Hier hebben we 's winters 12uren paddock-tijd overdag. In een paddock met vilt (verminderd risico op zandkoliek), formaat bak (want het is onze eerste bak met verlichting) en twee slowfeederbakken waar semi-onbeperkt voordroog in ligt. 's nachts staan ze in ruime boxen op vlas met weer een portie voordroog. We komen ons eigen kracht- en ruwvoer in zodat je direct weet wat de kwaliteit is en dit kan blijven aansturen of controleren. Daardoor is de kale box prijs ook lager en hebben de mensen die minder vlas gebruiken ook een voordeel itt tot een vast incl prijs. Staleigenaresse zet ze binnen en buiten, tenzij we er zelf zijn uiteraard.
Vanaf half maart gaan ze meestal naar de buitenbak die aan het weiland vast ligt voor 24/7. We bouwen het gras heel bewust op omdat mijn merrie last kan krijgen van gaskoliek. Ook buiten krijgen ze weer ruwvoer bijgevoerd. Water komt uit de kraan (niet uit de sloot) en we delen het weiland op zodat ze om de zo veel tijd vers krijgen. Rond oktober gaan ze weer in het winterritme. Beschutting van bomen en de verhoogde weg.
Mijn echt ideale stal verschilt niet zo veel met hoe we het nu doen. Ik vind het erg prettig alles zelf te kunnen regelen en niet te afhankelijk te hoeven zijn. Nog idealer zou zijn een verhard stuk aan de paddock met schuilstal zodat ze helemaal niet meer in de box hoeven. Maar hier ben ik zeker niet ontevreden over

Edit: de uitrijmogelijkheden vergeten! Hoewel we eerst het dorp door moeten, zitten we midden in een gebied met een bosje en aardig wat kilometers ruiterpad door weilanden heen
