verdedigen zijn !

Dat komt omdat we nogal wel eens behoorlijk aangevallen worden op onze keuze. Na een tijdje schiet je dan vanzelf in de verdediging.

**Geplaatst**: 25-03-04 17:06

Geplaatst: 25-03-04 17:06

Ach ja, dat heeft allemaal te maken met dat ideaalplaatje dat veel mensen hebben. Er zijn ook nog altijd mensen die vinden dat je op je 30e toch wel een keer 'gesetteld' moet zijn. Op z'n minst met een partner, liefst ook nog met een verantwoordelijke baan en een koophuis. Voldoe je niet aan dat ideaalplaatje, dan moet er ook wel iets mis zijn met je. Want dat zo'n leuke meid nog steeds geen vriend heeft, dat klopt toch ook niet? Knipoog

Maar goed, dat is een heel andere discussie. Knipoog

**Geplaatst**: 25-03-04 17:09

Geplaatst: 25-03-04 17:09

ArwenLune"]
[quote="Sterre schreef:
Het valt me trouwens wel op, dat de mensen die zeggen géén kinderen te willen hebben, zich ontzetend aan het verdedigen zijn !

Dat komt omdat we nogal wel eens behoorlijk aangevallen worden op onze keuze. Na een tijdje schiet je dan vanzelf in de verdediging.
[/quote]

Ik kan dit alleen maar beamen.
Neem je 1 - 4 kinderen, dan is dit normaal. Dat is de norm.
Wil je ze niet dan worden nogal wat stomme opmerkingen in het rond geslingerd... Haha!

1. ach wat zielig kun je geen kinderen krijgen?
2. is je relatie slecht?
3. heb je een erfelijke afwijking in de familie?
4. wat egoistisch van je zeg...
5. als je geen moeder bent geworden weet je niet wat het betekent om vrouw te zijn...
6. hoe kun je zonder kinderen nu met beide benen in de maatschappij staan....
7. ben je niet bang later alleen te zijn?

Zo maar een greep uit de standaardopmerkingen als je aangeeft kinderloos te zijn Scheve mond

**Geplaatst**: 25-03-04 17:19

Geplaatst: 25-03-04 17:19

Anya schreef:
Neem je 1 - 4 kinderen, dan is dit normaal. Dat is de norm.

Mwoah, heb je eenmaal één kind, dan is het al snel: 'en, wanneer komt de volgende?' Haha!

Voor een ander doe je het toch nooit goed. Zoveel mensen, zoveel meningen. Als je je er zèlf maar lekker bij voelt, toch? Maar idd, het is wel enorm irritant als anderen voor jou gaan bepalen wat 'de norm' is.

**Geplaatst**: 25-03-04 17:28

Geplaatst: 25-03-04 17:28

Bij ons hebben ze het er al niet eens meer over.... ik geloof dat het wel duidelijk is. Haha!

Ik geloof niet dat ik geschikt ben als moeder. Geen idee precies waarom niet, maar ik voel me zelf nog kind af en toe en ik zie het mezelf helemaal niet doen. Sommige mensen doen er heel makkelijk over, "kinderen krijg je gewoon", maar ik zie dat niet zo. Mijn wederhelft zou best kinderen willen, maar kan ook prima leven zónder. Dan zijn we dus (zoals ik er nu over denk) beter af zonder kinderen.

(en nee, ik vind kinderen van een ander óók niet leuk, ik word niet warm bij het zien van een baby en als er in een winkel eentje heel irritant onder de rekken doorkruipt tot vlakbij mijn schoenen, dan overweeg ik serieus om "per ongeluk" op die handjes te gaan staan.... Bloos!

)

**Geplaatst**: 25-03-04 17:28

Geplaatst: 25-03-04 17:28

De norm is een flinke hypotheek, een grote auto (liefs twee), twee full-time banen om dat allemaal te kunnen betalen, 1.8 kind die 65 uur in de week in de opvang zitten, en een Golden Retriever.

Dus wat dat betreft voldoen we geloof ik geen van allen aan de norm Haha!