Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-01-14 23:41

Geplaatst: 26-01-14 23:41

Ik heb een paardje van 20 (bijna 21) met wat gebreken, maar geen haar op mijn hoofd die hem verkoopt als grasmaaier.
Ik doe niet veel meer met hem, kijk van dag tot dag hoe het gaat en als hij goed loopt gaan we wat doen en anders niet.
Ik heb er een tijdje een verzorgpaard bij gehad en toen die nog bij ons op stal stond ging dat prima maar toen dat paard ging verhuizen werd het toch wat veel om van stal naar stal te gaan dus daar heb ik nu een winterstop mee en pak ik van de zomer miss wel weer op.

Oeps dubbelpost

Laatst bijgewerkt door barbar op 26-01-14 23:42, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-01-14 23:41

Geplaatst: 26-01-14 23:41

Mijn vorige paard (koudbloed) was 21 toen ik hem helaas noodgedwongen moest verkopen (aan bekende gelukkig) Ik zie hem nog regelmatig en staat lekker met zijn vriendin in de grote weide te genieten van zijn oude dag.

Mijn merrie word dit jaar pas 5 maar als zij te oud is om nog te rijden dan gaan we gewoon buiten wandelen aan de hand, en als ze het echt alleen nog maar in de wei uit houd dan blijft ze lekker in de wei en genieten we gewoon van elke poetsbeurt en knuffels!

Mijn mini net zo, daar rijd ik dan wel niet mee maar ga ik beleren voor de kar (is nu 9 jaar) en als ze niet meer voor de kar kan dan gaan we gewoon veel poetsen en knuffelen.

**Geplaatst**: 26-01-14 23:42

Geplaatst: 26-01-14 23:42

Mijn Haflinger wordt over 3 weken 22 jaar, maar kan me gewoon niet voorstellen dat zij ooit met pension moet. Ze is inmiddels bezig aan een nieuwe jeugd en zo ontzettend levendig!
We rijden zelfs nog wedstrijden omdat we daar beiden zo van genieten.

Zelf ben ik nu 15, ga over 2 jaar studeren maar mijn moeder heeft altijd al gezegd dat ze voor mijn pony zal gaan zorgen als ik daar de tijd of financiele middelen niet voor heb.
De mijne gaat dus echt niet meer weg!

**Geplaatst**: 26-01-14 23:45

Geplaatst: 26-01-14 23:45

Ik kreeg mijn eerste paardje toen ik acht was. Hij zou een leermeester worden dus zijn leeftijd (18) was perfect. Ik heb zoveel van hem geleerd, we konden lezen en schrijven samen, wat was dat geweldig. Hij is 23 mogen worden, helaas hebben wij de keuze moeten maken om hem in te laten slapen vanwege een tumor. Mijn ouders hebben heel veel geld in hem gestopt de laatste maanden vanwege allerlei ouderdomskwaaltjes. Hij werd dampig verklaard, kuurtje ventipulmin kost al gauw wat maar ook alle onderzoeken ivm die dampigheid en de tumor kostten erg veel. Ik ben hen daar nog steeds dankbaar voor, al heeft het een bittere nasmaak voor ons allemaal... Dus je beste vriendje houden, ook al is hij oud en versleten, kan geweldig zijn. Ze kunnen zoveel liefde geven, maar natuurlijk houdt het ergens op. Paarden leven niet eeuwig en daarom zou ik nooit meer een ouder paard kopen... Maar als ik alles opnieuw zou kunnen doen? Nee, ik zou het nooit anders hebben gedaan.

**Geplaatst**: 26-01-14 23:46

Geplaatst: 26-01-14 23:46

Een paard hebben is meer dan rijden, wat mij betreft. Het is geen auto of fiets die je van A naar B brengt, maar een maatje, een levend wezen waar je lief en leed mee deelt en die altijd hard voor jou heeft willen werken. Natuurlijk moet je het financieel allemaal kunnen bolwerken, maar ik zou in dat opzicht eerder de keuze maken om een x aantal jaren niet te rijden dan om mijn trouwe vriendin te verkopen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-14 23:49

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-14 23:49

en tja, hoe weet je nou toch of je paard te oud is om te worden bereden (recreatief) ik zou niet weten hoe ik dat moert therkennen... ik heb er nog niet mee te maken gehad. Mijn paard is er 1 van altijd voorwaarts, ik heb zo een vermoeden dat hij op zn 25e nog steeds de rem niet heeft gevonden....

