Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-01-02 08:47

Geplaatst: 23-01-02 08:47

- Hardlopers zijn doodlopers-

Ik denk dat dat vooral komt omdat mensen niet goed weten waar ze aan beginnen. Veel mensen besluiten te kopen op emotionele redenen. Paarden worden soms niet eens gekeurd!

Verder valt het me op dat veel mensen zich maar ten dele bedenken wat ze van een paard willen en hoe groot hun eigen bijdrage is in de verzorging. En dan denk ik aan de tijd maar ook aan het geld dat je kwijt bent aan een paard. Alles valt dan een beetje tegen en het paard blijkt niet te zijn wat ze ervan verwachtten dus verkopen ze het dier maar weer.
In veel gevallen zou dat helemaal niet nodig zijn geweest als ze van te voren beter hadden nagedacht. Of als ze zelf over iets meer doorzettingsvermogen en verantwoordelijkheidsgevoel zouden beschikken.

**Geplaatst**: 23-01-02 10:05

Geplaatst: 23-01-02 10:05

Ik heb, toen ik besloot weer een paard te kopen, eerst een lijstje gemaakt waar op stond waaraan het paard (de pony) moest voldoen met prioriteiten.
Toen ben ik op internet en in de boekjes van het stamboek gaan kijken of er iets van mijn gading te koop was. Op internet kwam ik meteen al een leuk fjordje tegen en heb meteen een afspraak gemaakt. Ondertussen kwam mijn vriendin met nog een fjord aanzetten, die voldeed minder aan mijn eisen en was "gelukkig" al verkocht.
Vervolgens een nieuwe afspraak gemaakt bij de eerste (ik had afgebeld omdat ik eerst voor mezelf zeker wilde zijn dat dit was wat ik wilde).
Toen ben ik met mijn vriendin gaan kijken en was meteen verkocht. Voor ik de koop definitief heb gemaakt ben ik een 2e keer gaan kijken (dan is die roze wolk iets minder), maar vond haar nog steeds leuk.
6 weken later is ze gebracht. Ik heb geen proeftijd afgesproken en heb haar niet door de veearts laten keuren (wel door de verzekering) want ze was toen nog zo jong, kan weinig mis mee zijn. En een beetje risico durfde ik wel te lopen.
En ik heb er een superpaardje aan!

Mijn tip: bezint eer ge begint!

Viv

**Geplaatst**: 23-01-02 10:18

Geplaatst: 23-01-02 10:18

Hm, bij mij is het iedere keer precies andersom. Ook lastig hoor. Ik koop er wel eens een paard bij om in te rijden en dan te verkopen. Het vervelende echter is iedere keer dat het zo vreselijk goed klikt en ik helemaal weg ben van het paard. Met dat probleem zit ik nu dus ook weer. Ik heb nu 3 paarden. De laatste die ik bijgekocht heb, is om straks te verkopen. MAar het is zo'n fijn en mooi beest, dat ik haar nite graag kwijt wil. De meeste mensen vinden haar mooier en beter dan Paddy en ze vinden dat ik beter Paddy kan verkopen. MAar ik hou van Paddy. Ik denk dat ik daarom toch bij het oorspronkelijke plan blijf.

**Geplaatst**: 23-01-02 10:43

Geplaatst: 23-01-02 10:43

Ik wilde eigenlijk helemaal geen paard kopen Lachen

, totdat ik Dikke zag Lovers

!
Onze manege eigenaar had hem gekocht om te verkopen en ja... het was liefde op het eerste gezicht. Ik heb hem wel een paar keer geprobeerd en ook laten keuren. Toen hij goed gekeurd was, heb ik hem meteen gekocht. Heb ik in de 5 jaar dat ik hem heb, geen seconde spijt van gehad!
Bij Beer was het grappig. Omdat ´ie van de compagnon van m´n man was, wist ik al wel dat ´ie hardstikke lief was (is!), een beetje een slaaptabletje *LOL*

