Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-07-18 10:47

Geplaatst: 19-07-18 10:47

Jeetje wat hebben sommige al veel stallen gehad. Als die van mij ooit moet verhuizen krijgen wij beiden een paniekaanval. Die staat al 10 jaar op dezelfde plek. En mijn eerste pony stond daar ook.
Met de stalhoudster nooit veel problemen gehad. Natuurlijk kan je het niet over alles eens zijn.

Stalgenoten is weer een ander verhaal. Geen idee of het hier thuis hoort. Maar er heeft hier weleens iemand gestaan en die had de pony (grote D of kleine e pony) net gekocht. Zou niet mijn keuze zijn geweest beestje zat niet helemaal goed in elkaar volgens mij. Maar goed broer was dierenarts(honden,katten) geen verstand van paarden zoals hij zelf zei. Maar hij was er een keer bij. Ze waren aan het rijden en opeens kwamen ze op de conclusie dat het paard last had van de rug. Nog geen 5 minuten later zat er weer iemand op. Geen idee wat er in die 5 minuten is gebeurt. Paar weken later vonden ze het een goed idee om iemand van toch zeker 100 kilo erop te zetten. Het was toch een smalle pony. Ontzettend sneu, ze kreeg nog les ook. Pony had echt zichtbaar moeite om te lopen. Toen heeft de stalhoudster toch meer even ingegrepen dat het genoeg was geweest en het tijd was om af te stappen. Gelukkig zijn ze kort daarna verhuist en is er weinig meer met de pony gedaan. Maar geen idee waar die nu is. Was een leuk ding om te zien maar lichamelijk denk ik niet geschikt om op te rijden.

**Geplaatst**: 19-07-18 11:50

Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen

Geplaatst: 19-07-18 11:50

Als je zelf vaak verhuisd zal je paard ook wel moeten. En helaas kies je dan soms de verkeerde plek uit.

In de tijd dat ik paarden heb (20 jaar) ben ik zelf al 5 keer verhuisd. Van onder in noord-holland naar de kop, naar groningen, naar zeeland, kop van noord-holland en nu zuid-holland. Volgend jaar waarschijnlijk weer.. dit keer naar flevoland.

**Geplaatst**: 19-07-18 12:14

Geplaatst: 19-07-18 12:14

Wat een verhalen zeg!
Bij mijn vorige stal was ik zo blij toen ik er weg kon. Doordat ik ging verhuizen kwam ik bij deze stal terecht. Aantal goede verhalen over gehoord en het klonk goed toen ik ben wezen kijken. Nou.. dat viel flink tegen.

- Dag 1. Ik wilde kijken hoe paard erbij stond en was om 8.30 op stal.
Kreeg ik op een niet al te nette manier te horen dat je pas vanaf 9.00 welkom bent. Misschien handig als ze dat van tevoren hadden gezegd. +:)+

- Het vorige punt werd me medegedeeld door de eigenaresse van de stal. Van tevoren was gezegd dat alles mogelijk is in overleg. Alleen... niemand durfde te overleggen met haar. Toen paard ging verhuizen heb ik ook gewacht tot de eigenaar thuis was omdat ik het niet aan haar durfde te vertellen dat we gingen.

- Voerbeleid was super slecht. Twee keer per dag hooi, en dan veel te weinig. Vaak werd om 7 uur in de ochtend gevoerd en dan pas 12 uur later weer. Paard werd steeds dunner, dus aangegeven dat hij meer moet.. Nou nee, hij kreeg genoeg en liet volgens hun zelfs eten liggen. En wij mensen eten ook niet de hele dag toch? Dacht echt dat ze een grap maakte. In de winter stond hij vaak om 19.00 al zonder hooi en moest hij de hele nacht nog.

- Paarden stonden in de winter overdag op de wei en 's nachts op stal. Paarden staan daar op stro, helemaal prima! Er kon alleen bijna geen stro vanaf. Paard stond praktisch op beton. Er lagen ongeveer genoeg strootjes in om de stenen ondergrond te bedekken. :Y)

- Kwam op een dag op stal en werd me verteld dat paard vanmorgen wat stijf liep. (Had me dan even gebeld!) Wil ik hem uit de wei halen, staat hij gewoon op 3 benen. Beetje stijf maar. :roll:

Ik was zo blij dat ik een andere stal had gevonden. Kon niet wachten om te vertrekken.
Nu staan we op een super plek. Hoef me nooit zorgen te maken om paard. In de winter 4 keer per dag ruwvoer en hij is nog nooit zo goed de winter uitgekomen. Als er iets is word ik gelijk op de hoogte gebracht en ze denken heel goed mee. Paard is helemaal op zijn plek en ik ook. Zo blij dat het ook op deze manier kan..

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 19-07-18 12:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-07-18 12:24

Geplaatst: 19-07-18 12:24

Ik heb de afgelopen jaren ook best wat stallingen gehad. Dit alles over haast 14 jaar.

Toen ik mijn eerste pony kreeg ben ik bij een melkveebedrijf gaan staan. Hier ook mijn 2e paars bijgekocht.

Tussentijds werd ik zwanger, stal was 15 km fietsen, geen rijbewijs en geen ov daar.

Dus verhuist naar stal 2. Op 2 minuten fietsen vanaf huis. Helaas daar veel gedoe. Eigenaren en ik lagen niet op 1 lijn. Zij hadden 2 shetlanders. Lekker op t volle gras. Tot ze weer bevangen raakte. Op stal op een plukje hooi voor 3 weken. Om daarna weer opdezelfde wei gegooit te worden..
Intussen flink commentaar op mij, want ik had rijpaarden dus die MOESTEN 7 dagen per week gereden worden.

