
Ik had gister privéles en m'n instructrice heeft me weer eens behoorlijk aan het denken gezet.
Ten eerste over de schouderbinnenwaarts. Die moet je op twee manieren kunnen rijden wil je het goed doen; zowel op de buitenteugel als op de binnenteugel zodat je alle eventuele blokkeringen in de hals ook op kunt lossen, naast het 'gewone' doel van de schouderbinnenwaarts - aan het binnenbeen en de buitenteugel zetten (een typisch geval van de weg is het doel)en daarmee uiteindelijk de achterhand en vooral het binnenachterbeen eronder krijgen. En da's nog niet zo simpel. Als je wist op hoeveel manieren een paard onder het onderzetten van dat been uit kan komen.
Ik had in die hele les één stukje - voor het eerst - dat ze echt abso correct schouderbinnenwaarts liep...ik voelde bij elke pas duidelijk het onderzetten van dat been. Kicken!
Nou hoop ik alleen dat ik datzelfde gevoel morgen weer kan terughalen. Hoe?
En dan de travers. Doel (de weg als doel) van de travers is natuurlijk de buiging. Een evenicht vinden tussen buiging van de voorhand (en stelling) en de buiging van de achterhand die je naar binnen zet.
En dat met behoud van tempo en ritme.
Hoe langer ik erover nadenk, hoe duidelijk en moeilijker het wordt......het is onwijs moeilijk om een paard 'op' de achterhand te houden in een travers. Ik kan me heel goe dvoorstellen dat een paard de neiging heeft in meer of mindere mate op de voorhand te duiken in een travers.
Vergeef me m'n typfouten......ik ga weer terug naar m'n geschiedenis!