capopjekop schreef:Een recreatieruiter zit ook niet op blessures te wachten, vind dat een rare vergelijking. Overigens heb ik ook gewoon 2 boxen die wel altijd open staan, maar ik vind dat wel handig, mocht er eens een ziek zijn of wat hebben dan kun je die altijd even afschermen van de anderen. Bijvoorbeeld toen mijn shet bevangen was heb ik haar een stal gegeven en een stuk voor de stal (over de draad kon er contact zijn), mijn welsh is erg dominant en jaagde mijn shet dus gewoon weg, terwijl dat beestje bijna niet kon lopen van de pijn. In zo'n geval is het wel fijn dat de shet even rustig op haar eigen stuk kon staan.
Overigens heb ik nog nooit (even afkloppen) blessures gehad die door een ander dier zijn aangebracht. En mijn dieren lopen nu al zo'n 10 jaar in een klein groepje. Juist daardoor zijn de rangen bevestigd en is er rust in de groep (nouja groepje)
Ik bedoel er alleen maar mee, dat ik wedstrijdruiter ben en dat het voor mij heel vervelend is om met blessures te zitten. Dat het voor een recreatieruiter ook vervelend is snap ik heus wel.
Het probleem bij ons is, dat een groep nooit 10 jaar hetzelfde zal zijn. Daar hebben we te veel wisseling voor. Dit is dan ook de reden, dat voorheen, toen er nog meer paarden bij ons op stal stonden, dan de 3 die er nu staan, ze ook niet in 1 groep stonden.
Ik snap best, dat je paarden zelf uit kan laten zoeken, wie er de baas is, maar wederom zat ik niet op blessures te wachten en had ik er geen behoefte aan om mijn paard door een ander paard de vernieling in te laten trappen.
Nu staan ze lekker overdag met zijn 3-en.
De rang is bekend, mede omdat mijn ruin de zoon is van mijn merrie en dus al heel vroeg in de gaten had, dat hij niet de baas ging worden... En de shet, nou die heeft geen hoef in de pap, maar hoort er gezellig bij zolang hij zich aan de regels van de merrie houdt en is hij vriendjes met mijn reus.