Dus terug naar stal 1.
In de tijd hier mijn 2e paard verkocht. En een andere gekocht. (Paard vroeg meer aandacht dan ik kon bieden met mijn dochter. Oaars met trauma, eenkennig, en moest minimaal 4x weeks gereden worden om rustig te houden. Nieuwe paard een 17jarige kwpn merrie. Mijn 2e droompaard. Geweldig dier!).

Half jaar erna bleek mijn andere paard niet te kunnen huizen bij zn nieuwe eigenaar. Dus werd weer verkocht. Besloten hem terug te nemen. Maar mocht er maar 2 stallen daar. Zodoende moeten verhuizen.

Stal 3.
24 7 weidegang met grote inloopstal. Zou droge weide zijn.
Na 3 weken met spoed verhuisd met 3 paarden met mok omdat ze tot de koten in de zut stonden..

Stal 4.
Heel lang met plezier gestaan.
Maar kochten huisje met eigen grond.

Stal 5.
Aan huis.
Helaas bleek vriendlief niet zo lief.. en met een verhaal van huiselijk geweld en misbruik weggevlucht..

Stal 6.
Een goede kennis welke mijn paarden voor me heeft opgehaald en opgevangen! ♡
Het is dat in pension staan te duur was, anders was ik er gebleven!

Stal 7.
Weide gevonden welke goed te betalen was als alleenstaand moeder.
Heel fijn plekje bij mensen aan huis. Eigen weitje en heel veel hulp van hen waar ik nodig had.

Stal 8.
Na zelf urgentie te hebben gekregen ben ik 30 km moeten verhuizen. Weg uit het opvanghuis met mn dochter.
Was t liefst in de buurt gaan wonen. Maar was gewoonweg niet tussen te komen..
Zodoende verhuisd.
Plekje gevonden waar er 2 op 24 7 paddock moesten. En 1 snachts binnen overdag met ander paard de wei op. (Andere 2 mochten niet op de wei van stalhouder..). Paddock (20 bij 50) bleek 1 grote blub te worden..

Stal 9.
Sinds 3 maanden verhuisd naar een pensionstal vlakbij. Zij hadden een weide met schuilstal. Zelf voeren en water geven. Maar omheining en mest doen hun.
Echt het beste plekje dat ik heb sinds stal 1!! Hier gaan we nooit meer weg!

**Geplaatst**: 19-07-18 12:29

Geplaatst: 19-07-18 12:29

We hebben nu de paarden aan huis staan, net omdat we een paar niet zo fijne ervaringen met stallingen hebben gehad.
Bij 1 stalling:

- Bij rondleiding was de vrouw aanwezig. Ze was heel vriendelijk. In de praktijk had zij niets te zeggen op de stalling en haar man was een echte bullebak.
- Maandag was hun sluitingsdag, verder was de eigenaar altijd welkom. En natuurlijk bij ziekte of andere uitzonderingen mocht je wel op maandag langskomen. Realiteit: op maandag gesloten (ook als je paard mank staat) en openingsuren tussen 9:00 -18:00 (mijn werktijden)
- Paard staat in kudde met onbeperkt hooi of gras. Realiteit: regelmatig een halve tot hele dag geen hooi (dan ging ik met mijn paard wandelen om haar aan de kant te laten grazen want hooi nemen mocht niet). Hooi van goede kwaliteit was voor hun paarden, beschimmeld hooi voor de pensionklanten.
- In de zomer mogen de paarden op de weide. Realiteit: de weides rondom de stalling waren enkel voor hun eigen paarden. Als je je paard op de weide wilde, werd deze met de trailer naar weide 15 km verderop gebracht en werd pas een week later terug gehaald. Er waren totaal geen faciliteiten aan of rondom deze weide gelegen naast de autosnelweg.
- Paddocks worden regelmatig uitgemest. Realiteit: heb in twee maanden tijd nooit iets van mest uit de paddocks zien gehaald worden.
- Veiligheid van de paarden gaat voor alles. Ze gingen oude prikkendraad vervangen. Dit hebben ze gedaan met de paarden nog in de weides. De betonpalen met prikkendraad hebben een week op de grond gelegen. Ook lieten ze paarden los over het terrein lopen met als resultaat dat ze gemaaid tuingras gingen eten en vier paarden op hetzelfde moment koliek hadden (was toeval volgens hen)
- Je betaald altijd voor een stal, zodat deze te gebruiken is bij ziekte of extreem slecht weer. Realiteit: noodweer en mijn paard stond alleen op een paddock zonder enige mogelijkheid om te schuilen. Dit was de spreekwoordelijke druppel. Ik stuurde een bericht hierover en zij bleven beweren dat paard wel op stal stond, terwijl ik nog langs de stalling gereden was en haar zielig had zien staan. De dag ervoor ook al woordenwisseling met de stalhouder gehad (hij maakte seksuele avances waar ik niet van gediend was) en mocht absoluut niet na 18:00 op het terrein komen. Diezelfde avond heeft hij mij gebeld en bedreigd. Hij ging zowel mijn paard als ons iets aandoen én hij wilde geld. Met politie escorte mijn paard weggehaald en als noodoplossing in onze tuin neergezet. Heb mijn paard nooit zo blij gezien als toen ik haar kwam halen. Wat heb ik mij schuldig gevoeld dat ze daar alsnog twee maanden heeft gestaan. Mijn spullen heb ik pas teruggekregen met behulp van de rechtbank.
Achteraf nog heel veel gruwelverhalen gehoord. Van zieke paarden verkopen, twee jarige paarden zadelmak maken, paarden die voor training staan mishandelen (slaan en schoppen), tot bedreigen met de dood van mensen die volgens hen kritiek hadden. Snap niet dat die stalling nog steeds bestaat...