**Geplaatst**: 26-01-14 23:52

Geplaatst: 26-01-14 23:52

Tja, kijk maar hoe dat met Mientje ging.. Die liep als het even kon ook nog haar benen onder haar lijf uit, doodloper, maar op een gegeven moment had ik wel door dat rijden niet meer ging. Als je je paard een beetje kent dan merk je het denk ik echt wel als het rijden niet meer gaat.

Laatst bijgewerkt door Yinthee op 26-01-14 23:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-01-14 23:52

Geplaatst: 26-01-14 23:52

Ik heb een 25 jarige pony met artrose, ze is nu al een halfjaar niet meer onder het zadel daardoor. Zolang ze nog vrolijk is en goed eet/drinkt, blijft ze lekker bij me!

we wandelen soms en verder staat ze lekker op de wei met andere pony's. Ik kan er ook echt van genieten als ik háár zie genieten, soms nog vrolijk bokkend in de wei. Nee, ik zou haar echt niet willen missen!

Laatst bijgewerkt door Spritz op 26-01-14 23:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-14 23:54

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-14 23:54

Yinthee schreef:
Tja, kijk maar hoe dat met Mientje ging.. Die liep als het even kon ook nog haar benen onder haar lijf uit, doodloper, maar op een gegeven moment had ik wel door dat rijden niet meer ging. Als je je paard een beetje kent dan merk je het denk ik echt wel als het rijden niet meer gaat.

Ja... lieve Mien

Ja, je zult het wel merken he.... ik hoop dat Tornado ook duidelijk is als het niet meer lukt!

**Geplaatst**: 27-01-14 00:01

Geplaatst: 27-01-14 00:01

Ik heb een paardje van 23 die nog bijna dagelijks bereden wordt. En niet alleen stapritjes maar ook buiten ritten van 2 uur of een pittige dressuurles. Waar we nu staan, kan ze ook blijven als ze niet meer bereden kan worden. Voorlopig is ze nog in een super conditie en taalt niet naar een baantje als grasmaaier en weiland decoratie. Maar ze blijft tot haar einde bij ons. We hebben haar gekocht toen ze 15 jaar was.

**Geplaatst**: 27-01-14 00:04

Geplaatst: 27-01-14 00:04

Ik heb een 17-jarige Kwpn merrie welk is afgekeurd ivm littekenweefsel in haar li voorbeen. Rij nog af en toe een buitenrijden met haar en geef coaching met haar. Doet ze heel goed en spiegelt fantastisch. Kon het niet om haar in te laten slapen, betaal de volle mep voor haar op de pensionstalling, maar wat ben ik gelukkig dat ik haar nog heb $*\o/*$
Om te rijden heb ik een 9-jarige shire, welk ik aan het inrijden ben. Ben zwaar gelukkig met mijn meiden en geef er helemaal niets om dat ik meer poets als rij. Lekker tutten en ze zien er allebei super uit, zitten heerlijk in hun vel. Kortom ben een gelukkig mens :))

**Geplaatst**: 27-01-14 00:07

Geplaatst: 27-01-14 00:07

Tja... Ik heb mijn pony 33 jaar gehad, ik kreeg haar op haar vierde, en op haar 37ste is ze bij mij overleden. Vanaf haar 20ste werkte ze eigenlijk niet echt meer ( had nog wel gekund, maar ik werd te zwaar voor haar, en als kinderpony was ze écht niet geschikt).

Doordat mijn pony gewoon bij me bleef, duurde het dus best een aantal jaren voordat ik weer op een eigen paard kon rijden, want die moest dus bíj mijn pony komen, en het duurde even voordat ik dat kon betalen.