! Toen ik hem wilde kopen heeft z´n oude baasje eigenlijk alleen maar op z´n negatieve eigenschappen gehamerd. Hij zei steeds, als ik vroeg of dat beestje verder ook leuke eigenschappen had, "ja, maar ik wil er later geen ruzie over krijgen, als ´ie toch niet zo is als jij hem graag wilt hebben Knipoog

!" Ook van Beer geen spijt gehad!
Beer heb ik trouwens niet laten keuren! Ten eerste was hij niet zo duur, ten tweede kan ik het me financieel veroorloven dat, mocht er wat met hem zijn, ik hem desondanks gewoon kan houden ook al zou er dan een derde bijkomen.

Laatst bijgewerkt door Sterre op 23-01-02 14:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-01-02 10:47

Geplaatst: 23-01-02 10:47

Ik heb mijn paardje eerst ruim een half jaar verzorgd, alle dagen en ik was ook de enige die haar deed, midden in de winter, toen heb ik een vrij sterke band met mijn paardje gekregen.

**Geplaatst**: 23-01-02 11:18

Geplaatst: 23-01-02 11:18

Iemand reageerde op een online advertentie van mij, ik ben wezen kijken... en het was liefde op t eerste gezicht Lovers

Ik heb hem de week erop gehaald, en heb hem niet laten keuren.
Aan het begin dat ik hem had, had ik aan de ene kant wel spijt. Mijn paardje is hartstikke eenkennig en moest ontzettend wennen aan mij en de nieuwe omgeving.
Het halster en hoofdstel omdoen liet hij niet toe, hij werd echt helemaal gek als ik die te voorschijn haalde.
Op een gegeven moment had ik spijt dat ik zo'n super gestoorde knol had gekocht.
Ik d8 er over om hem weer te verkopen(DACHT HE, erover denken is iets anders als het daadwerkelijk doen), maar ja dat gaat moeilijk he als je nog nieteens zijn halster goed omkrijgt.
Ik ging er nieteens meer met plezier naartoe! omdat ik wist dat het weer een "gevecht" zou worden.
Oke oke.. na een kwartier prutsen zat het halster om, nog niet te spreken over het hoofdstel Frusty

.
Echter bleef het ook bij denken.. na een paar maanden werd hij steeds liever en aangankelijker en ik heb een steeds betere band met hem gekregen.
NU zijn we de beste vriendjes, als ik hem roep komt hij zo in de wei naar me toe gegaloppeerd, hij loopt als een hondje achter me aan en met dingen zoals het hoofdstel enz, heb ik totaal geen moeite meer.
Ik ebn achteraf blij dat ik geen foute beslissingen heb genomen!

Er zitten genoeg mensen die hun paard volspuiten willen ze hun zieke paardje een beetje opknappen.
Frusty

Het blijft risicovol.....

**Geplaatst**: 23-01-02 11:24

Geplaatst: 23-01-02 11:24

Dat is ook een goed verhaal, hierboven. Soms krijgen paarden ook niet de kans omdat ze meer tijd nodig hebben dan andere paarden. Mensen zijn niet altijd bereid om die te geven en ze hebben ook geen vertrouwen in verbetering. En het zijn nu juist zulke paarden waar je dus wel eens heel erg gehecht aan zou kunnen raken en veel plezier van kan hebben.

**Geplaatst**: 23-01-02 15:28

Geplaatst: 23-01-02 15:28

Ik vind dat je meerdere paarden bekeken moet hebben voordat je echt een keuze maakt. Ik heb bij een aantal mensen gezien dat ze voor het eerste paard dat ze gezien hadden gingen en dat werd dan uiteindelijk niks.

Als je er nou bijv. 5 hebt gezien en die eerste blijft maar door je hoofd heen gaan dan weet je dat het met dat paard het beste klikte.

Als je gaat kijken voor een paard dan wil je snel te snel gaan en idd een mooi koppie doet snel overhalen natuurlijk maar dan kan het wel een kreng van een paard zijn met rijden en poetsen.

