Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-05-02 06:04

Geplaatst: 30-05-02 06:04

Mijn paard is mijn vriend en vrienden doe je niet naar de slacht. Ik zou nooit op een economische manier over ze kunnen denken. Mischien ga ik daar een beetje ver in vergeleken met andere paardenliefhebber, so let it be. Ik hoop dat ze gewoon van ouderdom sterven en dan worden ze op hun thuisplaats begraven met een mooie grafsteen.

**Geplaatst**: 30-05-02 08:46

Geplaatst: 30-05-02 08:46

Ik zou mijn pony's toch nooit naar de slager brengen. Het idee alleen al dat dan iemand joun pony op zit te eten, daar zou ik niet tegen kunnen...

**Geplaatst**: 30-05-02 09:03

Geplaatst: 30-05-02 09:03

Dat over het begraven zou ik ook wel willen, een plekje waar je je paard ook kan herdenken. Mijn vorige paard was echt een maatje van mij, ik heb hem op stal laten inslapen. HElaas zijn de regels zo dat hij dan naar de destructie moet. Omdat het tijdens de MKZ periode was werd hij massaal verbrandt.
Drie weken geleden is mijn kat dood gereden. Hem heb ik laten cremeren en hij staat nu weer thuis in een mooie urn.
Ik heb gemerkt in mijn omgeving dat er maar slecht op gereageerd wordt hoe ik om ga met de dood van mijn dieren. Maar, zo heeft iedereen ene eigen methode om er mee om te gaan. Liefst had ik mijn vorige paard ook individueel gecremeerd, maar omdat dat wettelijk nog niet mogelijk is (en er nog geen crematoria zijn voor paarden) had ik toen geen keus en leg me daar bij neer. Gelukkig dat ik met mijn kat wel kon kiezen.
Ik zie mijn beesten meer als partners, niet als leuke vrijetijds besteding of grappig en stoer dat ik beesten heb. En omdat ik ze meer als partners zie vind ik dat ze ook een dierwaardig leven moeten hebben (b.v. waarom ik ze NIET chip) en zal ook het einde waardig laten zijn. In mijn ogen hoort daar de slager niet bij.

**Geplaatst**: 01-06-02 21:58

Geplaatst: 01-06-02 21:58

Ik vind ook dat iedereen het op zijn/haar eigen manier moet doen. Maar ik vind wel dat je je moet realiseren dat het vaak menselijke overwegingen betreft en dat het voor het paard zelf niets meer uitmaakt. Niemand vindt het leuk dat z'n paard naar de destructie gaat, zo'n grote grijper, bam in de vrachtauto, om aan alles wat er daarna gebeurt maar niet meer te denken, vreselijk. Aan de andere kant vind ik de discussie m.b.t. het cremeren van dieren wel een enorme luxe-discussie. Voor het paard maakt het nl. niets meer uit. Ik zou dat geld dat het cremeren kost liever aan Brooke of zo geven.
Voor het verhaal met de slager geldt het zelfde, maar dan op een andere manier. Angst omdat je paard weer wordt doorverkocht is gemakkelijk te voorkomen: door het lef te hebben zelf je paard op de trailer te zetten en naast 'em te staan als ie wordt geschoten.
En nogmaals: inslapen is ook niet altijd ideaal. Met het beeld voor ogen van mijn merrie, die dus echt hysterisch wordt van prikjes en (als ultiem kuddedier) zich verzet en weigert te gaan liggen als ze onder narcose gaat, is inslapen helemaal niet paardvriendelijk.
Iedereen moet in ieder geval doen wat het beste is voor z'n paard en vals sentiment of mensengedachten even vergeten.

**Geplaatst**: 02-06-02 03:14

Geplaatst: 02-06-02 03:14

Dimple schreef:
Het idee dat ze bij iemand op de boterham ligt is absoluut om gek van te worden.

Daar heb je wel gelijk in, maar de andere optie, vind ik ook niet aanlokkelijk: Als ze ingeslapen worden, worden ze daarna gebruikt voor zeepjes e.d. Scheve mond

!

Sam laten slachten, zou al helemaal niet gaan: hij is doodsbenauwd voor de trailer! Als ´ie er alleen maar instaat, breekt ´ie de hele tent al af!
Bij Balou hebben we er afgelopen week rekening mee moeten houden, dat ´ie de koliek niet zou overleven Verdrietig

. Voordat ´ie onnodig pijn had moeten lijden, hadden we hem ook laten inslapen.

Hier in Dld. moeten alle paarden sinds 2 jaar een Equidenpas hebben. Daarvoor moest een DA komen om alle gegevens van het paard in op te schrijven. Tevens moest je aangeven of je het paard als "slachtpaard" of "niet slachtpaard" zou willen laten registreren. Als je "slachtpaard" hebt aan laten kruisen, kan je die beslissing op ieder denkbaar ogenblik terug draaien, bij "niet slachtpaard" kan dit niet. Het gaat erom, dat slachtpaarden bepaalde medicamenten niet mogen krijgen (vaak diegene die bij bepaalde ziektes/ aandoeningen het beste helpen!), omdat ze voor consumptie bestemt zijn! De DA moet alle medicijnen die het paard krijgt, noteren in de pas! Onze ervaring is echter, dat de DA heel vaak niet eens vraagt wat je in de pas hebt laten aankruisen Scheve mond

!
Hoe is dat eigenlijk in Ned. gelden daar dezelfde regels????