Dacht ook altijd dat ik nooit een paard weg zou doen, en toch heb ik dat uiteindelijk bij het paard wel gedaan. Ze bleek een terugkerende peesblessure te hebben, waardoor ze niet meer geschikt was als rijpaard. Had dus al jaren gewacht voordat ik weer kon rijden... en heb uiteindelijk in totaal nog geen jaar op dit dier kunnen rijden.

Na heel veel gepieker, hoofdpijn, en nog meer gepieker deze merrie uiteindelijk in bruikleen gegeven aan een fokster die ik kende ( merrie heeft een leuk papier). En ben er heel blij mee dat ik dat gedaan hebt. Merrie staat daar echt súper, krijgt elk jaar prachtige veulens én ik had zelf de ruimte om toch weer een rijpaard ( werd overigens rijpony) voor mezelf te kopen.. Want uiteindelijk is dat wél wat ik altijd al wilde; weer rijden op een eigen paardje!

Maar moet zeggen dat ik er altijd wel moeite mee heb als mensen een dier járen gehad en gereden hebben ( soms zelf vanaf hun vierde zelf opgeleid) en het dier dan op zijn/haar 18de ofzo in de verkoop gaat.... Vind ik dan eigenlijk toch oneerlijk tov zo'n dier...

**Geplaatst**: 27-01-14 00:14

Re: Als je paard oud wordt

Geplaatst: 27-01-14 00:14

Ik heb een pony die in april 21 word. Hij is al 2 jaar met pensioen wegens artrose. Hij staat in de zomer dag en nacht buiten en nu overdag een paar uur in de wei ( hij wil niet langer) en s'nachts in een stal van 3 x 6. Een super leven. Zolang hij het leven leuk vind blijft hij bij me. Ik heb het geluk dat ik op een boerderij woon en de paarden aan huis heb en dus ook een opvolger voor mijn pony heb. Al had ik dat niet zou ik geen ander paard hebben gehad en tot het eind voor mijn pony hebben gezorgd.

**Geplaatst**: 27-01-14 00:15

Geplaatst: 27-01-14 00:15

Ben 16 en heb een 24/25 jarige staan, heb hem al jaren zo weg kunnen doen maar hij blijft lekker op de wei staan vreten, soms rijden zolang het nog gaat (gaat nu nog prima). Gaat ook niet weg, ze staat goedkoop dus een 2e erbij is geen probleem.

**Geplaatst**: 27-01-14 00:26

Re: Als je paard oud wordt

Geplaatst: 27-01-14 00:26

Dat ligt helemaal aan de situatie.
Bij mijn ouders stonden de paarden thuis en was er mogelijkheid om de oude dieren aan te houden.
Heb mijn eerste pony dan ook tot zijn dood gehad. Mijn D pony ie wel verkocht. Omdat ik graag verder wilde en niet alles aan kon houden. Nu heb ik nog twee oudjes thuis staan. Afgelopen najaar heb ik mijn 16 jarige merrie verkocht. Omdat ik graag verder wilde in de sport en ik voor haar het beste wilde. Dit heeft ze gevonden in een nieuw baasje. Ben nog steeds blij dat ik deze keus gemaakt heb. Vooral omdat ze het niet beter had kunnen treffen en ik een jong dier kon kopen. Waar ik weer mee verder kan.

**Geplaatst**: 27-01-14 00:27

Geplaatst: 27-01-14 00:27

Mijn pony wordt in mei 18 en heeft chronische hoefbevangenheid en cushing, waardoor hij niet altijd te rijden is. Op dit moment gaat het heel goed gelukkig en ga ik er weer zo'n 1x per week op zitten, maar als dat niet kan ook geen probleem. Door wat hij heeft is het wel heel goed voor hem om te blijven bewegen, al is het maar een wandelingetje van 20 minuutjes. Als grasmaaier zou hij nooit kunnen dienen aangezien hij niet op gras kan, dus wegdoen is geen optie bij hem. Maar dat zou ik ook nooit kunnen. Ik ben blij met elke dag dat hij hier is en ik merk nu na 11 jaar dat onze 'band' (voor zover dat bestaat, maar we kunnen inmiddels steeds beter samen) alleen maar hechter wordt, juist door alle andere dingen en de extra verzorging die hij nodig heeft, ipv alleen maar rijden..