Nou zit ik zelf in een andere situatie, ik heb Flair niet gekocht ze is wel van mij. Het was eigenlijk nooit de bedoeling dat Flair van mij werd. Maar dat is een heel ingewikkeld verhaal.

**Geplaatst**: 23-01-02 16:06

Geplaatst: 23-01-02 16:06

Ik heb eerst ontzettend veel advertenties bekeken, en er ook op gereageerd.
Het eerste paardje waar ik officieel naar ging kijken, bleek niet in orde te zijn, liep heel iets onregelmatig, hoestte voortdurend, en tijdens een hoest gooide ze haar hals naar voren in draf, gaf er een enorme bok bij omdat er een zadel op zat dat niet pastte, en ik vloog eraf.
Daarna Desiree erop, die vond ook dat het niet zo'n geschikt beestje was.
Lange rug, achterbenen namen korte slepende pasjes...
Niet doen dus!
Daarna weer erg lang gezocht en veel gereageerd op advertenties, daarbij om foto's gevraagd en info over wat voor karakter en hoe het paardje was met rijden...
Uiteindelijk viavia tel.nr. gekregen, een paardje stond te koop, niet zo erg duur, voldeed letterlijk aan al mijn eisen.
Ik ben er eerst op bezoek geweest, kon meteen de volgende dag komen.
Ze stond met haar anderhalf-jarige dochter in de wei, die was ook te koop.
Ik was meteen weg van haar!
Maar ik probeerde een beetje nuchter te blijven, heb haar in de wei laten lopen om de gangen te zien, rijden kon niet echt vanwege de vorst.
Even geknuffeld, overal aangeraakt (ook op het hoofd/oren geen probleem), ze was niet schrikkerig.
Peter gaf haar een kus op haar neus, ze vond het allemaal prima... *LOL*

Voetjes geven ging goed terwijl ze niet eens vast stond of iemand haar vast hield.
Heel mak beestje, dol op aandacht.
Ik heb Peter later gevraagd wat hij dacht, hij gaat altijd erg op intuïtie af en kijkt niet naar uiterlijk/gangen want hij is een paardenleek een beetje haha.
Peter vond haar superlief, karakter was dus goedgekeurd haha.
Mijn vriendin was meegegaan om objectief het paardje te bekijken, die weet hoe ik rijd en wat ik wil.
Ze was erg positief over het beestje en ik ook!
Maar eerst nog een keertje terug komen om te rijden.
Dat beviel ook goed, hoewel ze nog maar erg weinig kan, is ze erg zacht in de mond en goed aan het been.
Verder is ze verkeersmak (zijn alleen maar buitenritjes mee gemaakt) en trailermak.
Precies wat ik wilde.
We hebben haar de keer erop laten keuren, en twee dagen later kon ze mee naar huis....
Tja het was wel pas het tweede paardje dat ik letterlijk bereden heb, maar ik heb wel ontzettend veel gemaild en gebeld met mensen die paarden te koop hadden staan, maar ik ging pas kijken als ik er echt een goed gevoel over had.
Alleen al omdat ik niet altijd vervoer had en er moest ook nog een objectief iemand mee, dat vond ik een belangrijk punt.
Maar dit beestje, hier ben ik echt dolgelukkig mee! Lovers

**Geplaatst**: 23-01-02 16:48

Geplaatst: 23-01-02 16:48

Ik heb het zelf erg snel gedaan (misschien wel te snel). Ik heb ook ongeveer alles fout gedaan wat je fout kan doen als je een paard koopt. Ik had toen niemand mee die er echt verstand van heeft en heb alleen maar een buitenritje met hem gereden.
Maar er was wel duidelijk gemaakt dat ik hem altijd kon terug brengen als ik dat wou (zou hem op zich nu nog terug kunnen brengen).
Maar ik heb zelf ook niet m'n paardje uitgezocht, m'n ouders hebben namelijk me voor de gek gehouden en zo me (en mijn zussen) naar hem toe gekregen. Zij hadden gebelt naar een haflingerfokkerij en die wisten hem te koop staan. Wij wilden namelijk al heel lang een paardje (zeurden elke dag) en toen mocht het eigenlijk. Daar aangekomen werd het me verteld, en hebben we op hem buiten gereden. Toen hebben we een stal gebouwd en een maand later hebben we hem opgehaald.
Nu weet ik dat ik het helemaal verkeerd heb gedaan, maar ik was gewoon op slag verliefd Lovers