Andere stalling was een afspraak met een verre kennis. Had een oud paard (>30 jaar) en daar mocht mijn paard bij als ik de paarden zou verzorgen. De omheining en stal waren in slechte staat. We hebben voor ons paard ernaar toe ging drie dagen aan de stal en de omheining gewerkt (veel gewoon moeten vervangen op eigen kosten want was volgens kennis niet nodig). Toen mijn paard erbij kwam te staan, bleek het oude paard niet alleen te kunnen staan. In eerste instantie mocht ik nog oefenen met oude paard laten wennen aan alleen staan, maar uiteindelijk mocht ik gewoon de weide niet meer uit (dan ging het oude paard vast dood door een hartstilstand). Meermaals aangegeven dat als ik dit van tevoren had geweten, ik mijn paard er niet bij had gezet. (ze wist dat ik graag op buitenrit ging). Ook kreeg ik continue opmerkingen over de verzorging van het oude paard. Ook al deed ik alles wat ze vroeg, het was nooit goed. 'Ons paard heeft er nog nooit zo slecht uit gezien als nu': zei ze dan. Eigenlijk had ze over alles opmerkingen, zelfs over paardrijden 'dat is eigenlijk toch dierenmishandeling', terwijl ze zelf 20 jaar op het oude paard heeft gereden. Na een dikke maand vertrokken.

Heb gelukkig ook een paar heel goede stallingen gehad. Bij een PP was het zo goed, die deden het beter dan dat ik zelf kon. Ze zijn gestopt omdat de eigenaar van de grond opeens de huurprijs vertienvoudigden en nog veel eisen ging stellen. Dat was zo jammer. Ook nog twee jaar op een heel fijne doe - het - zelf stal gestaan. Alle afspraken werden opgevolgd, fijne sfeer, echt topplek. Alleen te ver om na drukke werkdagen naartoe te gaan.

**Geplaatst**: 19-07-18 13:00

Geplaatst: 19-07-18 13:00

Ongelofelijk wat een stallen leed pff.

Niet heel veel stallen gehad maar 1 stal had de eigenaar soms last van vallende blaadjes en dan was een van de pensionklanten de sjaak tot de volgende aan de beurt was, je mocht longeren in de bak maar wel daarna harken, prima geen probleem, totdat je het gevoel krijgt dat je op afstand wordt bekeken of je het wel doet en dit ook zo blijkt te zijn. Verder prima stal maar toch vertrokken omdat de bak erg zwaar was en dit niet aangepakt werd.
Zou vrijdag weg gaan maar was ineens storm voorspeld dus appje dat ik die avond zou vertrekken ivm storm volgende dag, niks gehoord, de volgende dag even langs met flesje wijn en chocolade om te bedanken voor de jaren op stal, uur later van FB verwijderd waarom geen idee. Dan later via de tandarts horen dat ik zo lastig was, mijn paard niet goed zou rijden enz. en paar weken laten via de hoefsmid dat ze me wel miste want er waren wat dingen kapot en aangezien ik altijd alles repareerde bleef het nu liggen. Was dus alleen goed voor de klusjes.
Allemaal niet schokkend maar je denkt een goeie band te hebben nou niet dus.

Nu op een doe het zelf stal, paarden staan in de winter de hele dag buiten met hooi, zomers dag en nacht op het land, 1 binnen of buitenzet beurt per week. Prima

**Geplaatst**: 19-07-18 13:24

Geplaatst: 19-07-18 13:24

Ik heb in het totaal op zo'n vijf plaatsen gestaan waarvan er twee wat minder waren... Ofja, eentje was eigenlijk gewoon echt pure mishandeling.

Dus de eerste stalling waar ik stond. Was een ontzettend grote manege, maar er waren ook nog oudere stallen. Daar stond mijn paard samen met nog ongeveer 6-8 anderen.
Was echt een verlaten gebouw, stond ook nog een kantine aan die niet meer gebruikt werd want ze hadden ondertussen een nieuwe.
Geen probleem dat het oud was natuurlijk, de stallen waren groot genoeg. Wat WEl een probleem was was dat één van de pensioeneigenaren letterlijk al het werk moest doen, zij mestte altijd de stallen uit, gaf de paarden eten, zette ze op de 'wei'...
Tussen aanhalingstekens, want het was gewoon een zandvlakte, zou niet eens groot genoeg zijn om als piste te kunnen dienen. Daar volgde ook op dat ik als 10 jarige af en toe eens aan de eigenaar vroeg wanneer ze nu op de grote wei mochten, want letterlijk achter hun zandbak lag een groot stuk wei waar hun jaarlingen stonden te grazen. Kreeg ik vaak te horen dat dat wel nog zou gebeuren.
Mijn paard had echt gewoon gras nodig want ze was mager. Dus ik gaf haar wat hooi bij toen ik haar buiten stond te poetsen.
Komt de staleigenaar plots aanlopen en begint me daar toch een stuk uit te kafferen 'dat ik wel kan klagen en zagen voor mijn wei maar dat ik de boel hier wel vuil kon maken' of iets in die aard. 8)7

Niet te vergeten dat het buiten gewoon één grote puinhoop was. De hooibaal stond zelfs eerst gewoon buiten zonder overdekking op van die houten paletten. De bodem was helemaal aan het schimmelen! Maar er werd gewoon telkens nieuw hooi op gezet. Want die palet even opheffen met de heftruck en naar de mesthoop tien meter verder rijden is te veel gevraagd...
Toen heb ik ooit als 10 jarige (samen met een vriendin volgens mij) het beschimmelde hooi per kruiwagen weg gereden... Was niet niks.