**Geplaatst**: 27-01-14 00:30

Geplaatst: 27-01-14 00:30

Mijn verzorgpaardje van 20 jaar wordt nog volop bereden! Ik heb een paar weken terug zelfs nog een springwedstrijdje met hem gereden op 80 cm. Hij loopt nog prima en heeft er ook plezier in dus dat is natuurlijk alleen maar fijn! Mocht hij binnenkort lichamelijk achteruit gaan(wat ik voorlopig overigens nog niet verwacht) , is dat natuurlijk jammer maar ik pieker er ook niet over om met hem te stoppen en een ander verzorgpaardje te zoeken! Ik hou altijd nog evenveel van hem, of ik nou kan rijden of niet!

**Geplaatst**: 27-01-14 00:34

Geplaatst: 27-01-14 00:34

Is afweging die je moet maken, en ik snap beide kanten.

Want ja een ene kant. Als je vlees eet, wat is er dan missen mee tot naar slacht brengen van paard die goed leven heb gehad, tot het vlees wat je eet van de dieren die in veelste kleine hokken worden gehouden?

Aan de andere kant snap ik als hoger in sport zit niet ze veel meer hebt aan ouder paard en beter kan verkopen.

Of dat je nog veel plezier aan je paardje hebt en gewoon nog geen afscheid wil nemen.

Wat ik wel belangrijk vind is dat het paardje niet mag lijden. En dat is iets wat ik bij die van mij het belangrijkst vind

**Geplaatst**: 27-01-14 00:36

Re: Als je paard oud wordt

Geplaatst: 27-01-14 00:36

Die van mij moet nog 9 worden, dus ik hoop dat hij nog een dikke 15 jaar kan voor ik aan pensioen moet denken. Hoe ik dat aan ga pakken weet ik nog niet, zie ik tegen die tijd dan wel. Iig een plekje waar hij lekker met soortgenootjes in een wei kan scharrelen, waar ik toch nog regelmatig(liefst iedere dag of paar dagen per week) langs kan gaan om te kroelen, poetsen en wat wandelen of zo.
Gelukkig heb ik nog heel wat jaren om daar over na te denken

**Geplaatst**: 27-01-14 00:42

Geplaatst: 27-01-14 00:42

Ik heb mijn pony gekocht toen hij al rond de 30 was.. Op mijn 8e verliefd geworden op een manegepony(alweer bijna 10 jaar terug) en is nooit meer anders geweest. Bijna 2 jaar geleden is de manege failliet gegaan en heb geen seconde na gedacht toen ik hem op haalde. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt hem ooit nog weg te doen.. En tuurlijk mis ik het rijden, buitenritjes, wedstrijden.. Maar zou ook met geen enkele andere pony willen wandelen of lekker tutten. Ben super gelukkig met hem en als ik ooit een jonger paardje neem, blijft deze ook bij me tot z'n end. Vind dat wel zo eerlijk

Mijn Pientje

**Geplaatst**: 27-01-14 00:42

Geplaatst: 27-01-14 00:42

Ik ben nu in het bezit van een pony waarvan ik nu al heb bepaald dat zijn laatste adem op mijn schoot zal zijn. Als het rijden niet meer gaat zal hij lekker als weidemaatje rondlopen en zal hij genieten van de vele aandacht die hij krijgt met pensioen. Hij gaat absoluut niet weg!

**Geplaatst**: 27-01-14 00:44

Geplaatst: 27-01-14 00:44

Het is zo gemakkelijk om een ander te veroordelen om haar keuze, maar er zijn meerdere aspecten die een rol spelen of 'oud laten worden'.
Je komt alle variaties tegen: mensen die een paard inwisselen als een stuk speelgoed wat niet meer bevalt, of mensen die er alles voor over hebben om een paard in leven te houden (soms over de grenzen van 'paardwaardigheid' heen).
Het is ook wel lastig om de verantwoordelijkheid voor een leven te nemen, juist omdat er zoveel mogelijk is; en wij leven in een wereld waar lijden en dood het liefst wordt weggedrukt in een vergeten hoekje.

