Jemig die mollen wei
… sterkte.
Ik lees meer verhalen over frisse paardjes. Even volhouden, lente in aantocht
.
Robijntjah schreef:Ja ik heb wel ervaring met mijn eigen extreem angstige pre modesta. Die heeft ook flink wat brokken veroorzaakt bij zowel mij als toenmalige stalhouder en mensen verklaarden me voor gek. Heel rustig en voorspelbaar wordt ze nooit en ik zet er nooit meer iemand anders op maar samen redden we het prima inmiddels.
Wat fijn dat het allemaal goed gekomen is.
quote="Malenka"]Stephanie, ik moet in dit soort gevallen aan de malformatie ecvm denken. Is dat onderzocht?
https://www.thirzahendriks.com/post/het ... erde-paard
https://nl.ecvmallbreeds.com/
https://www.horseinmind.nl/aangeboren-a ... vermeulen/[/quote]
Ik heb al je linkjes tot in de nacht met fascinatie gelezen… ik snap waarom je hieraan denkt na mijn verhaal. En er zijn meer puzzelstukjes die op z’n plek zouden kunnen vallen als je naar het klinische beeld kijkt. En voorspelbaar onvoorspelbaar is precies zoals ik hem wel eens omschrijf. Ik zat namelijk altijd op zijn rug met de verwachting dat hij elk moment wat kon uitvreten. Ik lees ook dat het met de jaren erger wordt. Struikel/scheefheid en gebrek aan balans en coördinatie zou ik hem ook wel toeschrijven. Dat scheefheid heb ik altijd heel frustrerend gevonden. Daar had ik altijd terugval in naar het punt dat ik opnieuw moest beginnen. Zijn hals is overigens nooit op de foto gezet en heeft ook nooit een opmerking gehad dat daar iets mis mee was of zou kunnen zijn.
Dit zet mij wel aan het nadenken… als dit het is zou ik ineens echt verlost zijn van het schuldgevoel dat ik al jaren heb.
mooney schreef:Lastig Stephanie.
Ik ben wel juist van mening dat als het echt gedrag is, dus 100% goed op foto's etc, dat ik zo'n paard hemelen echt heftig vind. Maar de handel in is ook niets en houden is kostbaar.
Ik vind dit soort casussen super interessant, maar mijn verzameling is echt groot genoeg.
Ik hoop dat je een fijne oplossing kan vinden.
Dankjewel. Hier is dat eigenlijk ook zo. Ik heb besloten mijn twee veulens te willen houden. Maar 6 aan huis vind ik echt net een te veel. Helemaal als je er niets mee doet.
Ik had eigenlijk nog nooit over inslapen nagedacht omdat hij zo jong is. Maar ik begrijp uit de verhalen hier dat dierenartsen een gezond lijkend paard ook gewoon inslapen als de eigenaar dat wil?
mooney schreef:Mijn ruin was ook een vreselijke neuroot en angsthaas. Schat van een dier, maar gemiddeld 1x per jaar gaf hij je een bijna-doodervaring tijdens het rijden. Die kon echt blind op de loop gaan, en het was een Arabiertje dus die kon ook nog best hard. Achteraf was die medisch ook niet goed, dat was wel intens sneu.
Nu moet ik ook wel zeggen dat ik die met de kennis van nu ook anders had opgeleid in het scenario dat ik het over kon doen en hij was wel medisch goed geweest.
Mijn oudste merrie heb ik gratis gekregen omdat ze complex en onbetrouwbaar was, dat viel dan weer ontzettend mee en heb ik echt al 10+ jaren een wereldpony aan.
Soms is verandering in management of trainingsmethode net de klik die ze nodig hebben om bij te draaien. Dat zegt niets over de kunde of wilskracht van de vorige plek, maar soms moet iets net goed vallen. Ik heb mijn merrie een keertje 7 weken uit handen gegeven toen ze echt al jaren stabiel en prima was en toen kwam ze ondanks goede zorgen weer compleet wappie terug, draaide uiteindelijk wel weer bij met veel geduld maar dan zie je weer hoe fragiel die balans kan zijn bij sommige typetjes.
Daarom vind ik het lastig om dan hemelen te noemen in zo'n geval van een jong dier dat al vanaf het beleren bij hetzelfde baasje is. Nu denk ik ook dat als je een geschikt persoon vindt voor zo'n dier met het eerlijke verhaal erbij, dat dat geen mensen zijn die er bij de bezichtiging gelijk op klimmen.