Maar de staleigenaren waren vaak echt gewoon zo onredelijk. Waren op zijn zachtst gezegd licht ontvlambaar.
Zo stond ik samen met mijn vriendin de manen te knippen van mijn toekomstige paard (wat ik overigens van hun zou kopen

) en we hoorden twee meisjes praten dat ze hun Iphone of weet ik veel wat verloren waren.
Dus ik zeg 'Oh, ik heb in de grote stal daarnet wel een tas zien staan'
Komen die w**ven (ja sorry, taalgebruik) vijf minuten later terug met de eigenaresse 'Ja, als jullie die gsm hebben is het nu het moment om hem te geven hé!'
Sorry, maar zo even iemand beschuldigen van diefstal... Doe even normaal hé. En wat voor een belachelijke mensen waren me dat ook? Ik zeg waar hun MOGELIJKE tas staat en dan zal ik hem zeker gestolen hebben? :')

We waren echt gewoon flabbergasted.

Buiten dat was hun omgang met paarden ook echt niet bewonderenswaardig. Manege paarden en pony's stonden vaak per twee opgekropt in een kleine stal. Moesten echt belachelijk veel uren per dag meelopen in lessen, ook tijdens kampen nog gewoon volle bak gaan.
Meisje valt van pony af omdat hij struikelt -> pony krijgt een schop onder de buik. 8)7

Een paard dat 'verdronken' was in de modder. Geen idee wat er nu uiteindelijk mee aan de hand was, ik was toen nog jong. Maar ze hadden het paard uit de wei moeten slepen, hij was echt HELEMAAL onder de modder. De dierenarts was wel al gekomen om hem een spuitje te geven maar het paard lag dus ergens helemaal alleen 'in een hoekje' onder een zeil dood te gaan. Mijn vriendin en ik waren toen rond de 11 jaar en helemaal in shock natuurlijk. (De modder in die wei was ook echt ongelooflijk diep.)

Niet te vergeten vermelden dat het paard wat ik daar gekocht heb echt pure angst had voor mannen. Ook toen ik daar weg was, vijf jaar later had hij nog steeds schrik. Tja hoe zou dat komen... Het geweld dat daar gebruikt werd had eigenlijk gefilmd moeten worden, was echt schandalig.
Net zoals drie jarige pony's die volle bak mee moesten lopen in de lessen, paarden met geweld zadelmak maken etc.

Enigste positieve is dat alle eigenaarspaarden dagelijks voor een lange tijd de wei opgingen.

(Niet dat er veel gras opstond.) Verder hadden de meeste mensen daar echt gewoon geen respect voor hun paarden.

Uiteindelijk na vele jaren verhuist. Toen paard terug naar een andere weide gebracht omdat ze op de andere stalling niet veel buitenkwamen.
Zag er fijn uit, maar mijn bedoeling was net dat ik mijn paard ergens op de wei zou zetten zodat ik er minder naartoe moest gaan. Ik voelde me namelijk niet zo goed in mijn vel.
In het begin ging het allemaal goed. De wei was van iemand die haar eigen paarden er ook had staan. Ik mocht zelfs op haar paard rijden, aantal keer gedaan ook. Maar ik kwam dus niet zo vaak.

Na een tijd begon het drama. Mijn paard was uitgebroken en liep dus los op de straat. Gelukkig geen drukke straat en dicht bij een bos. Zij had mij dus gestuurd dat mijn paard uitgebroken was en dat ze hem was gaan vangen. Zij helemaal pissig want ze had een afspraak bij het ziekenhuis (zwangerschap), alsof ik er iets aan kon doen?

Hij was op die dag toen blijkbaar 2x uitgebroken.

Het was een half uur rijden voor ons dus wij konden niet op 123 daar bij de wei staan.
Kom ik daar aan, zit zij daar met haar twee bijrijders wat belachelijk afstandelijk te doen. Begint er eentje van 'Ja, moest iemand mij sturen dat mijn paard uitgebroken is zou ik hier toch direct gestaan hebben, dat is toch niet normaal' en blablabla. Ik zei van ik sta hier nu toch? :')

Het is een halfuur rijden voor ons, en zij hadden hem al te pakken dus het leek me geen werelddrama..
Het mooie komt wel nog... Er bleek gewoonweg GEEN STROOM op de draad te staan. Want haar paarden hadden dat niet nodig, neuh, die braken niet uit. 8)7

Haar conclusie dus, IK moest apparatuur gaan betalen om stroom op de wei te zetten. Want zij kon haar stroomkastje toch niet de hele dag op laten staan?
Doe eens normaal joh.. Als je een paardenwei huurt kan je er toch vanuit gaan dat er stroom opstaat zeker..

Maar als mijn moeder dan vroeg of we moesten helpen voor de draden terug te spannen moest het niet, maar betalen zouden we wel moeten. Niet gedaan overigens hoor.
Daartussen ging het wel terug goed, maar maanden later krijg ik ineens een bericht dat ik een andere stalling moet zoeken omdat ik niet genoeg naar mijn paard kom.
Mijn moeder ging in die tijd twee keer per week langs en dan ik soms nog eens. Tja joh, zet dan in je advertentie dat je blijkbaar verplicht bent om naar je eigen paard te komen...
Ik was blij dat hij op de wei stond met andere paarden maar dat was dus niet genoeg.

