boemel schreef:Ha ha dat leuk blijven voor je omgeving herken ik wel.
Toen mijn paard 3 jaar geleden overleed, zei mn vriend "schat" ik vond je echt leuker met paard". Al rijden we heel Nederland af... er gaat weer een paard komen ".
Dat was dan ook de reden dat er heel snel een paard bijkwam toen mn andere paard langdurig geblesseerd raakte.
ik had geen partner in die tijd, maar na een jaar heeft mijn moeder heel lief aangeboden om een stukje nieuw paard mee te betalen
was en ben ik heel blij mee 
wat een vervelende start van de verbouwing. wij hebben het ook meegemaakt met een asbest plafond, maar het is toch even een domper.
belker, heftige periode voor jou. ik hoorde dat er verpleegkundigen zijn die er op het moment de voorkeur aan geven om op de corona afdeling te werken, omdat je daar tenminste helemaal beschermd bent ingepakt en ze van mening zijn dat het besmettingsgevaar daardoor lager is. weet niet of het waar is, maar kan me er wel iets bij voorstellen 
tarzan, wat vervelend dat het zo'n lange nasleep heeft
is de verwachting wel dat je langzaam maar zeker ook weer opknapt?
lynn_nikita, lastig, helemaal als je partner net een nieuwe baan heeft. denk dat het voor meer collega's bij jou schipperen is in deze tijd? mijn werkgever is wel heel flexibel in wat haalbaar is.
silly, nog geen nachtmerries over uitvallende tanden?
utopia, fijn dat je iemand hebt die mee kan helpen. Ik probeer mijn moeder te trainen om met de pony te gaan mennen
heb wel over een bijrijdster nagedacht, maar ben bang dat ik te kieskeurig ben
marloes, balen dat enkel langzamer gaat dan verwacht, hopelijk kan fysio iets doen