Ik was echt helemaal onder de indruk van hem (was kleine manegeponietjes gewend, ik stond daar echt zo van: WOW!). Maar ik heb er nooit spijt van gehad dat ik hem gekocht heb (nou, m'n ouders dan). Het is gewoon zo goed uitgekomen!
Ik raad natuurlijk niemand aan om het allemaal zo snel te doen maar het kan dus wel goed aflopen. Lovers

**Geplaatst**: 23-01-02 16:55

paard op proef?

Geplaatst: 23-01-02 16:55

Ik vind het persoonlijk wel een goed idee om een proeftijd af te spreken. Dan weet je tenminste echt of het klikt, en dat is ook voor je paard wel zo fijn. Deze zomer heb ik op die manier mijn toenmalige paardje naar een heel goed adres kunnen verkopen. Ik had wel van tevoren een schriftelijk contractje opgesteld waarin de eigenaar-in-spe zich verantwoordelijk verklaarde voor het paard voor de duur van de proefperiode. Natuurlijk geef je je paard niet zomaar mee op proef; dat is een kwestie van mensen een beetje in kunnen schatten. Door veel vragen te stellen, en door ze zo'n contract te laten tekenen, kom je er wel achter of ze het serieus menen.
Overigens, over snel een paard kopen gesproken... mijn huidige paard Askja! Het was geeeen liefde op het eerste gezicht, want bij onze eerste kennismaking liep ze me OMVER. Ze werd toen getraind door een vriendin van mij. Met inrijden (door diezelfde vriendin) was ze vaak echt vreselijk. Vervolgens werd ze bij Punktur (ons pension-adres) voor ritten en lessen ingezet, voor de meer gevorderde ruiters. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht ooit op haar te gaan zitten, ik vond haar helemaal niks. Nouja, ze zag erwel leuk uit, maar verder... Totdat ik een keer met iemand mee moest rijden, en er was geen ander paard meer over. Nee he. Balen... totdat ik wegreed. In 1 keer HELEMAAL verkocht! En dat heb ik toen maar in daden omgezet, haha!

**Geplaatst**: 23-01-02 17:29

Geplaatst: 23-01-02 17:29

We hebben een paardje gekocht waar we 3 keer naar zijn gaan kijken.
Een keer hebben we alle drie plus nog een ervaren ruiter erop gereden, een keer op een spelletjesmiddag, zaten er allerlei kinderen op en een keer heeft mijn dochter er een uur op gereden.

Nu we ze hebben, blijkt ze onhandelbaar voor ons in galop.
Ze breekt uit en gaat met hoog tempo onbestuurbaar en onhoudbaar verder. Ze is niet gewend om in een grote bak te galopperen blijkbaar.
Jose durft er niet meer op sinds ze tegen de muur is geknikkerd en Desi en ik durven niet meer te galopperen. Het zweet staat me in de handen als ik er op zit. De hele dag zit ik in de stress als ik weer op haar ga rijden.

Kijk, daar is nou een proeftijd voor.
Niet dat het helpt hoor, ze nemen haar niet terug.