Daarna op een wei gestaan bij mensen waar ik ook maar 1x per week kwam en dat vonden zij al veel. :')

Paard was er gewoon gelukkig, stond samen met twee anderen op een wei met veel gras. Nooit klachten gehoord dat hij probeerde uit te breken...

Laatst bijgewerkt door DezeNaam op 19-07-18 13:35, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-07-18 13:28

Geplaatst: 19-07-18 13:28

helaas lees ik een heleboel gruwelverhalen, met ook wel herkenbare punten.
Hier puntsgewijs mijn ervaringen.

Stal 1: Pensionstal/ zorgboerderij. Hier twee jaar gestaan en het ontzettend naar mijn zin gehad. Was wel erg ver reizen en had op dat moment nog geen rijbewijs (uiteindelijk reden van verhuizen). Was veel in overleg mogelijk en de paarden kwamen jaarrond lekker overdag buiten.

Stal 2: Paard verhuisd naar manege 3 km verderop. Heb ik vijf jaar met plezier gestaan op doe het zelf basis. Daarom qua verzorging en weidegang alles zelf in de hand. Op een gegeven moment was het doe het zelf niet meer te combineren met studie en daarom ook verhuisd naar volpension.

Stal 3: Leek aanvankelijk een fijne stal, maar vanwege overname door ander management werd steeds meer de kantjes er vanaf gelopen qua onderhoud, verzorging en voeren. Uiteindelijk weggegaan nadat het volgende gebeurd was:
- Structureel te weinig hooi voeren (2 kg voor de nacht voor een paard van 650 kg) en dan was de nacht portie de grootste portie van de hele dag.
- Waterbak geheel afsluiten, omdat paardlief te veel met het hooi sopte. Paard heeft daardoor 24 uur zonder water gestaan. Geluk dat ik uit gewoonte de waterbak dagelijks controleer. Mijn vader heeft moeten langskomen om de bak open te draaien. Wilden ze zelf niet doen.
- Weides compleet kapot laten lopen en daarop ook te weinig hooi bijvoeren op de wei voor het aantal paarden dat erop staat.
- Postzegel paddocks in de winter, zonder schuilmogelijkheid en ruwvoer.
- Mijn hooinet verstoppen achter slot en grendel (wat ik met hun toestemming gebruikte tegen hooi morsen). Nadat dit meermaals gebeurd was, het hooinet in de box laten hangen, maar leeggooien door de box heen als ik weg was. Pas toen ik met een slot de bovenkant van het net dichtdeed werd er vanaf gebleven.
- Paarden met wonden en blessures werden gewoon op stal geknikkerd. Eigenaren werden hierover niet geïnformeerd. (heb toch wel wat ernstige dingen voorbij zien komen, waar eigenaren 's avonds zelf vervolgens achter moesten komen).
- Jaloers gedrag van de stalmedewerker toen ik hem voorbij ging in niveau. Moet hij zelf weten natuurlijk, maar was wel een beetje jammer dat ik er blindelings op moest vertrouwen dat hij goed voor mijn paard zorgde.
- Klap op de vuurpijl was wel dat (nadat ik aangegeven had te gaan verhuizen) mijn stal een week lang niet fatsoenlijk uitgemest is. Paard stond op zeiknat, stinkend met stront gemengd vlas. Hier natuurlijk wat over gezegd en letterlijk te horen gekregen "ja dan kun je pas zien wat voor een vies paard het eigenlijk is". Uh huh... jarenlang zelf iedere dag zijn stal gedaan. Paard is hartstikke netjes.

Hier uiteindelijk vier jaar gestaan.

Stal 4: Gelukkig nu op een stal waar alles bespreekbaar is. Volpension, genoeg ruwvoer, betrokkenheid, gezelligheid, weidegang en faciliteiten. Echt een fijne plek en hoop hier nog lang te blijven!

**Geplaatst**: 19-07-18 18:13

Geplaatst: 19-07-18 18:13

Iedere stalling heeft goede en minder goede dingen, dat is best wel lastig altijd.

Stal 1: Stond eerst op een stal die grootschalig was omdat ik toen nog reed, naardeel was daar weer dat er echt veel te veel mensen stonden en er altijd gedoe was :')

En ook dat ze in de winter maar heel weinig naar buiten gingen.

Stal 2: Toen naar een stal gegaan waar ze alles heel mooi voor elkaar hadden qua spullen, alleen dan kun je alles wel goed voor elkaar hebben maar als je dan vervolgens een mini laagje stro er in gooit waardoor ze op het beton liggen en dan doorligplekken krijgen ben je daar ook weer niet echt blij mee. Ook niet fijn als ze in weer in wind buiten moeten blijven, veel buiten is altijd fijn maar als het echt rotweer is is het toch wel fijn als ze ze binnen zetten, maar dat werd niet gedaan. Het fijnste is ook als de stalhouder zelf geen paarden heeft, want anders krijg je altijd wel gezeur over hoe of wat je doet. Mijn paard, mijn beslissingen. Dat snappen sommige stalhouders niet. Nadeel daar van is ook dat ze dan hun eigen paarden wel lekker in de winter op het land doen maar de pensionpaarden niet mogen. Ook niet als we het zelf deden, want ik begrijp dat ze dan extra werk er van hebben. Ook in het begin stond daar iemand die helemaal getikt was, die was gelukkig weggegaan

Slechte stal was dat! Jammer dat zulke mensen het nooit in zien omdat ze een betonnen muur voor hun kop hebben

Stal 3: Ik sta nu op een stal, dat is echt super. Mooi kleinschalig, ruime open boxen (6 bij 4 meter) met een dikke lading stro er in en er onder zitten planken dus ligt ook nooit hard, dag en nacht buiten kan in de zomer maar op stal kan ook s'nachts, in de winter blijven ze gewoon op het land lopen. Nadeel is dan dat het niet echt super luxe is, maar ik heb wel geleerd dat luxe niet altijd beter is, je kan het zo mooi hebben maar als je het dan nog verprutst door bijvoorbeeld willen bezuinigen op stro terwijl het paardwelzijn dan achter uit gaat, werkt dat ook niet.

