" Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
"

Ook op die momenten moet ik ook gewoon stoppen, en denken 'morgen is er weer een dag'
Als ik een dip ben of chagarijnig o.i.d. nog niet echt meegemaakt dat het op haar overslaat..maar ik ga meestal het bos in. Ben niet zo geduldig op dat soort momenten en paard is soms behoorlijk irritant in de bak. En nee, ik mishandel mijn paard niet, maar heb ook geen zin om als een gefrustreerde gek op mn lieverd te zitten
Maar meestal gaat de knop om als ik bij de paarden ben en voel ik me daarna een stuk beter.
. Hij probeert me dan echt duidelijk te maken om niet in zijn buurt te komen
. Hij kan namelijk ook heel goed zijn boze hoed opzetten, en dan is er niks meer aan te redden
Maar als ik verdrietig ben knuffelt hij wel met me
.
truus1970 schreef:zeker merkt een paard je spanningen. Ik gin rijden met mn paardje, maar ik ben een bange amazone. Paardje net echt rustig ik totaal niet ontspannen. Kwam ik kennis tegen, samen op gereden, lekker gekletst, en paardje loopt meteen veel beter. Ook alleen als ik alleen ben, ga ik zingen, Ik merk meteen dat paard meer in de ontspanning komt als ik zing en volgens mijn vrienden zing ik vreselijk,, dus zal het door iets anders komen.
Een paard is net als een hond, weerspiegeling van je gemoedsrust
Maar als ik gespannen buiten rijd, ga ik ook maar zingen. Helpt ondanks mijn zangkwaliteiten wel aardig
Gypsy schreef:Als je met een boos of ongeduldig bent kom je er bij mijn paard niet eens op. Ze blijft gewoon keihard achteruit lopen, je komt niet bij de stijgbeugels in de buurt.![]()
Voor de rest is ze gewoon altijd haar vrolijke zelf.
Ik houd wel van een paard met karakter
Ik stap er zelf niet op in die bui, maar als mijn paard zo zou doen zou ik het niet eens erg vinden