**Geplaatst**: 23-01-02 17:56

Geplaatst: 23-01-02 17:56

Ik heb eigenlijk het eerste paardje gekocht waar ik ook op ben gaan rijden. Wel heel veel informatie gevraagd, maar dit was het eerste paard dat me aansprak...Toen zijn we gaan kijken en ik vond het een leuk beest. Hij moest nog veel leren maar dat vond ik geen probleem. Hij werd goedgekeurd en we hebben hem na de levade opgehaald(anders moesten we met een lege trailer terug *LOL*

)
Nu gaat het even minder, want hij gaat er steeds vandoor. Maar tot drie weken terug ging het super! Misschien is hij gewoon een beetje opstandig ofzo Verward

Ik heb iig geen spijt van mijn aankoop. (die trouwens ook bewust gedaan is en het was niet mijn eerst paard(scheelt ook vaak))

Op proef meegeven begin ik niet aan, dat wilden de mensen die mijn pony hebben gekocht ook. Je weet nooit wat er gebeurd en meestal is het te ver om er controle op te houden...Ze mogen wel vaker komen kijken, dat vind ik geen probleem Lachen

Maar je ziet inderdaad heel vaak dat mensen haast hebben en met een, voor hen, totaal ongeschikt paard thuiskomen. Ik kan zo wel een aantal voorbeelden opnoemen....

**Geplaatst**: 23-01-02 23:01

Geplaatst: 23-01-02 23:01

Tja, bezint eer ge begint vind ik een goed gezegde. Het zou een hoop verdriet besparen voor alle partijen als mensen eens wat kritischer waren bij de aankoop van een paard.

Ik heb mijn pony verwaarloosd gekocht. Reed er al een half jaar op, kon alleen niks aan de situatie veranderen, totdat ik haar mocht kopen.
Ik wist dus alles van mijn pony, ze had 3x koliek gehad, niet voor behandeld, niet ingeent, niet ontwormd, e.d. Heb haar eerst laten keuren en toen gekocht.
Geen seconde spijt van gehad, want ik kende het paard en wist dat het verder een gezonde sterke was. Maar toch eerst laten keuren.

**Geplaatst**: 23-01-02 23:10

Geplaatst: 23-01-02 23:10

nou ik ging dus naar een paardje kijken en het was gelijk raak
ik had op dr gereden en ik vond dr echt super ik heb haar dus ook gekocht en ik heb haar nu ong 8 maanden en het gaat steeds beter
toen ik haar net had ging ik dus twee dagen later op dr rijden en ze bleef echt steigeren ze stopte niet meer toen had ik ook echt bijna de stap gezet om dr weer te verkopen want ze bleef dit echt doen en ze ging ook steeds hoger maar na een tijdje longeren en steeeds even rijden ging het steeds beter en nu dooet ze het eindelijk niet echt meer ik denk dat ze nu al 2 weken niet heeft gesteigert
maar ze heeft nog wel de neiging er toe
maar ik ga dr echt nooi weg doen en ik ben blij dat ik gelijk het eerste beste paardje heb gekocht endat ik dr toch niet weg heb gedaan!!! Party!!

**Geplaatst**: 24-01-02 12:11

Geplaatst: 24-01-02 12:11

nou misschien is het dom op de manier waarop ik Mystery heb gekocht maar ik vertrouwde het volledig. mijn gevoel was/is gewoon heel goed. ik zag zijn koppie en ik was verkocht, stond geen vraagprijs bij helemaal niks heb toen een email gestuurd naar dat meisje en dingen gevraagd de prijs was ik zeer over te spreken. veel gebeld en gemaild met elkaar. ik kon het ook goed vinden met het meisje. nu mail ik haar nog steeds. ik heb mystery alleen op foto's gezien meer niet. Heb hem niet laten keuren door mijn eigen DA maar door 1 van daar. hij werd goedgekeurd en alles is snel verlopen. ik heb een hele goede band met mystery ook al heb ik hem zo kort, hij herkend me al als ik aan kom, ik heb vertrouwen in hem en hij in mij. Iedereen verklaarde me voor gek en ze geloofde niet dat hij 3,5 jaar was, hij heeft echt een jong koppie. Ik wil hier alleen maar me zeggen dat je gevoel ook een bepaalde rol speelt ....

**Geplaatst**: 24-01-02 12:27

Geplaatst: 24-01-02 12:27

Ik heb goof ook moeten verkopen,maar dit is niet omdat ik hem te snel kocht.

Ik zag goof en was verkocht,ik moest van de handelaar eerst een paar keer op hem rijden.