Tot nu toe is mijn ervaring dus hoe minder luxe hoe beter ze voor de dieren zorgen

Hopelijk binnenkort alles bij huis, dat zou echt het beste zijn

**Geplaatst**: 19-07-18 18:30

Geplaatst: 19-07-18 18:30

Met je laatste zin ben ik het niet geheel eens.
Ik sta op een geweldige stal die best luxe is met geweldig beleid en waar alles in overleg mogelijk is.
Dus er zijn uitzonderingen...

**Geplaatst**: 19-07-18 18:39

Geplaatst: 19-07-18 18:39

Mando schreef:
Met je laatste zin ben ik het niet geheel eens.
Ik sta op een geweldige stal die best luxe is met geweldig beleid en waar alles in overleg mogelijk is.
Dus er zijn uitzonderingen...

Ja oke dat is vast waar! Het is ook mijn ervaring tot nu toe

**Geplaatst**: 19-07-18 18:49

Geplaatst: 19-07-18 18:49

Citaat:
Het fijnste is ook als de stalhouder zelf geen paarden heeft, want anders krijg je altijd wel gezeur over hoe of wat je doet.

Hier ben ik het dus niet mee eens. Heb op twee stallen gestaan waar de staleigenaar geen paard had. Die gingen dus alles volgens het boekje doen. Resultaat: veel biks, te weinig ruwvoer en veel gezeik en een gevaarlijke pony. (zijn de stallen die ik eerder beschreef).

Nu heb ik een stalhouder met twee eigen paarden. Resultaat: geen biks, veel ruwvoer en geen gezeik. En een heel lieve pony.

**Geplaatst**: 19-07-18 20:54

Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen

Geplaatst: 19-07-18 20:54

Goh. Wat een bijzondere verhalen komen er langs

Het vervelendste hier was dat het hooi eruit werd gehaald als ponylief niet snel genoeg at. We hebben er eentje die rustig eet en ook rustig wat laat liggen wat ze later weer opeet. Maar dat werd er dan uitgehaald.
Verder was de stalhouder niet altijd even aardig, maar toen ik een keer even flink boos ben geworden dat het mijn paard was en hij daar helemaal niks over te zeggen had hoe en wat ik er mee deed, was het klaar en bleef het eten ook liggen.

Maar, de eigenaresse (ik ben bijrijder) stond niet zo sterk in haar schoenen en had steeds minder zin om daar te zijn, dus nu staat ze lekker bij haar thuis. En wat een verademing. Veel rustigere, kalmere pony gekregen. Zielsgelukkig met haar kudde van 2 mini paardjes en zichzelf.

**Geplaatst**: 20-07-18 00:16

Geplaatst: 20-07-18 00:16

Domino_2006 schreef:
Citaat:
Het fijnste is ook als de stalhouder zelf geen paarden heeft, want anders krijg je altijd wel gezeur over hoe of wat je doet.

Hier ben ik het dus niet mee eens. Heb op twee stallen gestaan waar de staleigenaar geen paard had. Die gingen dus alles volgens het boekje doen. Resultaat: veel biks, te weinig ruwvoer en veel gezeik en een gevaarlijke pony. (zijn de stallen die ik eerder beschreef).

Nu heb ik een stalhouder met twee eigen paarden. Resultaat: geen biks, veel ruwvoer en geen gezeik. En een heel lieve pony.

Precies! Daarnaast is het vrij handig om een stalhouder te hebben die er verstand van heeft en natuurlijk ook handelt naar kennis en beste welzijn.
Als stalhouder moet je soms veel slikken, maar je moet ook niet altijd alles accepteren. Hier op stal willen we ook graag dat alles een beetje vriendelijk gaat. Heb er ook een op stal gehad die meende het beter te weten dan iedereen. De hoefsmid werd ook gecommandeerd hoe hij het moest doen, of ze stond er zelf op los te raspen, met als gevolg die arme pony elke keer na het bekappen stok en stok kreupel. (Snap nog nooit dat die smid dat zo deed) En zo vielen er meer dingen voor wat bijna aan mishandeling grensde. Tja, in zo'n geval vind ik het helemaal niet erg als daar wat van gezegd wordt. Blijft toch jouw terrein. Dat werd natuurlijk niet gewaardeerd, stond ze op een dag als een rasecht viswijf, mijn zieke moeder compleet de huid vol te schelden en schreeuwen omdat er iets niet naar de zin was. :oo

Ik was echt flabergasted!
Kwam toen later een periode dat ze zomaar ineens helemaal niet meer kwam of omkeek naar de pony, moet zeggen, beter heeft het beestje er nooit bij gestaan :oo

Je maakt wat mee! En van beide kanten valt natuurlijk altijd wat te zeggen, maar wij paardenmensjes zijn onderling ook absoluut niet makkelijk of altijd even vriendelijk naar elkaar. Ken legio stalhouders die daarop uiteindelijk afgehaakt zijn van het hele pensionhouden.
Dat horrormensje wat wij hier hadden zal haar verhaaltjes en leugens ook wel klaar hebben. Dat liegen en roddelen zat in haar natuur, deed ze over anderen bij ons en over ons was ze dan wel weer bij een ander aan het roddelen hoe super slecht het hier wel niet was.
Ach ja, sinds ze weg is het hier qua sfeer weer top, zijn zelfs weer uitgebreid qua stallen en nog kunnen we de vraag niet aan, zo slecht hebben ze het hier :))