Een kennis van mij werkt in de dierentuin en die gaf ons laatst nog een andere optie, die ik eigenlijk nog de beste vind: Er zijn ook slachters die in de wei mogen "nood"slachten (dat is als je paard bijv. in de wei een gebroken been heeft! Daar kan je natuurlijk wel een verhaal voor verzinnen Schijnheilig

!). Hij slacht het paard dan in de wei en vervolgens wordt het paard naar de dierentuin gebracht alwaar het aan de roofdieren wordt gevoerd. Dit is eigenlijk voor mij nog hetgene wat me het meeste aanspreekt! In de natuur worden paarden tenslotte ook door roofdieren gegeten en dan wordt er imo tenminste nog iets zinvols met m´n paard gedaan. Wat ik net al zei: Hem bij iemand op z´n bord terecht laten komen "kommt nicht im Frage" , maar hem in een fles douchegel of als luxe zeepje vind ik ook niet leuk Verdrietig

!
Het liefste zou ik hem ook laten cremeren. Dit kan sinds kort hier ergens (weet niet precies waar) kostenfactor: € 750 voor het cremeren en afhankelijk van de afstand daar naar toe: tussen € 300 en € 500 Frusty

voor het ophalen! (Da´s bijna een nieuw paard!)

Kendra, ik denk dat je wel gelijk hebt: voor het paard zelf maakt het allemaal niet veel uit, het zijn wij, de mensen, die er het meeste moeite mee hebben!

**Geplaatst**: 02-06-02 12:44

Geplaatst: 02-06-02 12:44

in laten slapen, dit gaat ook volledig pijnloos... en je dier laten cremeren wordt ook met respect gedaan hoor!! daarom zijn er ook zoveel dierencrematoria!

**Geplaatst**: 02-06-02 20:00

Geplaatst: 02-06-02 20:00

volgens mij krijgen ze geen kogel door hun hoofd maar een elektrische schok tussen de oren ofsow
ik weet niet of ze dat overal doen maar bij mijn oom wel
(eigen slager)

**Geplaatst**: 03-06-02 00:42

Geplaatst: 03-06-02 00:42

Ik heb helaas de beslissing al eens moeten nemen en heb toen gekozen voor de slager.

Mijn paard had al zoveel meegemaakt in de kliniek dat hij helemaal panisch werd van iedere spuit en hij met 4 man vastgehouden moest worden.

Ik heb hem zelf weggebracht en er was idd totaal geen sprake van stress bij het paard.

Voor mijn vorige paard was dit de beste oplossing, in laten slapen zou een groot drama geworden zijn.

**Geplaatst**: 03-06-02 04:40

Geplaatst: 03-06-02 04:40

Hmmm, moeilijke vraag zou ik zeggen.
Wat ik zou doen is laten inslapen, laten crimeren en een plaatsje op de dieren begraafplaats zoeken waar ik een grafsteen zou laten plaatsen. Dit gebeurt trouwens met vele dieren. Ik, als een dierenliefhebber, zou graag naar de rustplaats van mijn paardje willen terugkeren.
Tja, natuurlijk zijn er altijd omstandigheden rondom hoe we de dieren behandelen als ze heengegaan zijn, maar ik moet er dus niet aan denken dat iemand mijn paard aan het eten is.

**Geplaatst**: 03-06-02 08:24

Geplaatst: 03-06-02 08:24

Dribbel gaat nooit naar de slacht. Dat beestje betekend zoveel voor me, dat laat ik niet naar de slager brengen. Hij verdient het om rustig ingeslapen te worden. Hij verdient het niet om ontleed te worden door een slager. En voor mezelf , het idee dat iemand hem opeet, nee! nooit!
Kan me sommige reacties ook totaal niet indenken. OA dat het mensen nix meer uit maakt wat er gebeurd als ie dood is.
En het geld wat je krijgt van de slager. Wat intreseerd je het geld nog? je paardje is niet meer!! Nee, dat zijn dingen, kan ik me niet indenken..

**Geplaatst**: 03-06-02 09:32

Geplaatst: 03-06-02 09:32

Mijn jonge paard is ook geslacht, en ik kan niet ontkennen dat ik destijds hoopte dat de mensen die hem zouden op eten, er in zouden stikken, maar mijn gevoelens waren toen nog heel hevig.
Overigens, de mensen die hem opgegeten hebben, hebben vlees gegeten van een dier dat tot voor zover hij had geleefd, een goed leven had gehad zonder uitgebuit te zijn door de bioindustrie.
Ik ben enerzijds emotioneel, ik doe alles voor mijn dieren en ik heb een groot verdriet als ik ze af moet geven. Maar ik heb besloten om geen geld te investeren in ze als ze dood zijn. Dat doe ik alleen gedurende hun leven. Dat geld geef ik net als Kendra liever uit aan Brooke hospital, want die dieren hebben er veel meer aan.

**Geplaatst**: 03-06-02 21:56

Geplaatst: 03-06-02 21:56

Desiree schreef:
Overigens, de mensen die hem opgegeten hebben, hebben vlees gegeten van een dier dat tot voor zover hij had geleefd, een goed leven had gehad zonder uitgebuit te zijn door de bioindustrie.

Helemaal mee eens, ik eet ook echt geen kipfilet meer sind ik ongeveer weet wat er gebeurt tussen de geboorte van een kuiken en het stukje kipfilet op mijn bord.......