Ik heb twee maanden op hem gereden voordat ik hem kocht.

Ik wist dat hij eigenwijs was,maar nooit gedacht dat het zo'n draak zou zijn.

Na een half jaar begonnen de problemen,ik werd bang van hem.'
Hij gooide me voor auto's,liep bijna met me de greppel in enz enz enz.

Nu Guus heb ik geklocht terwijl ik hem niet eens eerst heb gezien of gereden.

Ik zag guus op een foto,heb daar op gereageerd en hij werd gebracht.

Nooit geen spijt van gehad,en het klikt nu wel.
Ik ben ontzettend blij met mn knollie.

Dus het hoeft niet erg te zijn als je je paard te snel koopt.

Maar informeer goed bij de eigenaar naar het karakter van het beestje.
Ik heb uren met de eigenaar van Guus aan de telefoon gezeten,en niets anders gepraat dan over guus.

Dus je ziet dit is de omgekeerde van waar dit topic over gaat.

Groetjes Femke

**Geplaatst**: 24-01-02 13:54

Geplaatst: 24-01-02 13:54

Jurita is ongeveer het 3de paard waar ik naar ben wezen kijken. Ik zag haar staan en wist meteen: deze wordt het. Ze kon niet stappen, was eigenlijk veel te klein, veel te nerveus en qua bouw ook niet je van het. Nou moet ik wel zeggen dat ze in al die jaren is veranderd qua bouw en gangen en ik ben er toch mooi Z mee geworden! Het ideale paard zal ze nooit worden, maar ik ben gek op haar en bij mij mag ze oud worden. Zelfde geldt voor Razinda. Lovers

**Geplaatst**: 24-01-02 13:59

Geplaatst: 24-01-02 13:59

Ik wilde een paard maar mocht 'm nooit.
Tja ik ben nergens wezen kijken bij een paard ik reed Floor die had 2 jaar geleden een hengstveulen gekregen die ik nu in zou rijden.
Ik vond 'm wel erg leuk baalde dat er kopers zouden kopen en mijn vader kocht 'm.

Hinke net zo die was wel heel erg leuk en 2 maanden oud.
Tja die kun je geen eens keuren of op proef doen haha.

Lodewijk heb ik nu 3 jaar en hinke 4 maanden

**Geplaatst**: 24-01-02 14:54

Geplaatst: 24-01-02 14:54

Soliste, mijn eerste paard heb ik gekocht van een kennisje. Ik kende het paard redelijk goed, heb er in de zomer voordat ik haar kocht, drie weken voor gezorgd toen mijn kennisje op vakantie was. De geschiedenis van het paard was mij helemaal bekend en de gebreken ook. Ik heb haar niet laten keuren.

Soliste was erg gezond en reed in de bak ontzettend fijn. Buitenrijden was niet echt goed mogelijk en dat verbeterde ook niet, ondanks steeds weer proberen. Buitenrijden doe ik erg graag, en dressuurrijden deed het paard niet zo graag, dus heb ik na een aantal lelijke ongelukken besloten om haar in ons beider belang te verkopen. Tranen.... Huilen

Ik ben bij twee paarden gaan kijken die te koop stonden, mooie dieren, een Rex Magna die ik qua beweging niet veel soeps vond en een NRPS merrie van de Saint, die prachtig kon bewegen, een plaatje van een pony, maar voor mij toch te klein.

Toen zag ik Kaminka, paard was er slecht aan toe en zou zeker niet door een keuring zijn gekomen op dat moment. Toch sprak ze me aan, beweging was heel erg goed, zuiver, tactmatig en heel ruim. Paard was braaf en schaapmak in de omgang, maar keek wel heel suf en ongeinteresseerd uit haar ogen.
Volgens de handelaar was Kaminka 100% verkeersmak, wat ik toen echter niet uit kon testen: overal lag vastgevroren sneeuw en het was spiegelglad. De handelaar stond garant voor het doel waar ik het paard voor kocht: dressuur en recreatie, en was bereid om Kaminka terug te nemen als ze niet in orde bleek of toch niet betrouwbaar zou zijn in het verkeer. Kaminka heb ik dus gekocht.