**Geplaatst**: 20-07-18 00:27

Geplaatst: 20-07-18 00:27

Schoot me vanmiddag nog iets te binnen over stal 13. Mijn paard was half februari positief getest voor rhino. De 3de test was hij nog steeds niet goed en ik durfde dus niet te verhuizen, totdat ik de kans kreeg hem in quarantaine te zetten half mei. Ik had al meerdere keren woorden gehad met de staleigenaar over het feit dat hij werkelijk geen vinger naar mijn paard uitstak maar ik wel de volle pond moest betalen. En over nog meer dingen

. We staan klaar om te verhuizen en ik ga, uit goed fatsoen, netjes afscheid nemen. Gaat die man me doodleuk vertellen dat ik echt ga verongelukken met dat paard en dat als de rhino test weer goed is ik hem maar snel terug moest brengen. Dan zou hij hem voor me gaan trainen, uiteraard tegen extra betaling... 8)7

.

**Geplaatst**: 20-07-18 05:19

Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen

Geplaatst: 20-07-18 05:19

Denk dat stal eigenaren met zoveel mensen en zoveel wensen het ook niet altijd makkelijk hebben.

Ik heb een goede stadhouder die alles goed op de rit heeft.
Onbeperkt hooi en is het teveel dan krijgen ze minder.
Alles in overleg maar als jij jezelf niet gedraagt dan wordt je daar op een normale manier op aangesproken.
Er gelden regels anders zou je met zo'n grote stal de mist in gaan.

Hou je jezelf niet aan de regels ondanks waarschuwingen dan kan je binnen een week vertrekken.
Heel veel mag
Heel veel kan
Maar er zijn grenzen....

**Geplaatst**: 20-07-18 08:23

Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen

Geplaatst: 20-07-18 08:23

Als stalhouder zouden we hierover ook een topic kunnen openen hoor.
Klanten die niet betalen.
Klanten die van de een op de andere dag verdwijnen(weer zonder betalen)
Klanten die verdwijnen met de noorderzon maar paard achter laten.
Klanten waar je nooit het goed voor kan doen en denken dat de hele stalling op hun paard aan gepast kan worden.
Klanten die bijrijders hebben die vervolgens met het verkeerde paard gaan rijden waarbij je dan een hele discussie krijg dat ze echt het goede paard niet hebben :-O
Een paard mocht van zijn eigenaar geen eten hebben,dat kan je gewoon niet maken als de rest eten krijgt.Ik ben bereid een handje te geven maar niks kan niet.
Enzo kan ik ook nog wel even doorgaan :-)

Heb langs beide kanten gestaan als klant en als stalhouder ,maar als stalhouder doe je het in ieder geval altijd voor iemand niet goed.Nu heb ik bijna geen verloop dus het gaat aardig denk ik dan maar kleine dingetjes blijf je houden.Ik ben nu ook wel zo ,mijn werf ,mijn regels.Klanten zijn welkom maar geen koning,die ben ik ;-)

**Geplaatst**: 20-07-18 08:37

Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen

Geplaatst: 20-07-18 08:37

Het grootste probleem heb ik gewoon gehad met stalhouders die op een verzoek “ja” zeiden en je had je nog niet omgekeerd en gewoon “nee” deden.
Als je het niet wilt doen, prima, maar zeg dat dan gewoon. En zeg niet dat je het wel doet, om het vervolgens gewoon niet te doen.
Zeg dan: “Joh Sanet, leuk en aardig, maar dat ga ik niet doen”.

**Geplaatst**: 20-07-18 09:00

Geplaatst: 20-07-18 09:00

Sanet schreef:
Het grootste probleem heb ik gewoon gehad met stalhouders die op een verzoek “ja” zeiden en je had je nog niet omgekeerd en gewoon “nee” deden.
Als je het niet wilt doen, prima, maar zeg dat dan gewoon. En zeg niet dat je het wel doet, om het vervolgens gewoon niet te doen.
Zeg dan: “Joh Sanet, leuk en aardig, maar dat ga ik niet doen”.

Precies dit. Genoeg stalhouders die je bij bezichtiging naar de mond praten en gouden bergen beloven, maar als puntje bij paaltje komt het tegenovergestelde doen. Beloof het dan niet, dan kan ik er nog voor kiezen ergens anders heen te verhuizen.

**Geplaatst**: 20-07-18 09:28

Geplaatst: 20-07-18 09:28

Ergste wat ik heb meegemaakt is denk ik wel dat ze mijn kreupele pony (ernstige peesblessure) gewoon op de grote wei hebben gegooid met andere pony's. Terwijl ik duidelijk aan heb gegeven dat hij stalrust moest hebben en dat dit op advies van de dierenarts was. Toen ik er wat van zei, was het enige verweer, maar ze gaan allemaal de wei op. Pony bleef prima rustig en alleen achter als hij op stal had moeten blijven, was absoluut geen probleem geweest en ze hebben het nog moedwillig gedaan ook. Zelfde avond ben ik verhuisd.

Verder een aantal stallen gehad waar te weinig hooi gevoerd werd. Of pony's in de drek stonden in de winter.

