Ik loop er nu al een tijd tegenaan en ben eigenlijk benieuwd hoe andere bakkers er in staan.
Ik heb Cas nu 4.5 jaar en ik blijf het lastig vinden.
We zijn begonnen bij pensionstal van een echte boer. Gigantisch lieve vent. Maar zelf liep ik teveel aan tegen andere persoonlijkheden die er rond liepen, spullen die verstopt werden, veel getreiter etc.
Hij stond hier
- in de zomer 24/7 op de wei zonder beschutting
- in de winter periode op pot stallen, overdag van ca 9 tot 5 in postzegel paddock met ander paard, met eten. Veel blub.
- Buitenbak was een grote ellende maar daar ligt inmiddels eb en vloed in heb ik vernomen.
- Vlakbij recreatie gebied, wel een stuk over een vrij drukke weg.
- Wilde ik midden in de nacht komen, geen probleem.
Vervolgens verhuisd naar een luxere stal. (Ging hier bijna het dubbele betalen van de vorige +€400)
- Hele jaar rond in de nacht op stal. In de zomer werden ze naar mijn idee te vroeg binnen gehaald.
- In de zomer op de wei zonder beschutting.
- Staan op een erg korte wei, waar wel hooi werd bijgevoerd, toch veel last van de lymfe.
- Geen animo om de paarden met het extreem hete weer in de nacht op de wei te laten, dus zweten op stal
- Ruime schone stallen die elke dag uitgetest werden
- Regelmatig beschimmeld hooi waar hij last van had.
- grote buitenbak die eigenlijk altijd goed te doen is, en een hele zware overdekte longeercirkel, die gebruikte we dan maar om te tutten.
- Sluitingstijd 21.00/21.30
Ik merkte aan Cas dat hij de behoefte bleef houden om rond te scharrelen, niet graag de stal in wilde en dat hij weinig aansluiting had in de kudde met veelal oudere ruinen.
Mijn verzorgpaard vroeger stond op een fantastische plek... maar het werk etc... , ik wist het niet. Na wat navragen bleek dat alles wat relaxter was geworden en zodoende de sprong een jaar geleden gemaakt naar een prachtige PP.
Alleen loop ik nu tegen punten aan en kom ik er met mezelf niet uit.
Cas heeft het daar geweldig. Hij mag daar helemaal zichzelf zijn en ontwikkeld zich mentaal enorm. Ik zie hem scharrelen en zijn ding doen. Dan denk ik, ik wil hem hier niet weg halen, hij moet hier blijven staan.
We zijn naar deze locatie gegaan onder het mom van onbeperkt en dat is uiteindelijk gewijzigd
(voordat we aankwamen al) naar niet helemaal onbeperkt, plus dat het hooi vrij arm is, maakt samen dat hij moeilijk zijn spiermassa kan behouden en ook periodes heeft gehad dat hij echt afviel (fysieke dingen uitgesloten). Dit is eigenlijk het enige minpunt voor hem.
Maar dan voor mij....
Ik ben met hem een trainingsperiode ingegaan voordat we bij deze stal aankwamen, gigantische stappen met hem gezet en dat wilde ik graag voort zetten.
Ze hebben een professionele sproei installatie voor de bak. Maar daar schijnt iets mee te zijn.
Vanaf de zomer tot aan vorige week is de bak eigenlijk gewoon niet te doen geweest. Gigantisch zwaar! Met meerdere mensen aangeboden om te kijken naar de sproeiers en om zelf de bak te slepen.
Maar dat wordt allemaal in de wind geslagen.
Daarnaast hebben we nog mestdiensten. Het was er eerst 1 op een dag, toen wij aankwamen was dat omgeslagen naar 2x per dag. Okay, prima.
Komt er nu wel op neer dat ik 9 mest diensten in de 4 weken heb ipv 4 a 5.
Ik hoor je denken, dat is toch helemaal niet zoveel????
Elke mest dienst neemt ca 2.5 uur in beslag. In deze mest dienst rapen we letterlijk de drollen van de grond, niet met een mestvork maar met onze handen. Er moet geveegd worden, met een kleine bezem over toch een flink verhard stuk (+- 1 uur werk) en dan uiteraard nog het voeren.
Ik merk dat het me op breekt om dit te doen naast mijn fulltime baan en hond. Ik heb er bijna geen plezier meer in om iets met hem te moeten doen. Ik heb voor deze (en vorige stallen) gekozen zodat ik niet elke dag naar stal hoef. Ik ben 2x in week eigenlijk alleen op stal om te mesten, want na die mest dienst zegt mijn lichaam "stop".
Sluitingstijd van stal is 20.00h, waardoor ik doordeweeks de motivatie nauwelijks op kan brengen om nog naar stal te gaan. Na werk eten koken en eten (vriendlief doet fysiek werk en trekt het niet om pas om 20.30 te eten en elke dag alleen eten is ook niet gezellig) is het al gauw 18.30/19.00, dan moet ik nog naar stal, en voordat ik even met hem heb gekeuveld is het eigenlijk al weer tijd om te gaan.
In het kort
- paard staat fantastisch, geen modder. Bewegingsvrijheid. Schuilmogelijkheden in de zomer.
- Bak is helemaal ruk tenzij het gigantisch veel en lang heeft geregend.
- Mestdiensten vragen lichamelijk veel van me. (Mestdienst voor +-8 paarden)
- Sluitingstijd 20.00h
- kosten ca €340 pm
Gelukkig heb ik een geweldige verzorgster die me met 2 mest diensten helpt, maar ik durf ook niet te zeggen hoe lang zij dit vol gaat houden aangezien ze zelf ook super druk is en al veel stalwerk doet.
En het volgende probleem; ik heb een lesroute opgezet met mijn instructrice, we hebben eindelijk de mogelijkheid om 2x in de maand bij haar te lessen. Dus als ik van deze route afwijk zit ik weer met het probleem dat ik niet kan lessen bij mijn instructrice tenzij ik "even" geld bij elkaar spaar om een trek auto en trailer aan te schaffen.
Het voelt alsof ik met mijn rug tegen de muur aan sta en niet weet waar ik met hem naar toe moet.
Hoe gaan jullie met dit soort dingen om?
Bestaat er zo iets als tips om dit soort dingen naast je neer te leggen

Heel eerlijk zie ik het niet zitten om nog eens te verhuizen.
Maar kies je uiteindelijk voor jezelf of je paard? Hoe vind je de gulden middenweg?