Ik ben 21, studeer voorlopig nog wel even, woon nog thuis en heb een paard... Ik betaal haar helemaal zelf... Ik heb een zaterdagbaantje, heb vooraf een half jaar gewerkt en alles opgespaard. Dat geld heb ik als DA potje, mijn ouders hebben de aanschaf kosten grotendeels opzich genomen. Maar de rest betaal ik allemaal zelf...
Het was zeker niet in de planning een eigen paard te nemen. Ik heb het niet ruim als student, zeker neit als ik straks uit huis ga... Maar goed, soms is het niet anders en ligt je hart op een andere plek dan je verstand. Ik ben er voor gegaan omdat ik haar niet kwijt wilde en niet zonder haar kan, en ik zie wel waar het schip strant...
Hoe het straks gaat met als ik uit huis ga? Geen idee... Dat zie ik dan wel weer. Voorlopig kan ik nog thuis blijven wonen. Ik heb haar bij haar oude eigenaar staan waar ik 7 jaar paarden van heb verzorgd, en sta er voor een niet al te groot bedrag. Met mijn minimum loon hou ik 10 euro over als ik het stalgeld betaal.... Maar ik werk eigenlijk nooit de uren van mijn contract maar minstens 2x zoveel uren, dus is het te doen. Al mjin geld gaat wel naar mijn paard (iig wat ik werk) mijn stufi is voor mijzelf. Wat niet opgaat aan stalling, hoefsmid en DA (Helaas imijn paard wat dat betreft heel duur) gaat in het potje voor het geval dat. Dat potje is wel al duizenden euros, anders had ik de aankoop nog wel een tijd uitgesteld. Ik weet namelijk hoe mijn paard is (een brokkepiloot) en zonder buffer had ik het nooit aangedurft (ze kan niet (geheel) opgenomen worden in de verzekering vanwege afkeuring)
Als ik het niet red kan ik terugvallen op mijn ouders of mijn beste vriendin. Maar dat hopen we nooit mee te maken
Ik werk in de zomer elke dag om de buffer wat te verruimen en voor extras als spaargeld voor eventueel nieuw zadel in de toekomst als haar huidige niet meer aan de eisen voldoet.