Ik heb wanhopige dagen gekend de eerste week dat ik Kaminka had: mijn mooie, sierlijke, lichtvoetige volbloedje met wie ik eigenlijk kon lezen en schrijven zolang dat maar niet buiten het erf was, had ik zomaar weggedaan voor een lompe, onbehouwen knol met een te groot hoofd, raar, iel en kort halsje en achterlijk hoge schoft, vol kale plekken en een vreemd vaag kleurtje bruin. Commando's als "om" en "terug" kende ze niet, naar mijn volbloedje hoefde ik maar te wijzen en ze ging de kant op die ik wilde.... Huilen

Ik heb dus in eerste instantie echt ontzettend veel spijt gehad van de aankoop van Kaminka. Het rijden ging niet, beenhulpen snapte ze niet, ze was niet te sturen en longeren begreep ze ook niet en wilde ze ook niet begrijpen.

De koop van Kaminka was een grote gok en dat wist ik, dus ik had alleen mijzelf iets te verwijten. Langzamerhand ging het steeds wat beter en ik werd stapeldol op haar.

Toch bleef het rijden moeizaam gaan, bleef ze in de omgang ontzettend lomp en was ik af en toe nog steeds de wanhoop nabij. Huilen

Uiteindelijk, op een zoveelste dieptepunt in onze "relatie", besloot ik haar te ruilen voor mijn grote liefde Toon. Toon kende ik al zes jaar, nooit ziek of kreupel geweest, soepele gangen en een fantastisch springvermogen. Omdat ik Toon al zolang kende heb ik hem niet laten keuren.

Ik had hem nog geen dag en hij bleek kreupel.... de verkoper gaf niet thuis.... Huilen

Weer was ik wanhopig en vervloekte mezelf: mijn ondertussen heel mooi geworden merrie met goede papieren en ruime bewegingen, die de commando's "om" en "terug" nauwelijks nodig had om te begrijpen naar welke kant ik haar wilde hebben (jaja!!), had ik omgeruild voor een versleten manegepaard die liep als een te kort bekapte shetlander.... Huilen

Na een paar dagen heb ik toch de Da laten komen om Toontje te keuren, dan wist ik tenminste wat er aan de hand was en wat ik daarmee zou gaan doen.

Toon bleek last te hebben van overgevoelige pezen en hoefkraakbeenverbening, ontstaan door het te hard werken op te jonge leeftijd en daarna het plotseling accuut op rust zetten door sluiting van de manege waar hij van was. Het dier was als het ware in elkaar gestort, nooit afgetraind en helemaal verstijfd in spieren en gewrichten....

De DA keurde hem uiteraard niet goed, maar sprak me wel moed in. Aangepast beslag, eerste maanden heel rustig werk, met veel stappen op de harde bodem om zijn pezen te harden, het eerste half jaar absoluut geen duinritten, geen, of in ieder geval geen hoge sprongen laten maken en bij elke training uitgebreid de tijd nemen voor opwarming en cooling down. Verder vond ze het een schat en meende ze dat hij wel een kans verdiende.

Toon is na een bezoek aan de hoefsmid nooit een dag meer onregelmatig geweest en nooit ziek (o jee, afkloppen!!!). "Om" en "terug" kent hij nu ook, af en toe snapt hij het nog steeds niet helemaal, maar het is een schat en ik wil hem niet meer kwijt.

Kaminka heb ik ook weer terug, dat verhaal is ondertussen bekend bij de meeste bokkers.

Dus ik ben het slechtste voorbeeld voor iedereen die een paard gaat kopen, maar leer alsjeblieft van mij..... Haha!

**Geplaatst**: 24-01-02 17:11

Geplaatst: 24-01-02 17:11

Ben het geheel met jee eens Sjuim: geen proeftijd en man man wat zijn sommige mensen dom.