**Geplaatst**: 27-01-14 08:29

Geplaatst: 27-01-14 08:29

Ik heb de luxe dat mijn paarden aan huis staan. Mijn oudjes (nu beide overleden) zijn dus bij mij gebleven. De oudste is er nu één van 20 die nog gewoon vol meedraait, die is echt niet aan pensioen toe. Is dat wel zo, dan blijft hij uiteraard ook gewoon tot hij iets dusdanigs gaat mankeren dat het niet meer gaat.

Maar mocht het zo zijn dat hij (of welk paard ook) al met pensioen is en ik kan hem om wat voor reden níet meer onderhouden, dan krijgt-ie een enkeltje slager. No way dat ik die verantwoordelijkheid ga leggen bij een ander. Beter met bv 25 naar de slager, dan verkocht als grasmaaier aan een ander, die misschien toch niet te vertrouwen blijkt.

**Geplaatst**: 27-01-14 08:42

Geplaatst: 27-01-14 08:42

Vier paarden waarvan drie met pensioen

Eentje van bijna 18 met een oude blessure van een val lang voordat ze bij ons stond, die nu opspeelt, eentje van bijna 19 met artrose en gevoelige longen en een lilliputter shet die nooit geschikt is geweest om te werken (is een vondeling, waarschijnlijk rond de 20, die ik heb gekregen als gezelschappaardje) Ook hier: zolang het loopt, blijft het.
De d.a. komt regelmatig even langs om over mijn schouder heen te kijken, om er zeker van te zijn dat de paarden nog goed genoeg zijn om rond te blijven lopen.
Krijgen ze serieuze problemen dan is het afgelopen, gezien geen van de paarden ooit beter zal worden.
Met twee van die drie ga ik af en toe eventjes wandelen (aan de hand dus). Ik loop dan naar de paarden van de buren (300 m verderop) zodat ze daar even een kijkje kunnen nemen- Met de derde doe ik dat niet, omdat ze enorm gestresst raakt op straat en ik haar dus geen plezier doe met een wandelingetje. Verder af en toe wat tutten, hen verzorgen en hele gesprekken voeren

Nummer vier is een negenjarige shet, die dus voor de wagen zou moeten (zit nog in de beleringsfase, ze was bij de vorige eigenaar een fokmerrie) helemaal gekeurd en alles (wilde toch echt graag 1 bruikbaar paardje, al had ik het zadel al op het schap gelegd), maar nu helaas niet in orde... heb ik weer. Nja... hopen dat het slechts een zoolkneuzing is...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-01-14 09:04

Geplaatst door de TopicStarter : 27-01-14 09:04

Fjorj schreef:
Is afweging die je moet maken, en ik snap beide kanten.

Want ja een ene kant. Als je vlees eet, wat is er dan missen mee tot naar slacht brengen van paard die goed leven heb gehad, tot het vlees wat je eet van de dieren die in veelste kleine hokken worden gehouden?

Aan de andere kant snap ik als hoger in sport zit niet ze veel meer hebt aan ouder paard en beter kan verkopen.

Of dat je nog veel plezier aan je paardje hebt en gewoon nog geen afscheid wil nemen.

Wat ik wel belangrijk vind is dat het paardje niet mag lijden. En dat is iets wat ik bij die van mij het belangrijkst vind

Nou mn eigen paard zou ik toch echt niet hoeven op mn bord hoor

Maar ik snap je punt. Ik ben ook absoluut niet zo iemand die denkt dat je zelf als enige goed voor je paard kunt zorgen, want dat is onzin. Ik heb zelf 2 ponys gehad en weer verkocht, omdat ik graag een rijpaard wilde. Maar als het straks zo mocht zijn dat hij niet meer bereden kan worden, dan is het voor mij ook prima, ik heb dan in elk geval een tijd genoten van het rijden. Maar ik heb zooooo'n band met dit paard, dat ik hem echt niet weg kan doen. En dat is denk ik wat het punt is. Niet met elk paard heb je zo;n band.

Vind het heerlijk om al die verhalen te lezen!!