Tigra_ schreef:En eerlijk gezegd nee mijn paard red het niet om in een normale bak van 20x40 zonder schrammen er weer uit te komen als ze los is geweest of de bak moet er aan geloven.
Iedereen moet voor zich weten maar zolang mijn ouders de overige 2 ha er niet bij pakken aan wei komt mijn paard niet aan huis.
Dáár schrik ik van! Zulke heb ik nog niet getroffen in mijn leven. 3.000 meter is niet veel voor mensen die meer gewend zijn. Het perceel wat wij hadden voor we verhuisden, was echter ook zo groot. De paarden kregen daar stapsgewijs meters bij, zodat ze niet vanaf het begin een heel perceel tot de beschikking hadden. Het zijn ruinen en soms in een gekke bui gingen ze aan het bokken én rennen. En dat ging altijd prima. Ze konden er de hele zomer eten en in het najaar was er een stuk omgeploegd waar gewacht werd om naar binnen te mogen. Bij ons staan ze niet 24/7 buiten. Mijn ruin vindt dat dierenmishandeling.
Die wordt er letterlijk ziek van als hij niet binnen mag slapen. Het grote land (HA) werd gehooid.
En voor sommigen is 3.000 m dan niet veel, maar toch! Ga voor de grap zoeken naar een huis met 5.000 meter grond van rond de 4 ton. Je zal zien dat er meer huizen zijn met wat minder grond voor die prijs. Ik blijf er toch wel bij, dat de meeste paarden zich er echt prima op redden. Is dat perceel bij jullie wel 3.000 m? 
Joyce herkenbaar! Zo doen we dat hier ook. Dan hebben ze in het begin ook maar beperkt ruimte.
Er werd zat gesjeesd al op 1.000 meter grond.
Dorienn schreef:Brainless schreef:Ik heb nu 2 merries en die rennen bijna nooit (1 minuutje is al veel haha).
Mijn ruinen konden zich echt in het zweet rennen met spelen en steigeren.
Mannen he.. groeien nooit op

Helemaal waar! Die van mij is nu 12 en het gaat maar niet over. Als ie het alleen moet doen, bijt hij zelfs een medepaard in de bips om hem mee te krijgen.
Sancha: Ja, en vandaar dat ik het me dus afvroeg. Ik vroeg me ook al af of we nu verwend zijn of wat. Natuurlijk is 3.000 meter niet ideaal, maar het is altijd inderdaad beter dan niks.
Ik liep tegen deze vraag aan, omdat wij met beperkt budget ook wat anders zochten. We móesten op zeer korte termijn noodgedwongen ons huis uit en als we een dergelijk huis niet hadden gevonden, hadden we onze paardjes moeten verkopen. Dan is iets beter dan niets. Het is heel makkelijk om te roepen dat een halve hectare beter is, maar als dat er niet is, dan is het er niet. Stomtoevallig troffen we dan ons huidige stekje met benodigde grond, maar uit ervaring weet ik dus: Een gelukstreffer! Omdat het weer niet meewerkt, staat er helaas nog geen gras op ons land. Gelukkig hebben we dan schatten van buren die belangeloos hun land aanboden van inderdaad 3.000 meter.
En als ik dan kijk hoe mijn paard ook daar lekker uit zijn dak kan gaan (en hij krijgt het in strookjes). Dan kan ik alleen maar heel dankbaar naar de buren kijken, dat ze het hebben mogelijk gemaakt. Anders hadden onze paardjes helaas, maar waar, een zomer op zandland gestaan van 50x8 meter, want op ingezaaid land ga je geen paarden zetten natuurlijk! En dat hebben we ook een dikke 2 maanden zo gehad en ook dat ging prima. De paarden hebben veel staan kijken wat er allemaal om hen heen gebeurde. Wandelaars, auto's, fietsers, honden... enz. Ik zorgde wel dat ze de hele dag konden eten. Hooi genoeg. Ook dit in gedachte, beter iets, dan niets.