**Geplaatst**: 20-07-18 09:35

Geplaatst: 20-07-18 09:35

Te weinig ruwvoer geven is een hele herkenbare!
Op de stalling waar ik eerst stond, kreeg ik korting ivm het aantal paarden. Ik gaf aan dat ik deze korting wel wilde gebruiken om hooinetten te vullen zodat ze meer ruwvoer kregen naast de porties die ze van de eigenaar kregen. Maar de eigenaar ging er juist minder door voeren want ze hadden toch een hooinet hangen die niet altijd leeg was. Het buiten zetten moest altijd zo snel mogelijk dus het personeel liep te trekken aan de paarden zodat ze meer doorliepen. Op een begeven moment kregen ze mijn paard niet meer te pakken van de wei en dan stuurde ze wel netjes een appje. Maar toen ik vervolgens aankwam hadden ze alle andere paarden wel al binnen gezet. Gevolg was dat mijn paard in z'n uppie heel de wei door rende en doorweekt was van het zweet. Vervolgens konden we hem zelf elke dag binnen en buiten zetten.
Op een andere stalling moest ik het voer altijd klaarzetten en zo stonden er nog regelmatig gevulde bakken de volgende dag. Waren ze vergeten deze te geven.
De stalling daarop was in het begin perfect maar er kwamen steeds meer paarden bij. Uiteindelijk bleken 3 paddocks veel te weinig voor het aantal paarden, helemaal omdat mensen hun eigen paard erin gooide als de eigenaresse aan het wisselen was en de eigenaresse hier niks van zei. Ook mesten zij 1x in de 2 weken de stallen. Ze kregen wel veel vers stro maar uiteindelijk stonden ze toch meer in het vieze stro waardoor mn paarden rotstraal kregen. Ook stonden hier andere pensionklanten die dachten dat ze meer recht hadden op de poetsplaats enz.
Nu sta ik op een plek waarbij ik veel zelf doe maar ze krijgen nu wel onbeperkt ruwvoer en kunnen heel de dag buiten. Paarden staan er zo goed bij dat ik daar het werk wel voor over heb.

En wat Sanet zegt is inderdaad zo waar! Dit is vooral de reden geweest om van stalling te wisselen. Stalhouders gaven van alles aan maar deden het uiteindelijk niet.

**Geplaatst**: 20-07-18 09:46

Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen

Geplaatst: 20-07-18 09:46

Ik doe echt iets fout als ik dit allemaal lees, of ik ben minder kieskeurig, dat kan ook

Ik sta namelijk al zolang als dat ik dit paard heb op dezelfde stalling. Dat is al zo'n 14/15 jaar

Tuurlijk zijn er wel eens strubbelingen, zeker in het begin waren die er toen ik een behoorlijke puber was en mijn staleigenaar een nogal duidelijke directe mening had

En soms waren er wat strubbelingen met andere stalgenoten maar goed, je hoeft niet met iedereen vriendjes te zijn en uiteindelijk kom ik daar voor mijn paard en niet voor de stalgenoten

**Geplaatst**: 20-07-18 09:56

Re: Bizarste stalling/stalhouder verhalen

Geplaatst: 20-07-18 09:56

Super toch MDH?

Ik heb een paard met wat medische problemen. Dat past vaak niet in het standaard “wij doen bij alle paarden hetzelfde” methode.
Dat geeft niet uiteraard, ik vind het ook vervelend en had het liever ook niet gehad, maar goed, het is nu eenmaal zo. Maar dan moeten ze niet beloven om aan te passen zoals afgesproken en het vervolgens gewoon niet te doen...

**Geplaatst**: 20-07-18 10:09

Geplaatst: 20-07-18 10:09

Ik heb een vrij aparte

Geen medische problemen maar gewoon lichtelijk tot extreem ontspoort :')

Staat ook alleen op de weide omdat hij tot nu toe op den duur alle paarden die bij hem in ee wei kwamen te staan probeerde te vermoorden. Hier kennen ze hem en hebben ze heel veel voor hem aangepast.

Toen ik naar andere stallingen ging kijken werd mij verteld dat zij hem samen zouden zetten in de kudde en dat zij wel bepaalde of dat goed kwam of niet...
Euhm ja, alles leuk en aardig maar ik ken mijn paard toch wel het beste en ik kan je vertellen dat dat niet goed komt

Dat en nog meer van dat soort opmerkingen maakte mij zo gek dat ik vriendlief verteld heb dat wij niet verder dan een half uur (met de auto) van mijn huidige stal gingen wonen zodat paard lief kon blijven staan :')

Ik kreeg wat moppers maar uiteindelijk vond vriendlief dit zelf ook wel de beste oplossing dus nu zijn wij verhuisd maar paard is blijven staan

Scheelt dat ik mijn werk nog in mijn vorige woonplaats heb dus dat komt helemaal prima uit. Soms zou ik wel willen dat hij dichter bij stond maar dit is gewoon het beste... Zeker als ik alle berichten hier zo lees

**Geplaatst**: 20-07-18 10:10

Geplaatst: 20-07-18 10:10

Sommige mensen zijn ook wel erg naïef waardoor ze steeds tegen problemen aanlopen bij verschillende staleigenaren.

Als je ziet dat er 60 paarden staan en er maar 2 paddocks zijn, kan je op je vingers natellen dat dat weinig is. Is daarbij er ook haast geen land dan geloof je toch zelf niet dat ze hele dagen op groene weides kunnen staan.
Is het een klei gebied dan zal in de winter echt niets op droog land staan als er duidelijk geen verharde delen gemaakt zijn.

Ga eens rond voertijd bij de potentiële stal kijken en zie hoeveel ruwvoer ze krijgen en hoe ze in het stro staan.

Er is reeds zoveel waar te nemen zonder naar verkooppraatjes te hoeven luisteren.