ponyzotje schreef:Nu hier toch dit topic loopt, iemand een idee wat dat fijn onkruid is, dat vrij hoog komt (20-30cm) en blaadjes heeft op een steeltje, in de vorm van kleine hartjes? Als het niet duidelijk is kan ik een fotootje maken maar misschien weet iemand het zo al.
Dat noemen wij ook een herderstas. Ik heb die hartjes als kind ook veel gegeten. heel lekker!
Madeliefjes zijn goed tegen gaatjes. Daar heb ik ook zat van de bloemblaadjes gegeten.
In de wei geldt als stelregel: Zo lang het er vers staat, herkent een paard iets wat giftig is wel en eten ze het niet op, tenzij de wei te schraal is en het dier honger heeft. Dán gaan ze de gekste dingen eten. Daar heb ik de afgelopen weken helaas een heel schrijnend voorbeeld van gezien om me heen. Fluitekruid is ook niet goed in hoge mate, maar een studie op mijn vroegere pony en de pony van mijn dochter leert, dat ze het af en toe met een hapje meepakken in hun maal. Blijkbaar zit er toch iets in, wat hun voedingsbehoefte aanvult.
Pas als je gaat hooien moet je echt op gaan letten. Jacobskruid zal een paard in verse staat absoluut niet opeten. Gehooid gaat de bittere smaak van het kruid af en dan eten ze hem wel. Dan pas wordt het gevaarlijk. Daarom moet je een paard nooit bermhooi geven als je niet weet wat er in zit.