Maar als de keuze is hemelen of naar mensen toe waar het gegarandeerd weer mis loopt, dan snap ik ook dat mensen voor hemelen kiezen.
Wat fijn dat die merrie bij jou helemaal bijgekeerd is. Zo’n verhaal heeft mijn lusi merrie ook. De stal waar ze stond toen ze aangereden was bestempelde haar als onhandelbaar. Hij zei letterlijk tegen mij als je mij had gevraagd of je dat paard hier mag stallen zou ik daar serieus over moeten nadenken. Het gedrag wat hij omschreef herken ik trouwens totaal niet bij haar. Het is het liefste dier dat ik ken. Situaties kunnen veel aan een paard veranderen. Dat is ook een reden dat ik probeer om Qupido ergens anders onder te brengen. In hoop dat hij op een andere plek ineens kan landen en echt lekker in zijn vel zitten.
Hij is natuurlijk nooit wat te kort gekomen. Maarja wat je zegt soms is een bepaalde plek gewoon niet ‘de plek’ voor dat paard. Hij goed het paard daar ook behandeld wordt.
horsii schreef:En voor de wagen, vertoont hij dat gedrag dan ook ?
Ik ken er een welke onder het zadel levensgevaarlijk was, toen als laatste poging voor de wagen en het braafste paard ooit.
Voor de wagen dan zou hij verkeersmak moeten zijn. Ik zou dit niet met hem durven te doen… Maarja wellicht iemand die ook meer verstand heeft van mennen dan ik.
DubbelFun schreef:Wat een mooi dier, dat zou elk besluit bij mij er niet makkelijker op maken. Hopelijk kan deze figuur er iets mee al zou ík dan nog steeds er niet makkelijk/zonder stress op stappen, maar dat heeft ook met mijn leeftijd te maken (dé reden dat ik nu ook niet meer zo snel op Boon klim).
Hier zijn ze vannacht mooi buiten gebleven en Boon heeft een dikke ligplek in het zand gemaakt. Helaas gaat het vannacht weer vriezen en dan kan ik het toch niet over mijn hart verkrijgen om ze buiten te laten.
Ik heb ook niet de intentie om weer met hem te gaan rijden. Als hij weg gaat is dat voor een tweede kans en een poging voor een nieuwe forever home. Ookal weet je dat nooit zeker van te voren…
Lekker dat ze buiten konden blijven.
DuoPenotti schreef:Stephanie wat een naar verhaal.
Prachtig paard, maar vind hem om de een of andere manier wel een bijzonder blik in de ogen hebben.
Ik begrijp heel goed dat je daar niet zomaar mee opstapt, maar wat dan inderdaad.
Hopelijk kan deze persoon je nog helpen.
Hij heeft een Appaloosa oog. Dat witte dat je ziet is niet van angst zeg maar. Zijn blik zou ik omschrijven als gefocust. In deze staat moet je bij hem altijd erg alert zijn. Als hij ‘wakker wordt’ en ineens iets ziet wat er aan het begin van de rit niet stond slaat hij op hol.
Deze specifieke rit weet ik nog. Iemand was foto’s aan het maken en liet ze mij zien toen ik nog op Qupido zat. Ineens na een minuut bedacht hij dat er iemand naast hem stond en sprong hij opzij en ging een stukje aan de kletter. Ik werd meteen bestraft dat ik hem een lang teugeltje gaf
.
——
Bedankt voor al jullie reacties. Waardeer het zeer. Ik zal jullie laten weten wanneer ik reactie krijg. Verder hebben jullie reacties mij aan het denken gezet over dingen die ik niet ken en nog niet in mij waren opgekomen… zoals ecvm en inslapen. Ik weet nog niet zo goed wat ik ermee kan en wil. Maar het geeft wel weer wat perspectief op alternatieven. Ik bracht het inslapen trouwens gister bij mijn vriend op maar die gaf direct als reactie nou laat hem dan maar in de tuin staan… tsja… die reactie hebben we beide vaker gehad als een potentiële oplossing weer niet de uitweg blijkt. Maar toch blijft het idee dat hij hier niet thuis is terug komen en dan ga je weer opzoek naar een alternatief. Zucht.