Wij denken vanuit ons mensen-gedrag: los staan moet rennen zijn, vrijheid blijheid. Maar voor paarden werkt dit heel anders. Terwijl wij denken dat ze staan te "niksen", gebeurt er een hele hoop. Ga maar eens een paar uur langs de bak zitten en je zult zien (voor zover dat waarneembaar is, want het is vaak heel miniem) dat ze voortdurend naar elkaar lopen te seinen met orenspel, oogopslag, lichaamshouding, bijna niet hoorbare geluidjes, snuffelen, etc. Voor paarden zijn deze kleine dingen heel belangrijk, terwijl wij denken dat ze niets doen. Het wisselen van voerplek, zoals TS schreef, is niet zomaar even een ander plaatsje zoeken. Het is de "wisseling van de wacht". Paarden zijn voortdurend alert voor gevaar. Op deze manier houdt steeds iemand anders de boel in de gaten. Het "slapen" van paarden is een teken dat ze elkaar vertrouwen. Ze kunnen even een rustmomentje nemen. Op stal moeten ze zichzelf vaak "beschermen" en is er niet altijd sprake van een uitgebreid rustmoment. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
Soms kan een bak of paddock ook te klein zijn om lekker te bewegen. Ik zie hier in de omgeving soms zulke kleine paddocks, dat de paarden net zo goed op stal hadden kunnen blijven staan. Ook is het belangrijk dat zoveel mogelijk verschillende leeftijden en geslacht bij elkaar staan. Paarden blijven ook van elkaar leren en als je constant met hetzelfde paard los staat, dan wordt het vrij eentonig.
Bij mij op stal staan veulens, jaarlingen, ruinen, merries en oudjes bij elkaar. Op het land is het ook mooi om te zien hoe ze met elkaar communiceren en welke actie/reactie daar aan vast zit.