Ik heb zelf een keer de fout gemaakt: ik had heel lang gezicht en was helemaal weg van een leuke merrie, die bij de keuring door DA redelijk verrot bleek te zijn. En dan ga je met lege trailer terug naar je met vers stro opgeschudde stal…balen! Dat gemis heb ik te snel opgevuld met de aankoop van een paard dat aardig op die merrie leek. Oliedom natuurlijk! Ben twee keer geweest en heb hem laten keuren. Gekocht en doorgezet en het geprobeerd, maar het was niks, dwz niet mijn type en echt een draak.

Ik hem hm verkocht aan iemand die ik absoluut geen leugens heb verteld, maar ze was wel – naar mijn bescheiden mening – oliedom: kwam met een vriendin die er ook niet al te veel verstand van had, toen ze hem zag gilde ze al dat ze hem wou en dattie zó mooi was, belde man en heeft paard direct gekocht. Vind ik echt zóó dom! Helaas kan je niet altijd zien of een paard draakneigingen heeft, ook al neem je ‘kenner’ mee.

Vind wel dat je mensen vaak langs moet kunnen laten komen en heb er persoonlijk als koper erge hekel aan als mensen moeilijk doen over waar en wanneer en een bloedhekel aan al opgezadelde paarden! Of zelfs al ingereden/warmgeleopen…aaaargh!

**Geplaatst**: 24-01-02 20:23

Geplaatst: 24-01-02 20:23

Gail schreef:
Vind wel dat je mensen vaak langs moet kunnen laten komen en heb er persoonlijk als koper erge hekel aan als mensen moeilijk doen over waar en wanneer en een bloedhekel aan al opgezadelde paarden! Of zelfs al ingereden/warmgeleopen…aaaargh!

Dat vind ik niet eerlijk. Je wilt ze niet eens te kans om te ervaren he het paard is met opzadelen en hoe hij/zij te rijden is als ze fris is. Geen wonder dat je geen proeftijd toestaat.

**Geplaatst**: 25-01-02 15:40

Geplaatst: 25-01-02 15:40

ik zoek tot dat ik het idee heb van JA dat is het.... En dat was met wjerdo meteen, Youri ook, en met renske heb ikw at langer moeten zoeken, en een paard bekenen, maar toen ik der zag was het JA!!

het moet klikken.

groetjes Lara

**Geplaatst**: 25-01-02 22:27

Geplaatst: 25-01-02 22:27

Jullie kopen schijnbaar heel wat af?? Hoe koop je een pony, vroeg ik me af toen ik bezig was. Ik heb Tess nu op proef, ik heb haar laten keuren en kan haar nog drie weken proberen nu. Ik kijk naar stalgedrag en hoe ze zich gedraagt als ik erop bivakkeer. en verder denk ik dat je zo langzaam een band kunt opbouwen. Want volgens mij heb je daar de meeste tijd voor nodig?! Bij de eigenaar zit je nooit op je gemak op zo'n dier en is het volgens mij moeilijk te bepalen of het wat voor je is. Dus ik zou zeker een proeftijd vragen! Het is al moeilijk genoeg allemaal.

**Geplaatst**: 26-01-02 00:36

Geplaatst: 26-01-02 00:36

Tja,
aan de ene kant ben k t wel met Laura eens maar dat geldt maar voor een deel van de kopers...
je hebt ook een deel die het wel van t voren aan alles denkt t hebben gedacht maar het kan zijn dat zoals in mij eigen geval het paard compleet anders is als hoe je dacht dat hij was..
daar kan je niks aan doen want je weet nooit wat ze met het beessie hebben gedaan voordat je komt.

ik vind het aan de ene kant ook als je het paard wel tijd hebt gegeven en het lukt niet dan moet je ook zeggen dit gaat niet en ik verkoop het paard..
dat is ook een moeilijke stap die ik niet had willen nemen maar het is beter voor het paard omdat door allerlei redenen ik er nie meer op ga.
Uiteindelijk is het paard het belangrijkst daar draait het allemaal om dus als verkoop beter is voor het paard moet je dat ook doen.